Ο καθρέφτης...

Δεν θα σου ξανά πω ποτέ ψέματα. Το να σε κοροϊδεύω είναι το μόνο εύκολο..μα τι πραγματικά κερδίζω απ' αυτό? Ενοχές.
Απλά με απογοητεύεις πολλές φορές, και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Nιώθω ότι με προδίδουν όλοι, και δεν περιμένω να κάνεις το ίδιο κι εσύ. Αλλά το κάνεις! Ακόμα κι εσύ με προδίδεις.
Γιατί δεν μπορούμε μεταξύ μας τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς? Αφού και οι δύο σιχαινόμαστε τα ψέματα.
Σε ρώτησε κάτι και απάντησες τόσο φλου, αόριστα και αφηρημένα, ενώ δεν σου ταιριάζει. Γιατί υποτίθεται ότι είσαι ντόμπρα.. αλλά μάλλον είσαι δήθεν.
Αισθανόσουν ωραία όταν κοίταζες τον καθρέφτη και μέσα του έβλεπες μια ξένη? Μια τόσο άγνωστη που όμως σου προκαλούσε απέχθεια? Γιατί όταν σε χρειάζομαι μ' εγκαταλείπεις? Και γιατί κάθε φορά που συζητάμε είσαι ανοιχτή αλλά όταν συζητάς με κάποιον άλλον κρύβεσαι, μασάς τα λόγια σου?
Γιατί ενώ λες πράγματα και υποστηρίζεις ιδέες, σε μια στιγμή αδυναμίας τα αναθεωρείς? Μετά πως μπορώ να ξανά πιστέψω σε 'σένα? Πως μπορώ να βασίζομαι? Γιατί ενώ ξέρεις ότι θα μετανιώσεις αργά ή γρήγορα για κάτι που θα κάνεις.. δεν σταματάς. Δεν συγκινείσαι. Μερικές φορές είσαι τόσο αυθόρμητη, αγγίζεις τα όρια της απερισκεψίας. Πριν κάνεις ή πεις το οτιδήπτε, σκέψου το, μέτρα από μέσα σου μέχρι το 10, κάνε κάτι για να το εμποδίσεις, αλλά αλλίμονο.. μην κινείσαι τόσο γρήγορα!!
Πότε θα τα βρούμε εμείς οι δύο? Πότε θα συμφιλιωθούμε? Γιατί αυτό είναι το μυστικό. Να είμαστε καλά μαζι. Εξαρτώμαστε η μια απ' την άλλη. Σε ορίζω και με ορίζεις. Πρέπει να είμαστε ενωμένες. Εξάλλου είμαστε ίδιες. Τίποτα δεν μας χωρίζει, παρά μονάχα ένας καθρέφτης.. Μια απ' τις δύο πρέπει επιτέλους να τον σπάσει.

Πηγή: http://lyricperson.blogspot.com