Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Για ποιά γενιά μιλάμε...

Ήταν κάποτε μια γενιά εν έτη 2011, που δυσφορούσε με το παρόν χωρίς να χτίζει μέλλον. Στο πρώτο κλάμα, της έταξαν παιχνίδια. Στο πρώτο παραπάτημα, της έστρωσαν χαλί να μην χτυπήσει. Στο ένα «θέλω», της πρόσφεραν δέκα «πάρε». Οι αποφάσεις της είχαν πάντα χορηγό και τ’ αδιέξοδά της άμεσες λύσεις. Πολλές φορές μάλιστα τ’ αντίδοτα προηγούνταν των συμφορών. Μιλάμε για τη γενιά του συναισθηματικού fast food, που μετράει τις σχέσεις μεσ’ απ’ το συμφέρον και βολεύεται με το εύκολο από φόβο μήπως υπερκουραστεί για το δύσκολο. Μιλάμε για τη γενιά που θυσιάζει αξίες στο βωμό της προσωπικής καταξίωσης και αποτινάζει τις ευθύνες σα να πρόκειται για αδηφάγο κακό. Μιλάμε για τη γενιά που οπισθοχωρεί μπροστά στα εμπόδια προσποιούμενη (επιτηδευμένη) αναπηρία να τολμήσει το άλμα. Που στοιχίζει το εφήμερο παραστάτη του ευκαιριακού και αλλάζει «πιστεύω» ανάλογα με το χωροχρονικό PH που την περιβάλλει. Μιλάμε για τη γενιά που μεταφράζει τη φιλία ως περιστασιακό «λαβείν» και τον έρωτα ως αντίπαλο του «δούναι», ενώ την ίδια στιγμή, προσπαθεί να χωρέσει και τα δύο σε οικονομική συσκευασία του ενός προσφερόμενη σε τιμή ευκαιρίας.. Μιλάμε για τη γενιά που της στερούν το δικαίωμα να δουλέψει, να σχεδιάσει, να οραματιστεί.. Kι αυτή τι κάνει; Μήπως νομίζει πως διεκδίκηση είναι το «γαμώτο» που φωνάζει κανείς δυνατά στον καναπέ την ώρα των ειδήσεων...;;;

Πηγή: kakoxara.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

 
back to top