Η κάθε "Βαστίλη" έχει το τέλος που της ταιριάζει...

Η κάθε Βαστίλη έχει το τέλος που της ταιριάζει αλλά και η μοίρα των εξεγέρσεων είναι σκληρή.
14 Ιούλη 1789: Η πτώση της Βαστίλης.
Οι εξεγέρσεις του παρελθόντος γίνονται ονόματα σε δρόμους, πλατείες και κυβερνητικά κτίρια , εις ανάμνησιν. Γίνονται δεκάρικοι λόγοι εκφωνημένοι από ορκισμένους εχθρούς τους σε νυσταγμένα ακροατήρια. Γίνονται Εθνικές αργίες με παρελάσεις και βεγγαλικά.
Όμως, μας αρέσει ή όχι, οι εξεγέρσεις είναι που κίνησαν το δυσκίνητο τροχό της Ιστορίας. Χωρίς τις εξεγέρσεις και το αίμα των απροσάρμοστων ίσως να φορούσαμε ακόμα μεταλλικούς χαλκάδες στον αστράγαλο, δουλεύοντας από το χάραμα μέχρι να νυχτώσει.
Ε, σήμερα ζούμε λίγο καλύτερα. Μας έπεισαν βέβαια πως "οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος" και πως μόνο με την ψήφο μας μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Παρόλα αυτά εξακολουθούν να τις βλέπουν σαν εφιάλτες στον ύπνο τους.
Ας κάνουμε πάλι τους εφιάλτες τους όνειρά μας!