Ορυχείο Μαυροπηγής Κοζάνης: Εντατικοποίηση, μισθοί πείνας και σκλαβοπάζαρα...

Στο ορυχείο της Μαυροπηγής Κοζάνης απασχολούνται περίπου 480 εργαζόμενοι και 250 έκτακτο προσωπικό (εργολαβικοί και συμβασιούχοι). «Πριν από 10 περίπου χρόνια - πριν από τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ - όλες αυτές οι ανάγκες καλύπτονταν με μόνιμο προσωπικό. Οι εργαζόμενοι στους εργολάβους είναι πολλαπλά εκμεταλλευόμενοι. Πολλές φορές μένουν απλήρωτοι και παρεμβαίνει το σωματείο για να πάρουν κι αυτά τα δεδουλευμένα τους, άλλοι ανασφάλιστοι, σε άλλους δεν βάζουν βαρέα ένσημα. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΕΝΟΠ αρνούνται να τους εντάξουν στα σωματεία», λέει στον «Ρ» ο Πέτρος Ταταρίδης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων και Εργατοτεχνιτών στην Ενέργεια Δυτικής Μακεδονίας.
Επίσης, η έλλειψη και η γήρανση του προσωπικού, η τεχνογνωσία που χάνεται, έχει σαν αποτέλεσμα η δουλειά να εντατικοποιείται. Ο μέσος όρος των υπερωριών έχει ανέλθει στις 30 ώρες το μήνα και όσο πάνε και αυξάνουν. «Χτες, για παράδειγμα, ήρθαμε για δουλειά στις 8 το πρωί και φύγαμε στις 10 το βράδυ», λέει ο Ζάχος, εργαζόμενος στο Ηλεκτροτεχνείο του ορυχείου. «Και μάλιστα οι υπερωρίες αυξάνουν για το τεχνικό προσωπικό, που είναι στην πρώτη γραμμή και η κόπωση είναι μεγαλύτερη», συμπληρώνει ο Γιώργος.
Μισθοί πείνας και χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
Με το πολυνομοσχέδιο, η μισθοδοσία στις πρώην ΔΕΚΟ μειώθηκε κατά 35%. «Στην πραγματικότητα, η αγοραστική δύναμη, το βιοτικό επίπεδο έπεσε στα επίπεδα του 2005. Κατά μέσον όρο, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχουν χάσει από 400 - 800 ευρώ το μήνα, ενώ με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων οι μισθοί των εργαζομένων στις εργολαβίες θα πέσουν στο βασικό μισθό του ανειδίκευτου εργάτη», σημειώνει ο Π. Ταταρίδης.
Ο Μελέτης εργάζεται στο Μηχανουργείο του ορυχείου. «Είμαι 27 χρόνια εργαζόμενος και μόνο με την περικοπή του μισθού είμαι 540 ευρώ μείον. Βάλε το χαράτσι της ΔΕΗ, βάλε την έκτακτη εισφορά, βάλε με τη μείωση του αφορολόγητου... Ενα εξοχικό σπίτι που είχα, του έκανα διακοπή ρεύματος. Την κόρη μου δεν έχω να τη στείλω στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσει. Εχουμε ακούσει πολλές περιπτώσεις γονιών που έφεραν πίσω τα παιδιά τους από τις σπουδές γιατί δεν έβγαιναν. Πλέον έχουμε αρχίσει να προβληματιζόμαστε πώς θα περάσουμε το μήνα», λέει χαρακτηριστικά. Βγάζει και μας δείχνει το χαρτί με τα τέλη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του: «600 ευρώ πρέπει να δώσω. Καινούργιο αυτοκίνητο, δύο χρόνων και το έχω ακίνητο, χωρίς πινακίδες γιατί δεν έχω να πληρώσω τέλη και ασφάλεια και βενζίνες...».
Ενα ακόμη μεγάλο πλήγμα για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ ΑΕ είναι και η διακοπή της ιατροφαρμακευτικής τους περίθαλψης από τη στιγμή που το κράτος ανέλαβε τη χρηματοδότηση του Ταμείου τους. Η χρηματοδότηση μειώθηκε από τα 900 εκατ. ευρώ στα 603 εκατ. ευρώ και πλέον όλα τα φάρμακα, όλες τις εξετάσεις και τα νοσήλια στα νοσοκομεία τα πληρώνουν εξολοκλήρου οι εργαζόμενοι. «Κρατάμε την απόδειξη και υποτίθεται ότι ...κάποια στιγμή θα τα πάρουμε από το Ταμείο», λένε.
«Πρέπει να αγοράσω ινσουλίνες γιατί είμαι διαβητικός και χρειάζομαι 120 ευρώ το μήνα. Ακόμη και οι χρόνια πάσχοντες πληρώνουν μόνοι τους για τα πανάκριβα φάρμακα», υπογραμμίζει ο Γιώργος.
Κι ενώ η κατάσταση για πολλούς εργαζόμενους και τις οικογένειές τους είναι τραγική, η πλειοψηφία του σωματείου Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας ΔΕΗ «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), δε δίστασε στις 3 Δεκέμβρη να βγάλει ανακοίνωση με την οποία δηλώνει ανάμεσα σε άλλα πρόθυμη να βάλει πλάτη στο πετσόκομμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων (σ.σ. οι υπογραμμίσεις είναι δικές τους): «Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ σαφώς και συμφωνεί με τη λογική ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε θα πρέπει να δώσουμε τον αγώνα, να κάνουμε θυσίες, να καταβάλουμε υπέρμετρη προσπάθεια».
Σκλαβοπάζαρα και δουλειά με ημερομηνία λήξης
Οι περισσότεροι νέοι που πιάνουν δουλειά στη ΔΕΗ ΑΕ είναι πλέον είτε «αλυσοδεμένοι» στους εργολάβους, είτε έχουν δουλειά για λίγους μήνες. Τα μεροκάματα είναι της «πείνας», ενώ πολλές φορές ούτε αυτά δεν καταβάλλονται. Ο Βασίλης δουλεύει στο Μηχανουργείο του ορυχείου σχεδόν δύο χρόνια. «Από την αρχή, παίρνω το πολύ 800 ευρώ το μήνα, ενώ δεν μου αναγνωρίζεται καμία προϋπηρεσία, ούτε επιδόματα, 3ετίες κ.λπ. Παλιότερα είχα πρόβλημα και με τις πληρωμές. Τώρα, με την πίεση και του σωματείου (ΣΕΕΕΝ) πληρωνόμαστε κανονικά», αναφέρει.
Αντίστοιχα, ο Σταύρος δούλευε για χρόνια στο ίδιο πόστο, όμως μέσω εργολάβου και με 8μηνες συμβάσεις. Επειδή είναι κάτοικος του χωριού Αγιος Χριστόφορος όπου η ΔΕΗ ΑΕ έκανε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις 30 στρεμμάτων καλλιεργήσιμων εκτάσεων, είχε κάποια ...μόρια για 8 μήνες δουλειά στην επιχείρηση! Οπως σημειώνει, «πέρσι, με τα πολλά, με προσέλαβαν με σταθερή δουλειά. Οσο ήμουν όμως στον εργολάβο είχα πολλά προβλήματα με τις πληρωμές. Για παράδειγμα το επίδομα αδείας του 2010 το πήραμε τελικά τον Απρίλη του 2011 κι αυτό μετά από παρεμβάσεις του κλαδικού σωματείου».
«Είμαι 5 μήνες στην επιχείρηση και μου μένει ακόμα μια βδομάδα στη δουλειά. Αν ζητήσουν προσωπικό, ίσως και να με ξαναπάρουν. Ανάγκες υπάρχουν και μάλιστα πολλές, αλλά δεν καθορίζεται από μας πώς θα καλυφθούν», προσθέτει ο Δημήτρης.
Αυτό που τονίζει ο Π. Ταταρίδης είναι ότι οι εργολάβοι κάθε χρόνο όλο και συμπιέζουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Για να τους δώσει την εργολαβία η ΔΕΗ ΑΕ κάνουν όλο και πιο φθηνές προσφορές. Δεν κόβουν, όμως, από την τιμή των υλικών και των εργαλείων, αυτή είναι στάνταρ, κόβουν από τους εργαζόμενους, από τους μισθούς και τα δικαιώματά τους.

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης