Ο Σοφός , Ο Εξυπνος και ο Πονηρός...

Στον κόσμο τούτο τρία παιδιά γεννήθηκαν. Μόλις τόμαθαν οι Μοίρες έτρεξαν να αποθέσουν τα δώρα τους. Ευχήθηκε η πρώτη στο πρώτο παιδί: "Σοφός να γίνεις τόσο που όλος ο κόσμος να ζητά τις συμβουλές σου"
Ευχήθηκε η δεύτερη στο δεύτερο παιδί: "Έξυπνος να γίνεις τόσο που ποτέ μη χρειαστείς τη συμβουλή σοφού".
Ευχήθηκε η τρίτη στο τρίτο παιδί: "Πονηρός να γίνεις τόσο που ο Σοφός και ο Έξυπνος να σε βλέπουν και να σε φοβούνται".
Ήρθε καιρός που ο Σοφός κρύφτηκε, ο Έξυπνος αποχώρησε, ο Πονηρός είναι εδώ...

Πηγή: http://litsakanavakipapadaki.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Διώκονται δεκάδες κάτοικοι του Αγίου Δημητρίου για καταλήψεις ταινιοδρόμων...

Στις 8 Φεβρουαρίου στο εδώλιο του κατηγορουμένου του μονομελούς πλημμελειοδικείου Κοζάνης. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου του μονομελούς πλημμελειοδικείου Κοζάνης οδηγούνται στις 8 Φεβρουαρίου, 54 κάτοικοι της τοπικής κοινότητας Αγίου Δημητρίου, οι οποίοι συμμετείχαν στις καταλήψεις των ταινιοδρόμων της ΔΕΗ το καλοκαίρι του 2008. Οι κάτοικοι που διεκδίκησαν δουλειά για τους άνεργους της περιοχής και καλύτερο περιβάλλον, σέρνονται στα δικαστήρια με τις κατηγορίες της παρακώλυσης λειτουργίας κοινωφελών εγκαταστάσεων, έχοντας όμως στο πλευρό τους την περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Στο περιφερειακό συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας, που συνεδριάζει απόψε, έχει πρώτο θέμα ημερήσιας διάταξης με εισηγητή τον περιφερειάρχη Γιώργο Δακή, τη «λήψη απόφασης συμπαράστασης των κατοίκων Αγίου Δημητρίου και πρώην νομαρχιακού συμβούλου Κοζάνης, σε δικαστική διαμάχη λόγω κινητοποιήσεων». Να σημειωθεί ότι μαζί με τους κατοίκους, κατηγορείται και ο πρώην νομαρχιακός σύμβουλος Γιάννης Μητσιάκος (νυν δημοτικός σύμβουλος Κοζάνης), ο οποίος είχε βρεθεί στο χώρο των κινητοποιήσεων, εκφράζοντας τη συμπαράστασή του στους κατοίκους, που πραγματοποιούσαν την κατάληψη. Η απόφαση στήριξης από το περιφερειακό συμβούλιο, των κατοίκων που δικάζονται θεωρείται δεδομένη. Άλλωστε, , όπως επισήμανε ο πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου, Παναγιώτης Πλακεντάς, πρόκειται για ανάλογη απόφαση που είχε λάβει το 2010 το νομαρχιακό συμβούλιο Κοζάνης, η οποία πρόκειται να επικαιροποιηθεί απόψε. Με την απόφαση θα παρέχεται η πλήρης συμπαράσταση του περιφερειακού συμβουλίου, η οποία θα είναι ηθική, πολιτική και δικαστική. Ως προς το τελευταίο, η Περιφέρεια εξέφρασε τη βούλησή της να καλύψει τα δικαστικά έξοδα των δημοτών του Αγίου Δημητρίου που διώκονται. Να σημειωθεί ότι οι καταλήψεις πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα από 10 Μαΐου έως 2 Ιουνίου 2008. Οι 54 συμμετέχοντες κάτοικοι, κατηγορούνται ότι ενεργώντας από κοινού και με πρόθεση, κατέλαβαν το χώρο εντός των εγκαταστάσεων του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου διαδοχικά και με βάρδιες, προκαλώντας την παρακώλυση λειτουργίας κοινωφελών εγκαταστάσεων. Υπενθυμίζεται επίσης ότι για 61 δημότες του Αγίου Δημητρίου, βρίσκεται σε εκκρεμότητα άλλη μία δίκη, για κατάληψη που πραγματοποίησαν στους ταινιοδρόμους της ΔΕΗ το καλοκαίρι του 2007. Μάλιστα οι κατηγορίες στην περίπτωση αυτή είναι πολύ βαρύτερες, καθώς πέραν της παρακώλυσης κοινωφελών εγκαταστάσεων και φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, κατηγορούνται για βιαιοπραγίες και επικίνδυνες σωματικές βλάβες κατά αστυνομικών. Να σημειωθεί ότι η δίκη είχε προσδιοριστεί να γίνει τον περασμένο Οκτώβριο στο μονομελές πρωτοδικείο Κοζάνης, αλλά αναβλήθηκε. Ειδικότερα, το συγκεκριμένο δικαστήριο κρίθηκε «αναρμόδιο» να εκδικάσει μία τόσο σοβαρή υπόθεση με τόσο βαριές κατηγορίες, γι’ αυτό και παραπέμφθηκε να δικαστεί στο τριμελές πλημμελειοδικείο Κοζάνης. Πάντως, οι δύο επικείμενες δίκες έχουν κινητοποιήσει τους ποινικά διωκόμενους κατοίκους, οι οποίοι αναζητούν συμπαράσταση φορέων και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στις αυθαιρεσίες της ΔΕΗ. Να σημειωθεί ότι ψήφισμα συμπαράστασης είχε εκδώσει και το δημοτικό συμβούλιο Κοζάνης. «Οι δίκαιοι αγώνες μιας ολόκληρης περιοχής χαρακτηρίζονται ως ποινικά αδικήματα, ενώ για άλλη μια φορά σύρονται στα δικαστήρια άνθρωποι που το μόνο τους αδίκημα είναι ότι αγωνιούν και αγωνίζονται για ένα καλύτερο περιβάλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους», σημειώνει ο Σύλλογος για την Καταπολέμηση της Ανεργίας και την Ανάπτυξη της Περιοχής Αγίου Δημητρίου – Ρυακίου. 

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος-ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Υπόμνημα θέσεων και αιτημάτων των περιοχών παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη...

Ο Πρόεδρος του Δικτύου των Ενεργειακών Δήμων Ελλάδος, Δήμαρχος Αμυνταίου κ. Ιωακείμ Ιωσηφίδης και τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, σε συνάντηση που είχαν με τον Υπουργό Περιβάλλοντος & Κλιματικής Αλλαγής κ. Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, τον υφυπουργό ΥΠΕΚΑ κ. Γιάννη Μανιάτη και τον Γενικό Γραμματέα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Κωνσταντίνο Μαθιουδάκη, κατέθεσαν υπόμνημα έντεκα σημείων για την επίλυση των προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί εδώ και πολλά χρόνια στις περιοχές παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη. Τα αιτήματα των Δήμων στις περιοχές των οποίων υπάρχει δραστηριότητα εξόρυξης λιγνίτη και παραγωγή ενέργειας από εργοστάσια της Δ.Ε.Η. Α.Ε. και συγκεκριμένα των Δήμων Αμυνταίου, Εορδαίας, Κοζάνης, Μεγαλόπολης και Φλώρινας σχετίζονται με την κατανομή και την αύξηση του ανταποδοτικού τέλους που εδώ και ένα χρόνο δεν καταβάλλεται από τη ΔΕΗ με ευθύνη του Υπουργείου, την επιβολή τέλους εξόρυξης λιγνίτη και στη ΔΕΗ όπως στους ιδιώτες, την επαναπόδοση των εκτάσεων των ανενεργών ορυχείων της ΔΕΗ στις τοπικές κοινωνίες για αναπτυξιακούς σκοπούς, τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, την περιβαλλοντική προστασία των πολιτών με δημιουργία μονάδων αποθείωσης, την επίσπευση διαδικασιών μετεγκατάστασης οικισμών που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την εξορυκτική διαδικασία, την προσθήκη ειδικής ρύθμισης στον επενδυτικό νόμο με υιοθέτηση ευνοϊκών όρων για την προσέλκυση επενδύσεων στις περιοχές των λιγνιτικών πεδίων, την υλοποίηση επενδύσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τη λειτουργία της τηλεθέρμανσης στις πόλεις των λιγνιτικών πεδίων και την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας των ορυχείων και των εργοστασίων από την ΔΕΗ. Οι Δήμαρχοι των λιγνιτικών περιοχών είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν δυναμικά την υλοποίηση των αιτημάτων τους, καθώς οι περιοχές στις οποίες παράγεται λιγνιτική ενέργεια έχουν υποβαθμιστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και οι τοπικές κοινωνίες είναι ανάστατες, καθώς δεν βλέπουν καλή διάθεση από την πλευρά της Πολιτείας για βελτίωση της δυσμενούς κατάστασης που η ίδια με τις επιλογές της έχει δημιουργήσει στις λιγνιτικές περιοχές. Υπόμνημα θέσεων και αιτημάτων των περιοχών παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη Το «Δίκτυο των Ενεργειακών Δήμων» αποτελείται από τους Δήμους στις περιοχές των οποίων υπάρχει δραστηριότητα εξόρυξης λιγνίτη και παραγωγή ενέργειας από εργοστάσια της Δ.Ε.Η. Α.Ε. και συγκεκριμένα από τους Δήμους Αμυνταίου, Φλώρινας, Εορδαίας, Κοζάνης, και Μεγαλόπολης. Απώτερος στόχος της δημιουργίας του Δικτύου Ενεργειακών Δήμων είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται από την παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη και κεντρικοί άξονες της λειτουργίας του είναι η περιβαλλοντική προστασία των περιοχών στις οποίες παράγεται ηλεκτρική ενέργεια και η ομαλή μετάβαση των τοπικών οικονομιών και κοινωνιών στη μεταλιγνιτική περίοδο. Το μέλλον των τοπικών κοινωνιών των περιοχών στις οποίες υπάρχει δραστηριότητα παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη, έχει συνδεθεί με το μέλλον της ΔΕΗ. Η σύνδεση αυτή έχει συντελεστεί μέσα από την πολυετή δραστηριότητα της ΔΕΗ και τις εξαρτήσεις που έχουν δημιουργηθεί. Όπως είναι φυσιολογικό οι εξελίξεις στη ΔΕΗ και τον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας, έχουν δημιουργήσει έντονο προβληματισμό και ανησυχία στις τοπικές κοινωνίες για μία σειρά από θέματα που σχετίζονται με το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της ΔΕΗ. Ιδιαίτερα σημαντικά θέματα που προκαλούν ανησυχία είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός και ο ρόλος του λιγνίτη, αλλά και η διάθεση της λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ισχύος σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν εξαιρετικά σημαντικά θέματα, από τα οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η αναπτυξιακή προοπτική των περιοχών μας. Οι θέσεις και τα σημαντικότερα αιτήματα του Δικτύου είναι:
1. Η κατανομή και το μέλλον του Τέλους Ανάπτυξης Βιομηχανικών περιοχών παραγωγής Ηλεκτρικού Ρεύματος (Τοπικός Πόρος Ανάπτυξης). Η αποτελεσματικότερη έκφραση της ανάπτυξης θα γίνει με την διαχείριση των κονδυλίων του Τοπικού Πόρου Ανάπτυξης από τους νέους ενεργειακούς Δήμους. Οι δράσεις του Τοπικού Πόρου Ανάπτυξης θα πρέπει να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητές τους και τις αρνητικές επιπτώσεις που προκαλούν οι δραστηριότητες της ΔΕΗ, έτσι ώστε να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη, χωρίς να δημιουργούνται αντιθέσεις.
2. Την διεκδίκηση για αύξηση του ποσοστού του Τέλους Ανάπτυξης από 0,4% σε 1,2%, καθώς με την υφιστάμενη χρηματοδότηση δεν υπάρχει δυνατότητα για αποκατάσταση των βλαβών στο φυσικό περιβάλλον και υλοποίηση έργων ανάπτυξης για την προετοιμασία της μεταλιγνιτικής περιόδου από τους ενεργειακούς Δήμους. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το ανταποδοτικό Τέλος από τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, παρόλο που δε δημιουργούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούν οι λιγνιτικοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, είναι 3% και αποδίδεται αποκλειστικά στους Δήμους στα όρια των οποίων αναπτύσσονται. Επίσης η ειδική εισφορά των πετρελαιοειδών προϊόντων, κατά τον εκτελωνισμό των προϊόντων αυτών, ορίσθηκε σε ποσοστό 1,2% της αξίας τους.
3. Την επιβολή «τέλους εξόρυξης λιγνίτη» (λιγνιτόσημο) και στη ΔΕΗ, όπως στους ιδιώτες και το τέλος αυτό να αποδίδεται στους δήμους, όπως το λατομικό, στα όρια των οποίων γίνεται η εξόρυξη. Τα δικαιώματα εξόρυξης λιγνίτη παραχωρήθηκαν στη ΔΕΗ με το νομοθετικό διάταγμα 4029/1959 και με το νόμο 134/1975. Τα αποκλειστικά αυτά δικαιώματα είναι πολύ μεγάλης διάρκειας και δεν συνδέονται άμεσα με καμία υποχρέωση καταβολής τέλους χρήσης. Το τέλος ύψους 6% με το οποίο επιβαρύνονται τα ορυχεία ιδιωτικής εκμετάλλευσης επιβάλλεται όταν ο λιγνίτης πωλείται σε τρίτους και όχι όταν προορίζεται για ίδια χρήση, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της ΔΕΗ. Από το 1993 στη ΔΕΗ συμμετέχουν και ιδιώτες (49%) επομένως, το ανωτέρω στοιχείο συνεπάγεται δύο διαφορετικά είδη μεταχείρισης μεταξύ ιδιωτικών λιγνιτωρυχείων και της ΔΕΗ.
4. Η επαναπόδοση των εκτάσεων των ανενεργών ορυχείων της ΔΕΗ στις τοπικές κοινωνίες. Την διεκδίκηση από την ΔΕΗ των παλαιών ορυχείων και την αξιοποίηση τους για αναπτυξιακούς σκοπούς. Η αποκατάσταση των εκτάσεων των παλιών ορυχείων και επαναπόδοση τους στις τοπικές κοινωνίες, μέσω των Δήμων, για τη χρήση τους, ως κοινόχρηστων χώρων αναψυχής, καλλιεργήσιμων εκτάσεων, όπου αυτό είναι δυνατό και τη δημιουργία θερμοκηπιακών πάρκων θα δώσει αναπτυξιακή προοπτική στις πληττόμενες περιοχές. Το Δίκτυο Ενεργειακών Δήμων επιδιώκει να επανέλθει ο όρος που ίσχυε με το άρθρο 1 του ν.1280/1982 ο οποίος προέβλεπε «την επαναπόδοση των εκτάσεων στο Δημόσιο χωρίς αντάλλαγμα». Η τροπολογία του 2001 (του άρθρου 9 του νόμου 2941/2001) μετέτρεψε τη ΔΕΗ στον μεγαλύτερο γαιοκτήμονα της περιοχής και κυριαρχεί απόλυτα στην περιοχή επιβάλλοντας με άλλο ιδιοκτησιακό καθεστώς ιδιαίτερα, οποιαδήποτε πολιτική σε βάρος των τοπικών μας συμφερόντων. Η ΔΕΗ έχει χρέος να μεριμνήσει για την επαναπόδοση των εδαφών στις τοπικές κοινωνίες έτσι ώστε να είναι εφικτή και η οικονομική βιωσιμότητα των κατοίκων της περιοχής. Επίσης, η απόδοση των εγκαταλειμμένων κτιρίων της ΔΕΗ στους Δήμους για τη δημιουργία θεματικών δομών που έχουν σχέση με την ενέργεια και το περιβάλλον θα συμβάλλει θετικά στην ευαισθητοποίηση των πολιτών.
5. Η διαφαινόμενη πώληση μονάδων της Δ.Ε.Η. Α.Ε. δεν είναι μία απλή πράξη μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων, έναντι οποιουδήποτε χρηματικού τιμήματος. Είναι το ξεπούλημα του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ και θα χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της διοίκησης της επιχείρησης. Για τις περιοχές των Ενεργειακών Δήμων της χώρας οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές, καθώς με το δημόσιο χαρακτήρα της η ΔΕΗ συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η λειτουργία της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο είναι προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της και την ύπαρξη κοινωνικής αποδοχής των τοπικών κοινωνιών στις περιοχές των λιγνιτικών κέντρων. Μέχρι τώρα ο δημόσιος χαρακτήρας της επιχείρησης ήταν αρκετός για να υπάρχει η ελάχιστη κοινωνική αποδοχή στο έργο της παραγωγής ενέργειας. Δεν φανταζόμαστε το λόγο για τον οποίο οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αποδεχτούν την καταστροφή των περιοχών τους από μία ιδιωτική επιχείρηση. Είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε εκπτώσεις στο θέμα της περιβαλλοντικής προστασίας και πιστεύουμε πως μία επιχείρηση με δημόσιο χαρακτήρα θα δείξει μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον.
6. Η δημιουργία μονάδων αποθείωσης στις παλιές μονάδες παραγωγής ενέργειας για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την προστασία της υγείας των κατοίκων.
7. Οι μετεγκαταστάσεις των οικισμών με ταχύτερους ρυθμούς. Η θέση μας είναι οι μετεγκαταστάσεις να ολοκληρώνονται σε μικρότερο διάστημα από ότι ισχύει μέχρι σήμερα. Επίσης να γίνονται με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα το οποίο θα συντάσσεται με την σύμφωνη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης. Έτσι θα αποφευχθούν πολλές αρνητικές επιπτώσεις για τους κατοίκους των περιοχών δραστηριοποίησης των ορυχείων.
8. Η προσθήκη ειδικής ρύθμισης στον επενδυτικό νόμο με υιοθέτηση ευνοϊκών όρων για την προσέλκυση επενδύσεων στις περιοχές των λιγνιτικών πεδίων, με έμφαση στην πράσινη επιχειρηματικότητα.
9. Η ανάπτυξη των ΑΠΕ θα πρέπει να γίνονται με βάση συγκεκριμένο σχεδιασμό και συμφωνημένες σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και των τοπικών κοινωνιών. Επίσης, να γίνει ειδική ρύθμιση για την υλοποίηση επενδύσεων ΑΠΕ, έτσι ώστε οι περιοχές παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη να συνεχίσουν να αποτελούν ενεργειακούς πόλους, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα σε τοπικούς επενδυτές να καταστούν παραγωγοί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
10. Η λειτουργία της Τηλεθέρμανσης στις πόλεις μας αφενός για την εξοικονόμηση ενέργειας και αφετέρου για την μείωση των αέριων ρύπων. Η επαναδιαπραγμάτευση για την μείωση του τιμολογίου πώλησης της τηλεθέρμανσης από την ΔΕΗ στις Δημοτικές Εταιρείες Τηλεθέρμανσης αποτελεί αφενός ζωτικής σημασίας για αυτές αφετέρου βασική ανάγκη των τοπικών κοινωνιών για μείωση του κόστους θέρμανσης.
11. Η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας των ορυχείων και των εργοστασίων από την ΔΕΗ. Είμαστε στη διάθεσή σας για να σας αναλύσουμε τις θέσεις και τα αιτήματά μας, που αντανακλούν τις απόψεις των κατοίκων των περιοχών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη. 

