Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ Κόρι, 23 ετών, αμερικανίδα φοιτήτρια, στάθηκε, μαζί με επτά συντρόφους της από την μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης, μπροστά σε ένα ακόμη παλαιστινιακό σπίτι, προσπαθώντας να σταματήσει τους ισραηλινούς τεθωρακισμένους εκσκαφείς. Κρατούσε ντουντούκα κι ένιωθε σίγουρη ότι δεν θα την πείραζαν: ήταν λευκή, ξανθή, Αμερικανίδα κι αν πάθαινε κάτι έστω μια τρίχα της κεφαλής της θα είχαν να δώσουν λόγο στην αμερικάνικη κυβέρνηση. Δε θα τολμούσαν. Αυτό τουλάχιστον έδειχνε η εμπειρία.
Λίγο πριν από το μοιραίο
Φωνάζοντας με τη ντουντούκα ότι δεν πρόκειται να κάνει πέρα, είδε τον εκσκαφέα Caterpillar D9, να έρχεται κατά πάνω της. Δεν πίστεψε ότι θα συνέχιζε. Ο ισραηλινός στρατός δε σκοτώνει αμερικανούς πολίτες. Γονάτισε στη μέση της πορείας του θηριώδους οχήματος, για να δείξει την αποφασιστικότητά της. Ο οδηγός δε σταμάτησε. Ακόμη κι όταν κατάλαβε ότι ο οδηγός δεν επρόκειτο να σταματήσει, η Ρέιτσελ δε σηκώθηκε. Ο εκσκαφέας πέρασε από πάνω της. Κι ύστερα, έκανε πίσω και ξαναπέρασε πάνω από το πληγωμένο της σώμα. Η Ρέιτσελ Κόρι έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που σκοτώθηκε άοπλη και εν ψυχρώ από τους ισραηλινούς, διότι υποστήριζε τους Παλαιστινίους.
"Τραγικό ατύχημα" ο θάνατός της λέει το Ισραήλ
Η κυβέρνηση του Ισραήλ χαρακτήρισε το θάνατο της Κόρι τραγικό ατύχημα χωρίς ποτέ να αποδεχθεί όσα είδαν με τα μάτια τους οι παρόντες εθελοντές, οι οποίοι φωτογράφισαν, μάλιστα, αρκετές από τις διαδοχικές φάσεις του φόνου της 23χρονης. Το Ισραήλ αρκέστηκε να τονίσει το παράνομο της παρουσίας της εκεί, καθώς παρακώλυε κυβερνητικό έργο και επισήμως υποστήριξε ότι δεν την πάτησε η μπουλντόζα αλλά έπεσαν πάνω της μπάζα, γιατί ότι ο οδηγός δεν την είδε, παρά το ειδικό πορτοκαλί φωσφοριζέ γιλέκο της και τις φωνές από τη ντουντούκα.
Η συνέχεια στο δικαστήριο
Η οικογένειά της στράφηκε δικαστικά εναντίον της κατασκευάστριας εταιρείας της μπουλντόζας, Κατερπίλαρ Α.Ε., χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το νομικό επιχείρημα αποτέλεσε το γεγονός ότι η εταιρεία γνώριζε πως τα συγκεκριμένα οχήματα που πωλούσε στην ισραηλινή κυβέρνηση χρησιμοποιούνταν κατά παράβαση της διεθνούς ανθρωπιστικής νομοθεσίας.
Ο θάνατός της εμπνέει
Η νεαρή ειρηνίστρια έγινε σύμβολο του αγώνα των Παλαιστινίων στην Μέση Ανατολή, του διεθνούς ειρηνευτικού κινήματος, του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης και του αγώνα κατά της πολιτικής Μπους. Έγινε μάρτυρας, η αμερικανίδα μάρτυρας, για τον παλαιστινιακό λαό που τιμά την ημέρα του θανάτου της με σειρά εκδηλώσεων, διδάσκοντας το παράδειγμά της και τον ηρωισμό της στα σχολεία.
Το θάνατό της ακολούθησαν αυτοί των Τομ Χάρνταλ, επίσης μέλους του Κινήματος Αλληλεγγύης, και Τζέιμς Μίλερ, βρετανών πολιτών που δολοφονήθηκαν με πιο παραδοσιακό τρόπο: δέχθηκαν ισραηλινά πυρά.
Ο θάνατός της γίνεται θεατρικό έργο
Ο θάνατός της ενέπνευσε δύο βρετανούς θεατράνθρωπους, την Κάθριν Βάινερ και τον Άλαν Ρίκμαν, που ανέβασαν στο σανίδι το έργο "Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι", ένα αντιπολεμικό μανιφέστο που καταγγέλει την ωμή βία των Ισραηλινών σε βάρος του παλαιστινιακού λαού.
Η παράσταση πρωτοανέβηκε το 2005 στο Λονδίνο με μεγάλη επιτυχία. Από τότε παρουσιάστηκε σε δεκάδες θέατρα σ' όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και στην Ελλάδα, αλλά και στο ίδιο το Ισραήλ.
Ποιά ήταν η Ρέιτσελ Κόρι;
Η Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1979 στην Ολυμπία της Ουάσιγκτον. Η συγγραφέας Κάθριν Βάινερ, την περιέγραφε στη βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν ως ένα ακατάστατο, αδύνατο πλάσμα, που αγαπούσε το Νταλί, έφτιαχνε λίστες για τα πάντα, κάπνιζε το ένα τσιγάρο πίσω απ' τ' άλλο κι αγαπούσε τη μουσική της Πατ Μπέναταρ. Στο τελευταίο έτος του κολεγίου έγινε μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης, μιας μη βίαιης φιλοπαλαιστινιακής οργάνωσης, και με το τέλος των σπουδών της έφυγε για τη Ράφα. Εκεί εκπαιδεύτηκε να προβάλλει ασφαλώς παθητική αντίσταση, έμαθε πώς να γίνεται ανθρώπινη ασπίδα. Παράλληλα, συμμετείχε σε εκδηλώσεις κατά της πολιτικής του προέδρου Μπους και ενός πολέμου με το Ιράκ η φωτογραφία της, να καίει την αμερικάνικη σημαία σε αυτές τις εκδηλώσεις, ήταν από αυτές που έκαναν το γύρο του κόσμου.
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Η ιστορία μιας θυσίας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου