Υπερκατανάλωση εμφιαλωμένου νερού...

Σήμερα στην Ελλάδα η κατανάλωση είναι μεγαλύτερη από ένα δισεκατομμύριο λίτρα τον χρόνο και αυξάνεται συνεχώς
Απαραίτητο αξεσουάρ του Νεοέλληνα έχει γίνει πια το πλαστικό μπουκαλάκι εμφιαλωμένου νερού σε ένα περιβάλλον όλο και πιο αφιλόξενο, άνυδρο και εμπορευματοποιημένο. Στη δουλειά, το σχολείο, τη βόλτα, την εκδρομή, ακόμα και στο σπίτι το μπουκάλι με το εμφιαλωμένο νερό τείνει να υποκαταστήσει το νερό της βρύσης, με τεράστιο κόστος όμως, τόσο για το περιβάλλον όσο και για την τσέπη των καταναλωτών.
Σήμερα στην Ελλάδα καταναλώνονται περισσότερα από ένα δισ. λίτρα εμφιαλωμένου νερού τον χρόνο, με την κατανάλωση να αυξάνεται κατά 10% ετησίως και πρακτικά να έχει υπερδιπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία. Σε βάθος χρόνου είναι εκρηκτική. Το 1981 η παραγωγή εμφιαλωμένου νερού στην Ελλάδα μόλις ξεπερνούσε τα 40 εκατ. λίτρα. Το 1993 οι πωλήσεις έφτασαν τα 278 εκατ. και το 2001 τα 600.
Η εκτίναξη της κατανάλωσης στην Ελλάδα οδηγεί στη χρήση και απόρριψη άνω του ενός δισ. φιαλών, κυρίως του μισού λίτρου. Εξαιρώντας τους τουρίστες, κάθε κάτοικος της χώρας εκτιμάται ότι καταναλώνει περίπου 70 λίτρα εμφιαλωμένο νερό τον χρόνο, πράγμα που σημαίνει πάνω από 100 πλαστικά μπουκάλια.
Αλλά τι κοστίζει αυτή η σχετικά νέα συνήθεια; Κατ' αρχήν, επιβαρύνει πολύ τους καταναλωτές. Το εμφιαλωμένο νερό είναι πανάκριβο. Κοστίζει περίπου όσο η αμόλυβδη βενζίνη, δηλαδή είναι 1.600 φορές ακριβότερο από το νερό της ΕΥΔΑΠ, που κοστίζει μόνο 0,60 ευρώ το κυβικό μέτρο (1.000 λίτρα), χωρίς να είναι κακό. Το εμφιαλωμένο νερό στοιχίζει περίπου ένα ευρώ το λίτρο στο περίπτερο, 0,50 ευρώ στο σούπερ μάρκετ, από 1 - 3 ευρώ το 1,5 λίτρο σερβιριζόμενο σε εστιατόρια.
Δεύτερον, τεράστιο είναι το κόστος του εμφιαλωμένου νερού, όσον αφορά την κατανάλωση πρώτων υλών και ενέργειας. Η εμφιάλωση του νερού γίνεται βασικά σε πλαστικά μπουκάλια, τα οποία παράγονται από υποπροϊόντα του πετρελαίου και απαιτούν αρκετή ενέργεια για την κατασκευή τους (στοιχεία από τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι για 26 δισ. λίτρα νερού απαιτούνται 17 εκατ. λίτρα πετρελαίου). Μεγάλη είναι και η κατανάλωση ενέργειας για τη διανομή του εμφιαλωμένου νερού (με φορτηγά ή αεροπλάνα). Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Ερευνών Ειρηνικού Ωκεανού, που εδρεύει στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ο κύκλος παραγωγής και διανομής του εμφιαλωμένου νερού απαιτεί 1.100 - 2.000 φορές περισσότερη ενέργεια συγκριτικά με το νερό της βρύσης.
Τρίτον, μεγάλο είναι και το κόστος της διαχείρισης των απορριμμάτων του εμφιαλωμένου νερού, το οποίο επιστρέφει σε όλους μας. Τα χρησιμοποιημένα πλαστικά μπουκαλάκια νερού δυστυχώς πετιούνται σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτα και βρίσκονται παντού: χωματερές, ρεματιές, δάση, θάλασσες, παραλίες, ελεύθεροι χώροι των πόλεων. Ακόμα όμως και αν ξεπεραστεί η ανεξέλεγκτη απόρριψη, η σωστή διαχείριση των πλαστικών φιαλών δεν είναι εύκολη.

Αργεί πολύ

Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής φουσκώνουν από τον όγκο τους και η διάλυση του πλαστικού αργεί πολύ. Η ανακύκλωση φυσικά είναι καλύτερη από την ταφή, αλλά κοστίζει και δεν είναι πανάκεια. Η επιλογή της καύσης είναι προβληματική γιατί το υλικό κατασκευής των μπουκαλιών (ΡΕΤ) εκλύει διοξίνες και φουράνια. Η εμφιάλωση του νερού αποσκοπούσε αρχικά στην κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών, είτε εξασφάλισης ιδιαίτερα ποιοτικού νερού είτε κάλυψης περιοχών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το πόσιμο νερό. Αντί γι' αυτό τείνει να γίνει βασικός τρόπος κατανάλωσης νερού, ειδικά εκτός σπιτιού. Εχοντας τιμή είδους πολυτελείας, με ποιότητα που απέχει από το να είναι άψογη, κυρίως λόγω συνθηκών μεταφοράς και αποθήκευσης, η υπερκατανάλωση εμφιαλωμένου νερού αποτελεί σπατάλη πόρων και εμπορευματοποίηση ζωτικών συστατικών.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή-Του Γιαννη Eλαφρου