Keep Walkin...

Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, δεν βλέπουμε πέρα από το δάκτυλό μας ή κρυβόμαστε πίσω από αυτό – εθελοτυφλούμε.. Όλες αυτές οι εκφράσεις δίνουν την έννοια του μικρόκοσμου, αυτού του περιορισμένου σε έκταση και δυνατότητες κόσμου που όλοι μας λίγο - πολύ έχουμε δημιουργήσει γύρω από τον εαυτό μας και στον οποίο όλα είναι τέλεια φτιαγμένα, όλα λειτουργούν ιδανικά, όλοι είναι με το μέρος μας και όλα δουλεύουν προς όφελός μας. Τα πάντα κυλούν σύμφωνα με το πρόγραμμα. Όλα είναι ουτοπικά..
Αλλά.. Πάντα υπάρχει ένα μεγάλο αλλά..
Αλλά όλα πηγαίνουν καλά μέχρι κάτι να πάει στραβά – πάντα κάτι θα πάει στραβά.. Και τότε όλα καταρρέουν, όλα γκρεμίζονται. Και τότε νιώθεις ευάλωτος, πιο απροστάτευτος από ποτέ. Τότε έρχεσαι σε μετωπική σύγκρουση με την πραγματικότητα και την αλήθεια. Η αλήθεια πάντα μα πάντα πονάει. Βλέπεις ότι δεν κινούνται όλα γύρω από εσένα, ότι υπάρχουν και όλα πράγματα πέρα από τον εαυτό σου και αρχίζεις να φοβάσαι, να χάνεσαι νομίζοντας πως είσαι πολύ μικρός – λίγος για να καταλάβεις τι «παίζει»..
Και τότε επικρατεί η λογική.. Προσπαθείς να κατανοήσεις τους νόμους με βάση τους οποίους λειτουργεί το σύμπαν γύρω σου, ανασκουμπώνεσαι, μετράς τις δυνάμεις σου, τολμάς να σηκώσεις (λίγο) το κεφάλι σου, κάνεις έναν μίνι απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας σου, προσπαθείς και αφήνεις πίσω τον ουτοπικό σου μικρόκοσμο και προχωράς.

Πηγή: http://oichalia.blogspot.com