Με τιμή
 Ο Πρόεδρος Ιωακείμ Ιωσηφίδης-Δήμαρχος Αμυνταίου

 Τα μέλη
Παρασκευή Βρυζίδου - Δήμαρχος Εορδαίας
Λάζαρος Μαλούτας - Δήμαρχος Κοζάνης
Παναγιώτης Μπούρας - Δήμαρχος Μεγαλόπολης
Ιωάννης Βοσκόπουλος - Δήμαρχος Φλώρινας

 Φιλώτας, 19 Ιανουαρίου 2012

Διαβάστε περισσότερα...

Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 ευρώ...

Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 Ευρώ από tvxorissinora Το 2008 το «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» κατέγραψε για ένα μήνα τη ζωή πέντε ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης, την Ελλάδα, με μισθό 700 ευρώ. Σήμερα αρχές του 2012, οι μισθοί μειώνονται ακόμα περισσότερο την ίδια στιγμή που η ακρίβεια ακολουθεί αντιστρόφως ανάλογη πορεία. Το ερώτημα πάντως παραμένει το ίδιο: «πώς θα επιβιώσουμε στην Ελλάδα με τόσο λίγα χρήματα;». Δείτε το ντοκιμαντέρ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα «Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 ευρώ»! Ελλάδα. Η χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του κρασιού και της καλής παρέας. Η χώρα που καλεί τους νέους από όλο τον κόσμο να ζήσουν το μύθο τους σε αυτήν. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα για τους κατοίκους μιας χώρας όπου ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων, ιδίως νέων, αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή που οι τιμές βασικών αγαθών είναι από τις ακριβότερες στην Ευρώπη; Πόσο οι Έλληνες απολαμβάνουν τη ζωή και τα αγαθά της πατρίδας τους, όταν εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο ευρωπαϊκό λαό; Το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα κατέγραψε για ένα μήνα τη ζωή πέντε ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν ενάντια στην ακρίβεια και τους χαμηλότατους κατώτατους μισθούς. Ο Κώστας είναι 29 ετών, απόφοιτος του Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακό δίπλωμα. Προσπάθησε να βρει δουλειά, όμως οι μισθοί που του προτάθηκαν από τεχνικές εταιρείες δεν ξεπερνούσαν τα 700 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που τα τρέχοντα έξοδά του είναι σχεδόν διπλάσια. Έτσι αναγκάζεται να κάνει τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Η καθημερινή ζωή του Οδύσσεια ξεκινάει το πρωί από το σπίτι του στην Λούτσα. Αφού διασχίσει όλη την Αττική καταλήγει το απόγευμα στο Φάληρο, όπου εργάζεται σαν σερβιτόρος. Ο Μανώλης είναι καθηγητής, 43 ετών. Ζει στα Χανιά με τη γυναίκα και τα 2 μικρά παιδιά του, 6 και 3 ετών. Παρότι έχει πετύχει τρεις φορές στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ ακόμη δεν έχει διοριστεί και αναγκάζεται να εργάζεται ως ωρομίσθιος καθηγητής, με 340 ευρώ το μήνα, τα οποία και πληρώνεται με καθυστέρηση πολλών μηνών. Τα οικονομικά της οικογένειας βασίζονται στο μισθό της γυναίκας του, στον υπερδανεισμό, τις πιστωτικές κάρτες και ένα αυστηρότατο προϋπολογισμό. Ένα έκτακτο έξοδο -οι οδοντιατρικές δαπάνες της συζύγου του- ανατινάζουν τον προϋπολογισμό στον αέρα. Η Τζίνα είναι 32 ετών, πτυχιούχος ιταλικής γλωσσολογίας και μιλά 4 ξένες γλώσσες. Αν και είχε μια καλή δουλειά στην Ιταλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα το 2004, μέσα στην ευφορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα τελευταία 2 χρόνια εργάζεται ως γραμματέας με μισθό 770 ευρώ, με τα οποία πρέπει να ζήσει η ίδια και η 5χρονη κόρη της. Η Αφροδίτη είναι 27 ετών, απόφοιτος του τμήματος δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Ζει μόνη της στην Αθήνα προσπαθώντας να τελειώσει το διδακτορικό που ξεκίνησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάζεται με καθεστώς μερικής απασχόλησης, για να τα βγάλει πέρα στην ακριβή Αθήνα. Όμως τα χρήματά της συχνά τελειώνουν πριν τα μέσα του μήνα… Ο Ιορδάνης, είναι 31 ετών, με σπουδές στο μάρκετινγκ. Έκανε εφτά μήνες να βρει δουλειά και τελικά προσελήφθη ως πωλητής σε εταιρία πληροφορικής, με μισθό… 680 ευρώ. Δεν άντεξε να μένει με τους γονείς του και να συντηρείται από αυτούς και αποφάσισε να μεταναστεύσει. Ο πρώτος του μισθός στην Ολλανδία ήταν 1700 ευρώ. Ο φακός της εκπομπής τον παρακολουθεί να πληρώνει 1,5 ευρώ για τον καφέ του, στην κεντρική πλατεία του Άμστερνταμ. Πηγή: www.tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο...

Ο Μύθος του Σίσυφου ήταν ανέκαθεν συμπαθής. Το μαρτύριο του εν γένη πάσχοντος ανθρώπου. Η ματαιότητά του. Κι ακόμη πιο πέρα. Η συνειδητοποίηση της ματαιότητας. Η προσπάθεια που είναι καταδικασμένη από την γέννησή της. Ο βράχος που έτσι κι αλλιώς θα κυλήσει πίσω.
Αναρωτιόμαστε μερικές φορές γιατί ο ευρηματικός και πολυμήχανος Σίσυφος δεν έμενε άπραγος. Δεν άφηνε το βράχο του ακίνητο. Μετά συνειδητοποιούμε πόσο κουραστικά ανώφελο και πληκτικό θα ήταν κι αυτό. Και έπειτα τόσοι και τόσοι Σίσυφοι θα ‘πρεπε να παραδειγματιστούν. Να κυλούν αδιαμαρτύρητα τους δικούς τους βράχους. Να τους στεριώνουν με υπομονή και κόπο. Να υπομένουν καρτερικά το μαρτύριο της αποτυχίας. Να παρακολουθούν στωικά τον βράχο να επιστρέφει στην Κοιλάδα των Θεών. Και να μένουν πιστοί και ακούραστοι εργάτες, ταγμένοι στο κυκλικό και επαναλαμβανόμενο βασανιστήριο που τους δόθηκε, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Και όσο πιο πολύ το συνειδητοποιούν αυτό το τελευταίο, τόσο πιο πολύ δένονται με τον βράχο τους. Φτιαγμένοι από το ίδιο ανθεκτικό υλικό που στέκει ανέπαφο σε αιώνες και ματαιότητες.
Η Ελληνική Μυθολογία προσφέρει πληθώρα διδακτικών και όμορφων μύθων. Κανένα όμως δεν είναι τόσο γοητευτικός όσο αυτόν του Σίσυφου.
Ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που έγινε κατόπιν γνωστή ως Κόρινθος. Η περιπέτεια του Σίσυφου άρχισε όταν ο Δίας αποπλάνησε την Αίγινα, κόρη του ποταμού-θεού Ασωπού. Όταν ο πατέρας του κοριτσιού πήγε στην Κόρινθο αναζητώντας την κόρη του, συμφώνησε με τον Σίσυφο, που γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί, ότι, αν του έδινε πληροφορίες, εκείνος θα έκανε να αναβλύσει στην ακρόπολη της Κορίνθου μια αστείρευτη πηγή. Έτσι, ο Σίσυφος είπε όλα όσα γνώριζε στον Ασωπό κι εκείνος καταδίωξε άγρια τον πατέρα των θεών για να πάρει εκδίκηση. Όταν τελικά ο Δίας κατάφερε να γλιτώσει από την οργή του, πρόσταξε τον Άδη να πάρει στα Τάρταρα τον Σίσυφο και να του επιβάλει αιώνια τιμωρία. Όμως ο Σίσυφος με πονηριά κατόρθωσε να αλυσοδέσει τον ίδιο τον Άδη και να τον φυλακίσει. Για όσο διάστημα ο Άδης βρισκόταν φυλακισμένος, κανείς δεν μπορούσε να πεθάνει. Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί ήταν τόσο περίεργη, που ακόμη και φρικτά σακατεμένοι άνθρωποι και ζώα περιφέρονταν παντού σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Τότε, ο Άρης, ο θεός του πολέμου, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα. Πήγε στο παλάτι του Σίσυφου κι αφού απελευθέρωσε τον Άδη, του παρέδωσε τον Κορίνθιο βασιλιά.
Ο Σίσυφος όμως δεν είχε πει ακόμη τον τελευταίο του λόγο. Προτού κατεβεί στα Τάρταρα, είχε δώσει εντολή στη σύζυγο του Μερόπη να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, μόλις έφτασε στον Κάτω Κόσμο, αξίωσε πως, αφού ήταν άταφος, δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Με αυτό τον τρόπο εξαπάτησε την Περσεφόνη, τη γυναίκα του Άδη, που του έδωσε άδεια να επιστρέψει στη γη για τρεις ημέρες, ώστε να κανονίσει να ταφεί το σώμα του. Βέβαια, ο Σίσυφος δε σκόπευε να τηρήσει τη συμφωνία. Στο ομότιτλο έργο του ο Καμύ αναφέρει:
“ Αλλά όταν ο Σίσυφος αντίκρισε πάλι το πρόσωπο του πάνω κόσμου, όταν απόλαυσε το νερό και τον ήλιο, τις πέτρες και τη θάλασσα, δεν θέλησε πλέον να επιστρέψει στο σατανικό σκοτάδι.Οι κλήσεις του Άδη, σημάδια του θυμού του για την συμφωνία που δεν τηρήθηκε, και οι προειδοποιήσεις του προς τον Σίσυφο ήταν ανώφελες. Για καιρό εκείνος επέμενε να ζει απολαμβάνοντας την εικόνα της λαμπυρίζουσας θάλασσας και τα χαμόγελα της γης. Ένα διάταγμα των Θεών ήταν απαραίτητο. Ο Ερμής, λοιπόν, ήρθε και άρπαξε το αναιδές άτομο από το λαιμό στερώντας του τις επίγειες χαρές του και τον οδήγησε βίαια πίσω στον Κάτω κόσμο, όπου ο βράχος του- η αιώνια τιμωρία του- τον περίμενε”.
Και ο Καμύ στο “Μύθο του Σισύφου” συνεχίζει: “Οι Θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να κυλά ασταμάτητα έναν βράχο στην κορυφή ενός βουνού, από όπου όμως αυτή η τεράστια πέτρα, διαρκώς κατρακυλά στη βάση της, λίγο πριν φτάσει στην κορυφή. Είχαν σκεφτεί για κάποιο λόγο ότι δεν υπάρχει πλέον φοβερή τιμωρία από την ανώφελη και μάταιη εργασία. Ήδη έχετε καταλάβει ότι ο Σίσυφος είναι ο παράλογος ήρωας. Είναι, τόσο μέσω των παθών του όσο και μέσω των βασανιστηρίων του. Η περιφρόνησή του για τους θεούς, η έχθρα του με τον θάνατο και το πάθος του για τη ζωή τον σπρώχνουν σε μία απερίγραπτη ποινική ρήτρα, στην οποία ολόκληρη η ύπαρξη του εξαρτάται και ασκείται να ολοκληρώνει ένα αέναο τίποτα. Αυτό είναι η τιμή που πρέπει να καταβληθεί για τα γήινα και ασυγχώρητα πάθη του”.
Ο Camus υποστηρίζει ότι ο Σίσυφος γεύεται για μια σύντομη στιγμή την ελευθερία. Είναι ακριβώς εκείνη η μοναδική στιγμή, όταν έχει τελειώσει με το σπρώξιμο του βράχου και δεν χρειάζεται ακόμα να ξεκινήσει από την αρχή.
“Είναι –αναφέρει- κατά τη διάρκεια εκείνης της επιστροφής, όταν ο Σίσυφος σταματά για λίγο τον αγώνα του, η στιγμή που με ενδιαφέρει. Ένα πρόσωπο που κοπιάζει έτσι κοντά στις πέτρες είναι ήδη ο ίδιος πέτρα! Τον βλέπω που επιστρέφει κάτω με ένα βαρύ και μετρημένο πια βήμα, πλησιάζοντας προς το βασανιστήριο του που και ο ίδιος δεν εννοεί και δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει. Εκείνη η ώρα που μοιάζει με ανάπαυλα και ανάσα ενώ επιστρέφει βέβαιος πια για την επανάληψη του βασανιστηρίου του είναι η ώρα της συνείδησης. Σε κάθε μια από εκείνες τις στιγμές, όταν αφήνει τα ύψη και επιστρέφει στην Κοιλάδα των Θεών, είναι ανώτερος από τη μοίρα του. Είναι ισχυρότερος από το βράχο του. Εάν αυτός ο μύθος είναι τραγικός, αυτό συμβαίνει επειδή ο ήρωάς του γνωρίζει την ματαιότητα της προσπάθειας. Πόσο διαφορετική τροπή θα είχε αυτό το βασανιστήριο αν σε κάθε βήμα και σε κάθε του προσπάθεια τον συντρόφευε η ελπίδα της επιτυχίας; Ο σύγχρονος εργαζόμενος πορεύεται καθημερινά με τους ίδιους στόχους και η μοίρα του δεν είναι λιγότερο παράλογη. Αλλά το τραγικό είναι ότι μόνο σε σπάνιες στιγμές αυτό το συνειδητοποιούμε. Ο Σίσυφος, προλετάριος των θεών, ανίσχυρος κι επαναστατημένος, ήξερε όλη την έκταση της άθλιας ύπαρξής του: είναι εκείνη που σκέφτεται όσο διαρκεί η κατάβασή του. Η σύνεση με την οποία δέχεται το μαρτύριό του συμπληρώνει την ίδια στιγμή τη νίκη του. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΙΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ”.
Και ο Camus καταλήγει: “Ο βράχος κυλά ακόμη. Αφήνω λοιπόν το Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού. Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Ο Σίσυφος όμως συμβολίζει την ανώτερη πίστη που αρνιέται τους θεούς κι ανυψώνει τους βράχους. Κι εκείνος κρίνει πως όλα είναι καλά. Αυτό το σύμπαν το αδέσποτο στο εξής δεν του φαίνεται ούτε άκαρπο, ούτε μάταιο. Ο κάθε κόκκος της πέτρας, η κάθε λάμψη αυτού του γεμάτου νύχτα βουνού πλάθει, μονάχα γι’ αυτόν, τη μορφή ενός κόσμου. Ακόμα κι ο ίδιος ο αγώνας προς την κορυφή φτάνει για να γεμίσει την ανθρώπινη καρδιά. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΣΙΣΥΦΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ…”

Πηγή : http://oistros-reportaz1.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τα παιδιά "πνίγονται" στις μεγαλουπόλεις...

Αύξηση βρογχικού άσθματος παρουσιάζουν τα παιδιά που μένουν σε μεγάλα αστικά κέντρα εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηριου Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής της Ιατρικής Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικότερα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση που παρατηρείται στις μεγαλουπόλεις επιβαρύνει την αναπνοή των ανηλίκων. Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια αύξηση στον επιπολασμό του άσθματος. Η περιοχή κατοικίας των παιδιών (αστική, βιομηχανική, αγροτική) και η συσχέτισή της με τα ασθματικά συμπτώματα αναφέρονται εκτενώς στη διεθνή βιβλιογραφία. Τα παιδιά που διαμένουν σε αστικές-βιομηχανικές περιοχές, όπου παρουσιάζεται και υψηλότερη συγκέντρωση αερορυπαντών, εκδηλώνουν σημαντικά περισσότερο βήχα, απόχρεμψη, ρινίτιδα, πνευμονία, λοιμώξεις του αναπνευστικού, καθώς και ελαττωμένη αναπνευστική λειτουργία. Η επίδραση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην επίπτωση άσθματος και αναπνευστικών συμπτωμάτων στα παιδιά μελετήθηκε στην ηλικία των 10 ετών στην αρχή της έρευνας και στην ηλικία των 15 ετών κατά την επανεκτίμηση, σε παιδιά που μετοίκησαν σε περιοχές με διαφορετικά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Βρέθηκε ότι τα παιδιά που μετακόμισαν σε περιοχές με χαμηλότερα επίπεδα ρύπανσης, παρουσίασαν βελτίωση της αναπνευστικής τους λειτουργίας. Με βάση τα δεδομένα της επιδημιολογικής διερεύνησης, το άσθμα είναι η συχνότερη χρόνια νόσος της παιδικής ηλικίας στη σύγχρονη κοινωνία. Τα ποσοστά των προσβεβλημένων παιδιών διαφέρουν μεταξύ των χωρών, αλλά υπολογίζεται ότι στη δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ το ποσοστό ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 10−20% των παιδιών. Τα τελευταία χρόνια, μεγάλο είναι το ενδιαφέρον των ερευνητών για το σύγχρονο τρόπο ζωής και την επίδραση των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων, οι οποίοι φαίνεται ότι επηρεάζουν την εκδήλωση βρογχικού άσθματος στα παιδιά. Σε αυτούς συγκαταλέγονται η παιδική παχυσαρκία, η καθιστική ζωή και η μειωμένη φυσική δραστηριότητα των παιδιών, σε συνδυασμό με την έκθεση στη βία, το stress των γονέων και των παιδιών και την εργασία των γονέων.

Διαβάστε περισσότερα...

Εξοικονόμηση χρημάτων και δημιουργία θέσεων εργασίας από τα απόβλητα...

Εντυπωσιακά είναι τα στοιχεία που προκύπτουν από μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όσον αφορά τη διαχείριση των αποβλήτων στην ΕΕ. Σύμφωνα με τη μελέτη, η πλήρης εφαρμογή της νομοθεσίας για τα απόβλητα, θα μπορούσε να εξοικονομήσει 72 δισ. ευρώ ετησίως και να αυξήσει κατά 42 δισ. ευρώ τον ετήσιο κύκλο εργασιών του κλάδου διαχείρισης και ανακύκλωσης των αποβλήτων. Επιπλέον, θα μπορούσε να δημιουργήσει πάνω από 400.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2020. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Janez Potočnik, ο οποίος ανέφερε ότι «χρειάζεται να θεωρήσουμε τα απόβλητα ως πόρο και η ταφή πόρων στο έδαφος είναι κάτι παραπάνω από κοντόφθαλμη». Τα αποτελέσματα της μελέτης προέκυψαν εξετάζοντας τα δεδομένα διαφόρων κρατών-μελών όπως η Κύπρος, η Γερμανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και οι Κάτω Χώρες. Στα κράτη αυτά, διαπιστώνεται ότι ο κλάδος διαχείρισης και ανακύκλωσης των αποβλήτων είναι ήδη πολύ δυναμικός, αλλά παρέχει περισσότερες οικονομικές δυνατότητες με μεγάλες πιθανότητες επέκτασης. Για παράδειγμα, το 2008, ο ετήσιος κύκλος εργασιών, ύψους 145 δισ. ευρώ αντιστοιχούσε στο 1% περίπου του ΑΕΠ της ΕΕ και σε 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Η συμμόρφωση με την πολιτική της ΕΕ θα συνέβαλλε στη δημιουργία ενός κλάδου με 2,4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και συνολικό ετήσιο κύκλο εργασιών ύψους 187 δισ. ευρώ. Τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αφορούν στις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει η Ε.Ε. είναι τα εξής: -Πιο συστηματική συλλογή δεδομένων για τα απόβλητα -Καλύτερη χρήση της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» -Αυστηρότεροι Έλεγχοι -Αξιοποίηση της τεχνογνωσίας άλλων οργανισμών ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Οι 6 "Τρομερές Εφαρμογές" της Ευδαιμονίας...

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, οι Δυτικοί πολιτισμοί υπήρξαν πολύ καλοί στο να δημιουργήσουν γενική ευημερία για τις κοινωνίες τους. Ο ιστορικός Νιλ Φέργκιουσον διερωτάται: "Γιατί μόνο η Δύση, και τόσο λιγότερο ο υπόλοιπος κόσμος;". Προτείνει έξι μεγάλες ιδέες της Δυτικής κουλτούρας - τις ονομάζει "6 τρομερές εφαρμογές" - οι οποίες προάγουν τον πλούτο, την σταθερότητα και την καινοτομία. Κατά τη διάρκεια του τρέχοντος αιώνα, υποστηρίζει, οι εφαρμογές αυτές είναι πια κοινό κτήμα όλων.

Διαβάστε περισσότερα...

Γερνούν και σαπίζουν τα δάση της Ελλάδας...

Στην καταστροφή οδεύουν τα δάση της χώρας μας, λόγω της κακής ή ελλιπούς διαχείρισης, δηλώνουν στη Real planet διακεκριμένοι δασολόγοι. Η δασοπονία δεν αποτελεί προτεραιότητα των αρμοδίων, οι διαχειριστικές μελέτες δεν ανανεώνονται ούτε υλοποιούνται όπου υπάρχουν, τα δάση εγκαταλείπονται ανυλοτόμητα και οι καθαρισμοί περιορίζονται πλέον στην αντιπυρική περίοδο. Τα δασαρχεία παραμένουν με ελλιπές προσωπικό και πενιχρή χρηματοδότηση, ενώ χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν προ πολλού χαθεί. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, οι επιστήμονες καλούν τους ιθύνοντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτόν τον παραγωγικό πλούτο συμβάλλοντας στην αναζωογόνηση της ελληνικής υπαίθρου. Το δάσος -παραγωγικό και μη- για να παραμείνει ζωντανό πρέπει να ανανεώνεται σταδιακά με οργανωμένες υλοτομίες που διεξάγονται βάσει διαχειριστικών μελετών που αναθεωρούνται κάθε 10 χρόνια. Με οδηγό τη διαχειριστική μελέτη, οι δασολόγοι προσημειώνουν τα δέντρα που πρέπει να κοπούν, τα οποία συνήθως είναι γερασμένα, ξερά ή ώριμα. Τις υλοτομίες, όπως και την εμπορία των ξύλων, εκτελούν εδώ και χρόνια οι δασικοί συνεταιρισμοί. Τα μεν καυσόξυλα που βγαίνουν από αυτή τη διαδικασία προορίζονται για το τζάκι και τη βιομηχανία ξυλείας, τα δε χρήσιμα ξύλα καταλήγουν στα πριστήρια. Οσο για τα υπολείμματα, τα κλαδιά και οι κορυφές με διάμετρο 10 εκατ. και κάτω, δίνονται στους ντόπιους για να καλύψουν τις ατομικές τους ανάγκες. «Οι υλοτομίες είναι απαραίτητες για τη δασοπονία, για τη σωστή ουσιαστικά διαχείριση του δάσους», εξηγεί ο δασολόγος Ηλίας Αποστολίδης. «Πρόκειται για μια καθόλα οικολογική διαδικασία, η οποία βοηθά στη βελτίωση της ποιότητας του δάσους καθώς και στην προστασία του», συμπληρώνει ο δασολόγος, τέως διευθυντής Δασών Ηλίας Καπράλος. Καμία διαχείριση Ολα αυτά σε κανονικές συνθήκες. Καθώς, όπως καταγγέλλουν οι επιστήμονες, η κατάσταση σήμερα διαμορφώνεται εντελώς διαφορετικά. Το βασικό πρόβλημα είναι και πάλι η έλλειψη χρημάτων και ανθρώπινου δυναμικού. Ειδικά στα μη παραγωγικά δάση (αυτά δηλαδή που δεν βγάζουν τεχνική ξυλεία) ουδέποτε ασκούνταν διαχείριση, ενώ στα παραγωγικά, για τους παραπάνω λόγους, οι διαχειριστικές μελέτες είτε δεν ανανεώνονται είτε ανανεώνονται πολύ αργά. Επιπλέον, όπου διατίθενται μελέτες (ή έστω πίνακες υλοτομίας που αναρτούν τα δασαρχεία όταν προκύψει έκτακτη ανάγκη καθαρισμού του δάσους και δεν υπάρχει μελέτη), δεν εφαρμόζονται σωστά: «Λόγω της έλλειψης προσωπικού και άρα φύλαξης, οι δασικοί συνεταιρισμοί δρουν σε αρκετές περιοχές ανεξέλεγκτα κόβοντας δέντρα κατά το δοκούν», επισημαίνει ο δρ Δασολογίας Νίκος Γεωργιάδης, επιστημονικός σύμβουλος του WWF Ελλάς. Δυσκολίες, όμως, προκύπτουν και με την απομάκρυνση των υπολειμμάτων της υλοτομίας που χρησιμοποιούνται κυρίως από τη βιομηχανία παλετών για την κατασκευή πέλετς, ΜDF, μοριοσανίδων κ.λπ. «Ενώ οι μελέτες ορίζουν συγκεκριμένα το ποσοστό οργανικής ύλης που πρέπει να απομακρυνθεί, οι δασικοί συνεταιρισμοί αφήνουν το 100% στο δάσος, καθώς η αξία της στην αγορά δεν ισοσκελίζει το κόστος της απομάκρυνσής της. Αυτή η πρακτική ενέχει τον κίνδυνο πυρκαγιάς και υποβάθμισης του δάσους», συνεχίζει ο Ν. Γεωργιάδης. «Δεν είναι σίγουρο ότι φέτος θα δοθούν κονδύλια για εργασίες αποκομιδής των υπολειμμάτων των υλοτομιών», αναφέρει και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δασοφυλάκων Γιώργος Παπαδιάς. Ωστόσο, με την αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με τη χρήση πέλετς για θέρμανση, οι τιμές των υπολειμμάτων στην αγορά αναμένεται να αυξηθούν. Ηδη οι βιομηχανίες ξύλου έχουν δηλώσει το ενδιαφέρον τους και το υπουργείο Περιβάλλοντος επεξεργάζεται σχέδιο καλύτερης εκμετάλλευσής τους από τους δασικούς συνεταιρισμούς. Καθώς στο μεγαλύτερο ποσοστό τα δάση της Ελλάδας είναι δημόσια (65,5%, 16.440.050 στρέμματα) η ευθύνη για τη σωστή εκμετάλλευσή τους βρίσκεται στα χέρια του αρμόδιου κρατικού φορέα, δηλαδή του υπουργείου Περιβάλλοντος. «Δυστυχώς, το κράτος πλέον δεν διαχειρίζεται τα δάση, δεν δίνει τις απαραίτητες πιστώσεις στα δασαρχεία, με αποτέλεσμα να χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας στην ύπαιθρο και να σπάει η αλυσίδα που συνέδεε στο παρελθόν τους διαφορετικούς φορείς που ασχολούνταν με τη δασοπονία», τονίζει ο Η. Καπράλος. Παραγωγικός πλούτος «Καρκινοβατούν σχεδόν όλα, εκτός από ελάχιστα παραγωγικά δάση στην Πίνδο, τη βόρεια Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη, όπου έχουν αναλάβει δράση τα τοπικά δασαρχεία», προσθέτει ο Ηλίας Αποστολίδης. «Δεν υπάρχει πια ενδιαφέρον για το δάσος. Παλαιότερα αποτελούσε παραγωγικό πλούτο για τη χώρα, ενώ επιτελούσε και κοινωνικό σκοπό: ο κλάδος απασχολούσε -τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ’80- έως 200 με 300 χιλιάδες άτομα». «Τα δάση ως “επιχείρηση” υπολειτουργούν αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα», υποστηρίζει ο Ν. Γεωργιάδης. «Θα μπορούσαν να παράγουν περισσότερη ξυλεία χωρίς κανένα πρόβλημα. Και αυτό αποτελεί το ζητούμενο πλέον και για τις ιδιωτικές βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου της χώρας». Πηγή: Εφημερίδα Real - ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΧΑΪΝΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Η ζωή μας μια ταμπέλα...

