Όταν με δεις...

Όταν με δεις γαντζωμένο πάνω στο μαύρο συρματόπλεγμα, όταν με δεις μελανιασμένο να τρέμω μέσα σε κελί υγρό, όταν με δεις αιμόφυρτο στην άσφαλτο ή κρεμασμένο στην αγχόνη του ληστή, μην κλάψεις, μη με λυπηθείς κι ούτε να πεις πως άδικα υπέφερα...
Λυπήσου μόνο αν με δεις γελώντας να φωτογραφίζομαι πλάι στον τύραννο και τον χαφιέ και να ντραπείς όταν με δεις να σκύβω το κεφάλι και της γλοιώδους ικεσίας λόγια αναίσχυντα να μηρυκάζω κι όταν σου πούνε πως με είδανε ν' αργοπεθαίνω μ' ένα τηλεκοντρόλ στα σάπια δάχτυλά μου, κλάψε πικρά και βρίσε με για τη ζωή που μάταια σπατάλησα μέσα στα ψεύδη και τους συμβιβασμούς...

Πηγή: http://internalpaths.blogspot.com/