Η Χώρα του Ποτέ σε ταξιδεύει σε λίμνες, λαγκάδια, δάση, με περίεργους ιπτάμενους ήρωες ντυμένους στα πράσινα, άγριους πειρατές και πεινασμένους κροκόδειλους.
Η Χώρα του Κάποτε είναι ακριβώς το ίδιο, πανέμορφη και κάποτε τρανή, μόνο που ένα θεριό πλανάται τώρα πάνω από κάθε σύννεφο, κρύβεται κάτω από κάθε σπίτι, κατοικεί στα κότσια κάθε ανθρώπου και επισκιάζει με πέπλα ειλικρίνειας και πραγματικότητας αυτό το κατά τα άλλα θαυμαστό παραμύθι.
Ιπτάμενοι ήρωες υπάρχουν, αλλά πληρώνονται αδρά, οι άγριοι πειρατές φοράνε γραβάτες και κουστούμια, σε μια ύστατη προσπάθεια να πείσουν τον κοσμάκη ότι αν κάνουν υπομονή, σύντομα οι πεινασμένοι κροκόδειλοι θα χορτάσουν και θα μας αφήσουν ήσυχους.
Η Χώρα του Κάποτε είναι μια χώρα που πνίγηκε μέσα στην υπερηφάνεια της, κατακρημνίστηκε από το γκρεμό της ίδιας της μεγαλόπνοης Ιστορίας της και τώρα φωνάζει λαβωμένη για βοήθεια, όπως ένας γέρος φωνάζει τα εγγόνια του να τον βοηθήσουν να σηκωθεί γιατί πάλι έπεσε από την καρέκλα.
Τα εγγονάκια αγαπούν τον παππού τους, ξέρουν ότι στον πόλεμο έκανε πολλά, πήγε εξορία, έζησε τα μύρια δεινά και ήταν κάποτε τρανός και δυνατός. Από την άλλη, ξέρουν και κάτι που ο ίδιος δεν παραδέχεται.
Ξέρουν ότι ο παππούς πλέον δεν είναι για πολλά-πολλά, είναι περισσότερο βάρος παρά χρήσιμος, ξέρουν ότι ο ρόλος του κάπου εδώ, σε λίγο, ή σε λίγο περισσότερο, τελειώνει. Τον βοηθάνε με μισή καρδιά, λίγο από λύπηση, λίγο από θύμηση ότι αυτός τα μεγάλωσε. Και, όπως όλα τα παιδάκια, από τη στιγμή που θα πατήσουν γερά στα πόδια τους, αρχίζουν άθελά τους να ξεχνάνε ποιος τους βοήθησε, όσο κι αν αυτός φωνάζει, αρχίζουν να σκέφτονται πιο σοβαρά το «ναι μεν, αλλά…»· κι εκεί τελειώνει η σεμνή τελετή.
Η Χώρα του Κάποτε είναι ένας παππούλης, που όλοι λένε ότι θα τον βοηθήσουν για αυτό που ήταν.
Πόσο όμως να βοηθήσεις κάποιον που ξέρεις ότι είναι, ουσιαστικά, χαμένος χρόνος; Πόσο να βοηθήσεις κάποιον που το μέλλον του τελειώνει στην επόμενη γωνία;
΄
Πηγή: http://tispandoras.blogspot.com
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου