Αυτογνωσία...

Oλη η ύπαρξη ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Μια προσπάθεια να γεφυρωθεί η αντινομία του μέσα μας κόσμου με την πραγματικότητα. Πολλές φορές είναι τόσο δύσπεπτα ακατάλληλη η πραγματικότητα , που απλά επιλέγεις το όνειρο. Ένα όνειρο που κινείτε μέσα σε φαντάσματα και κινούμενες μορφές. Καλείσαι να επιλέξεις ρόλο ανάμεσα σε αυτό που δεν θες και σε αυτό που ΄΄πρεπει΄΄ , το κοινωνικά παραδεκτό κατά την κοινωνική λογική.
Η όποια διαφορετική επιλογή η στάση ,θεωρείτε προσβολή ,εχθρική κατά τα κοινωνικά πρότυπα , κατά την κοινωνικά δομημένη αντίληψη ,που οι δήμιοι της επιβάλουν, φορώντας το μανδύα της παράδοσης των χριστών αξιών κι αλλά φαιδρά.
Και τότε η ΄΄σωστά΄΄ δομημένη κοινωνία, βάζει την ταμπέλα του διαφορετικού ,του τρελού ,του αναρχικού, του απόβλητου. Μια ρετσινιά ,μια ταμπέλα για να ξεχωρίζεις ,να μη μολύνεις τούς άλλους. Έτσι που το κοινά παραδεκτό κι αποδεκτό να μην διαταράσσεται. Όσο κι αν φωνάζουμε , κι αν διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας στο όραμα για μια διαφορετική ζωή , μια άλλη πραγματικότητα , κατ΄ ουσία ξορκίζουμε τις έννοιες αυτές από φόβο... φοβόμαστε να περπατήσουμε σε απάτητα μονοπάτια , κι έτσι επιλεγούμε την επανάληψη .
Οι κοινωνίες ζητάνε τη διατήρηση , μια διατήρηση για να ναι η επόμενη μέρα ίδια με την προηγούμενη.
Η ανατροπή υπάρχει ως λόγος, ως έκφραση ,ως έννοια ,μόνο φιλολογικά και φιλοσοφικά ,κι ως ΄΄πράξη΄΄ καταξιωμένης επαναστατικότητας στους κύκλους των συναναστροφών … Έχουμε μάθει ,έχουμε υιοθετήσει καλά το ρόλο αυτό …
Κάθε βράδυ μια νέα επανάσταση γεννιέται , στους κύκλους ,στις παρέες ,στις συναναστροφές μας.
Μια επανάσταση που καβαλάει και πολεμάει τα λάθη και τις νοοτροπίες των άλλων ,ποτέ τη προσωπική μας, και που μοιραία είναι καταδικασμένη να σβήσει μαζί με το αλκοόλ, στο πρώτο φως της μέρας ..
Ένα θέατρο η ζωή...μια παράσταση...
Μια παράσταση με Θεατές και θεατρίνους ,που απλά εναλλάσσουν ρόλους .
Ρόλους υποκρισίας ,ψέματος σε αυτά που χρίσαμε σπουδαία , μεγάλα και κοινωνικά αποδεκτά .
Σε ότι αφήσαμε να μας αλλοτριώσει , τόσο που χάσαμε, λησμονήσαμε το όνειρο .
Ας βαδίσουμε αγόγγυστα και με αξιοπρέπεια τον εφιάλτη που επιλέξαμ...Τουλάχιστο...
Ας αποδεχτούμε το ρόλο που ενστερνιστήκαμε τόσα χρονιά , κι ας αναλάβουμε τις όποιες προσωπικές ευθύνες. Ας τολμήσουμε να αντικρίσουμε το δοκό στο δικό μας μάτι που μας τυφλώνει. Ας πάψουμε για λίγο έστω να βλέπουμε πάντα των άλλων...Ας γίνουμε παράδειγμα .Ας γίνουμε εμείς πρώτα η αλλαγή που θέλουμε και προσδοκάμε...
Ας πάψουμε να φορτώνουμε το βάρος και τη θλίψη ,τα προβλήματα της ύπαρξης μας στους άλλους ,κι ας γίνουμε με τη στάση μας θυμίαμα στο βωμό του ανθρώπινου πνεύματος , στο βωμό μιας διαφορετικής στάσης κι επιλογής , παράδειγμα στους άλλους...
Μια επιλογή ευτυχίας ,αλτρουισμού ,συλλογικότητας , κι όχι ψυχαναγκασμού ..
Η ευθύνη που αναλογεί στον καθένα από εμάς είναι πολύ μεγάλη ,αν αναλογιστούμε το περιβάλλον που ζούμε και διάγουμε το βίο μας ,και τα παιδιά, τούς νέους ανθρώπους που διαμορφώνουμε με την στάση μας...Ας μην τα αφήνουμε βορά στα χέρια των όποιων εξουσιαστικών προτύπων ,και μετέπειτα εκσφενδονίζουμε κατηγορίες εναντίων τούς πως δεν τόλμησαν …αυτό τούς δείξαμε και μάθανε μέσα από την παθητική μας στάση τόσα χρονιά...
Αν αποποιηθούμε αυτό που μας αναλογεί , τότε το κοινωνικά –εξουσιαστικά δομημένο κι αυτοί που το συντηρούν ,οι εξουσιαστές μας δηλαδή , θα συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο αυτό. Εξάλλου τόσες δεκαετίες μας χαλκεύουν , μας κάνουν πλύση εγκεφάλου ,εθελούσια δούλους στο σύστημα τούς … έχουν μάθει κι έχουν βρει τον κατάλληλο τρόπο για τον καθένα από εμάς ,αλλά κι ως σύνολο , σαν δομημένες κοινωνίες. Μια μικρή αλλαγή , μια μικρή αφύπνιση είναι ικανή να να ξυπνήσει στους δίπλα μας όψεις της ζωή τούς που ποτέ πριν δεν είχαν σκύψει να αντικρίσουν .
Ας μην ξεχνάμε έξαλλου τα λόγια του Λέων Τολστόι: Όλοι σκέφτονται να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς δε σκέφτεται να αλλάξει τον εαυτό του.

Πηγή: http://periploys.blogspot.com