Εσύ, που ανοίγεις μόνος τον δρόμο σου αποφασισμένος κι έτοιμος να χαράξεις τον βράχο με χέρια γυμνά, μην ψαρώνεις. Βάλε πλάτη και ύψωσε το βλέμμα στις κορυφές των βουνών που σε περικλείουν. Αν νιώθεις λόγω του εγκλεισμού σου ντροπιασμένος ή ένοχος, σου υπενθυμίζω ότι ακόμη και οι πιο «ανεπτυγμένες» δημοκρατίες έχουν γεννήσει καθεστώτα πραγματικά τριτοκοσμικά και βαθιά απάνθρωπα. Η μισή ντροπή δική τους που σε λοιδορούν. Σκέψου μόνο ότι, αν φτυαρίσουμε ο καθένας από λίγο, μετά από καιρό θα ισοπεδώσουμε το θεόρατο βουνό που εμποδίζει τη θέα όλων μας. Εξάλλου, στην αγκαλιά των βουνών και μέσα στις αβύσσους, εκεί η φωνή του ενός γεννά αντίλαλο και η έντασή της πολλαπλασιάζεται μαγικά. Το φως μιας φλόγας μεμονωμένης εξουδετερώνεται απ’ τις ηλιαχτίδες, όμως μέσα σε σκοτάδι, σαν ετούτο που μας πνίγει τώρα, φέγγει πεισματικά να καταδείξει ζωή άσβεστη.
2. Λάχεσις [Μοίρα του μέλλοντος - μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα λάχει στον καθένα]
Ποιος μας έπεισε ότι τελειώσαμε πριν καν ξεκινήσουμε; Ποιος μας μπόλιασε με φόβο, με ενδοιασμούς κι επιφυλάξεις; Ποιος μας σκόρπισε σε βολικές αναστολές και ανέξοδες μικροαστικές επιθυμίες; Ποιος ερήμην μας μάς καταδίκασε να ζήσουμε το μέλλον σε υπόγειες στοές, ανάμεσα σε ομαδικούς τάφους; Αυτόν έχε στο μάτι, και πες σ’ εκείνον τον ντόπιο ή ξένο τεχνοκράτη που σου κουνά το δάχτυλο, που εύκολα κόβει κομμάτια απ’ την «πεσούσα δρυν», να εκφράζεται με περίσκεψη και να πράττει με περισσότερη σωφροσύνη. Πες ότι η έννοια της συλλογικής ευθύνης, που οι εταίροι μας σχεδόν επικαλούνται – αβασάνιστα –, επί πράξεων ή παραλείψεων, είναι άκρως επικίνδυνη, κυρίως αν γινόταν το πρίσμα για να δούμε μέσα από αυτό τη δική τους αιματοβαμμένη διαδρομή.
3. Άτροπος[Μοίρα του αναπόφευκτου - κόβει χωρίς δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής]
Παιδιά αγαπημένα και γενναία, είναι πολλά τα σφάλματα που φορτωθήκαμε και δεν είναι δυνατόν πια να διορθωθούν. Είναι πολλή η σκουριά που μας κατατρώει και δε μπορεί πια να αφαιρεθεί ολοκληρωτικά από πάνω μας, παρά μόνο επώδυνα. Είναι πολλά τα ξένα μάτια που θόλωσαν απελπισμένα και θα παραμείνουν ίσως για πάντα μυωπικά, ανήμπορα στο εξής να δουν μακρύτερα απ’ την ανάγκη. Όμως οι εκπρόσωποι του παρελθόντος είναι ήδη πολύ κουρασμένοι, σχεδόν απόμαχοι πια, και προσέξτε τους, πώς τρέμουν το ξύπνημά σας… Βλέπετε, είστε πολλοί, και αξιόμαχοι πολύ. Δεν έχουν απολύτως καμιά ελπίδα να επικρατήσουν.
Το τέλος τους πλησιάζει, σχεδόν νομοτελειακό και μάλλον αθόρυβο, οπωσδήποτε όμως αναπόφευκτο και οριστικό.
Σαν την Μοίρα.
Πηγή: http://www.protagon.gr - Του Γιάννη Γερμανού, Δικηγόρος, LL.M
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου