Η οδός της ευτυχίας...

Κάπου διάβασα ότι για να δεις πόσο ευτυχισμένος είσαι , πρέπει να μετρήσεις το τίμημα αυτών που έχεις θυσιάσει...
Και τελικά πότε είμαστε ευτυχισμένοι;
Ίσως η ευτυχία βρίσκεται μέσα στην απλότητα, όμως μέσα στην απλότητα δεν υπάρχουν έντονες καταστάσεις και εγώ νομίζω οτι αυτές είναι που σου φέρνουν την ευτυχία και αυτό γιατί είναι απρόβλεπτες ....
Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ανεξάρτητος, να μην στηρίζεται σε ζωές άλλων γιατί όταν γκρεμιστεί η ζωή των άλλων, γκρεμίζεσαι και εσυ μαζί.
Η ολοκλήρωση πηγάζει από μέσα μας. Πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε όλες τις καταστάσεις και τις εμπειρίες που μας παρουσιάζονται έστω και όταν αυτές τελειώνουν σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι πάλι στο μηδέν, γιατι στο τέλος όλα είναι καλά, αν δεν είναι καλά τότε δεν είναι τέλος.
Η ζωή μας πρέπει να είναι γεμάτη από εμπειρίες, από κύκλους μικρούς και μεγάλους, και σε κάθε περίπτωση να δίνουμε όλο μας τον εαυτό.Να κοιτάμε πίσω και να βλέπουμε μια γεμάτη ζωή, όχι να κοιτάμε πίσω και να υπάρχει μια ατελείωτη κατάσταση από συμβιβασμούς και μετριότητες.
Ότι μας κρατάει πρέπει να έχουμε τη δύναμη να το αφήνουμε πίσω μας και με σεβασμό στις επιλογές μας να μην το κουβαλάμε μαζί μας.
Δεν πρέπει να συμιβαζόμαστε ούτε με τον εαυτό μας, πρέπει πάντα να προσπαθούμε να τον ξεπερνάμε και να μην δεχόμαστε όρια.
Είναι κουραστικό μερικές φορές αλλά νομίζω ότι αξίζει γιατί σου αφήνει πολλά μέσα σου, σου αφήνει δύναμη, δύναμη και πίστη ότι μπορείς να κάνεις ότι και να σκεφτείς.
Δεν υπάρχουν δυσκολίες, εμείς δειλιάζουμε μπροστά στις επιλογές μας και βάζουμε όρια και τότε εγκλωβιζόμαστε και αν δεν υπάρχει μια έξοδος διαφυγής τότε αρχίζει η μετριότητα...

Του R. Estey