Η Κοινωνία του θεάματος...

Χωρίς αμφιβολία, η εποχή μας προτιμά την εικόνα από το αντικείμενο, το αντίγραφο από το πρωτότυπο, την αναπαράσταση από την πραγματικότητα, το φαινόμενο από το είναι. Το ιερό γι’αυτήν δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση, και το ανίερο είναι η αλήθεια. Ή μάλλον, το ιερό μεγαλώνει στα μάτια της στο μέτρο που μικραίνει η αλήθεια και αυξάνεται η ψευδαίσθηση, έτσι ώστε γι’αυτήν, το αποκορύφωμα της ψευδαίσθησης ν’αποτελεί επίσης το αποκορύφωμα του ιερού. – Φουέρμπαχ

“…Για να πούμε την αλήθεια δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας στον κόσμο που να μπορεί να ενδιαφερθεί για το βιβλίο μου, εκτός από κείνους που είναι εχθροί της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης πραγμάτανν και που δρουν έμπρακτα με βάση αυτή την τοποθέτηση. Η βεβαιότητα μου ως προς αυτό, καλά θεμελιωμένη στη θεωρία, επικυρώθηκε από την εμπειρική παρατήρηση των σπάνιων και φτωχών κριτικών ή υπαινιγμών που προκάλεσε, ανάμεσα σ’ αυτούς που κατέχουν, ή προσπαθούν ακόμα να αποκτήσουν την εξουσία, να μιλούν δημόσια μέσα στο θέαμα, ενώπιον άλλων που σιωπούν. Aυτοί οι διάφοροι ειδικοί των φαινομενικών συζητήσεων που αποκαλούμε ακόμη, καταχρηστικά πάντως, πολιτιστικές ή πολιτικές, έχουν ευθυγραμμίσει αναγκαστικά τη λογική και την κουλτούρα τους με τη λογική και την κουλτούρα του συστήματος που τους χρησιμοποιεί κι αυτό όχι μόνο γιατί έχουν επιλεγεί απ’ αυτό αλλά κυρίως γιατί ποτέ δεν διαπαιδαγωγήθηκαν από κάτι άλλο.”
Guy Debord

Πηγή: http://thenetwar.com