Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Στo κόκκινο η ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ποντοκώμη...

Στα ύψη σκαρφάλωσαν χθες οι δείκτες ρύπανσης της ατμόσφαιρας στο ενεργειακό λεκανοπέδιο από τη δραστηριότητα της ΔΕΗ, από την Ακρινή μέχρι και τους Αναργύρους Φλώρινας, με την μεγαλύτερη ατμοσφαιρική επιβάρυνση να καταγράφεται στην περιοχή πέριξ του ΑΗΣ Καρδιάς, καθώς στο κόκκινο ήταν χθες το μεσημέρι ο δείκτης στο σταθμό της Ποντοκώμης. Ειδικότερα, όπως έδειχνε ο χάρτης που φιλοξενεί στην ιστοσελίδα του το Κέντρο Περιβάλλοντος (ΚΕ.ΠΕ.) της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, χθες στις 2μ.μ. ο σταθμός μέτρησης της ποιότητας του αέρα στην Ποντοκώμη, έδειχνε υπερσυγκέντρωση ρύπων στην περιοχή καθώς ο δείκτης ρύπανσης στο σταθμό της Ποντοκώμης ήταν βαμμένος με κόκκινο, καθώς στην κλίμακα μέτρησης από 0 έως 10 έδειχνε 8/10. Την ίδια ώρα χθες, στο πορτοκαλί- σε σημείο συναγερμού, ήταν οι δείκτες στους σταθμούς μέτρησης της ρύπανσης στη Μαυροπηγή και στον Οικισμό της ΔΕΗ έξω από την Πτολεμαΐδα, καθώς οι δείκτες έδειχναν 6/10. Στο πορτοκαλί ήταν όμως και στην Ακρινή αλλά και στους Αναργύρους Φλώρινας με τους δείκτες να δείχνουν 4/10. Για την παρατεταμένη συγκέντρωση αιρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα της περιοχής την περίοδο αυτή, εκτός από τη δραστηριότητα της ΔΕΗ, ευθύνονται και οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, καθώς οι ασθενείς άνεμοι που πνέουν εμποδίζει τη διάχυση των αιωρούμενων ρύπων σε μεγάλη απόσταση. Η διεύθυνση του ΚΕ.ΠΕ. πάντως ενημέρωσε, ως όφειλε, τη ΔΕΗ προκειμένου να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό της εκπομπής ρύπων στην ατμόσφαιρα της περιοχής.

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος - Ρ.Β.

Διαβάστε περισσότερα...

Aναστολή κάθε εργασίας από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στο δάσος των Σκουριών με προσωρινή διαταγή του ΣτΕ...

Μεγάλη νίκη των κατοίκων της Χαλκιδικής που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή του μοναδικού αρχέγονου δάσους των Σκουριών από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Με την Προσωρινή Διαταγή 308/2012, που εκδόθηκε την τελευταία μέρα λειτουργίας του Συμβουλίου Επικρατείας πριν από την θερινή διακοπή εργασιών, ο Προέδρος του Ε’ Τμήματος κ. Μενουδάκος ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αναστολή εκτελέσεως της υπ’ αριθμ. 7633/29-3-2012 Απόφασης του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, κατά το μέρος που συνεπάγεται επέμβαση σε δασική βλάστηση. Τι σημαίνει η απόφαση αυτή; Από τα τέλη Μαρτίου η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αυθαίρετα και χωρίς να διαθέτει τις απαιτούμενες άδειες, έχει καταλάβει την περιοχή των Σκουριών στο όρος Κάκαβος, με σκοπό να ξεκινήσει τις εργασίες κατασκευής του θηριώδους επιφανειακού μεταλλείου που προβλέπει το “επενδυτικό” της πρόγραμμα. Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας την κάλυψη της Ελληνικής Αστυνομίας και του Δασαρχείου Αρναίας, έχει έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με τους κατοίκους της περιοχής που αγωνίζονται για την προστασία του δάσους (δείτε εδώ, εδώ κι εδώ). Xωρίς εγκεκριμένο Επενδυτικό Σχέδιο και χωρίς Εγκρίσεις Τεχνικών Μελετών, το μόνο “νομιμοποιητικό” έγγραφο που είχε να παρουσιάσει η εταιρεία ήταν η 7633/2012 απόφαση παραχώρησης δάσους του Γ.Γ.Περιφέρειας. Επικαλούμενη αυτό το χαρτί η νομιμότητα του οποίου έχει προσβληθεί ενώπιον του ΣτΕ, η εταιρεία τοποθέτησε στο βουνό κουκουλοφόρους σεκιουριτάδες, συρματοπλέγματα και μπάρες ελέγχου κυκλοφορίας (δείτε εδώ). Στα τέλη Μαϊου ξεκίνησε τη διενέργεια ερευνητικών γεωτρήσεων στο δάσος. Από το περασμένο Σαββατοκύριακο άρχισε και την υλοτόμηση της δασικής βλάστησης. Πάντα παράνομα, ποντάροντας στην ατιμωρησία που πάντα τους εξασφαλίζαν οι πολιτικοί τους προστάτες, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Απέναντι στην αυθαιρεσία της εταιρείας και στην αναλγησία του κρατικού μηχανισμού που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις καταγγελίες των κατοίκων, έγινε σειρά νομικών ενεργειών οι οποίες οδήγησαν στη σημερινή Προσωρινή Διαταγή. Ένα λεπτομερές ιστορικό των γεγονότων των τελευταίων ημερών στις Σκουριές, καθώς και των ενεργειών που έχουν γίνει από την πλευρά των κατοίκων, θα δημοσιεύσουμε σύντομα. Με την απόφαση αυτή διακόπτεται αμέσως η υλοτόμηση και οι ερευνητικές γεωτρήσεις καθώς και κάθε άλλη δραστηριότητα που συνεπάγεται επέμβαση στη δασική βλάστηση, μέχρι τη δημοσίευση της απόφασης της Επιτροπής Αναστολών επί της αιτήσεως αναστολής που έχουν καταθέσει οι κάτοικοι. Μεχρι τότε, η εταιρεία δεν έχει το δικαίωμα να πειράξει ούτε ένα φύλλο στις Σκουριές. Δεν εφησυχάζουμε, ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απαλλαγή της Βόρειας Χαλκιδικής από τους επίδοξους εκμεταλλευτές. Πηγή: http://antigoldgreece.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Η σοβαρότητα της κατάστασης με την πρόσφατη κατολίσθηση στο ορυχείο πεδίου Καρδιάς αποτυπώνεται σε έγγραφο της Επιθεώρησης Μεταλλείων Βορείου Ελλάδος...