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ταμπέλα... λευκή και περιφερόταν. Η Παράδοση, η Κοινωνία, η Μισαλλοδοξία, το Κόμπλεξ και το Ανεκπλήρωτο αποφάσισαν να της κάνουν ένα δώρο και της έστειλαν τον Πολλαπλασιασμό. Η ταμπέλα χάρηκε πολύ γιατί είχε βαρεθεί να κάθεται μόνη της σε μια γωνία και να μην έχει φίλους. Έτσι, μαζί με τον Πολλαπλασιασμό η μια ταμπέλα έγιναν δύο και τρεις... Όσο πλήθαιναν τόσο χαιρόταν, μέχρι που έγιναν τόσες πολλές που βγήκαν στο δρόμο και περιφερόταν ανάμεσα στους ανθρώπους και τις Συνήθειες χωρίς όμως να τους ενοχλούν. Εξάλλου πόσο ενοχλητική μπορεί να είναι μια λευκή ταμπέλα;
Όλα κυλούσαν όμορφα -κατά τα φαινόμενα- μέχρι που μια μέρα, η Παράδοση, η Κοινωνία, η Μισαλλοδοξία, το Κόμπλεξ και το Ανεκπλήρωτο, αντιπροσωπεύοντας μια ομάδα ανθρώπων η καθεμία, συγκάλεσαν συμβούλιο. Στο τραπέζι έπεσε το Θέμα το οποίο εκείνες τις μέρες ασχολούνταν με τις λευκές ταμπέλες ενώ οι υπόλοιποι, με αρχηγούς τη Συκοφαντία και το Στίγμα, προβληματίζονταν για τις ομάδες των ανθρώπων που δεν ήταν υπό την κατοχή τους και που όσο και να προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να τους κάνουν οπαδούς τους.
Φασαρία πολλή έγινε, πολλές γνώμες ακούστηκαν, η Ώρα περνούσε συνέχεια βιαστικά έξω από την πόρτα και ανά διαστήματα τους σφύριζε επίμονα. Την στιγμή που η Ώρα κουράστηκε και έπεσε κάτω, βγήκε η Απόφαση: Θα έπαιρναν πινέλα και μπογιές και θα έδιναν ονόματα στις ταμπέλες. Μετά θα ψηφίζονταν ένα νομοσχέδιο όπου θα απαγορευόταν να κυκλοφορούν μόνες. Η Μοιρασιά έπιασε δουλειά.... και από τότε άρχισαν να μπαίνουν ταμπέλες σε όλο το φάσμα της Ζωής ( μας).
Ξαφνικά όλοι οι δρόμοι γέμισαν ταμπέλες που έτρεχαν πάνω κάτω και έψαχναν να βρουν κάποιον και να τον προσδιορίσουν. Παντού υπήρχαν ταμπέλες και λέξεις: ..Ντροπή, Αγάπη, Γάμος, Εργασία, Ομορφιά, Φτώχεια, Εικόνα, Χαρά... Λέξεις, λέξεις, λέξεις και. ταμπέλες που κολλούσαν στην επιφάνεια της σάρκας και την προσδιόριζαν αμελώντας την Ουσία που κρυβόταν τώρα πλέον στη σκιά τους. Σιγά σιγά οι άνθρωποι έμαθαν να ζουν με αυτές και όσο περισσότερο τους επιβαλλόταν τόσο περισσότερο σούφρωναν και ζάρωναν στη γωνίτσα τους οι Επιθυμίες ,το Θέλω και το Είμαι.
Ο καιρός περνούσε και στο σκηνικό εμφανίστηκε το Πρέπει και ο Συμβιβασμός. Η πολιορκία ήταν σθεναρή, η σύμπραξη αναπόφευκτη και έτσι η Ζωή κυλούσε παρέα με τις ταμπέλες, το Πρέπει και το Συμβιβασμό. Κάθε μέρα έκαναν συμβούλιο, οι Αποφάσεις έβγαιναν εν αγνοία του ενδιαφερόμενου και το αποτέλεσμα των πράξεων θεωρούνταν «φόνος» εξ αμελείας. Για να μπορέσει, λοιπόν, κάποιος να ενταχθεί στο γενικό σύνολο ήταν υποχρεωμένος να έχει απαραίτητα ως αξεσουάρ τη ταμπέλα που θα ήταν αρεστή στον περίγυρο και να βάλει για συμβόλαιο στα Θέλω του, το Πρέπει και το Συμβιβασμό. Και έτσι οι ταμπέλες ρίζωσαν και στοίχειωσαν τη Ζωή μας, τα Θέλω μας, τις Επιθυμίες μας, τις Συνήθειες μας. Σκύβουμε γιατί το κουβάλημα τους στην πλάτη είναι βαρύ και το Πρέπει μας τραβάει το κεφάλι για να μη χτυπήσουμε, ενώ ο Συμβιβασμός μας σπρώχνει να συνεχίζουμε. Η Δικαιολογία φλερτάρει με το Είναι μας και έτσι πετάμε πρόχειρα μια ταμπέλα στους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν ενώ η Εντύπωση μας κάνει να πιστεύουμε πως όλα είναι μια χαρά. Όσοι προσπάθησαν, επί ματαίω τις περισσότερες φορές, να τις πετάξουν και να τις κάψουν στην πυρά όπως είθισται με τις μάγισσες του Μεσαίωνα, ο περίγυρος τους δεν τους αφήνει ενώ η Εικόνα τους βάζει τρικλοποδιές Έτσι η Ζωή συνεχίζεται γεμάτη από ταμπέλες τις οποίες έχουμε τόσο συνηθίσει που αν δε μας τις δώσουν τις βάζουμε μόνοι μας στον εαυτό μας για να γίνουμε αρεστοί, αποδεκτοί και επιθυμητοί - όπως το Λάθος ,αφού μας έριξε χρυσόσκονη στα μάτια, μας άφησε να πιστεύουμε.
Αν όμως παρατηρήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας, οι περισσότεροι ψάχνουν κάτι διαφορετικό ή κάτι να συμπληρώνει αυτό που ήδη έχουν. Το βάρος της ταμπέλας δεν τους αφήνει να ξεφύγουν, να διαπιστώσουν και να βρουν αυτό το ένα που δε θα τους κάνει να ψάχνουν, ούτε απλά να αλλάξουν αυτό που ήδη έχουν όπως και να ονομάζεται :δουλειά, σχέση, επιθυμία, χόμπι... Γιατί όποιος είναι ικανοποιημένος με αυτό που έχει του είναι αδιάφορα τα συμπληρώματα... Γιατί όποιος γουστάρει αυτό που κάνει το μυαλό του είναι εκεί και όχι σε άλλα μέρη που θα ήθελε να βρίσκεται. Γιατί στην τελική, η θέση της ταμπέλας είναι στα σκουπίδια.
Κανείς δε νοιάζεται πώς νιώθουμε όταν κλείνουμε την πόρτα του σπιτιού μας, σβήνουμε τα φώτα και μένουμε μόνοι μας, για ποιο λόγο να μας ενδιαφέρει εμάς τι θα πουν ούτως ώστε να αξίζει να επωμιστούμε το βάρος μιας άχρηστης ταμπέλας; Η Προσωπικότητα, μας κλείνει πονηρά το μάτι :Είναι δυνατή και το γνωρίζει… Tο θέμα είναι κατά πόσο το γνωρίζουμε –συνειδητά- εμείς οι ίδιοι.

Πηγή: http://www.protagon.gr - Της Άννας Μουσογιάννη

Διαβάστε περισσότερα...

Τεχνητά δέντρα για την απορρόφηση του CO2 αναπτύσσει νομπελίστας χημικός...

Η ομάδα ενός νομπελίστα Αμερικανού χημικού ανέπτυξε ένα φθηνό πλαστικό υλικό που μπορεί να απορροφά σχετικά μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Στο μέλλον, το νέο υλικό θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για τεχνητά δέντρα που καθαρίζουν την ατμόσφαιρα ενώ παράλληλα παράγουν καύσιμα. Ο Τζορτζ Όλα, βραβευμένος με το Νόμπελ Χημείας του 1994, εργάζεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Στην τελευταία του δημοσίευση στο Journal of the American Chemical Society, ο Όλα παρουσιάζει ένα πορώδες, απορροφητικό πλαστικό που βασίζεται στο πολυμερές PEI. To PEI, ή πολυαιθεριμίδιο, είναι ένα οργανικό πολυμερές με μέτρια ικανότητα απορρόφησης του CO2. Η απορροφητικότητά του αυξήθηκε με ειδική χημική κατεργασία, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ίνες υαλοβάμβακα, προκειμένου να γίνει το υλικό πορώδες και να αυξηθεί η ελεύθερη επιφάνειά του. Τα πειράματα έδειξαν ότι ένα γραμμάριο του νέου υλικού απορροφά από τον υγρό αέρα έως και 1,72 nanomole διοξειδίου του άνθρακα, περισσότερο από σχεδόν οποιοδήποτε άλλο υλικό. Επιπλέον, το νέο υλικό είναι εύκολο να επαναχρησιμοποιηθεί αφότου κορεστεί με διοξείδιο του άνθρακα. Για την ανανέωσή του αρκεί να θερμανθεί στους 85 βαθμούς Κελσίου, τη στιγμή που άλλα υλικά απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα απαιτούν θερμοκρασία 800 βαθμών για να απελευθερώσουν το δεσμευμένο αέριο. Στο απώτερο μέλλον, εκτιμά ο Δρ Όλα, υλικά σαν κι αυτό θα μπορούσαν να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της ανθρωπότητας: το απορροφημένο διοξείδιο του άνθρακα θα συνδυάζεται με υδρογόνο από το νερό των ωκεανών και θα δίνει τελικά καύσιμο μεθάνιο. Οι πρώτες πρακτικές εφαρμογές της τεχνολογίας θα μπορούσαν πάντως να έρθουν πολύ πιο γρήγορα: Ο νομπελίστας ερευνητής σκοπεύει να χρησιμοποιήσει το νέο πλαστικό σε μπαταρίες που αποθηκεύουν την ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές όπως τα αιολικά πάρκα. Οι μπαταρίες αυτές περιέχουν σίδηρο και για να λειτουργήσουν απορροφούν οξυγόνο από την ατμόσφαιρα. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και η παραμικρή ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα τις καταστρέφει, και οι ερευνητές αναζητούσαν έναν πρακτικό τρόπο για την απομάκρυνσή του. Πηγή: http://news.in.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Φέρτε την επανάσταση στην εκπαίδευση...

tvxs.gr | Sir Ken Robinson, TED 2010 by tvxorissinora

Διαβάστε περισσότερα...

Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τη διαχείριση των αποβλήτων...

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κατέθεσε στη Βουλή το σχέδιο νόμου «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος - Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/99/ΕΚ - Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων - Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ - Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής». Το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει την ενσωμάτωση των κοινοτικών οδηγιών, της 2008/99/ΕΚ, που αφορά στην προστασία του περιβάλλοντος μέσω ποινικού δικαίου, και της 2008/98/ΕΚ, που αφορά στα απόβλητα και την κατάργηση ορισμένων οδηγιών. Στο θέμα της ποινικής προστασίας του περιβάλλοντος, το προτεινόμενο νομοσχέδιο στοχεύει στη δημιουργία ενός συστήματος ποινικής προστασίας που αποβλέπει στη θέσπιση αποτρεπτικών, αναλογικών και αποτελεσματικών κυρώσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, ώστε η Πολιτεία, από ένα διευρυμένο πλαίσιο νομοθετικών παρεμβάσεων, να ανταποκριθεί πληρέστερα και πιο ολοκληρωμένα στις νέες απαιτήσεις και τους προσανατολισμούς του κοινοτικού περιβαλλοντικού κεκτημένου. Σχετικά με το θέμα της παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων, το σχέδιο νόμου τροποποιεί ριζικά την τρέχουσα νομοθεσία για τα απόβλητα και αποσκοπεί στην ενθάρρυνση της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης των αποβλήτων. Επιπλέον, ενοποιεί και εκσυγχρονίζει την υφιστάμενη νομοθεσία για τα απόβλητα, αποσαφηνίζοντας παράλληλα κάποιες σημαντικές έννοιες και διατάξεις, όπως το ότι προσδιορίζει σαφέστερα τον ορισμό του αποβλήτου, δίνει μεγαλύτερη έμφαση και επεκτείνει την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», εφαρμόζει μια αναθεωρημένη ιεράρχηση ως προς τις προτεραιότητες στη διαχείριση των αποβλήτων. Ακόμα, τίθενται αυστηρότερες απαιτήσεις, ώστε να επιτευχθούν προκαθορισμένοι στόχοι μείωσης των παραγόμενων αποβλήτων και υπάρχει πια η υποχρέωση για τη χώρα μας να καταρτίσει και να υλοποιήσει περιεκτικά σχέδια διαχείρισης των αποβλήτων.

Διαβάστε περισσότερα...

Οι νεολαίοι του σήμερα και το αυγό...

Διαβάστε περισσότερα...

Στο ΣτΕ ο λιγνίτης ...

Ανατροπή στους σχεδιασμούς της ΔΕΗ Α.Ε. για την εκμετάλλευση κοιτασμάτων λιγνίτη σε έκταση 147.925.860 τ.μ. στην περιοχή της Πτολεμαΐδας επιφέρει η αίτηση αναίρεσης που κατέθεσε στις αρχές της εβδομάδας στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργου Παπακωνσταντίνου η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Η υπουργική απόφαση για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων δεν λαμβάνει υπόψη «σημαντικές παραμέτρους» εκτιμά η αυτοδιοικητική αρχή, ενώ «πρόκειται, συνεπακόλουθα, να επιφέρει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής». Η αίτηση Δύο μήνες μετά την υπογραφή της σχετικής υπουργικής απόφασης (133314/2929/09.11.2011), σοβαρές επιφυλάξεις για τις συνέπειες του έργου στη λειτουργία 8 οικισμών (Μαυροπηγή, Κόμανος, Ποντοκώμη, Κλείτος, Μαυροδένδρι, Άγιος Χριστόφορος, Προάστιο, Ακρινή) της επαρχίας Εορδαίας εκφράζει η Περιφέρεια Δυτ. Μακεδονίας, καθώς «το επίδικο έργο αποτελεί μία εξαιρετικά σύνθετη και εκτεταμένη εγκατάσταση». Τους φόβους των τοπικών αρχών επιτείνει το γεγονός ότι «σχεδιάζεται, σύμφωνα με την προσβαλλόμενη πράξη, αφενός η εξόρυξη λιγνίτη από το υπέδαφος και αφετέρου η λειτουργία σειράς “συνοδών” έργων, όπως η εκτροπή του ρέματος Σουλού, καθώς και άλλων εγκαταστάσεων». Ανάμεσά τους και εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων εντός των ορυχείων, πρατήρια υγρών καυσίμων, συνεργεία συντήρησης οχημάτων, μηχανουργεία, ηλεκτροτεχνεία και 9 γεωτρήσεις αποστράγγισης, τη στιγμή που «η απόσταση των εγκαταστάσεων των νέων αυτών ορυχείων λιγνίτη από τους ως άνω οικισμούς κυμαίνεται από μόλις 70 μέτρα (Προάστιο) έως λίγα χιλιόμετρα» αναφέρει η αίτηση αναίρεσης. Ένα χρόνο πριν, αρνητικά είχε γνωμοδοτήσει και το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης (με ομόφωνη απόφαση υπ.αριθμ. 88/2010), χωρίς να απουσιάζουν από τους κατοίκους της περιοχής οι προβληματισμοί για τη διατάραξη του οικοσυστήματος της Βεγορίτιδας. Για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας το ρέμα του Σουλού «συνιστά τον βασικό πάροχο υδάτων της λίμνης Βεγορίτιδας, που βρίσκεται επίσης σε μικρή απόσταση από το επίδικο έργο, έχει δε ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο NATURA 2000», κάτι που ενισχύει την ανησυχία των οικολογούντων. Μολονότι δύο οικισμοί (Μαυροπηγή, Ποντοκώμη) βρίσκονται ήδη σε διαδικασία συμφωνημένης μετεγκατάστασης και έπονται οι οικισμοί Άγιοι Ανάργυροι και Ακρινή (σύμφωνα με το άρθρο 28 του Ν. 3937/31.03.2011 περί βιοποικιλότητας), κάθε δικαστική αναμέτρηση με τη ΔΕΗ Α.Ε. προσθέτει επιπλέον σελίδες στην ιστορία εξόρυξης του λιγνίτη στην επαρχία Εορδαίας. Δημήτρης Μαυροματίδης, πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας «Ως ΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας έχουμε επισημάνει την αναγκαιότητα αυξημένης περιβαλλοντικής μέριμνας και προστασίας της ενεργειακής λεκάνης της Δυτικής Μακεδονίας, καθώς επίσης και την αναγκαιότητα της βέλτιστης αξιοποίησης των υφιστάμενων λιγνιτικών κοιτασμάτων ως πολύ σημαντικού πόρου για τη στήριξη της τοπικής και της εθνικής οικονομίας. Έχουμε παρέμβει τεκμηριωμένα και στοχευμένα τόσο με περιβαλλοντικά όσο και με αναπτυξιακά κείμενα για το μέλλον της περιοχής, που διαγράφεται ιδιαίτερα δύσκολο, λόγω και της πίεσης που υπάρχει στη ΔΕΗ και στους λιγνίτες, ενημερώνοντας σχετικά εγκαίρως όλους τους συναρμόδιους φορείς. Ενδεικτικά αναφέρουμε την πρόσφατη πρότασή μας προς το ΥΠΕΚΑ για ίδρυση Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (ΕΥΕΠ) για τη Δυτική Μακεδονία, καθώς και για ενίσχυση της Επιθεώρησης Μεταλλείων Βορείου Ελλάδος (ΕΜΒΕ). Αναφορικά με την παρούσα προσφυγή στο ΣτΕ της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, θα προωθηθεί άμεσα στις μόνιμες επιτροπές του τμήματός μας για να διαμορφωθεί θέση του τμήματος, δεδομένου ότι αποτελεί ένα νομικό κείμενο. Το κυρίαρχο θέμα την περίοδο αυτή και ο προβληματισμός στην περιοχή μας είναι ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές θα επιφέρουν ραγδαία αποβιομηχάνιση στη Δυτική Μακεδονία και ότι οι συμφωνημένες επενδύσεις της ΔΕΗ στην περιοχή τέθηκαν σε αμφιβολία από την ίδια, με την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου του προέδρου της. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και θα επιφέρει σωρεία προβλημάτων και έντονων αντιδράσεων των φορέων της περιοχής. Σημειώνεται ότι ήδη εργαζόμαστε για να αποτυπώσουμε ποσοτικά και ποιοτικά το μέγεθος του προβλήματος». Πηγή: http://www.citypress.gr - Γεωργία Σαδανά

Διαβάστε περισσότερα...

