Επισημάνσεις...

Εκεί όπου όλα ήταν σχετικά ήρεμα και οι φιλόδοξοι μνηστήρες προσπαθούσαν μέσα από κομματικά παιχνίδια και παιχνίδια συμφερόντων, να πάρουν το πολυπόθητο δακτυλίδι, που αυτό θα έχριζε τον εκλεκτό, νέο ορυχειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, ξαφνικά άστραψε και βρόντηξε και το δαχτυλίδι βρέθηκε στα χέρια μια γυναίκας.
Χλόμιασαν κι άσπρισαν οι μνηστήρες. Μια γυναίκα ανέτρεψε τόσα όνειρα καριέρας και όχι μόνο! Κι ύστερα άρχισαν οι σοβαροί προβληματισμοί και οι ανησυχίες. Θα τα καταφέρει; Και τι θα γίνει τώρα; Και πως θα τροφοδοτηθούν οι σταθμοί και πολλά άλλα ερωτήματα που ποτέ μέχρι τώρα δεν τους είχαν απασχολήσει σοβαρά!
Τι δηλαδή δεν θα καταφέρει η νέα ορυχειάρχης; Μέχρι τώρα «χώμα» στέλνανε τα ορυχεία αντί για κάρβουνο, κατολισθήσεις και αστοχίες συχνές, ατυχήματα και μάλιστα θανατηφόρα. Τι θα κάνει χειρότερα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πάει καλύτερα γιατί χειρότερα δεν γίνεται! Άντε να ψηλώσει λίγο παραπάνω τους λόφους της περιοχής που φύτρωσαν παντού κι έζωσαν την περιοχή. Άλλωστε οι γυναίκες έχουν μια αδυναμία στο ύψος. Τις αρέσουν και τα ψηλά μπόγια και τα ψηλά πατώματα!
Όσα για τα κεράσματα στους συντρόφους της, ένα κονιακάκι (όπως γίνονταν παλιά στα μνημόσυνα – καλός και ο καφές της παρηγοριάς) ή λίγο ξυδάκι. Άλλωστε δεν διαφέρον στο χρώμα αυτά τα δύο! Είναι μόνο θέμα γεύσης. Άλωστε του συστήματος είναι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να πουν την φράση του Χριστού. Απελθέτω απʼ εμου το ποτήριον τούτο. Θα το καταπιούν!

Πηγή: Kozan.gr-Του Πασχάλη Τσολάκη