Διαστάσεις «επιδημίας» τείνει να λάβει το φαινό­μενο των κατολισθήσεων στην Πτολεμαΐδα, στις περιοχές των ορυχείων όπου υπάρχουν τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα. Μετά τα τεράστια ρήγματα στη Μαυροπηγή. που «κατάπιαν» ολόκληρο χωριό, πρόσφατα εκδη­λώθηκε μεγάλη κατολίσθηση στο ορυχείο πεδίου Καρδιάς. Εξαιτίας της δεν αποκλείεται ακόμα και να απειληθούν μεγάλα, εθνικά σχέδια στον τομέα της παραγωγής ηλε­κτρικής ενέργειας. Η σοβαρότητα της κατάστασης παρουσιάζεται ανάγλυφα σε έγ­γραφο που συνέταξε στις 21 Ιου­νίου η Επιθεώρηση Μεταλλείων Βορείου Ελλάδος του υπουργεί­ου Περιβάλλοντος. Με αφορμή το νέο ρήγμα λοιπόν, οι αρμόδιοι, μεταξύ άλλων, ζητούν:
1. ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΟΥΝ άμεσα οι εργασίες εξόρυξης λιγνίτη στην ευρύτερη περιοχή της κατο­λίσθησης.
2. ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ εργασίες εκμετάλλευσης και να απαγορευτεί π διέλευση μηχανημάτων και προσωπικού.
3. ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ άμεσα η κυ­κλοφορία στο δρόμο προσπέ­λασης του ορυχείου.
4. ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥΝ πλή­ρως τα αίτια που προκάλεσαν το πρόβλημα και να επανεξεταστεί ο προγραμματισμός της εκμετάλ­λευσης του ορυχείου.
Ενδιαφέρον είναι ότι παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος, λόγω της σοβαρότητας της κατά­στασης, αμέσως έσπευσαν στην περιοχή. Κατά πληροφορίες, οι επιθεω­ρητές Περιβάλλοντος, που έχουν χωρική αρμοδιότητα στη Βόρεια Ελλάδα, είναι μόλις πέντε (!). 

Ανησυχία για προβλήματα στην τροφοδοσία της χώρας με ρεύμα
Σύμφωνα με ειδικούς της ΔΕΗ πάντως από το συγκεκριμένο, πα­λαιό πεδίο του ορυχείου Καρδιάς σχετικώς μικρές είναι οι ποσότητες λιγνίτη που προορίζονται για τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (ΑΗΣ). Αρα, μέσα σε αυτή τη θερμή καλοκαιρινή περί­οδο, οπότε οι ανάγκες είναι μεγά­λες, δεν φαίνεται ότι θα προκληθεί κάποιο πρόβλημα.

«Μπλόκο» στα ορυχεία

Επίσης, όσον αφορά το δρόμο, ο οποίος κυριολεκτικά διαλύθηκε, εκεί κινούνται ως επί το πλείστον μόνον αυτοκίνητα εργαζομένων και οχήματα της εταιρίας. Ωστόσο, αυτό που φοβούνται περισσότερο οι ειδικοί είναι ότι αυτή η φαινο­μενικά «ακίνδυνη» κατολίσθηση μπορεί να προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα στην τροφοδοσία της χώρας με ρεύμα. Κι αυτό διότι, όπως εξηγούν, πολύ πιθανώς η κατολίσθηση στο ρέμα Σουλού, που υπάρχει στο σημείο, μπορεί να εμποδίσει την εκμετάλλευση του καινούργιου ορυχείου της Ποντοκώμης. Πόσω μάλλον αφού δεν αποκλείεται να υπάρχει πλέον συνεχής ροή υδά- των από το ρέμα Σουλού προς την Ποντοκώμη, της οποίας το ορυχείο θα «πνιγεί» στα νερά. Να σημειωθεί πως από αυτό το ορυχείο θα τροφοδοτείτο με λιγνίτη η 5η μονάδα που θα φτιάξει η ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Ως γνωστόν, προ διετίας το έργο είχε εξαγγελθεί πανηγυρικά από την τότε κυβέρνηση Παπανδρέ- ου. Μάλιστα για την εκμετάλλευ­ση των εκεί κοιτασμάτων λιγνίτη προβλεπόταν η μετεγκατάσταση των οικισμών Ποντοκώμης και Μαυροπηγής. Ηδη, έχουν υποβληθεί οι σχετι­κές προσφορές για την κατασκευή της μονάδας, προϋπολογισμού 1,4 δισ. ευρώ, που βάσει των σχεδιασμών θα πρέπει να λειτουργήσει το 2017.

Aπό τον Ελεύθερο Τύπο - Για τη μεταφορά σε ηλεκτρονική μορφή www.kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η τέχνη να έχεις πάντα δίκιο...

…Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σαν θέσφατο μια κοινή προκατάληψη, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι συντάσσονται με τη θέση του Αριστοτέλη ότι μπορούμε να ισχυριστούμε ως σωστό αυτό που πιστεύουν οι πολλοί. Δεν υπάρχει γνώμη, όσο παράλογη κι αν είναι που οι άνθρωποι να μην είναι έτοιμοι να την ασπαστούν μόλις πειστούν πως είναι κοινώς αποδεκτή. Το παράδειγμα των άλλων επηρεάζει τόσο τη σκέψη τους όσο και τις πράξεις τους. Είναι σαν πρόβατα που ακολουθούν τον αρχηγό του κοπαδιού όπου τους οδηγήσει. Θα προτιμούσαν να τον ακολουθήσουν στο θάνατο παρά να σκεφτούν από μόνοι τους. Είναι πολύ περίεργο που η γενική απήχηση μιας γνώμης έχει για τους ανθρώπους τόση βαρύτητα. Η ίδια τους η εμπειρία είναι σε θέση να τους διδάξει πως η αποδοχή μια γνώμης γίνεται ακριτα και είναι αποτέλεσμα μίμησης. Παρόλα αυτά οι ίδιοι δεν το αντιλαμβάνονται ποτέ, καθώς δεν κατέχουν αυτογνωσία . μόνο οι εκλεκτοί σύμφωνα με τον Πλάτωνα : ‘ τις πολλοίς πολλά δοκεί» , που σημαίνει πως ο κόσμος μπορεί να σκέφτεται αμέτρητες ανοησίες, και δεν είναι δυνατό ν ασχοληθούμε με όλες. Για να μιλήσουμε με σοβαρότητα η γενική απήχηση μιας γνώμης δεν αποτελεί απόδειξη. Στην πραγματικότητα, δεν καθιστά καν πιθανή την ορθότητά της. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα παρακάτω: Σε βάθος χρόνου μια κοινώς αποδεκτή γνώμη χάνει την ισχύ της, διαφορετικά θα έπρεπε να αποκαταστήσουμε όλες τις παλαιότερες λανθασμένες απόψεις που κάποτε θεωρούνταν ως κοινά αποδεκτές αλήθειες. Για παράδειγμα θα έπρεπε να επαναφέρουμε το σύστημα του Πτολεμαίου ή να καθιερωθεί ξανά ο καθολικισμός στις προτεσταντικές χώρες. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η φυσική απόσταση, αλλιώς μια συναφής κοινώς αποδεκτή γνώμη των υποστηρικτών του βουδισμού, του χριστιανισμού και του Ισλάμ, θα τους έφερνε σε δύσκολη θέση Αν εξετάσουμε το θέμα διεξοδικά , θα δούμε πως αυτό που αποκαλούμε κοινώς αποδεκτή γνώμη δεν είναι παρά η γνώμη 2 ή 3 ατόμων. Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε την πραγματική διαδικασία γέννησης μιας γνώμης, δεν θα είχαμε γι αυτό την παραμικρή αμφιβολία. Θα ανακαλύπταμε ότι δεν είναι παρά 2 ή 3 άνθρωποι που δέχτηκαν, προώθησαν και υποστήριξαν την άποψη την 1η φορά, κι ότι οι υπόλοιποι πίστεψαν αφελώς πως οι 2-3 αυτοί άνθρωποι την είχαν εξετάσει εξονυχιστικά προτού τη διαδώσουν. Ύστερα αποδέχτηκαν τη γνώμη αυτοί μερικοί επιπλέον, οι οποίοι ήταν πεπεισμένοι εξαρχής πως οι άνθρωποι που την διέδωσαν είχαν την απαραίτητη κατάρτιση. Στη συνέχεια σ αυτούς βασίστηκαν πολλοί άλλοι , που από οκνηρία προτίμησαν να πιστέψουν κάτι χωρίς δεύτερη σκέψη παρά να κοπιάσουν εξετάζοντας οι ίδιοι το ζήτημα. Έτσι ο αριθμός των νωθρών και εύπιστων υποστηρικτών μεγάλωσε μέρα με τη μέρα. Μόλις η συγκεκριμένη άποψη κέρδισε ευρεία υποστήριξη , οι υπόλοιποι που αποφάσισαν να την ενστερνιστούν απέδωσαν τη μεγάλη της απήχηση στην ορθότητά της . Τότε όσοι είχαν απομείνει αναγκάστηκαν να αποδεχτούν ότι ήταν πλέον κοινώς αποδεκτό, προκειμένου να μην θεωρηθούν ταραξίες που απαρνιούνται τις γενικώς παραδεδεγμένες απόψεις, ή θρασείς , που θεωρούν ότι είναι πιο έξυπνοι απ όλους τους άλλους. Όταν μια γνώμη φτάνει σ αυτό το βαθμό αποδοχής η συγκατάνευση αποτελεί πλέον καθήκον. Από το σημείο αυτό και στο εξής οι λίγοι που είναι ικανοί να κρίνουν θα σιωπήσουν. Μιλούν μόνο όσοι είναι παντελώς ανίκανοι να σχηματίσουν οποιαδήποτε γνώμη ή κρίση , αφού παπαγαλίζουν απλώς τις απόψεις των άλλων. Ωστόσο υπερασπίζονται τις συγκεκριμένες απόψεις με υπερβάλλοντα ζήλο και μισαλλοδοξία, καθώς αυτό που απεχθάνονται στους ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο από το δικό τους δεν είναι τόσο οι διαφορετικές τους κρίσεις, όσο η τόλμη να θέλουν να σχηματίσουν τη δική τους άποψη. Εν ολίγοις , ελάχιστοι είναι ικανοί να σκεφτούν, όλοι όμως θέλουν να έχουν άποψη. Συνεπώς δεν απομένει παρά να ενστερνιστούν έτοιμες απόψεις άλλων αντί να σχηματίσουν τις δικές τους. Εφόσον αυτό συμβαίνει, τι αξία έχει μια γνώμη, ακόμη κι αν έχει εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές? Δεν είναι περισσότερο τεκμηριωμένη από ένα ιστορικό γεγονός καταγεγραμμένο από 100 ιστορικούς, οι οποίοι αποδεικνύεται πως έχουν αντιγράψει ο ένας από τον άλλο, η άποψη στο τέλος μπορεί ν αποδοθεί σ ένα και μόνο άτομο. Άλλα θα πω εγώ, άλλα εσύ κι άλλα κάποιος άλλος. Δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από μια σειρά ισχυρισμών.