Big Brother State...

tvxs.gr | Κράτος Μεγάλος Αδελφός by tvxorissinora

Διαβάστε περισσότερα...

«Πράσινη» ενέργεια από αγροτικά απόβλητα...

Η Sanghar είναι ένα αγροτικό χωριό στην επαρχία Sindh στο ανατολικό Πακιστάν, που φιλοξενεί περίπου δυο εκατομμύρια ανθρώπους και αποτελεί «θησαυρό» αγροτικών αποβλήτων, παράγοντας περίπου 2,5 εκατομμύρια τόνους.
Το Διεθνές Κέντρο Περιβαλλοντικών Τεχνολογιών του UNEP, με έδρα την Ιαπωνία, άρχισε να δουλεύει ένα πρόγραμμα για τη μετατροπή τους σε καθαρή ενέργεια.
Σε πρώτη φάση, ποσοτικοποίησε τα αγροτικά απόβλητα όλης της επαρχίας. Στη συνέχεια υπολόγισε την ενέργεια που θα προέκυπτε από την αξιοποίηση των αγροτικών αποβλήτων.
Με βάση τους υπολογισμούς των επιστημόνων, 2,5 εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων αντιστοιχούν σε 1,07 εκατομμύρια τόνους καυσόξυλων ή 910 εκατομμύρια μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτό σημαίνει ότι η πλήρης εκμετάλλευση των αγροτικών αποβλήτων θα μπορούσε να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες περίπου 400.000 νοικοκυριών.
Το επόμενο βήμα ήταν η επιλογή της κατάλληλης τεχνολογίας. Πολλές τεχνολογίες εξετάστηκαν, ωστόσο μετά από λεπτομερή ανάλυση επιλέχθηκε η ανάπτυξη μονάδας βιοαερίου, καθώς έχει διπλό όφελος.
Πρώτον, τροφοδοτεί με καθαρή ενέργεια τα νοικοκυριά και δεύτερον παράγει οργανικό λίπασμα.
Η μονάδα βιοαερίου της επαρχίας Sindh κόστισε περίπου 23.000 δολάρια και τέθηκε σε λειτουργία την 1η Αυγούστου. Καθημερινά παράγει 50 κυβικά μέτρα βιοαερίου, 200 κιλά υγρού λιπάσματος και 150 κιλά ξηρού λιπάσματος.
Συνολικά τροφοδοτεί με ενέργεια 20 νοικοκυριά, αξιοποιώντας πόρους που μέχρι σήμερα παρέμεναν ανεκμετάλλευτοι.

ΠΗΓΗ: www.econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η κατεψυγμένη ευτυχία...

Η ζωή της ήταν πουά. Λευκή με μαύρες βούλες. Μα εκείνη την ήθελε κάτασπρη, φρεσκοπλυμένη, μυρωδάτη και ατσαλάκωτη. «Αυτές οι αναθεματισμένες μαύρες βούλες φταίνε που εμφανίζονται απρόσκλητες και τα χαλάνε όλα.».
Βλέπεις δεν είχε τη δουλειά, το σπίτι, τη ζωή που ονειρευόταν. Ζούσε στη Δράμα, πλήρωνε τριακόσια ευρώ ενοίκιο και δούλευε ως γραμματέας σε δικηγορικό γραφείο. Ο άντρας της ζωής της ήθελε να συζήσουν, για εκείνη όμως δεν ήταν ακόμη καιρός. «Αυτό μας έλειπε». συνήθιζε να του λέει. «Να βρω μια καλή δουλειά πρώτα και μετά μετακομίζουμε στη Θεσσαλονίκη και ζούμε όσα ονειρευτήκαμε». Μέχρι τότε το είχε αποφασίσει. Θα έκανε υπομονή έως ότου έρχονταν καλύτερες μέρες. Αργούσαν βέβαια οι ρημάδες, αλλά θα περίμενε.
Θα φύλαγε τα χρωματιστά σεντόνια στο ντουλάπι μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο μεταλλικό κρεβάτι για να τα στρώσει. Θα ψώνιζε καινούργιο φόρεμα, μονάχα όταν αποκτούσε το τέλειο σώμα και θα έκανε τραπέζι στους φίλους της μόνο όταν μάθαινε να μαγειρεύει τέλεια. Έως τότε απλά θα έκανε υπομονή.
Άλλωστε η τύχη δεν την είχε ευνοήσει ως τότε. Έφταιγε εκείνη που δεν αγαπούσε τη δουλειά της; Αφού ο μπαμπάς δεν την άφησε να σπουδάσει υποκριτική. Τι να έκανε; Να του πήγαινε κόντρα; Κι ακόμα, έφταιγε εκείνη που ήταν υπέρβαρη; Αφού η μαμά μαγείρευε πάντα βαριά, λιπαρά φαγητά.. Ή μήπως ήταν δικό της το φταίξιμο που δεν τόλμησε πότε αυτό το μεταπτυχιακό στην Ισπανία; «Οι φίλοι, οι γονείς, τα ανίψια μου θα στενοχωριούνται μακριά μου» σκέφτονταν.
Τώρα όμως τα πράγματα θα άλλαζαν. Ο θεός, η μοίρα, το σύμπαν του Κοέλιο (που μαύρη η ώρα που το επινόησε) θα συνωμοτούσαν υπέρ της. Θα της χτυπούσαν το κουδούνι ένα πρωί αγκαλιά με την ζωή που ονειρευόταν τυλιγμένη σε κόκκινη κορδέλα. Μέχρι τότε το είχε πάρει απόφαση. Θα έκλεινε την ευτυχία της σε τάπερ και θα την φύλαγε στην κατάψυξη, δίπλα στον κιμά και τα φασόλια. Θα την ξεπάγωνε μόνο όταν οι συνθήκες κρίνονταν κατάλληλες.. Και τότε θα την απολάμβανε. Μόνο που αυτό το ονειρεμένο «αύριο» γίνονταν «μεθαύριο» και «παραμεθαύριο» και ούτο καθεξής .
Ώσπου μια μέρα η κατάψυξη χάλασε. Εκείνη έτρεξε πανικόβλητη να σώσει το τάπερ με την ευτυχία, αλλά μάταια. Είχε ξεπαγώσει. Δοκίμασε να την ζεστάνει στα μικροκύματα. Ήταν άθλια. Άγευστη, άοσμη και ανούσια σαν ξαναζεσταμένο φαγητό.
Ήταν σκληρή. Τόσο, που το μαχαίρι πάλευε να κόψει έστω και ένα μικρό κομματάκι. Της τρυπούσε την καρδιά αυτό το μαχαίρι. Της τσάκιζε την ψυχή και το μυαλό.
«Δεν μπορεί» έλεγε «αφού την πρόσεχα σαν τα μάτια μου».
Η ευτυχία της λοιπόν πετάχτηκε στα σκουπίδια. Ούτε καν στη σακούλα με τα ανακυκλώσιμα.. Εκείνη συνέχιζε να δουλεύει στο δικηγορικό γραφείο, να ζει στο νοίκι και τα βράδια να κοιμάται αγκαλιά με τα παγωμένα της όνειρα (μιας και ο σύντροφος έπαθε υποθερμία και την έκανε για πιο τροπικά κλίματα).Επιπλέον, η ζωή της εξακολουθούσε να είναι πουά. Μόνο που καμιά φορά της φαίνονταν πως οι μαύρες βούλες όλο και μεγάλωναν.
Όμως εκείνη δεν πτοούταν. Άλλωστε ο καταψύκτης περίμενε πάντα για το επόμενο τάπερ ευτυχίας, Ή μήπως όχι;

Πηγή: http://www.protagon.gr - Της Μαρίας Παπαδάκη, 17 ετών, Ηράκλειο Κρήτης

Διαβάστε περισσότερα...

Επιτάχυνση αναπτυξιακών έργων με σεβασμό στο περιβάλλον;;;

Το ΥΠΕΚΑ προβαίνει στη συστηματική άρση διοικητικών εμποδίων που δεν αποσκοπούν στην προστασία του περιβάλλοντος και επιβαρύνουν τόσο τη Δημόσια Διοίκηση όσο και τον ιδιωτικό τομέα με περιττό διοικητικό φόρτο και οικονομικό κόστος, ώστε να προωθηθούν δημόσια και ιδιωτικά έργα σε διάφορους τομείς αρμοδιότητας του.
Στην κατεύθυνση αυτή, αξιολογήθηκαν από τις Υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ και εγκρίθηκαν από τον Υπουργό ΠΕΚΑ, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, οι περιβαλλοντικοί όροι σειράς έργων υποδομών, αξιοποίησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αξιοποίησης ορυκτού πλούτου, τουριστικών εγκαταστάσεων και βιομηχανικών μονάδων.
Μεταξύ άλλων, έχουν υπογραφεί, το τελευταίο τρίμηνο του 2011, αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων που αφορούν σε:

Έργα υποδομών:
- Οδικά έργα: σύνδεση του νέου λιμένα Αιγίου με την εθνικό οδό Αθήνας-Πάτρας, τμήματα του βόρειου οδικού άξονα Κρήτης στην περιοχή του Ρεθύμνου και των Χανίων, αναβάθμιση της ανατολικής εσωτερικής περιφερειακής οδού Θεσσαλονίκης, τμήμα της οδού Άστρος – Λεωνίδιο – Φωκιανός – Κυπαρίσσι, τμήματα της παλαιάς εθνικής οδού Ηρακλείου – Ρεθύμνου – Επισκοπής, οδός Παχειά Άμμος – Ιεράπετρα, παράκαμψη Ζαγοράς, σταθμοί εξυπηρέτησης αυτοκινήτων της Εγνατίας Οδού στους Ν. Θεσσαλονίκης, Κοζάνης και Γρεβενών κ.α.
- Έργα ύδρευσης και άρδευσης: Ύδρευση Χαλκιδικής από το φράγμα Πετρένια (4.500 κ.μ. την ημέρα), βελτίωση ύδρευσης οικισμών του Ν. Αιτωλοακαρνανίας (400 κ.μ. την ημέρα), επέκταση κεντρικής διώρυγας Πηνειού στους Δήμους της Δυτικής Αχαΐας
- Εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων (ΕΕΛ) και δίκτυα αποχέτευσης, στην περιοχή Λουτρακίου Αριδαίας, σε οικισμούς του Ρεθύμνου, σε οικισμούς της Ορεστιάδας, σε οικισμούς της περιοχής Βεγορίτιδας Πέλλας, αναβάθμιση ΕΕΛ του Δήμου ΚΩ (τριτοβάθμια επεξεργασία) κ.α.
- Εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων: ολοκληρωμένη εγκατάσταση διαχείρισης απορριμμάτων της κεντρικής Κέρκυρας στη θέση Τεμπλόνι δυναμικότητας 122.000 τόνων/έτος που συμπληρώνει τον υφιστάμενο χώρο υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων και το Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) με επέκταση του χώρου υγειονομικής ταφής και εγκατάσταση επεξεργασίας μη επικινδύνων αποβλήτων, αναβάθμιση της ολοκληρωμένης μονάδας διαχείρισης απορριμμάτων στο Ηράκλειο Κρήτης δυναμικότητας 180.000 τόνων/έτος με επέκταση του χώρου υγειονομικής ταφής, ενεργειακή αξιοποίηση του βιαερίου, αναβάθμιση της μονάδας επεξεργασίας των στραγγισμάτων και μονάδα τεμαχισμού ογκωδών αποβλήτων (Ηράκλειο Κρήτης), τροποποίηση μονάδας μηχανικής επεξεργασίας απορριμμάτων Δυτικής Μακεδονίας στο πλαίσιο του ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης απορριμμάτων 300.000 τόνων/έτος, κλπ.
- Σιδηροδρομικά έργα: σύνδεση της σιδηροδρομικής γραμμής Λάρισας – Βόλου με το εργοστάσιο της SOVEL στον Αλμυρό Μαγνησίας και ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης – Προμαχώνα – Σέρρες.
- Έργα βελτίωσης του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης «Μακεδονία», έργα βελτίωσης του αεροδρομίου Νάξου
- Σειρά λιμενικών έργων όπως π.χ. έργα επέκτασης του λιμένα Λαυρίου, τουριστικός λιμένας Μυτιλήνης, καταφύγιο τουριστικών σκαφών στο Λιβάδι Σερίφου, αλιευτικά καταφύγια Σκαλέτα Ρεθύμνου και Λακκώματος Σαμοθράκης καθώς και έργα αντιμετώπισης διάβρωσης ακτών όπως π.χ. στο Βέλο Κορινθίας, κ.α..
- Αναδιάταξη δικτύων 150kV στις περιοχές Δήμου Πατρέων, Ρίου και Μεσσάτιδας Αχαΐας και της γραμμής μεταφοράς 150 kV Μεγαλόπολη-Καλαμάτα

Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας:
- Μικρός Υδροηλεκτρικός Σταθμός 0,5 MW στο ρέμα Παλιοσυκιώτη στη Λάρισα, Φωτοβολταϊκό πάρκο 4 MW στο Δήμο Φαρσάλων Λάρισας, μεσαίας δυναμικότητας αιολικά πάρκα ισχύος της 163 MW (14 MW στη θέση Ασπροβούνι Αρκαδίας, 41 MW στην Αργιθέα Καρδίτσας, 48 MW στη θέση Πεταλάς Αιτωλοακαρνανίας, 30 MW στη θέση «Κορυφή» Σιδηροκάστρου, 30 MW στη θέση «Νεραϊδοράχη» του Δήμου Κυνουρίας)

Συμβατικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας:
- Παράλληλα με την ανάπτυξη των ΑΠΕ, η αδειοδότηση των ΑΗΣ Πτολεμαΐδας και Καρδιάς Ν. Κοζάνης και Αμύνταιου – Φιλώτα Ν. Φλώρινας συμβάλλει στον ολοκληρωμένο έλεγχο και πρόληψη των ρύπων από τις συμβατικές μορφές παραγωγής ενέργειας.

Έργα αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου:
- Εκμετάλλευση κοιτασμάτων σιδηρονικελίου στην περιοχή Μεσσαπίων Εύβοιας, λατομεία μαρμάρου στη Θάσο, υπόγεια εκμετάλλευση βωξίτη στους Δελφούς, έρευνα κοιτασμάτων βωξίτη στην Άμφισσα, εκμετάλλευση αργίλου στην Αρκαδία, εκμετάλλευση αδρανών υλικών στο Κιλκίς και στον Έβρο, εκμετάλλευση μπετονίτη στη Μήλο, εκμετάλλευση περλίτη στη Μήλο, λατομεία σχιστολιθικών πλακών στο νότιο Πήλιο και στην Ηγουμενίτσα κλπ.
- Σε αυτά πρέπει να προστεθεί η τροποποίηση όρων του λιγνιτωρυχείου Κλειδιού Φλώρινας, καθώς και η αδειοδότηση συνολικού χώρου εκμετάλλευσης 147.925.860 τ.μ. στο λιγνιτωρυχείο Πτολεμαΐδας, που διασφαλίζει με περαιτέρω μέτρα την συστηματική παρακολούθηση και την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εξόρυξης από τη ΔΕΗ, δρομολογώντας παράλληλα τις αναγκαίες μετεγκαταστάσεις των παρακείμενων οικισμών.

Τουριστικές εγκαταστάσεις και ιδιωτικές πολεοδομήσεις:
- Έξι ξενοδοχεία πέντε αστέρων 230, 280, 211, 420, 216 και 420 κλινών στην παραλία Μυρωδάτου του Δήμου Αβδήρων, στην παραλία Μαγγανών του Δήμου Τοπείρων, στη θέση Βάλτος στην Πύλο, στη Ρόδο, στη Μήλο και στη θέση «Καβουρίνα» στην Πύλο, αντίστοιχα, ξενοδοχείο τριών αστέρων στο ακρωτήριο «Κριός» της Κρήτης, παραθεριστικός οικισμός 76 στρεμμάτων στην παραλία Πετρωτών του Δήμου Σαπών Ροδόπης και 107 στρεμμάτων στις Ροβιές Ευβοίας κλπ.

Βιομηχανικές μονάδες:
- Παραγωγής τσιμεντοπροϊόντων και κονιαμάτων από έτοιμο κλίνκερ στο Ρέθυμνο, επεξεργασίας και τυποποίησης ελαιόλαδου στο Άστρος Κυνουρίας, αύξηση δυναμικότητας χαρτοβιομηχανίας στην Κατερίνη, αύξηση δυναμικότητας εγκαταστάσεων επεξεργασίας αλουμινίου στη Βοιωτία, εκσυγχρονισμό εγκαταστάσεων εμφιάλωσης αναψυκτικών στο Σχηματάρι Βοιωτίας, κλπ.
Επίσης έχουν εγκριθεί οι περιβαλλοντικοί όροι που επιτρέπουν τη χερσαία διάθεση της σκωρίας των ηλεκτροκαμίνων που παράγεται από τη ΛΑΡΚΟ, δρομολογώντας έτσι την οριστική επίλυση του προβλήματος της απόθεσής της σκωρίας στο θαλάσσιο χώρου του Ευβοϊκού.
Ο υπουργός κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου δήλωσε: «Τον Ιούλιο που μας πέρασε δεσμευτήκαμε ότι το ΥΠΕΚΑ θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για την ενίσχυση και την δραστική επιτάχυνση της επενδυτικής δραστηριότητας στην χώρα μας. Ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν η αποδέσμευση ιδιωτικών επενδύσεων από χρονοβόρρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και καθυστερήσεις, χωρίς καμία έκπτωση στο σεβασμό και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Έξι μήνες μετά, έχουμε καταφέρει την αδειοδότηση εκατοντάδων νέων επενδυτικών σχεδίων. Έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας και το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι η πλήρης υλοποίηση του νέου πλαισίου περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Όμως, είμαστε ικανοποιημένοι στο βαθμό που έχουμε καταφέρει, κάθε εβδομάδα που περνάει να κινητοποιούνται ακόμη περισσότεροι πόροι για την ανάπτυξη και τη διαφύλαξη θέσεων εργασίας στην χώρα.”

Διαβάστε περισσότερα...

Οι κατάσκοποι της ρύπανσης...

Ένα μη επανδρωμένο ιπτάμενο όχημα περιβαλλοντικής παρακολούθησης, το οποίο ίπταται με... δική του πρωτοβουλία, και ένα τηλεκατευθυνόμενο «αερόπλοιο», το οποίο μιμείται την πλάβα, το παραδοσιακό πλεούμενο των ελληνικών λιμνών. Τα δύο ρομπότ του Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης και Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ολοκλήρωσαν ήδη την πρώτη τους αποστολή και πλέον οι επιστήμονες είναι έτοιμοι να καταγράψουν ακόμα και την πιο παραμικρή αλλαγή που υφίσταται η λίμνη Κορώνεια, το Δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία, Αλιάκμονα, αλλά και ο Θερμαϊκός!
Πρόκειται για την τελευταία τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της περιβαλλοντικής έρευνας, η οποία υπόσχεται να τερματίσει την υποβάθμιση που σημειώνεται εδώ και δεκαετίες στους δύο σημαντικούς μακεδονικούς υγρότοπους και στον κόλπο της Θεσσαλονίκης.
Από τις αρχές του 2010, το ελικόπτερο και το μόνι-χόβερκραφτ του ΑΠΘ, σάρωσαν την Κορώνεια και το Δέλτα Αξιού, καταγράφοντας -με ακρίβεια εκατοστού- τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, το ελικόπτερο πέταξε για πρώτη φορά και πάνω από τον Θερμαϊκό, τον οποίο θα επισκέπτεται από εδώ και στο εξής, τουλάχιστον μία φορά τον μήνα. Τα δύο ρομπότ, ελληνικής κατασκευής, ολοκλήρωσαν με επιτυχία το στάδιο της πειραματικής τους εφαρμογής και... χρηματοδοτήσεως επιτρεπούσης, έχουν κάθε δυνατότητα να εξελιχθούν σε άγρυπνους φρουρούς του ελληνικού περιβάλλοντος.
«Και οι δύο ρομποτικές κατασκευές αποτελούν ελληνικές καινοτομίες. Το μήκους δύο μέτρων ελικόπτερο είναι μοντέλο που αγοράστηκε από τις ΗΠΑ, ωστόσο αποσυναρμολογήθηκε και συναρμολογήθηκε ξανά, ώστε να αναβαθμιστεί και να εξοπλιστεί με εκλεπτυσμένα αισθητήρια όργανα. Για το ρομποτικό πλεούμενο, από την άλλη, τόσο ο σχεδιασμός όσο και η κατασκευή είναι 100% ελληνικά», αναφέρει ο Σταύρος Βουγιούκας, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Γεωπονίας του ΑΠΘ, με ειδικότητα τα αυτοματοποιημένα μηχανολογικά συστήματα.

«Ακτινογραφία»
Η χρηματοδότηση για τα δύο ρομποτικά συστήματα προήλθε από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα iCoast, το οποίο αφορά την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για την προστασία των υδάτινων οικοσυστημάτων. Η λογική της κατασκευής τους βασίζεται στην απόκτηση κρίσιμων περιβαλλοντικών πληροφοριών, οι οποίες είναι αδύνατο να συλλεχθούν με τα σημερινά μέσα των περιβαλλοντολόγων.
«Το ελικόπτερο διαθέτει μία φασματογραφική κάμερα, η οποία έχει τη δυνατότητα να σαρώσει με υπεριώδη ακτινοβολία τις περιοχές πάνω από τις οποίες ίπταται. Οι φωτογραφίες που μας δίνει, είναι ανάλογες με αυτές που έχουμε από δορυφόρους, μόνο που η δορυφορική ακρίβεια φτάνει το πολύ ένα μέτρο, ενώ το ελικόπτερο παρέχει ακρίβεια εκατοστού», επισημαίνει ο Σ. Βουγιούκας. Ανάλογη κάμερα μεταφέρει και το μήκους ενός μέτρου τηλεκατευθυνόμενο πλεούμενο.
«Η κατασκευή του βασίζεται στην παραδοσιακή πλάβα, ένα σκάφος που δεν έχει καρίνα, ώστε να μην κολλάει σε βαλτώδη νερά ή σε φύκια και επιπλέουσα βιομάζα. Ακόμα, διαθέτει ένα μηχανικό βίντσι, το οποίο μπορεί να συλλέγει δείγματα νερού από περιοχές των υγροτόπων, τις οποίες, για να προσεγγίσουμε σήμερα, θα χρειαζόταν να ξοδέψουμε μερικές χιλιάδες ευρώ», δηλώνει ο καθηγητής του ΑΠΘ.
Η πειραματική εφαρμογή των ρομποτικών συστημάτων επικεντρώθηκε στη λίμνη της Κορώνειας, καθώς και σε περιοχές του κοινού Δέλτα των ποταμών Αξιού, Λουδία και Αλιάκμονα. «Με τα δύο συστήματα μπορούμε πλέον να έχουμε την πλήρη ακτινογραφία των δύο υγροτόπων», αναφέρει ο ερευνητής του Εργαστηρίου Τηλεπισκόπησης του ΑΠΘ, Θωμάς Αλεξανδρίδης, ο οποίος, εδώ και χρόνια, εργάζεται για την... αποκρυπτογράφηση των εικόνων του φυσικού περιβάλλοντος, οι οποίες φτάνουν από τους δορυφόρους. «Εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, η διεθνής κοινότητα έχει επικεντρωθεί στη χρήση της δορυφορικής τηλεπισκόπησης, ώστε να διαπιστώσουμε τον βαθμό που οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις έχουν αλλάξει την εικόνα των υγροτόπων. Στην Κορώνεια, για παράδειγμα, έχουμε μια σαφή εικόνα μείωσης των υδάτων και αύξησης της βαλτώδους βλάστησης», λέει ο διδάκτωρ του ΑΠΘ, προσθέτοντας πως η χρήση ρομποτικών συστημάτων αποτελεί το μέλλον της περιβαλλοντικής έρευνας.
«Η σημερινή τεχνολογία μάς επιτρέπει να αναλύουμε τη δορυφορική εικόνα σε τέτοιο σημείο, ώστε να επιτυγχάνουμε τη χαρτογράφηση των λιβαδιών της Ποσειδωνίας, εντός των θαλασσών, των εκτάσεων των καλαμιώνων μέσα σε βάλτους ή λίμνες και να γνωρίζουμε την ακριβή τοποθεσία των ενδιαιτημάτων των οργανισμών που ζουν στους υγροτόπους. Οι ρομποτικές κατασκευές μάς δίνουν μία επιπλέον ευχέρεια, τον άμεσο εντοπισμό του επικέντρου μιας φυσικής ή ανθρωπογενούς αλλαγής», τονίζει ο Θ. Αλεξανδρίδης.

Πηγή: Εφημερίδα Real - Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΟΝΤΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Απ' τον εξώστη...

Τι να πω; Αν δε καταλαβαίνεις τι να πω; Δεν το ήξερες; Δε το έβλεπες; Θα πω όμως κάτι. Δεν έμαθες. Ακόμα δεν έμαθες. Θέλει καιρό και πόνο και το φυγόπονο παρών ακόμα δε μπορεί να γίνει ελπίδα.
Το πρόσωπό σου δε το βλέπεις σε αυτούς που ανοίγεις τις παλάμες σου, βυζαντινέ που η ταυτότητά σου έπεσε από την τσέπη σου από καιρό.
Αναβλητικέ κριτή των άλλων που περιμένεις την αρχή των καλών σου από τους μεγαλύτερους εχθρούς σου, γιατί φωνάζεις; Γιατί ζεις για εσένα και η θυσία που αξίζουν τα παιδιά σου έγινε ανάμνηση;
Νομίζεις ότι οι κραυγές θα αφυπνίσουν τις παρέες σου, όταν ο ίδιος πνίγεσαι στον εφιάλτη των ονείρων σου; Με τι ταΐζεις τώρα τις ανασφάλειές σου;
Θες να ξεχνιέσαι για όσα αύριο κανείς δε θα μπορεί να ξεχάσει; Θυμήθηκες ξαφνικά πως η ζωή και η ελευθερία σου περνάνε πρώτα από εσένα;
Αυτές οι μέρες είναι σκοτεινές. Έχω ανάγκη να κοιτάξω τη ζωή από ψηλά. Από μακριά οι λύπες μοιάζουν με κωμωδία. Από κοντά η τραγωδία είναι ανυπόφορη. Μα αυτοί που συντελούν σε όλα αυτά και από μακριά μου μοιάζουν τραγικοί.
Αγάπη μου κουτσή, τραυλίζεις και θέλεις να σε πάρω σοβαρά. Σου δίνω ένα χαστούκι με θλιμμένη την καρδιά. Του άσπρου και του μαύρου θεατής, στριμωγμένος σε ένα ουράνιο τόξο χωρίς χρώματα, πνιγμένος σε μια βροχή που ακόμα δεν ξέσπασε.

Πηγή: http://dinatomirmigi.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Μια νέα κοινωνική ομάδα: οι "all-rounders"...

Η ανεργία, τα πολλά πτυχία, η διάθεση και η δύναμη για δημιουργία έχει δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ομάδα, τους "all-rounders". Είναι μια ομάδα νέων ανθρώπων, συνήθως μεταξύ 25-34, που μάχεται να δημιουργήσει, να προσφέρει, να βγάλει προς τα έξω τις σκέψεις της, τους προβληματισμούς της, τις θέσεις της για τα πράγματα γενικότερα. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά της ομάδας αυτής είναι τα εξής:
Πρώτον, είναι μορφωμένοι, οι περισσότεροι με ένα τουλάχιστον μεταπτυχιακό, οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν και δεν μπορούν λόγω έλλειψης ζήτησης, λόγω ανεργίας. Είτε επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά από κάποια χρόνια έξω, είτε ολοκλήρωσαν τον κύκλο σπουδών τους εδώ και δεν μπορούν να βρουν κάτι που τους εκφράζει. Συνήθως δεν μπορούν να βρουν τίποτα που θα ξεπερνά τα ψίχουλα του βασικού μισθού που θα τους κόψει μια για πάντα την δημιουργικότητα και την διάθεση.
Δεύτερον, είναι σαρκαστικοί, αισιόδοξοι, και κάποιοι από αυτούς χλιδάνεργοι. Είναι όμως στην πλειοψηφία τους πολυπράγμονες, γνωρίζουν να μοντάρουν από υδραυλικά μέχρι προγραμματισμό, είναι πολιτικά συνειδητοποιημένοι, ασχολούνται ενεργά και εκφράζονται μέσα από τα social media, ποστάρουν συνέχεια. Πολλοί θέλουν να φύγουν ή να ξαναφύγουν στο εξωτερικό, αλλά κάτι τους κρατάει εδώ. Είναι η ανάγκη να προσφέρουν στον τόπο τους (παρότι εκείνος δεν τους προσφέρει τίποτα), είναι η ανάγκη να μην ρίξουν «λευκή πετσέτα», είναι η θέληση να αλλάξουν (ακόμα) κάποια πράγματα, κάποιες κουλτούρες, κάποιες συμπεριφορές, ή είναι η ανάγκη να βγάλουν κανα φράγκο; είναι όλα μαζί .
Η νέα αυτή κοινωνική ομάδα σκέφτεται επίσης να ασχοληθεί ενεργά με την αγροτική εργασία, μολονότι η πλειοψηφία της έχει μεγαλώσει σε αστικά κέντρα. Η αγροτική εργασία τους προσφέρει διέξοδο από την αδιέξοδη καθημερινότητα της πόλης, τους φέρνει σε επαφή με την φύση -κάτι το οποίο δεν είχαν στην πόλη και το αναζητούν με μανία και περιέργεια- και βέβαια εκπληρώνει δύο μεγάλες επιθυμίες τους: την ανάγκη προσφοράς στον τόπο, και την αναζήτηση ενός πιο ήπιου και γαλήνιου τρόπου ζωής.
Η ομάδα των "all-rounders" θα μας απασχολήσει έντονα στο άμεσο μέλλον, να είστε σίγουροι. Μπορεί να είστε και εσείς ένας από αυτούς..!

Πηγή: http://www.protagon.gr - του Δημήτρη Ραπίδη

Διαβάστε περισσότερα...

Ο άνθρωπος που ετοίμαζε το αυτοκίνητό του...

Ένιωθε την ανάγκη να είναι πάντα έτοιμος. ‘Εβλεπε τη ζωή σαν προετοιμασία, προγύμναση, προπόνηση. ‘Επρεπε πάντα να είναι σε φόρμα. Σωματικά και ψυχικά. Για κάτι σημαντικό που θα συνέβαινε, για μία περιπέτεια που θα απαιτούσε την μέγιστη απόδοση, για ένα μεγάλο πολύπλοκο ταξίδι στην άκρη των πάντων.
‘Οταν ήταν παιδί, διάβαζε και ξαναδιάβαζε Ιούλιο Βερν, επιστημονική φαντασία, εξερευνήσεις, περιπέτειες. Μετά έκλεινε το βιβλίο και ξαναζούσε την πλοκή, βάζοντας τον εαυτό του στη θέση του ήρωα. ‘Ηταν δεν ήταν έντεκα χρόνων, παραλίγο να παντρευτεί η αδερφή του έναν ομογενή, μεγαλοκτηματία στην Τανγκανίκα. Μήνες ολόκληρους πριν κοιμηθεί κάλπαζε μέσα σε απέραντες φυτείες κυνηγώντας λιοντάρια.
Μετά άρχισε να ονειρεύεται άλλες περιπέτειες, πιο ποιητικές. ‘Εγραφε και στίχους. Ερωτεύτηκε αλλά δεν αγάπησε. Για λίγο καιρό στο πανεπιστήμιο μπλέχτηκε με πολιτικά, μπήκε σε νεολαίες. Συζητούσε για οράματα μιας άλλης ζωής. Μετασχηματισμός ή επανάσταση; Κι αυτά του φαίνονταν πάλι ταξίδια. Στο μέλλον, με πολύ μεγαλύτερο ρίσκο.
‘Ωσπου μπήκε στη ζωή – από την πίσω πόρτα – κι άρχισε να κάνει αυτά που κάνουν όλοι. Δουλειά, σπίτι, παιδιά. Αλλά δεν έπαψε να ονειρεύεται. Και κάτι παραπάνω: Να ετοιμάζεται. Για τι πράγμα; Δεν ήξερε. ‘Ηταν σίγουρος πως κάτι σημαντικό θα συνέβαινε ξαφνικά – και θα έπρεπε να ξεκινήσει. Να φύγει, να αλλάξει τόπο και ζωή. Παίρνοντας μαζί μόνο το αυτοκίνητό του.
Αυτό ήταν ο συνένοχος και ο σύντροφός του στα όνειρα. Γιατί, βέβαια, μόνος του δεν θα έφτανε μακριά. Ενώ με την βοήθεια του τετράτροχου φίλου, θα ταξίδευε σίγουρα τις μεγάλες αποστάσεις. Γι αυτό συνεχώς ετοίμαζε το αυτοκίνητό του.
Πρώτα το είχε πάντοτε γεμάτο με βενζίνα, ξέχειλο. “Σκέψου” μονολογούσε “να ξεκινάς και να μην βρίσκεις πρατήριο”. Μόλις λοιπόν κατέβαινε ο δείκτης στα τρία τέταρτα, πήγαινε και το γέμιζε ως επάνω. Τον ήξεραν και στο βενζινάδικο: “φουλάρισμα – ένα χιλιάρικο!” φώναζε ο μικρός.
‘Επειτα το συντηρούσε σχολαστικά. ‘Αλλαζε λάδια κάθε χίλια χιλιόμετρα. (“Μπορεί να μη βρεις ΕΚΕΙ”, σκεπτόταν, “και να πρέπει να κάνεις τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα με παλιό λάδι!” Που ήταν το ΕΚΕΙ, δεν ήξερε. ‘Επρεπε όμως να λάβει υπ’όψη του όλα τα ενδεχόμενα.
Είχε μαζί του τα πάντα: Λάμπες για κάθε χρήση, ιμάντες, μπουζί, καπάκι ντιστριμπιτέρ, φίλτρα λαδιού και βενζίνας και πολλά άλλα ανταλλακτικά. Γέμιζαν το μισό πορτ-μπαγκαζ – όμως του έδιναν σιγουριά. (“Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε βρεί η βλάβη. Και πού!”)
Ακόμα και προμήθειες κουβάλαγε στο αυτοκίνητο – λίγες αλλά βασικές. “Μπορεί να πεινάσω στο δρόμο”, σκεπτόταν και είχε αποθηκεύσει φρυγανιές, κράκερς, ένα παγουράκι νερό. Τα άλλαζε μάλιστα από καιρό σε καιρό, να μην μπαγιατεύουν.
Το βράδυ, πριν κοιμηθεί, έκλεινε τα μάτια, σκεπτόταν το αυτοκίνητο πανέτοιμο και εξοπλισμένο ως τα μπούνια – και ένιωθε όμορφα. “Μπορώ να ξεκινήσω ανά πάσα στιγμή!” σκεπτόταν. “Ετοιμος!” Είχε και άδεια διεθνή στο αμάξι και τρίπτυχο, που το ανανέωνε τακτικά. ‘Εδινε πίσω το παλιό – αχρησιμοποίητο – και έπαιρνε το καινούργιο.
Τελικά, βέβαια, πήγαινε μόνο σπίτι-γραφείο, γραφείο-σπίτι. Καμιά φορά, το βράδυ, στα περίχωρα για φαΐ. Σπάνια, πολύ σπάνια, εκδρομές. Παλιά, όταν ήταν πιο νέος κυκλοφορούσε περισσότερο με το αυτοκίνητο. Είχε κάνει και δύο ταξίδια στο εξωτερικό. Ιταλία. Τώρα, είχε δουλειά ως και τα Σαββατοκύριακα. Και μετά υποχρεώσεις, παιδιά, συγγενείς.
‘Οσο όμως λιγότερο ταξίδευε, τόσο περισσότερο φρόντιζε το αυτοκίνητό του. Το γυάλιζε, το καθάριζε, το πλούτιζε με χρήσιμα αξεσουάρ, το συντηρούσε, το ετοίμαζε. Κάθε τρεις μέρες μετρούσε τα λάδια, τις στάθμες των υγρών, τις πιέσεις των ελαστικών. “Δεν ξέρεις ποτέ ποια στιγμή θα χρειαστεί να ξεκινήσεις”, συλλογιζόταν.
Να ξεκινήσει για πού; Αυτό δεν είχε σημασία. Φανταζόταν τον εαυτό του να τρέχει σε ανοιχτούς δρόμους, με βροχές, χιόνια, ανέμους δυνατούς – και να κυνηγάει κάποιον προορισμό που έμενε πάντα μακρινός. ‘Ισως να έψαχνε το Ιρκούτσκ του Μιχαήλ Στρογκώφ, ίσως ο δρόμος του ήταν η Παναμερικάνα – από τον Καναδά στην Παταγονία. Πήγαινε, έφευγε – μακριά από όλα, πιο κοντά σε τίποτα.
‘Οχι πως είχε και κανένα εξαιρετικό αυτοκίνητο. ‘Ηξερε από αμάξια, ήταν πάντα ενήμερος, αλλά, δυστυχώς, τα χρήματα δεν επαρκούσαν για καθαρόαιμο. Πάντως, όταν το αγόρασε, το είχε διαλέξει με προσοχή. Ενώ η γυναίκα του σκεπτόταν τις οικογενειακές ανάγκες, αυτός μετρούσε τις δυνατότητες για μεγάλα ταξίδια, την αντοχή σε ανώμαλους δρόμους, τις απαιτήσεις εξωτικών συνθηκών.
Αυτό ήταν το τρίτο του αμάξι. Τα προηγούμενα – που κι αυτά τα κρατούσε πάντα έτοιμα για μεγάλες αποδράσεις – δεν είχαν αξιωθεί να τις ζήσουν. ‘Οταν γέρασαν, τα πούλησε – κυρίως διότι δεν θα επαρκούσαν πια στις ανάγκες του Ταξιδιού. Κι ένιωσε άσχημα, όταν τα αποχαιρετούσε, επειδή δεν εκπλήρωσε αυτό που κάθε μέρα τους υποσχόταν.
Το σημερινό του αυτοκίνητο ήταν ιαπωνικό (“πιο φθηνά και πιο γερά”, έλεγε) εννέα ίππων και έξι ετών. Σκεπτόταν συχνά να το αλλάξει – αλλά με τις τιμές όπως είχαν απογειωθεί… Πάντως τον έτρωγε η ανησυχία, μήπως είχε γεράσει – μήπως το μοτέρ και η ανάρτηση δεν τα έβγαζαν πέρα, όταν θα έφτανε η στιγμή.
“Κι αν δεν έρθει η στιγμή;” ρωτούσε καμιά φορά τον εαυτό του. Αλλά αμέσως είχε υποκατάστατο όνειρο. Σ’αυτό, δεν έπαιρνε εντολή να φύγει. Ξεκινούσε από μόνος του. Κάποια στιγμή η ανάγκη ξεχείλιζε και – ξαφνικά, στην μέση μιας δουλειάς, στην μέση μιας ζωής – έφευγε. ‘Επαιρνε δρόμο, διέσχιζε όλη την Ευρώπη (ανάμεσα σε δάση, ποτάμια, πύργους και πόλεις) κι έφτανε μετά στα όρια, εκεί που είναι μοναξιά, ομίχλη, έρημος και ορίζοντας. Αυτά, πάντα, πριν κοιμηθεί.
Την άλλη μέρα σπίτι-γραφείο, σπίτι-γραφείο. Καμία αλλαγή στην διαδρομή, εκτός από το ότι κάποτε έβρεχε – κι άλλοτε είχε λιακάδα. ‘Αλλοτε διάλεγε κλασική μουσική κι άλλοτε ροκ. Τίποτε άλλο.
Βλάβες, χτυπήματα, τον γέμιζαν άγχος. ‘Οσο το αυτοκίνητο διανυκτέρευε στο συνεργείο – αυτός δεν έκλεινε μάτι. “Κι αν χρειαστεί τώρα να φύγω;” ‘Οταν ξαναγύριζε σπίτι, το όνειρο συνεχιζόταν: “Το παίρνω και φεύγω, περνάω χώρες, βουνά, κάμπους…”
‘Ένιωθε έτοιμος. Αυτό ήταν το σημαντικό. Δεν ζούσε, αλλά περίμενε. Η αναμονή είχε αντικαταστήσει τη ζωή. Πάντοτε μέσα του αυτή η ένταση της ετοιμότητας, σαν την χορδή του τόξου. Πάντοτε μέσα του η άλλη πραγματικότητα – σαν υπόσχεση. Και το αυτοκίνητό του, προέκταση και σύντροφος, έτοιμο, ρυθμισμένο, ανυπόμονο.
Το ξεκίνημα το οραματιζόταν νύχτα. ‘Εβλεπε τα ρείθρα του έρημου δρόμου να διαγράφονται άσπρα, υπερφωτισμένα, κάτω από τα μεγάλα φώτα ιωδίου. Στο βάθος, τα μάτια κάποιου ζώου να γυαλίζουν φευγαλέα στη δημοσιά. Ψύχραιμο, συστηματικό, γρήγορο οδήγημα – μπροστά του χιλιάδες χιλιόμετρα… Στροφές, ευθείες, άλλες στροφές. Η διαδοχή τους τον νανούριζε και τον κοίμιζε.
‘Οσα χρόνια κι αν περνούσαν, το όνειρο ίσχυε πάντα. Η ετοιμότητα πλήρης, η αναμονή έντονη. ‘Ισως εντονότερη με την πάροδο της ηλικίας. Τώρα το Ταξίδι έπαιρνε μυθικές διαστάσεις σαν τα παραμυθένια των γεωγράφων της αρχαιότητας, των χρονογράφων του Μεσαίωνα. Η Ατλαντίδα, οι Υπερβόρειοι, οι Κυνοκέφαλοι, τα νησιά των Μακάρων…
‘Οταν, εντελώς ξαφνικά, έφυγε για την οριστική διαδρομή – (ελπίζω κι αυτή να είχε ωραίες στροφές κι ευθείες) βρήκανε το γέρικο αυτοκίνητο φορτωμένο ως επάνω εργαλεία, ανταλλακτικά, τρόφιμα.. “Τι τα κουβάλαγε όλα αυτά ο μακαρίτης;” αναρωτήθηκαν.
Το αμάξι πουλήθηκε σε ένα συνταξιούχο. Ούτε αυτό έκανε το Ταξίδι…

Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η πλαστική σακούλα και η Ιταλία...

Η ρύπανση από τα υπολείμματα των πλαστικών σακουλών ονομάζεται «πλαστική πανούκλα» (plastic plague) και σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις στο βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό η αναλογία βάρους πλαστικών απορριμμάτων προς πλαγκτόν είναι 6:1. Σε κάθε κιλό πλαγκτόν, αντιστοιχούν έξι κιλά πλαστικής ύλης!
Από 1.1.2011, στη γειτονική μας Ιταλία, εφαρμόζεται τελικά ο από 27.12.2006 ψηφισμένος νόμος 296 (άρθρο 1, παράγραφοι 1129 και 1130) από την τότε κυβέρνηση Prodi με αποτέλεσμα: απαγορεύεται η χορήγηση πλαστικής σακούλας από καταστήματα λιανικής πώλησης και σούπερ μάρκετ. Ο νόμος ορίζει μια μεταβατική περίοδο μέχρι πλήρους κατανάλωσης των υπαρχόντων στοκ: τα καταστήματα λιανικής πώλησης μπορούσαν να δίνουν το υπάρχον στοκ τους σε πλαστικές σακούλες μέχρι τις 31.12.2011 ενώ οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ μπορούσαν να χορηγούν δωρεάν πλαστικές σακούλες (από το υπάρχον στοκ) μέχρι τις 31.8.2011. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι εκεί αλυσίδες σούπερ μάρκετ προβαίνουν σε ανάλογες ενέργειες ευαισθητοποίησης των καταναλωτών: για παράδειγμα τα σούπερ μάρκετ tesco ανταμείβουν σε ένα πρόγραμμα bonus (green clubcard) με μελλοντικές εκπτώσεις τους πελάτες τους που χρησιμοποιούν τη λεγόμενη «bag for life» και δεν χρησιμοποιούν πλαστικές σακούλες! Αυτή η «bag for life» είναι μια τσάντα που έχει χωρητικότητα όσο 3-4 πλαστικές σακούλες και ο καταναλωτής την πληρώνει μόνο μία φορά: κοστίζει αρχικά περίπου 60-70 λεπτά του ευρώ και όταν φθαρεί το σούπερ μάρκετ την αντικαθιστά δωρεάν και η φθαρμένη σακούλα ανακυκλώνεται. Ο καταναλωτής χρεώνεται μόνο μια φορά και γι' αυτό λέγεται και σακούλα για μια ζωή (bag for life). Έτσι γίνεται μια προσπάθεια τόσο από τους καταναλωτές όσο και από τις αλυσίδες λιανικής πώλησης να μειωθεί η χρήση της πλαστικής σακούλας.

Μερικά δεδομένα
Τα μέχρι σήμερα γνωστά δεδομένα για την πλαστική σακούλα είναι τα εξής:
Η πλαστική σακούλα κατασκευάζεται από πολυαιθυλένιο.
Το πολυαιθυλένιο παράγεται με χρήση πετρελαίου ή φυσικού αερίου (μη Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας).
Κάθε χρόνο παράγονται 4-5 τρισ. πλαστικές σακούλες.
Οι πλαστικές σακούλες χρησιμοποιούνται το πολύ για 15'-20'.
Μόνο το 1-2% των πλαστικών σακουλών ανακυκλώνεται.
Το πλαστικό διασπάται σε εκατοντάδες χρόνια και τα προϊόντα διάσπασης (μικρο-ινίδια) ρυπαίνουν τις ακτές, τα υγρά οικοσυστήματα και προκαλούν θάνατο σε πλειάδα οργανισμών!
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ζώων (θαλασσοπούλια και θηλαστικά) πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας αυτών των ινιδίων.
Η ρύπανση από τα υπολείμματα των πλαστικών σακουλών ονομάζεται «πλαστική πανούκλα» (plastic plague) και σύμφωνα με επιστημονικές μετρήσεις στο βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό η αναλογία βάρους πλαστικών απορριμμάτων προς πλαγκτόν είναι 6:1. Σε κάθε κιλό πλαγκτόν, αντιστοιχούν έξι κιλά πλαστικής ύλης!

