Συντομία...

«Γεννήθηκα σήμερα το ξημέρωμα έζησα την παιδική μου ηλικία το πρωί και γύρω στο μεσημέρι έμπαινα ήδη στην εφηβεία μου. Και δεν είναι ότι τρόμαξα που ο χρόνος περνάει τόσο βιαστικά. Μόνο με ανησυχεί λίγο να σκέφτομαι ότι ίσως αύριο να είμαι πολύ γέρος για να κάνω όλα όσα άφησα σε εκκρεμότητα. Δεν μπορω να καταλάβω αυτη την εμμονή με την αλλάγη του χρόνου κλπ κλπ...O μόνος Χρόνος που υπάρχει είναι το παρόν. Και Χαμογελά σ'όλους αυτούς που αντιστεκόμενοι στους μικρούς καθημερινούς θανάτους μένουν πρόσφυγες εντός,αγκαλιάζοντας τρυφερά όλες τις συνέπειες της ανυπακοής τους. Και Σέβεται όλους όσους διασχίζοντας το μαύρο δάσος της ματαιότητας,ματώνουν τη σιωπή τους ώσπου να φτάσουν στο ξέφωτο της αλήθειας τους.
Πέρα απο χώρο και χρόνο,πάντα ο Δυνατός δεν είναι αυτός που χτυπάει αλλά αυτός που δέχεται αναίτια το χτύπημα και πονάει. Αυτός ο πόνος της ψυχής είναι που δημιουργεί πρόσωπο κόντρα σε κάθε προσωπείο.»

Χόρχε Μπουκάι