Αμαζόνιος και παγκοσμιοποίηση...

Σε χθεσινή μας ανάρτηση έγινε λόγος για την "υλοποίηση" εκ μέρους της (Δ)ΕΗ Α.Ε σχεδίου δημιουργίας "ζούγκλας" εφάμιλλης του Αμαζονίου...Φυσικά ήταν το δικό μας πρωταπριλιάτικο ψέμα-σε αντιδιαστολή με τα καθημερινά ψέματα της(Δ)ΕΗ Α.Ε- και πολύ καλή πάσα για μια ενδιαφέρουσα άποψη που εκφράστηκε από τον Cristovam Buarque, Βραζιλιάνου Υπουργού Παιδείας, κατά τη διάρκεια συζήτησης σε ένα Αμερικάνικο πανεπιστήμιο, για το ποιά είναι η γνώμη του για την παγκοσμιοποιηση του Αμαζονίου. Ο αμερικανός φοιτητής που έκανε το ερώτημα δήλωσε οτι περιμένει την απάντηση ενός ουμανιστή και όχι ενός Βραζιλιάνου.

Ορίστε τι απάντησε ο κύριος Cristovam Buarque:
-Βεβαίως,ως Βραζιλιάνος είμαι αντίθετος στην παγκοσμιοποίηση του Αμαζονίου. Όσα λάθη κάνανε οι κυβερνήσεις μας σε αυτόν τον θησαυρό, δεν πάυει να είναι δικός μας.
Ώς ανθρωπιστής, θα μπορούσα να φανταστώ τον Αμαζόνιο παγκοσμιοποιημένο, όπως εξάλλου και καθετί σημαντικό για την ανθρωπότητα. Αν στο όνομα της ανθρωπιστικής ηθικής, έπρεπε να παγκοσμιοποιήσουμε τον Αμαζόνιο, τότε θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο και για όλες τις πετρελαιοπηγές του κόσμου. Το πετρέλαιο είναι το ίδιο σημαντικό για το μέλλον της ανθρωπότητας όπως ο Αμαζόνιος. Άλλα σε αντίθεση με αυτό,οι άρχοντες των αποθεμάτων πετρελαίου νιώθουν οτι έχουν το δικαίωμα να ανεβοκατεβάζουν την τιμή ή την παραγωγή.
Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να παγκοσμιοποιηθούν τα οικονομικά κεφάλαια των πλούσιων χωρών. Αφού ο Αμαζόνιος είναι τόσο σημαντικός για τον κόσμο, δεν θα έπρεπε να καίγεται και να καταστρέφεται με απόφαση ενός μόνο ανθρώπου, ή μιας μόνο χώρας. Η καταστροφή του Αμαζονίου είναι το ίδιο σοβαρή όσο η ανεργία την οποία προκάλεσαν οι απατεώνες της διεθνούς οικονομίας… Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε λίγα άτομα να καταστρέφουν οικονομίες ολόκληρων κρατών.
Πρίν την παγκοσμιοποίηση της περιοχής του Αμαζονίου θα ήθελα να είμαι μάρτυρας της παγκοσμιοποίησης όλων των μουσείων του κόσμου. Το Λούβρο δεν θα έπρεπε να ανήκει μόνο στη Γαλλία. Κάθε μουσείο είναι φύλακας των ομορφότερων έργων της ανθρώπινης ευφυίας. Δεν πρέπει να αφήσουμε έναν ηγέτη ή μια χώρα να κρίνει πώς αυτοί οι θησαυροί θα χρησιμοποιούνται και ακόμα ίσως, να καταστρέφονται. Πριν λίγο καιρό ένας Ιάπωνας εκατομμυριούχος αποφάσισε να τον θάψουν μαζί με ένα έργο ενός μεγάλου ζωγράφου. Πρίν γίνει αυτό, θα πρέπει να παγκοσμιοποιηθεί αυτό το έργο.
Την ώρα που μιλάμε, ο ΟΗΕ διοργανώνει το Φόρουμ της Χιλιετίας, άλλα κάποιοι συμμετέχοντες είχαν δυσκολίες να φτάσουν, λόγω προβλημάτων στα σύνορα των ΗΠΑ. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει η Νεα Υορκη, έδρα του ΟΗΕ, να παγκοσμιοποιηθεί.
Τουλάχιστον το Μανχάταν να ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Όπως επίσης και το Παρίσι, η Βενετία, η Ρώμη, το Λονδινο, το Ρίο ντε Τζανείρο,η Μπραζίλια, κάθε πόλη με την δική της ομορφιά και ιστορία, θα έπρεπε να ανήκει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αν οι ΗΠΑ θέλουν να παγκοσμιοποιήσουν τον Αμαζόνιο επειδή είναι επικίνδυνο να τον αφήσουν στα χέρια των Βραζιλιάνων, ας παγκοσμιοποιήσουμε λοιπόν και το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ!Γιατί οι ΗΠΑ είναι ικανές να το χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα είναι απείρως πιο καταστρεπτικός από οποιαδήποτε τραγική πυρκαγιά στον Αμαζόνιο.
Κάτα την αμερικάνικη προεκλογική εκστρατεία, οι υποψήφιοι συζήτησαν την παγκοσμιοποίηση των δασικών αποθεμάτων των φτωχότερων χωρών, με αντάλλαγμα το σβήσιμο των χρεών των χωρών.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το να χρησιμοποιήσουμε το σύνολο αυτού του χρέους για να διασφαλίσουμε οτι όλα τα παιδιά του κόσμου θα έχουν τροφή και θα πηγαίνουν στο σχολείο.
Ας παγκοσμοιοποιήσουμε τα παιδιά και να φερόμαστε προς αυτά, όπου και αν γεννήθηκαν, σάν σε θησαυρό που αξίζει της προσοχής όλου του κόσμου. Μακράν περισσότερης από τον Αμαζόνιο.
Όταν όλοι οι ηγέτες της γής, συμπεριφερθούν στα φτωχά παιδιά σαν σε ανθρώπινη κληρονομιά, δέν θα τα αφήνουν να δουλεύουν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο, ούτε να πεθαίνουν όταν θα πρέπει να ζούν.
Ώς ανθρωπιστής, συμφωνώ με την παγκοσμιοποίηση. Αλλά όσο ο κόσμος με θεωρεί Βραζιλιάνο, θα μάχομαι ο Αμαζόνιος να μείνει δικός μας, Και μόνο δικός μας!!

Πηγή: outopiada.blogspot.com

Πολύ καλά κάνουν οι κάτοικοι της Μαυροπηγής και μάχονται για το δικό τους "Αμαζόνιο", το δάσος της Μαυροπηγής, αφού οι φορείς δεν δείχνουν ικανοί να το προστατέψουν από την παγκοσμιοποίηση του κέρδους της (Δ)ΕΗ Α.Ε