Η πορεία της πλαστικής ύλης
Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να «καταδικάσουμε» την πλαστική σακούλα αλλά τη λανθασμένη χρήση της. Όλοι μας θα έχουμε παρατηρήσει πόσο μικρό χρονικό διάστημα χρησιμοποιούμε την κάθε πλαστική σακούλα που παίρνουμε από τα σημεία λιανικής πώλησης.
Η σακούλα αυτή συνήθως καταλήγει ως περιέκτης των αστικών μας απορριμμάτων σε ένα κάδο σκουπιδιών και από εκεί σε ένα ΧΑΔΑ (ανοικτή χωματερή) ή ένα ΧΥΤΑ. Τα μικρο-ινίδια που παράγονται από το πλαστικό θα μείνουν στο ΧΥΤΑ στην καλύτερη περίπτωση ή θα παρασυρθούν από τον αέρα ή τη βροχή από ένα ΧΑΔΑ. Συχνά θα καούν στις κατά τόπους πυρκαγιές στους ελληνικούς ΧΑΔΑ και θα παραχθούν (καρκινογόνες) διοξίνες. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων πάντως θα καταλήξουν στη θάλασσα. Πώς μπορούμε να μειώσουμε αυτό το φαινόμενο;

Ο ρόλος της βιομηχανίας
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σκεφτούμε το ρόλο που καλείται να παίξει η βιομηχανία στην εκπαίδευση των καταναλωτών και στην προώθηση βιώσιμων πρακτικών παραγωγής τροφίμων αλλά και συσκευασίας τροφίμων. Με δεδομένο ότι η ρύπανση υποβαθμίζει την ποιότητα των τροφίμων και των ποτών και άρα αυξάνει το κόστος παραγωγής ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων, τότε είναι φανερό ότι πρέπει άμεσα να δώσουμε μια λύση στην εξίσωση «συσκευασία + τρόφιμο = ρύπανση;». Ειδικά όταν η παραγόμενη ρύπανση υποβαθμίζει το νερό και τα οικοσυστήματα και πολλαπλασιάζει στη συνέχεια το κόστος παραγωγής τροφίμων και ποτών.
Σήμερα, στην Ελλάδα «της πράσινης ανάπτυξης», γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε κατάχρηση στις πλαστικές σακούλες; Αναζητείται επαρκής απάντηση...

Πηγή: Εφημερίδα Ημερησία - Tου Γιάννη Zαμπετάκη
Eπίκουρου καθηγητή Xημείας Tροφίμων και Lead Auditor, EKΠA

Διαβάστε περισσότερα...

Το μαγαζί της αλήθειας..

Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία.
Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δεί μέσα στο σκοτάδι… Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε:
Το μαγαζί της αλήθειας.
Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Σκέφτηκε, ότι αν και διέθετε ανεπτυγμένη φαντασία, του ήταν αδύνατον να φανταστεί τί μπορεί να πουλούσαν.
Μπήκε. Πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν στον πρώτο πάγκο και τη ρώτησε:
“Συγνώμη. Αυτό είναι το μαγαζί της αλήθειας;”
“Μάλιστα κύριε. Τί λογής αλήθεια θέλετε; Αλήθεια μερική, αλήθεια σχετική, αλήθεια στατιστική, πλήρη αλήθεια;”
Ώστε, λοιπόν, πουλούσαν αλήθεια. Ποτέ δεν είχε φανταστεί οτι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Να πηγαίνεις σ’ ένα μέρος και να παίρνεις την αλήθεια, ήταν υπέροχο.
“Θέλω πλήρη αλήθεια” αποκρίθηκε ο άνθρωπος χωρίς ταλάντευση.
“Είμαι τόσο απαυδισμένος από τα ψέματα και τις πλαστογραφίες” σκέφτηκε “Δε θέλω άλλες γενικεύσεις, ούτε δικαιολογίες, δε θέλω απάτες, ούτε κοροϊδίες.”
“Απόλυτη αλήθεια” διόρθωσε.
“Μάλιστα κύριε. Ακολουθήστε με.”
Η κοπέλα συνόδευσε τον πελάτη σ’ ένα άλλο μέρος του καταστήματος και δείχνοντας έναν πωλητή με αυστηρό ύφος, είπε:
“Ο κύριος θα σας εξυπηρετήσει.”
Ο πωλητής πλησίασε και περίμενε τον πελάτη να μιλήσει.
“Ήρθα να αγοράσω την απόλυτη αλήθεια.”
“Αχα. Συγνώμη, γνωρίζετε την τιμή;”
“Όχι. Πόσο κοστίζει;” αποκρίθηκε τυπικά. Στην πραγματικότητα ήξερε οτι θα πλήρωνε όσο όσο για να έχει όλη την αλήθεια.
“Για όλη την αλήθεια”, είπε ο πωλητής “το αντίτιμο είναι οτι ποτέ πιά δε θα έχετε την ησυχία σας.”
Ένα ρίγος διέτρεξε τη ράχη του ανθρώπου. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το κόστος θα ήταν τόσο υψηλό.
“Ε..ευχαριστώ… Συγνώμη…” ψέλλισε.
Έκανε μεταβολή και βγήκε από το κατάστημα κοιτώντας το έδαφος.
Ένιωσε λίγο θλιμμένος όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν ακόμα προετοιμασμένος για την απόλυτη αλήθεια, ότι ακόμα χρειαζόταν ορισμένα ψέματα για να βρίσκει ανάπαυση, ορισμένους μύθους και εξιδανικεύσεις για να καταφεύγει, ότι ήθελε κάποιες δικαιολογίες για να μην αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό…
“Ίσως αργότερα…” σκέφτηκε.

του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Διαβάστε περισσότερα...

Δακής κατά ΥΠΕΚΑ και ΔΕΗ για εξόρυξη λιγνίτη...

Σε τροχιά σύγκρουσης κινείται η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και ο περιφερειάρχης Γιώργος Δακής, με αφορμή την κατάθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας αίτησης ακύρωσης κατά της απόφασης του υπουργού Περιβάλλοντος για την εξόρυξη του λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα. Ο Γ. Δακής ζητεί να ακυρωθεί το νέο έργο της ΔΕΗ για εκμετάλλευση λιγνίτη, σε μια έκταση 150.000 στρεμμάτων, «διότι δεν εισακούσθηκαν οι επιφυλάξεις του νομαρχιακού συμβουλίου Κοζάνης».

Σύμφωνα με την αίτηση, που άσκησε εκ μέρους της περιφέρειας, η δικηγορική εταιρεία των Αθηνών «Απ. Πακακωνσταντίνου - Γ. Κατρούγκαλος - Ν. Χλέπας και συνεργάτες», το έργο «αντίκειται στο Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το νόμο, αφού προβλέπει να γίνει κοντά σε οικισμούς (Μαυροπηγή, Κόμανος, Ποντοκώμη, Κλείτος, Μαυροδένδρι, Άγιος Χριστόφορος, Προάστιο, Ακρινή), όπου ζουν χιλιάδες κάτοικοι. Επιπλέον, το έργο θα καταστρέψει τη λίμνη Βεγορίτιδα που είναι ενταγμένη στο "NATURA 2000"».

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή

Διαβάστε περισσότερα...

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου...

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με το δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ. Ότανάρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζώ στο παρελθόν και να ανησηχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζώ περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ...

Πηγή: http://anthropinessxeseis.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Οκτώ απλά βήματα για ένα «πράσινο» 2012...

Τα Ηνωμένα Έθνη ανέδειξαν το 2012 ως Διεθνές Ετος Βιώσιμης Eνέργειας για Ολους. Η διευρυμένη πρόσβαση στη βιώσιμη ενέργεια είναι ουσιαστική για την επίλυση πολλών από τις παγκόσμιες προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων της παραγωγής προϊόντων, της ασφάλειας, και της ένδειας. Η πείνα, η ένδεια, και η κλιματική αλλαγή αποτελούν ζητήματα για τα οποία όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε στην αντιμετώπισή τους. Ακολουθούν δέκα απλά βήματα που μπορούμε να κάνουμε για ένα «πράσινο» 2012, όπως υποδεικνύει το Worldwatch Intitute:

Aνακυκλώστε
Τα προγράμματα ανακύκλωσης που βρίσκονται σε εξέλιξη σε πόλεις και κωμοπόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, βοηθούν αισθητά στη διάσωση ενέργειας και στην προστασία του περιβάλλοντος. Το 2009, το Σαν Φρανσίσκο έγινε η πρώτη αμερικανική πόλη στην οποία όλα τα σπίτια και οι επιχειρήσεις υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν την ανακύκλωση. Ετσι, περισσότερο από το 75% όλων των υλικών συλλέγονται και ανακυκλώνονται. Σύμφωνα με την Αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος, για κάθε 2 κιλά αλουμινίου που επανακτάται, οι Αμερικανοί διασώζουν τους ενεργειακούς πόρους που είναι απαραίτητοι για τη παραγωγή, κατά προσέγγιση, 7,5 κιλοβάτ ανά ώρα ενέργειας - αρκετή για να τροφοδοτήσει μια πόλη στο μέγεθος του Πίτσμπουργκ για έξι έτη! Δεν έχετε παρά να τοποθετήσετε ένα χωριστό δοχείο δίπλα σε αυτό των απορριμμάτων ή στον εκτυπωτή σας, ώστε να καταστεί ευκολότερη η ανακύκλωση μπουκαλιών, δοχείων και εγγράφων. Η βιομηχανία εμφιαλωμένου νερού πούλησε στις ΗΠΑ 8,8 δισ. γαλόνια νερού το 2010, που της απέφεραν κέρδη σχεδόν 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ομως, τα πλαστικά μπουκάλια νερού δημιουργούν τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα. Η ενέργεια που απαιτήθηκε για την παραγωγή και τη μεταφορά αυτών των μπουκαλιών θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με καύσιμα κατ' εκτίμηση 1,5 εκατομμύρια αυτοκίνητα για ένα έτος. Από την άλλη, περίπου το 75% των μπουκαλιών νερού δεν ανακυκλώνεται.

Ελέγξτε τη θερμοκρασία
Το αμερικανικό Τμήμα Ενέργειας υπολογίζει ότι οι καταναλωτές μπορούν να σώσουν μέχρι 15% στους λογαριασμούς για τη θέρμανση και την ψύξη μόνο με τη ρύθμιση των θερμοστατών τους. Αν χαμηλώσετε τη θερμοκρασία λίγους βαθμούς μπορείτε να έχετε οικονομία κατά 5%-15%. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να χαμηλώνετε το θερμοστάτη σας όταν φεύγετε για δουλειά, ή να χρησιμοποιείτε προγραμματιστή στο θερμοστάτη.

Υποστηρίξτε τα προγράμματα ανάκτησης τροφίμων
Κάθε έτος, κατά προσέγγιση, το ένα τρίτο όλων των τροφίμων που παράγονται, περίπου 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι, πηγαίνουν χαμένα ή σπαταλιούνται, συμπεριλαμβανομένων 34 εκατομμυρίων τόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO). Τα μανάβικα, τα αρτοποιεία, και άλλοι προμηθευτές τροφίμων πετούν καθημερινά δεκάδες τόνους των τροφίμων που αποδεικνύονται ατελή ή έχει περάσει η ημερομηνία λήξης τους. Τα προγράμματα ανάκτησης τροφίμων που οργανώνονται από ξενώνες αστέγων ή τράπεζες τροφίμων συλλέγουν αυτά τα τρόφιμα για την παροχή γευμάτων για τους πεινασμένους. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ενθαρρύνετε τα τοπικά εστιατόρια και τα μανάβικα να συνεργαστούν με τις οργανώσεις διάσωσης τροφίμων που εφόσον δεν υπάρχουν μπορείτε να συμβάλλετε στη δημιουργία τους.

Αγοράστε τοπικά
Εχει αποδειχθεί ότι οι τοπικές μικρές επιχειρήσεις είναι πιο βιώσιμες επειδή είναι συχνά πιο υπεύθυνες για τις ενέργειές τους και ότι έχουν τα μικρότερα περιβαλλοντικά αποτυπώματα. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι, αντί να βασίζεστε αποκλειστικά στα μεγάλα σούπερ μάρκετ, να ανακαλύψετε καταστήματα που πωλούν τα προϊόντα τοπικών αγροκτημάτων όπως αυγά, γαλακτοκομικά και κρέας. Τα τρόφιμα από αυτές τις πηγές είναι συνήθως φρεσκότερα και γευστικότερα, ενώ τα χρήματά σας θα πηγαίνουν άμεσα σε αυτούς τους παραγωγούς τροφίμων.

Οδηγήστε ποδήλατα
Ολοι γνωρίζουμε ότι η χρησιμοποίηση των μαζικών μέσων μεταφοράς περιορίζει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, καθώς επίσης και τα έξοδα για καύσιμα. Στις ΗΠΑ πολλές πόλεις όπως το Σικάγο, το Ντένβερ, η Μινεάπολη και η Ουάσιγκτον προσφέρουν μια επιπλέον εναλλακτική λύση μετακίνησης με την ανάπτυξη προγραμμάτων ενοικίασης ποδηλάτων για βραχυπρόθεσμη χρήση. Αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν ανάλογα προγράμματα, πολλές πόλεις και κωμοπόλεις δημιουργούν ποδηλατόδρομους, καθιστώντας ευκολότερη και ασφαλέστερη τη μετακίνηση με ποδήλατο. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε το ποδήλατο τόσο για να ωφελήσετε το περιβάλλον όσο και για να προφυλάξετε την υγεία και την τσέπη σας.

Μοιραστείτε ένα αυτοκίνητο
Το μοίρασμα του αυτοκινήτου διαδόθηκε από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν 13 χρόνια πριν και είναι δημοφιλές όλο και περισσότερο, αφού μόνο στις ΗΠΑ παρουσιάζει μια αύξηση 117% μεταξύ 2007 και 2009. Το 2009, η συνοδήγηση συνέβαλε στη μείωση των αμερικανικών εκπομπών σε περισσότερους από 482.000 τόνους. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να εντοπίσετε πως μπορείτε να μοιραστείτε το αυτοκίνητό σας ή το αυτοκίνητο άλλων. Τον Ιούλιο του 2011 υπήρχαν στις ΗΠΑ 26 σχετικά προγράμματα στα οποία περισσότεροι από 560.000 άνθρωποι μοιράστηκαν πάνω από 10.000 οχήματα.

Δημιουργήστε έναν κήπο
Εάν ζείτε σε ένα ρετιρέ ή σε κάποιο προάστιο, η καλλιέργεια λαχανικών είναι ένας απλός τρόπος για να έχετε φρέσκα και θρεπτικά τρόφιμα κυριολεκτικά στο πιάτο σας. Οι ερευνητές στον FAO υπολογίζουν ότι 200 εκατομμύρια κάτοικοι πόλεων σε όλον τον κόσμο καλλιεργούν ήδη και πωλούν τα τρόφιμά τους, ταΐζοντας περίπου 800 εκατομμύρια από τους γείτονές τους.
Η ανάπτυξη ενός κήπου δεν απαιτεί απαραίτητα πολύ χώρο και, λαμβάνοντας υπόψη τις υψηλές τιμές τροφίμων, μπορεί να έχει ένα μεγάλο αντίκτυπο στη διατροφή και το πορτοφόλι σας. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να φυτέψετε κάποια λαχανικά σε ένα κιβώτιο. Εφόσον τα βλέπει ο ήλιος θα μπορείτε να έχετε λαχανικά καθ' όλη τη διάρκεια μιας εποχής.

Πηγή: Εφημερίδα Ημερησία -ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΣΑΡΑΝΤΗ (sarantis@pegasus.gr)

Διαβάστε περισσότερα...