Η ζωή μας δεν θα είναι πια η ίδια...

Ρύπανση, πυρκαγιές και πλημμύρες αλλάζουν δραματικά το περιβάλλον και υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής. «Πολλές φορές οι επιπτώσεις φτάνουν στο πιάτο μας ή ευθύνονται για πονοκεφάλους», λένε οι ειδικοί.
Κοζάνη, Ασωπός, Ηλεία, Πάρνηθα, Εύβοια... Ρύπανση, πυρκαγιές, πλημμύρες. Μεγάλες καταστροφές που μας απασχόλησαν. Σημειώθηκαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά τα προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται και να καθίστανται μόνιμοι παράγοντες επιβάρυνσης της ζωής των κατοίκων. Για τη ρύπανση του Νομού Κοζάνης καθώς και για τα μολυσμένα νερά του Ασωπού χρόνια ακούμε, αλλά η κατάσταση παραμένει η ίδια.
Δύο χρόνια μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία και στην Πάρνηθα αλλά και στην Εύβοια όπου μόλις πριν από ένα δεκαπενθήμερο προκλήθηκαν μεγάλες πλημμύρες έχει επιβαρυνθεί η ποιότητα του αέρα, το θερμικό ισοζύγιο, η αισθητική εικόνα.
Στις συγκεκριμένες περιοχές, αλλά και στις ευρύτερες αυτών, πολλά έχουν αλλάξει εφόσον αφανίστηκαν οι τόσο αναζωογονητικοί πνεύμονες πρασίνου. Ετσι οι ρύποι που προκαλούνται αλλοιώνουν τον αέρα αλλά και τα νερά. Ολα αυτά συνδυαστικά επιβαρύνουν τη ζωή μας και κάνουν την καθημερινότητα πιο κουραστική.

Ανυπολόγιστο κόστος
Χαρακτηριστικά είναι όσα επισημαίνει η Χριστίνα Θεοχάρη, μηχανικός περιβάλλοντος, υπεύθυνη του Τμήματος Περιβάλλοντος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας:
«Ανυπολόγιστο είναι το κόστος εφόσον στην αρχή δεν βλέπουμε την έκτασή του και στη συνέχεια το αντιμετωπίζουμε σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας, με αποτέλεσμα να καταλάβουμε πόσο μας έχουν επιβαρύνει. Αυτό το υποδόριο κόστος από μια καταστροφή ουσιαστικά μεταφράζεται σε μια ζωή με πολύ κακή ποιότητα.
Η ρύπανση οδηγεί σε περιβαλλοντική επιβάρυνση που θα πρέπει να αποκατασταθεί, σε προβλήματα στη δημόσια υγεία εφόσον προκύπτουν αρρώστιες που χρειάζονται φάρμακα για να αντιμετωπιστούν και ενδεχομένως νοσηλεία. Κατά προέκταση, θα υπάρξει επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων και της οικονομίας μας.
Δεν αποκλείεται σε κάποιες περιπτώσεις να απειληθεί και η ζωή όσων μένουν κοντά σε μια μολυσμένη περιοχή όπως για παράδειγμα είναι ο Ασωπός. Η μόλυνση περνάει και στο πιάτο μας από τα προϊόντα που παράγονται σε περιοχές που διατρέχουν κίνδυνο. Πολλές φορές για να πουληθούν προϊόντα από αυτές τις περιοχές αλλάζουν ακόμα και ονομασία προέλευσης, διαφορετικά οι οικονομικές επιπτώσεις στους παραγωγούς και στο τοπικό περιβάλλον γιγαντώνονται».
Ακόμα και ο συχνός πονοκέφαλος ή ένας έντονος βήχας μπορεί να συγκαταλέγονται, σύμφωνα με τους ερευνητές, στις κρυφές συνέπειες μιας οικολογικής καταστροφής.
Η Χριστίνα Θεοχάρη συνεχίζει: «Το περιβάλλον αλλάζει, η ατμόσφαιρα γίνεται πιο πνικτική και τα μικροσωματίδια καθώς και άλλοι ρύποι που πολλαπλασιάζονται αιτιολογούν όλα τα σωματικά ή ψυχωσικά προβλήματα τα οποία εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα, επιβαρύνοντας τον οργανισμό μας και έχοντας αντίκτυπο και στην εργασία μας. Ποιος μπορεί να δουλέψει ανεπηρέαστα όταν έχει συχνούς πονοκεφάλους ή αντιμετωπίζει αναπνευστικά προβλήματα;».
Τα κόστη από τις καταστροφές σε πολλές περιπτώσεις αλλοιώνουν και τον χαρακτήρα μιας περιοχής. Η εικόνα της έχει πια αλλάξει. Σε περίπτωση που είναι τουριστική δεν αποκλείεται να μην προσελκύει τόσο μεγάλο αριθμό επισκεπτών ή αν είναι αγροτική, οι αγρότες να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλες περιοχές με αποτέλεσμα να παρατηρείται και μια κατά τόπους ερημοποίηση.
Αν, όμως, για όλα αυτά υπήρχε πρόληψη δε θα είχαμε όλα αυτά τα αρνητικά δεδομένα, γιατί όπως λέει και το αρχαίο ρητό «το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν...!».

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος-ΣΤΕΛΛΑ ΚΕΜΑΝΕΤΖΗ