Ψυχή...

Αυτοθυσία της στιγμής. Χωρίς έπαρση και χωρίς προμελέτη. Όταν δε μπορείς να διαλέξεις τίποτε άλλο παρά την ύπαρξη του διπλανού. Δεν ξέρω αν η ώθηση να ξεπεράσεις την δική σου επιβίωσή είναι γονιδιακή ή κοινωνική, ούτε αν η απλή αυτοθυσία σε καταστά ήρωα ή απλά έναν αυθόρμητο ηλίθιο. Άγνωστο πότε θα έρθει και αν θα έρθει εκείνη η στιγμή αλλά θεωρώ ότι είναι ένα φίλτρο που ξεχωρίζει τον σημαντικό από τον ασήμαντο. Αυτό που φέρνει την πληρότητα του Εγώ σου, κάνοντάς σε Ένα με τον διπλανό. Αυτόν που μια στιγμή πριν ήταν άγνωστος και μία στιγμή μετά δε θα έχεις για να τον γνωρίσεις.



Πηγή: http://ohia1.blogspot.com