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο: “η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο”
Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Για να μην έχει γίνει, δεν το ήθελες τόσο…

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί κάποιοι άνθρωποι καταφέρουν τόσα πολλά; Στήνουν επιτυχημένες επιχειρήσεις, γράφουν βιβλία, συμμετέχουν σε μαραθώνιους και όλα αυτά συμβαίνουν με μια χαρακτηριστική ευκολία; Είναι έτσι πράγματι; Όχι, δεν είναι. Παρ’ όλο που σ’αυτούς τους ανθρώπους μοιάζει να γίνονται αβίαστα όλα αυτά -σχεδόν από μόνα τους-, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν ρίξει πολύ δουλειά για να φτάσουν στο αποτέλεσμα που επιθυμούν. Υπάρχει όμως κάτι που κάνει τη διαφορά: Η αντιμετώπιση που έχουν στα πράγματα, με τα οποία καταπιάνονται. Πολλοί από εμάς θα ήθελαν να πάρουν μέρος σε έναν αγώνα και να νικήσουν. Όμως βλέπουν το στάδιο της καθημερινής προπόνησης ως μια κόλαση, την οποία θα ανεχθούν για κάποιο διάστημα και μετά θα την εγκαταλείψουν, όπως είναι αναμενόμενο. Κάποιοι άλλοι ονειρεύονται να γίνουν συγγραφείς, αλλά θεωρούν το γράψιμο τόσο βαρετή διαδικασία. Και οι επιχειρήσεις; Οι περισσότεροι θέλουν να είναι ιδιοκτήτες μιας επιτυχημένης επιχείρησης, αλλά με την πρώτη δυσκολία απογοητεύονται και τα παρατάνε. Υπάρχουν πολλά κόλπα που διδάσκονται σε τάξεις αυτοβελτίωσης και στα βιβλία παρόμοιου περιεχομένου: «Πως να ξεγελάσεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα, τα οποία ουσιαστικά δεν θέλει». Ας μείνουμε λοιπόν εδώ και ας συνειδητοποιήσουμε μια απλή αλήθεια: Για να μην έχει κάνει κάποιος κάτι, μπορεί πολύ απλά να μην ήθελε να το κάνει. Όσο κι αν νόμιζε πως ήθελε. Η πραγματικότητα είναι τόσο απλή: Αυτό που νομίζουμε ότι μας αρέσει, να μην ισχύει και τόσο, και γι’ αυτό η πορεία προς την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου στόχου να μας φαίνεται κουραστική, βαρετή και στο τέλος να την εγκαταλείπουμε. Απλώς δεν το θέλουμε τόσο όσο νομίζουμε. Γιατί αν πραγματικά θέλουμε κάτι, βλέπουμε την πορεία προς την επίτευξή του -όσες δυσκολίες και να έχει- σαν κάτι δύσκολο μεν, αλλά ευχάριστο δε. Τα εμπόδια φαίνονται μονοπάτια προς την επιβράβευση και ο τελικός στόχος το απόλυτο επίτευγμα! Αυτό λοιπόν είναι κάτι που πραγματικά το θέλουμε! Το μόνο πρόβλημα, μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση, είναι να βρούμε τι πραγματικά είναι αυτό…

