Οι ψεύτες...

Οι άνθρωποι, παλιά πολύ παλιά ήταν όλοι τους κυνηγοί. Ανεξαρτήτου χρώματος και γλώσσας, διανύανε μία γρήγορη ή μία αργή διαδρομή. Μία σύντομη ή μακρά πορεία στην ζωή προσπαθώντας να δικαιολογήσουνε την ύπαρξη τους πάνω στην γη. Αυτό συνεχίζεται και σήμερα αλλά σε άλλη μορφή. Κάποιοι σβήνουν τα λόγια και σιωπούν. Περιορίζονται σε λίγες και ουσιαστικές πράξεις. Αφήνουν τα έργα τους να μιλήσουνε για το τι πραγματικά είναι. Άλλοι αφήνουν τα λόγια τα πολλά να τρέξουνε μπροστά από κάθε τους πράξη, ξοδεύοντας ελάχιστη ενέργεια στην δράση .Τους. Δεν έχουν ιδιαίτερη συμμετοχή αλλά δηλώνουν ηγέτες Με τα λόγια και τα ψέματα. Και όποιος τους πιστέψει αρχικά θα τους ανακαλύψει στην πορεία. Ότι είναι ψευτο κυνηγοί .Δίπλα σε αυτές τις δύο κατηγορίες υπάρχουν και άλλοι, ελάχιστοι, που ούτε μιλούν και ούτε πράττουν. Αδιαφορούν .Απαξιούν. Το πέρασμα τους στην ζωή είναι μία σκιά. Πάνε όπου θα τους πάει το κύμα. Επιπλέουν σαν φελλοί .Χωρίς βάρος και ουσία. Είναι ανέλπιστα κούφιοι και άδειοι. Δεν αφήνουν τίποτα, πίσω τους, επειδή οι ίδιοι δεν είχαν και δεν έχουν όνειρα και ελπίδες….
Το κυνήγι εμπεριέχει ένα στοιχείο παραμυθιού. Η εξιστόρηση των δυσκολιών και των γεγονότων αφήνουν περιθώρια .Αναλήθειας. Σπανίζουν, οι κυνηγοί, που τα λόγια τους ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Κυνηγοί στην ζούγκλα της καθημερινότητας. Πολεμιστές που αντιστέκονται στα παιχνίδια της μοίρας. Δοκιμάζονται αλλά και συμπράττουν σε αυτά που θα τους συμβούν. Μιλάνε σταράτα. Περιγράφουν την αλήθεια που βιώνουν και όχι αυτήν που φαντάζονται. Την πραγματική ζωή και όχι αυτήν που ελπίζουν και ονειρεύονται. Με ευθύτητα και παρρησία λειτουργούν σε ένα χώρο. Αυτό που ξέρουν θα το πουν και θα αντέξουν να το χάσουνε. Ειλικρινείς στις λέξεις και στις προσδοκίες τους. Έτοιμοι να υποστούν τα βάρη των επιλογών αλλά και των λαθών τους. Στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και είναι υπεύθυνοι των πράξεων τους. Πραγματικοί άνθρωποι που δικαιολογούν τα λόγια της Αντιγόνης του Σοφοκλή :΄΄πολλά τα δεινά κ’ όυδενός ανθρώπου δεινότερον (είναι πολλά τα θαυμαστά, μα τίποτα πιο θαυμαστό από τον άνθρωπο δεν είναι)
Δίπλα του ευδοκιμούν ,σαν τα παράσιτα ,οι ψεύτοκυνηγοί .Οι ΄΄μαιμού΄΄κυνηγοί. Όχι τόσο αφελείς όπως ο Tartarin de Tarascon ο ήρωας του Alphonce Daudet .Άλλα λένε και άλλα πράττουν. Οι ποταποί. Είναι περισσότεροι από τους γνήσιους. Εκμεταλλεύονται πρόσωπα και καταστάσεις Το ψέμα το έχουν στο τσεπάκι . Μελιστάλαχτοι, καιροσκόποι και διπρόσωποι. Οικειοποιούνται εμπειρίες και επιτυχίες των άλλων. Σκουλήκια που τρέφονται πάνω στην σάρκα ζώων. Στήνουν γλέντια πάνω στα θηράματα άλλων με κυνηγετική περιβολή. Πετσοκόβουν τα έπαθλα άλλων κυνηγών. Στήνουν καρτέρι και μέσα στην αναμπουμπούλα των μεθεόρτιων των άλλων ,έρχονται και αρπάζουν. Ξέρουν ότι στο πανηγύρι ,που στήνεται μετά από μεγάλες νίκες ,δεν θα τους προσέξει κανείς. Βγάζουν αναμνηστικές από σαφάρι έχοντας ανύπαρκτη συμμετοχή .Δεν κράτησαν όπλο. Δεν τρέξανε. Δεν βιώσανε την φθορά και τον φόβο της δράσης. Κλέβουν την δόξα και αρπάζουν .Κομμάτια κρέας για τα οποία δεν έχουνε ιδρώσει. Μοστράρουνε σαν δικές τους επιτυχίες άγρια ζώα που πιάστηκαν από τους πραγματικούς κυνηγούς. Πατάνε πάνω στην αμνησία πολλών ανθρώπων. Που δεν έκατσαν να μετρήσουν τους ήρωες. Δηλώνουν ότι ήταν και αυτοί. Εκεί. Στα δύσκολα.
Δεν είμαι κυνηγός και ούτε φιλοδοξώ να γίνω. Δεν μου ταιριάζει, σαν ψυχολογία και σαν άνθρωπος να πάρω ένα όπλο και να σκοτώσω. Δεν αντέχω να πάω σε σαφάρι. Αλλά δεν είμαι φυτοφάγος. Είμαι κοιλιόδουλη και δεν θα αρνηθώ μία λιχουδιά. Θα δοκιμάσω ένα παράξενο και εξωτικό γεύμα με κρέας. Κάποιου ζώου. Που κάποιος το κυνήγησε και το σκότωσε .Διακρίνω των γνήσιο κυνηγό από τον ψεύτη. Του αναγνωρίζω τις επιτυχίες. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο κυνήγι .Αγανακτώ και αηδιάζω όμως με τους ψεύτες που κοκορεύονται. Με τις νίκες των άλλων.

Πηγή:ΕΠΙΚΑΙΡΟ- Της Ευγενίας Ηλιοπούλου