Παραμορφωτικοί καθρέπτες και η πολιτική τού φαίνεσθαι...

Πολιτική: πολλές φορές δεν μας θυμίζει την κακιά μάγισσα στα παραμύθια που έχει την απαίτηση ο καθρέπτης της να τη δείχνει όμορφη; Οταν πρωτογεννήθηκε από τα αρχαία χρόνια, οι νεράιδες της έδωσαν μερικές ιδιότητες: να έχει μεγάλη αδυναμία στα λόγια, τις τελετές, τις παραστάσεις, τις εντυπώσεις, το φαίνεσθαι. Ο φαινομενικός χαρακτήρας της είναι η ουσία της ύπαρξής της. Γνωρίζει πολύ καλά ότι «ο κόσμος ο πολύς χάφτει με τον ίδιο τρόπο εκείνο που μονάχα φαίνεται, όπως και εκείνο που στ’ αλήθεια υπάρχει».
Η πραγματικότητα των ενεργειών της είναι αδιαχώριστη από την εμφάνισή της. «Ολοι βλέπουν ότι φαίνεσαι, λίγοι καταλαβαίνουν τι είσαι». Με στήριγμα τις φράσεις αυτές του Μακιαβέλι, η πολιτική γεννήθηκε για να ασκείται και να αναπτύσσεται στο επίπεδο του φαίνεσθαι. Δεν φταίει αυτή. Είναι στη φύση της. Φυσικό και αναμενόμενο ήταν να ερωτευθεί παράφορα και παθολογικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να οδηγείται σε σαδομαζοχιστικές σχέσεις μαζί τους.
Το πολιτικό πεδίο μοιάζει με το κατάστημα που η ιδιοκτήτριά του προσέχει υπέρμετρα περισσότερο τη βιτρίνα και το σέρβις από την παραγωγή των προϊόντων και αδιαφορεί για το γεγονός ότι ανάμεσα στη βιτρίνα και την παραγωγή ή την αποθήκη δεν υπάρχουν απόλυτα διαχωριστικές γραμμές. Αργά ή γρήγορα η αποθήκη θα τροφοδοτήσει τη βιτρίνα.
Η βιτρίνα κτίζεται ενισχυμένη με καθρέπτες, που όμως δεν πρέπει να απεικονίζουν την πραγματικότητα αν είναι ζοφερή. Οι καθρέπτες πρέπει να παρουσιάζουν το μαγαζί όμορφο και ελκυστικό για να αρέσει στους πελάτες. Πρέπει να είναι παραμορφωτικοί για το καλό της κοινωνίας.
Και η ιδιοκτήτρια-μάγισσα, όμως λένε τα γεμάτα σοφία παραμύθια, καθρεφτίζεται σ’ αυτούς τους καθρέπτες γεμάτη ναρκισσισμό και αυτοθαυμασμό για την ομορφιά της. Αν κάποιοι καθρέπτες δείξουν το πραγματικό της πρόσωπο, τότε το σπάσιμο είναι η μόνη λύση που θα αποκαταστήσει την εικόνα. Η πραγματικότητα δεν φταίει ποτέ. Ο καθρέπτης που τη δείχνει φταίει.
Ομως η έξυπνη ιδιοκτήτρια δεν πετάει τους σπασμένους καθρέπτες. Φροντίζει μέσα της να καθρεπτίζονται άλλοι, ώστε οι πελάτες να μη βλέπουν ποτέ το πραγματικό της πρόσωπο. Συνεχίζει ανενόχλητη να παίζει χωρίς κανόνες και «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» να χρησιμοποιεί όλα τα υλικά που της χρειάζονται για να αποκαταστήσει το αγαπημένο της φαίνεσθαι. Γεμάτη φαρισαϊσμό και υπεροψία, κοιτάζεται σε όποιον καθρέπτη την δείχνει όμορφη και σιγά-σιγά το πιστεύει και η ίδια.
Οι πελάτες που ασχολούνται με τους παραμορφωτικούς καθρέπτες δεν μπορούν να δουν το πραγματικό της πρόσωπο και έτσι λανσάρει τον εαυτό της σαν καλή νεράιδα, μόνο που μοιράζει μέλλον και ελπίδες αντί για παρόν και πράξεις.
Και για να αποζημιώσει τους δυσαρεστημένους πελάτες δημιουργεί ένα ελκυστικό τσίρκο γεμάτο παραστάσεις και επιδείξεις, γεμάτο ακροβατικά νούμερα. Γεμάτο τραγικές και κωμικές σκηνές αδιαφορώντας για τη διάκρισή τους. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες, τα αποτελέσματα, τις θυσίες. Και είναι όλοι πολύ ευτυχισμένοι με την ωραία παράσταση, το καταπληκτικό θέατρο, την τέχνη, το θέαμα.
Με τέτοιο εκπληκτικό πανηγύρι, για πραγματικότητα θα μιλάμε τώρα;

Του Γιώργου Πατσόπουλου