Πηγή: http://www.ipop.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ανάπτυξη και περιβάλλον: πόλοι αντίθετοι;;;

τις αρχές Ιουνίου μια απίστευτη είδηση πέρασε λάθρα από τα στραμμένα στην οικονομική κρίση κιάλια των ΜΜΕ: Η αποστολή Icescape της NASA, η οποία από το 2010 καταμετρά τις επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας στον Αρκτικό Ωκεανό, ανακάλυψε κατάπληκτη μια νεοδημιουργημένη «κηλίδα φυτοπλαγκτού» τεραστίων διαστάσεων – μέχρι και 110 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οπως δήλωσε η επικεφαλής ωκεανολόγος Paula Bontempi, «αυτό είναι μια τάξη μεγέθους που δεν γνωρίζαμε ότι μπορεί να υπάρχει σε όλον τον πλανήτη... κάτι που δεν θα περίμενε κανείς να συμβεί ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια!». Η εμφάνιση μιας τέτοιας συγκλονιστικής διαταραχής της διατροφικής αλυσίδας σε αυτή την εποχή του χρόνου κάνει τους βιολόγους να αναλογίζονται με τρόμο το κατά πόσον τα μέλη της αλυσίδας που ακολουθούν – ψάρια, φώκιες, αρκούδες... – θα μπορέσουν να επαναρυθμίσουν το ρολόι των ετήσιων μεταναστεύσεών τους και να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση. Από την άλλη, ως αναγνώστης, όταν βρίσκεσαι «με την πλάτη στον τοίχο» από τα χρέη και το παιδί σου βιώνει την ανεργία, είναι ανθρώπινο να θεωρείς τα προβλήματα του περιβάλλοντος ήσσονος σημασίας και έσχατα στη λίστα προτεραιοτήτων σου. Αυτό προτάσσει η ιεράρχηση των προβλημάτων από το άτομο στην οικογένεια, έπειτα στον δήμο και το κράτος... άντε και ως την όλη ήπειρο – την Ευρώπη. Ωστόσο η Γη ολόκληρη είναι ένα οικοσύστημα με αλλεπάλληλα διαπλεκόμενα στρώματα, σαν κρεμμύδι, που μάλιστα δεν θεωρεί καν τον άνθρωπο «ομφαλό του». Ο άνθρωπος είχε την τύχη να επιβιώσει μέσα από τις απανωτές περιόδους θέρμανσης-ξήρανσης-σαπίσματος-κατάψυξης του κρεμμυδιού, αλλά δεν έχει καμία εγγύηση ότι θα συνεχίσει να επιβιώνει. Το μόνο του όπλο επιβίωσης ήταν και παραμένει ο νους του και τα όσα αυτός μηχανεύεται για προσαρμογή. Αρα και στην τωρινή εποχή αναζήτησης, όπου μια κλιματική αλλαγή συμπίπτει με την εκδήλωση σφοδρής οικονομικής κρίσης, η αγωνία μας για ανάπτυξη θα είναι αδιέξοδη αν δεν λάβει υπόψη της το επίταγμα της προσαρμογής. Θύμα της αγοράς Οικονομικά, αυτή η θεώρηση των πραγμάτων πρωτοδιατυπώθηκε επίσημα τον Οκτώβριο του 2006 στη βρετανική έκθεση «Stern Review» που συνέταξε ο Sir Nicholas Stern, τότε αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και νυν καθηγητής της London School of Economics και του Collège de France. Στην έκθεση εκείνη (βλ. govx.socitm.gov.uk/spaces/sus/knowledge/the-economics-of-climate-change-the-stern-review/Stern Review Summary_of_Conclusions.pdf) ο βαρόνος Stern εντόπιζε τη ρίζα εκείνου που τα αμέσως επόμενα χρόνια θα εκδηλωνόταν ως παγκόσμια οικονομική κρίση: «Η κλιματική αλλαγή είναι το αποτέλεσμα της μεγαλύτερης αποτυχίας της αγοράς που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος». Ξαφνιάζεστε; Νομίζατε ότι η υπερχρέωσή μας και τα μνημόνια ήταν τα μόνα παράγωγα του αδηφάγου καπιταλισμού, των ακόρεστων τραπεζιτών, των διεφθαρμένων πολιτικών και της απρονόητης υποταγής μας στον υπερκαταναλωτισμό; Οχι, αγαπητοί «συγκάτοικοι στην τρέλα». Εδώ και έναν αιώνα βασίζουμε την ανάπτυξή μας στο ανελέητο «άρμεγμα» του πλανήτη. Ανέκαθεν ζούσαμε από αυτόν, αλλά μετά τον εξηλεκτρισμό επιδοθήκαμε σε μια ασυγκράτητη ανάπτυξη που μας πήγε από τα ατμόπλοια στα διαστημόπλοια. Το μαζικό όργωμα της γης με τρακτέρ, η τεχνητή λίπανση και αποψίλωσή της με λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η συνεχής άρδευσή της με αντλίες και η καλλιέργειά της με γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους οδήγησαν στην αποκόμιση σοδειών πρωτοφανών μεγεθών και στην αποξήρανση τεράστιων υπόγειων υδάτινων αποθεμάτων. Παράλληλα η απόρροια αυτής της ευμάρειας επανατροφοδότησε το άρμεγμα: ο τετραπλασιασμός του πληθυσμού της Γης μέσα σε έναν αιώνα και η επέκταση του προσδόκιμου ζωής του ως και κατά 30 χρόνια απαιτούν όλο και περισσότερη κατανάλωση τροφίμων και ενέργειας κατά κεφαλήν. Αν η ανάπτυξή μας ήταν άσχετη με το κλίμα, το κύριο μέλημά μας θα παρέμενε το πώς θα υποκαταστήσουμε τους υδρογονάνθρακες με νέες πηγές ενέργειας, το πώς θα καλλιεργήσουμε και τους βυθούς των ωκεανών για να θρέψουμε τον όλο και μεγεθυνόμενο πληθυσμό και... το πώς θα συμβιώναμε όλοι εμείς αρμονικά. Ωστόσο το «θερμοκήπιο» που στήσαμε για το άρμεγμα της Γης απειλεί τώρα να μας πνίξει. Ενώ το κλίμα θα άρχιζε φυσιολογικά να ψύχεται – πιστό στους κύκλους που ανέκαθεν ακολουθούσε ο πλανήτης –, η μαζική ανθρώπινη παρέμβαση το ωθεί σε απότομη αλλαγή. Τα καιρικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιο έντονα και οι πάγοι που λιώνουν υπόσχονται κατακλυσμιαίες καταστροφές. Σύμφωνα με το «Stern Review», ως το 2050 θα έχουμε 200 εκατομμύρια «κλιματικούς μετανάστες» από την Αφρική και την Ασία. Σε τι είδους ανάπτυξη μπορούμε να προσδοκούμε, όταν όλα υπόσχονται την εξαθλίωση; Το ερώτημα προβάλλει ως το ζοφερότερο στην ιστορία του ανθρώπου. Οχι διότι δεν το ξανααντιμετώπισε στο μακραίωνο διάβα του από την Αφρική ως την κατακυρίευση όλων των ηπείρων, αλλά διότι τώρα ο πολιτισμός του δεν του επιτρέπει την επιλογή της επιβίωσης μέσω του αφανισμού των άλλων. Πρέπει να βρει λύσεις «σοφού ανθρώπου», λύσεις που θα δικαιώνουν τον αυτοχαρακτηρισμό του ως Homo Sapiens. Οι επιπτώσεις για την Ελλάδα Στη χώρα μας η πιο πρόσφατη – αλλά και η πρώτη – διεπιστημονική μελέτη των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής διεξήχθη από την Επιτροπή Μελέτης Επιπτώσεων Κλιματικής Αλλαγής της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τη διετία 2009-2011. Δημοσιεύθηκε υπό τον τίτλο «Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα» και αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο (βλ. www.bankofgreece.gr/BogEkdoseis/Πληρης_Εκθεση.pdf). Από αυτήν σταχυολογήσαμε τις ακόλουθες προβλέψεις: Το συνολικό κόστος λόγω της µακροχρόνιας ανόδου της στάθµης της θάλασσας στην ελληνική παράκτια ζώνη, το οποίο αντιστοιχεί σε αρνητικές επιπτώσεις για την οικιστική, τουριστική, υγροτοπική, δασική και γεωργική χρήση της γης, εκτιµάται µεταξύ 4,4 δισ. ευρώ για άνοδο της στάθµης κατά 0,5 µ. και 8 δισ. ευρώ για άνοδο της στάθµης κατά 1 µέτρο. Επίσης εκτιµάται ότι θα αυξηθούν η επιφανειακή απορροή και η διάβρωση, µε αποτέλεσµα να µειωθεί η ποσότητα του διαθέσιµου χρησιµοποιήσιµου ύδατος κατά 25% έως 40%. Εάν µέχρι το 2100 η θερµοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας αυξηθεί κατά 3,3οC, τότε τα συνολικά αλιεύµατα εκτιµάται ότι θα µειωθούν περίπου κατά 2,5% της µέσης τιµής. Η πλέον ευαίσθητη καλλιέργεια είναι το σιτάρι, ενώ η παραγωγή βαµβακιού θα υποστεί τις µεγαλύτερες µειώσεις στην περιοχή της Κεντρικής και της Ανατολικής Ελλάδας. Η καλλιέργεια κηπευτικών θα µετατοπιστεί βορειότερα και η καλλιεργητική περίοδος θα είναι µεγαλύτερη σε σχέση µε σήµερα, µε αποτέλεσµα να αυξηθεί η παραγωγή. Με την άνοδο της θερµοκρασίας αναµένεται ότι θα αυξηθεί ο αριθµός των πυρκαγιών κατά τη θερινή περίοδο και ότι η συνολική καµένη έκταση θα διευρυνθεί κατά 10% έως 20%. Αν θεωρηθεί ότι ως το 2100 η µέση µέγιστη θερµοκρασία τη θερινή περίοδο θα αυξηθεί στην Αττική κατά περίπου 4,4οC, εκτιµάται ότι ο αριθµός των οφειλόµενων στην ανθρωπογενή υπερθέρµανση θανάτων στο λεκανοπέδιο της Αθήνας µπορεί να αυξηθεί κατά περίπου 25%». Δυστυχία