Είπε ο Χρυσοχοΐδης “Δεν διάβασα το Μνημόνιο” και ξεσηκώθηκαν οι πάντες.
Είπε ο Πάγκαλος “Μαζί τα φάγαμε” και έγινε το έλα να δεις.
Είπε ο Λοβέρδος “Αν μου πειράξετε το Γιώργο θα γίνει μακελειό” και αλαλάξαμε ομαδικά.
Εκείνη η αγέλαστη υποχιτλερίζουσα φατσούλα που γκρέμισε την Ελλάδα στα Τάρταρα, εκείνο το αθόρυβο σερπετό που μας δάγκωσε ρήμαξε η ζωή μας και χάθηκε η χαρά από τις ψυχές μας, εκείνος ο μοιραίος για την Ελλάδα και τους Έλληνες πρώην Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στέφθηκε από τον επίσης μοιραίο Πρωθυπουργό, Υπουργός Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής!
Και από τον Ιούλιο 2011 που τον ενθρόνισε ο ΓΑΠ στο ΥΠΕΚΑ μέχρι τον Ιανουάριο 2012, τα άλλαξε όλα. Και το περιβάλλον και το κλίμα και το έδαφος και το υπέδαφος της Ελλάδας. Τα πυρά για το χάλι της οικονομίας συγκέντρωσε ο νέος Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Βαγγέλης Βενιζέλος και μουλώξαμε όλοι για τον προκάτοχό του που συνέχιζε το έργο της διάλυσης της χώρας σε άλλο Υπουργείο.
Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο κύριος Τίποτα. Χαμηλόβαθμος για 10 χρόνια στον ΟΟΣΑ, παιδί της μαμάς του που τον κουβάλησε στην Ελλάδα για πολιτική καριέρα με τις πλάτες του θείου Μιχάλη. Τσιράκι στο γραφείο του άλλου “μεγάλου ανδρός” της Εθνικής Οικονομίας, Χρήστου Πάχτα, βαφτίστηκε στα νάματα της εξαπάτησης των πάντων. Της μεταμόρφωσης με μια “Τροπολογία” 17.000 στρεμμάτων δάσους σε 300.000 τ.μ. πολυτελών κατοικιών στο PORTO CARRAS, για να γίνουν χρυσάφι στις κασέλες του ενός εκ των “εθνικών νταβατζήδων”, Κώστα Στέγγου. Της καταλήστευσης, παρέα με τους άλλους δύο “εθνικούς νταβατζήδες” Μπόμπολα-Κούτρα, του ορυκτού πλούτου των 317.00ο στρεμμάτων Μεταλλείων Κασσάνδρας, χωρίς κανένα όφελος για την Εθνική Οικονομία. Η προηγούμενη Υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη δεν ενέδωσε στις πιέσεις και δεν υπέγραψε την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για την επένδυση στα Μεταλλεία Κασσάνδρας. Για να γίνει η βρώμικη δουλειά (και άλλες βρώμικες δουλειές) αντικαταστάθηκε από το γνωστό για τον αμοραλισμό του Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μια βδομάδα μετά την ανάληψη του ΥΠΕΚΑ έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπόγραφή του στην ΑΕΠΟ. Τη διάβασε πριν υπογράψει; Δεν πρόλαβε, αλλά είχε εμπιστοσύνη στον κ. Κούτρα. Το δελτίο τύπου που έβγαλε και μιλάει για “την υπογραφή της ΑΕΠΟ του έργου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής“ είναι ενδεικτικό του βαθμού κατανόησης του θέματος από το νεοφώτιστο Υπουργό ΠΕΚΑ. Με την ΑΕΠΟ της 18ης Ιουλίου επιτρεπόταν η εκρίζωση 1.780 στρεμμάτων “αρχέγονου δάσους” στις Σκουριές, παρά την αντίθεση του αρμόδιου Δασαρχείου Αρναίας και της Διεύθυνσης Δασών Χαλκιδικής. Όμως μετά την ΑΕΠΟ, η εταιρεία απαιτεί από το Δασαρχείο Αρναίας την έγκριση εκρίζωσης 3.300 στρεμμάτων “αρχέγονου δάσους”. Μέχρι σήμερα το Δασαρχείο, εφαρμόζοντας το Δασικό Νόμο, αρνείται να δώσει έγκριση. Πρόβλημα για τη “μεγάλη επένδυση”; Ο Παπακωνσταντίνου θα το λύσει! Στο εκτρωματικό πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ περιλαμβάνεται διάταξη που καταργεί την υποχρέωση λήψης άδειας επέμβασης από το Δασαρχείο για έργα και δραστηριότητες εντός δασών και δασικών εκτάσεων! Το νομοσχέδιο που δεν τόλμησαν να βγάλουν σε δημόσια διαβούλευση, πέρασε από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και οδεύει για ψήφιση από την Ολομέλεια στις 1 Φεβρουαρίου. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αφού ρήμαξε την Ελληνική οικονομία, μετακινήθηκε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος για να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Τώρα αφανίζει το Ελληνικό περιβάλλον υπακούοντας στις απαιτήσεις των εγχώριων και ξένων νταβατζήδων. Κι εμείς οι ραγιάδες τον καμαρώνουμε ανίκανοι ν’αντιδράσουμε, “δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα” χωρίς να προσμένουμε πλέον κάποιο θάμα. Ραγιάδες είμαστε κι αυτός ο Βεζύρης μας πρέπει. Ή μήπως όχι;
