Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Μην σταματάς να περπατάς, οδοιπόρε της ζωής...

Ένας δρόμος είναι η ζωή. Ένα μονοπάτι.
Περνάει από πόλεις, δάση, βουνά, παραλίες, ερήμους, χωριά...από παντού. Περνάει μέσα από το μυαλό μας, από την ψυχή μας, από τη σκέψη μας, από τα συναισθήματά μας, από τις ιδέες μας...
Περνάει μέσα από τις σχέσεις μας, από τις φιλίες μας, από τις έχθρες μας, από τις ξεχασμένες ευκαιρίες, από τις ευτυχίες και τις δυστυχίες μας.
Ένα μονοπάτι, που κρύβει τον πειρασμό να σταματήσεις, να κάνεις μια παύση, να ξεκουραστείς. Και καλά αν είναι για λίγο...να βάλεις μια μπουκιά στο στόμα σου, να πιεις δυο στάλες νερό...
Αν κάνεις το λάθος όμως και παρασυρθείς, σε πάρει ο ύπνος και αποφασίσεις να παρατείνεις το διάλειμμά σου, τότε το χάνεις το μονοπάτι...
Γεμίζει λύκους, παγώνουν οι πέτρες του, αγριεύουν οι θάμνοι του, και γεμίζει ρολόγια, να χτυπάνε εκνευριστικά, να κάνουν αντίστροφη μέτρηση θυμίζοντάς σου κάθε στιγμή που περνάει πως, το χάνεις το μονοπάτι φίλε μου....πως τώρα που διάλεξες τόσο να ξεκουραστείς, το να συνεχίσεις τον δρόμο σου, είναι πια τόσο δύσκολο, που επιλέγεις να κάτσεις εκεί καταριόμενος την μοίρα σου...
Ετσι, όταν φτάνεις πια μεγάλος σε ηλικία και συνειδητοποιείς πόσες ευκαρίες έχασες και πόσες χάνεις, ακόμα κι αν προσπαθήσεις να κάνεις πέρα τα αγριόχορτα, θέλει την τριπλάσια προσπάθεια...
Η ζωή δεν χαρίζεται...όπως ότι γράφει δεν ξεγράφει, έτσι κι ο χρόνος δεν χαρίζει πίσω τα λεπτά που πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων....
Μη σταματάς ούτε λεπτό να περπατείς, μην αφήνεις τους περαστικούς και τα σκυλιά να σε τρομάζουν, μόνο εσύ συνέχισε τον ήλιο να κοιτάς, και με βήμα ακούραστο να προχωράς.
Γιατί όταν θα πλησιάζεις το τέλος του, θα καταλάβεις πως κάθε φορά που παραλίγο να πέσεις μα σηκώθηκες, αντιστάθηκες στον πειρασμό να ξαποστάσεις στην σκιά του δέντρου, θα καταλάβεις πως κέρδισες ακόμα μια ευκαιρία στη ζωή σου, έχτισες λίγο παραπάνω τον εαυτό σου, πρόσθεσες κάτι ακόμα στο κουτάκι των εμπειριών σου, με αποτέλεσμα την επόμενη φορά που πήγες να πέσεις, ήταν πιο εύκολο να ισορροπήσεις...
Ήταν πιο εύκολο να προσπεράσεις το μουροφόρο δέντρο και να συνεχίσεις να περπατάς έχοντας πίστη στον ήλιο και στο φεγγάρι...

Πηγή: http://litsakanavakipapadaki.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

 
back to top