ή ευκαιρία; Οσον αφορά τα συμπεράσματα και τις υποδείξεις της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος, σημειώνουμε τα εξής: Είναι ορατός ο κίνδυνος να δηµιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος φτώχειας, απουσίας πρόσβασης σε ενέργεια και τεχνολογία και µειωµένης προστασίας έναντι των ζηµιών εξαιτίας της κλιµατικής αλλαγής: έτσι θα οξυνθούν τα φαινόµενα που αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία ως ενεργειακή και κλιµατική φτώχεια. Η σηµερινή δυσχερής οικονοµική συγκυρία φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι δηµιουργεί εµπόδια σχετικά µε την εξασφάλιση των κεφαλαίων που θα απαιτηθούν στο πλαίσιο της πολιτικής µετριασµού και προσαρµογής. Οµως, στο µέτρο κατά το οποίο η πολιτική αυτή αξιοποιείται ως ευκαιρία νέων δραστηριοτήτων και ανάπτυξης, µπορεί να αποτελέσει µέρος της στρατηγικής που θα συµβάλει στην έξοδο από την οικονοµική κρίση και στη διαµόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου – µε άλλα λόγια, η υιοθέτησή της, αντί να παρεµποδίζεται από το σηµερινό οξύ πρόβληµα της οικονοµίας, µπορεί να συµβάλει στη λύση του. Τα τρία σενάρια Η µελέτη έλαβε υπόψη διάφορα σενάρια µελλοντικής εξέλιξης των εκποµπών, για τα οποία εκτιµήθηκε η ένταση των κλιµατικών αλλαγών. Το δυσµενέστερο σενάριο από πλευράς έντασης κλιµατικών αλλαγών είναι Σενάριο Μη Δράσης. Το δεύτερο σενάριο – το Σενάριο Μετριασµού της κλιµατικής αλλαγής για την Ελλάδα, όπως και για τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ, – συνίσταται στη συνεχή και δραστική µείωση των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου από σήµερα, ώστε οι εκποµπές µέχρι το 2050 να µην υπερβούν το 80% των εκποµπών του 1990. Τέλος, το Σενάριο Προσαρµογής έγκειται στην ανάληψη δράσης κατά τοµέα ώστε να µειωθούν οι ζηµίες εξαιτίας της κλιµατικής αλλαγής. Το µεγαλύτερο µέρος των µέτρων προσαρµογής συνίσταται σε δηµόσια έργα και αφορά δηµόσια δαπάνη που αποσκοπεί στην προστασία έναντι των επιπτώσεων της αύξησης της θερµοκρασίας, των ακραίων καιρικών φαινοµένων, της ξηρασίας και της έλλειψης υδάτινων πόρων, καθώς και της ανόδου της στάθµης της θάλασσας. Σωρευτικά µέχρι το 2100, το Σενάριο Προσαρµογής µειώνει το κόστος για την ελληνική οικονοµία κατά 123 δισ. ευρώ (σταθερές τιµές του 2008) συγκριτικά µε το κόστος του Σεναρίου Μη Δράσης, ενώ το Σενάριο Μετριασµού µειώνει το συνολικό κόστος κατά 265 δισ. ευρώ. Δεδοµένου ότι δεν µπορεί να αποκλειστεί η εκδήλωση ακραίων κλιµατικών επιπτώσεων στο μέλλον, τόσο η πολιτική µετριασµού όσο και η πολιτική προσαρµογής έχουν τον χαρακτήρα της ασφάλισης έναντι τέτοιων ενδεχοµένων και, εποµένως, η σκοπιµότητά τους δικαιολογείται ανεξάρτητα από τα αποτελέσµατα της ανάλυσης κόστους-οφέλους. Ο µακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασµός αποτελεί το κεντρικό εργαλείο στο πλαίσιο της πολιτικής µετριασµού της κλιµατικής αλλαγής. Η πορεία προς µια οικονοµία χαµηλών εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου αφορά το σύνολο των τοµέων οικονοµικής δραστηριότητας, την κατανάλωση και την παραγωγή ενέργειας. Πολλά ζητήµατα της στρατηγικής αυτής παραµένουν ανοιχτά για περαιτέρω έρευνα, όπως π.