Πηγή: http://antigoldgreece.wordpress.com
Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ο κύριος Τίποτα. Χαμηλόβαθμος για 10 χρόνια στον ΟΟΣΑ, παιδί της μαμάς του που τον κουβάλησε στην Ελλάδα για πολιτική καριέρα με τις πλάτες του θείου Μιχάλη. Τσιράκι στο γραφείο του άλλου “μεγάλου ανδρός” της Εθνικής Οικονομίας, Χρήστου Πάχτα, βαφτίστηκε στα νάματα της εξαπάτησης των πάντων. Της μεταμόρφωσης με μια “Τροπολογία” 17.000 στρεμμάτων δάσους σε 300.000 τ.μ. πολυτελών κατοικιών στο PORTO CARRAS, για να γίνουν χρυσάφι στις κασέλες του ενός εκ των “εθνικών νταβατζήδων”, Κώστα Στέγγου. Της καταλήστευσης, παρέα με τους άλλους δύο “εθνικούς νταβατζήδες” Μπόμπολα-Κούτρα, του ορυκτού πλούτου των 317.00ο στρεμμάτων Μεταλλείων Κασσάνδρας, χωρίς κανένα όφελος για την Εθνική Οικονομία. Η προηγούμενη Υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη δεν ενέδωσε στις πιέσεις και δεν υπέγραψε την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για την επένδυση στα Μεταλλεία Κασσάνδρας. Για να γίνει η βρώμικη δουλειά (και άλλες βρώμικες δουλειές) αντικαταστάθηκε από το γνωστό για τον αμοραλισμό του Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μια βδομάδα μετά την ανάληψη του ΥΠΕΚΑ έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπόγραφή του στην ΑΕΠΟ. Τη διάβασε πριν υπογράψει; Δεν πρόλαβε, αλλά είχε εμπιστοσύνη στον κ. Κούτρα. Το δελτίο τύπου που έβγαλε και μιλάει για “την υπογραφή της ΑΕΠΟ του έργου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής“ είναι ενδεικτικό του βαθμού κατανόησης του θέματος από το νεοφώτιστο Υπουργό ΠΕΚΑ. Με την ΑΕΠΟ της 18ης Ιουλίου επιτρεπόταν η εκρίζωση 1.780 στρεμμάτων “αρχέγονου δάσους” στις Σκουριές, παρά την αντίθεση του αρμόδιου Δασαρχείου Αρναίας και της Διεύθυνσης Δασών Χαλκιδικής. Όμως μετά την ΑΕΠΟ, η εταιρεία απαιτεί από το Δασαρχείο Αρναίας την έγκριση εκρίζωσης 3.300 στρεμμάτων “αρχέγονου δάσους”. Μέχρι σήμερα το Δασαρχείο, εφαρμόζοντας το Δασικό Νόμο, αρνείται να δώσει έγκριση. Πρόβλημα για τη “μεγάλη επένδυση”; Ο Παπακωνσταντίνου θα το λύσει! Στο εκτρωματικό πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ περιλαμβάνεται διάταξη που καταργεί την υποχρέωση λήψης άδειας επέμβασης από το Δασαρχείο για έργα και δραστηριότητες εντός δασών και δασικών εκτάσεων! Το νομοσχέδιο που δεν τόλμησαν να βγάλουν σε δημόσια διαβούλευση, πέρασε από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και οδεύει για ψήφιση από την Ολομέλεια στις 1 Φεβρουαρίου. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αφού ρήμαξε την Ελληνική οικονομία, μετακινήθηκε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος για να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Τώρα αφανίζει το Ελληνικό περιβάλλον υπακούοντας στις απαιτήσεις των εγχώριων και ξένων νταβατζήδων. Κι εμείς οι ραγιάδες τον καμαρώνουμε ανίκανοι ν’αντιδράσουμε, “δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα” χωρίς να προσμένουμε πλέον κάποιο θάμα. Ραγιάδες είμαστε κι αυτός ο Βεζύρης μας πρέπει. Ή μήπως όχι;
Πηγή: http://antigoldgreece.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου