Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή...

Σήμερα 15 Μάρτη, γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα καταναλωτή. Όμως, για το ΚΕ.Π.ΚΑ. καταναλωτές είμαστε 365 ημέρες, το χρόνο, από τη στιγμή, που γεννιόμαστε, ακόμα και μετά το θάνατό μας.
«Όλοι έχουμε το δικαίωμα προστασίας από ψεύτικες ή παραπλανητικές διαφημίσεις ή ετικέτες σήμανσης – δικαίωμα προστασίας από ανασφαλή ή χωρίς αξία φάρμακα και άλλα προϊόντα – δικαίωμα να επιλέγουμε ανάμεσα σε αρκετά ομοειδή προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Αλλά ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι τόσο σύνθετος, που οι ισχύοντες νόμοι δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν τα δικαιώματα αυτά. Χιλιάδες προϊόντα καθημερινής χρήσης περιέχουν επικίνδυνες ουσίες. Κάθε χρόνο νέες χημικές ουσίες προστίθενται στα τρόφιμά μας ή ψεκάζονται στις καλλιέργειές μας. 90% των συνταγογραφούμενων φαρμάκων ήταν άγνωστα 20 χρόνια πριν. Αν μια νοικοκυρά δεν είναι εξειδικευμένη διατροφολόγος, μαθηματικός, χημικός και μηχανικός, δε μπορεί να ψωνίσει για την οικογένειά της ούτε να διαχειριστεί τα οικονομικά του σπιτιού της. Νέα φάρμακα τοποθετούνται στην αγορά, καθημερινά, χωρίς να είναι απαραίτητη η κατάθεση εκ των προτέρων αποδεικτικών στοιχείων ότι είναι πραγματικά αποτελεσματικά για να θεραπεύσουν τις ασθένειες για τις οποίες συνιστώνται. Το ένα πέμπτο του κρέατος που καταναλώνουμε δεν ελέγχεται από το Υπουργείο Γεωργίας». Είναι ομιλία του τ. Προέδρου των Η.Π.Α., Τ. Φ. Κέννεντυ, το 1962, 47 χρόνια δηλαδή πριν.
Η ομιλία αυτή σηματοδότησε την αναγνώριση των οχτώ βασικών δικαιωμάτων των καταναλωτών (Δικαίωμα στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών, Δικαίωμα στην ασφάλεια, Δικαίωμα στην πληροφόρηση, Δικαίωμα στην επιλογή, Δικαίωμα στην εκπροσώπηση, Δικαίωμα στην αποζημίωση, Δικαίωμα στην εκπαίδευση, Δικαίωμα σε ένα υγιεινό περιβάλλον) μέσα από την υιοθέτηση, από τον Ο.Η.Ε. των κατευθυντήριων γραμμών, για τα δικαιώματα των καταναλωτών, στις 9 Απριλίου 1985. Και, όμως, αυτά τα προβλήματα ισχύουν ακόμα και σήμερα. Τι συνέβη και δεν έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, μπροστά;
Δυστυχώς, τα δικαιώματά μας αμφισβητούνται, από την ελεύθερη αγορά και το νεοσυντηρητικό μοντέλο λειτουργίας της, που έχει αγκαλιάσει και η Ευρώπη. Όμως, οι καταναλωτές, εκτός από δικαιώματα έχουμε και ευθύνες. Οι δικές μας ευθύνες πηγάζουν, από τον ωχαδερφισμό (εγώ θα βγάζω το φίδι από την τρύπα;), από την μικρή συμμετοχή μας, σε ενώσεις καταναλωτών, όπως το ΚΕ.Π.ΚΑ., από τη λογική του καναπέ (κάποιος άλλος να αγωνιστεί για μένα, χωρίς εμένα), από την άκριτη και κακόβουλη κριτική, το τσουβάλιασμα και την απόρριψη του γεγονότος ότι κάποιος μπορεί να αγωνίζεται, για το κοινό καλό, χωρίς προσωπικό όφελος και χρειάζεται στήριξη. Αν οι καταναλωτές δε συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να συμμετάσχουμε, σε υπαρκτές, εθελοντικές, δημοκρατικές, ενεργές ενώσεις καταναλωτών, οι αποφάσεις των εξουσιών θα λαμβάνονται, για εμάς, χωρίς εμάς και εις βάρος μας.
Οι προμηθευτές (παραγωγοί, βιομήχανοι, έμποροι, επιχειρηματίες) διαθέτουν ισχυρότατα λόμπι, τα οποία επηρεάζουν τα κέντρα λήψης αποφάσεων, συχνά, μάλιστα, υπαγορεύουν τις αποφάσεις τους. Εμείς, καθόμαστε, στον καναπέ μας και γκρινιάζουμε.
Το μέλλον, για τους καταναλωτές, προδιαγράφεται ζοφερό. Είναι ώρα να οργανωθούμε, να γίνουμε μέλη στο ΚΕ.Π.ΚΑ., να δυναμώσουμε τη φωνή μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν. Είναι ώρα να κάνουμε το σύνθημα του ΚΕ.Π.ΚΑ. πραγματικότητα.