χ. ο τρόπος άρσης των εµποδίων σχετικά µε την εξοικονόµηση ενέργειας και την ταχεία διάδοση ενεργειακών τεχνολογιών απαλλαγµένων από εκποµπές. Η παρούσα µελέτη αποτελεί αφετηρία για τη διεξαγωγή πιο ολοκληρωµένης και λεπτοµερέστερης έρευνας µε σκοπό την υποστήριξη εθνικής στρατηγικής για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής. Χρειάζεται να µελετηθούν περαιτέρω οι δυνατότητες συνέργειας µεταξύ της οικονοµικής δραστηριότητας στην Ελλάδα και των νέων αγορών που θα δηµιουργηθούν για τις καθαρές τεχνολογίες σε όλους τους τοµείς. Ζητήµατα τιµολογιακής πολιτικής στον τοµέα της ενέργειας, µηχανισµοί βασισµένοι στην αγορά που θα υποστηρίζουν τη διάδοση των καθαρών τεχνολογιών, αναδιαρθρώσεις που θα διασφαλίζουν τη συµµετοχή καταναλωτών και ιδιοπαραγωγών στην αγορά µε αποκεντρωµένο τρόπο, αποτελούν όλα προκλήσεις για µελλοντικές µελέτες». Ζητείται Αναγέννηση Χρειαζόμαστε λοιπόν ευρύτερη και επικαιροποιημένη μελέτη – ιδίως αν ληφθούν υπόψη τα ενεργειακά αποθέματα μιας ελληνικής ΑΟΖ – για να χαράξουμε στρατηγική ανάπτυξης εν μέσω κλιματικής αλλαγής. Παράλληλα βέβαια γνωρίζουμε ότι και τα όποια μέτρα ενίσχυσης εναλλακτικών καλλιεργειών και επενδύσεων σε ανανεώσιμες ενέργειες πήραμε στο ξεκίνημα της «Πράσινης Οικονομίας» δυναμιτίστηκαν από το ότι ο κρατικός μας μηχανισμός είναι από αντιπαραγωγικός έως σάπιος. Τώρα, υπό την αφόρητη πίεση των δανειστών μας, Ευρωπαίων και Αμερικανών, καλούμαστε να αναδομήσουμε πλήρως αυτόν τον μηχανισμό, προκειμένου να ανατάξουμε την οικονομία μας και να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη. Εστω λοιπόν «υπό επιτροπεία», η αναδόμηση θα γίνει. Ομως η δίψα μας για ανάπτυξη μπορεί να συμπορευθεί με τη χρεία για σοφή διαχείριση του πολύπαθου περιβάλλοντός μας; Αναζητώντας κάποιον μπούσουλα για μια τέτοια σοφή πορεία, έπεσα πάλι στα λεχθέντα από τον Στερν πριν από ενάμιση χρόνο στην «ΕΣΗΕΑ» της Αυστραλίας: «Ζούμε στην περίοδο της έκτης κατά σειράν βιομηχανικής επανάστασης από εκείνη των μηχανών πλέξης του 18ου αιώνα, την εποχή της ενεργειακής επανάστασης. Επενδύοντας με δυναμισμό και δημιουργικότητα, μπορούμε να καταστήσουμε αυτή την επανάσταση μοχλό τόσο για ανάπτυξη όσο και για προστασία του κλίματος. (...) Ομως θα είναι μια περίοδος υψηλού ρίσκου, άρα και μια περίοδος όπου δεν θα αρκεί να κάνουμε απλώς τη δουλειά μας ως συνήθως. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε και να αλλάξουμε τους τρόπους δράσης μας – αυτό θα είναι η ουσία της ενεργειακής επανάστασης. Θα πρέπει όλοι οι κοινωνικοοικονομικοί φορείς να αποδυθούμε σε έναν μαραθώνιο “πράσινης άμιλλας”, όπου οι αγορές θα παίζουν τον ρόλο τους για να έχουμε επενδυτικά κίνητρα και ανακαλύψεις, αλλά και οι κυβερνήσεις θα θέτουν τις πολιτικές που θα διορθώνουν τις αστοχίες και τα λάθη των αγορών. (...) Αν με ρωτάτε τι θα έκανα στη χώρα σας, μια χώρα πλούσια σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και με άφθονο ορυκτό πλούτο, θα σας έλεγα να μην κάνετε το λάθος που κάναμε εμείς, στη Βρετανία, με τα πετρέλαια της Βόρειας Θάλασσας: Ξοδέψαμε τα έσοδά μας σε επιδοτήσεις και επιταχύναμε την αποβιομηχάνισή μας. Στη θέση σας λοιπόν θα εκμεταλλευόμουν όλα αυτά τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας αλλά και θα έστηνα με τα κέρδη μου ένα Ταμείο Επενδύσεων για το μέλλον της. Διότι για να είναι η χώρα ανταγωνιστική και στο μέλλον, χρειάζεται να κρατάει χαμηλό το κόστος παραγωγής, πράγμα που μπορεί να διασφαλισθεί μόνο με την επένδυση στις υποδομές και την επένδυση στην Παιδεία». Διαβάζοντάς τον... χαμογέλασα. Το σκεπτικό του ακουγόταν τόσο, μα τόσο, συμβατό με εκείνο που διάβασα ψάχνοντας την ιστορία των κλιματικών αλλαγών: «Η ανάκαμψη της αστικής κοινωνίας στην Ελλάδα – μετά τον μεσαίωνα που επακολούθησε της Ιλιάδας – φαίνεται ότι δεν εξαρτήθηκε τόσο από τις κλιματικές συνθήκες όσο από την ανθρώπινη καινοτομία». Τελικά οι σοφές λύσεις επιβιώνουν στον χρόνο. Αλλά μόνον οι λαοί που τις ξαναανακαλύπτουν επιβιώνουν. Πηγή: http://www.tovima.gr - Τάσος Καφαντάρης

Διαβάστε περισσότερα...

Όχι, δεν είμαι ένα μηδενικό. Αξίζω πολλά...

Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει νευρικότητα όταν βρισκόμαστε με άλλους ανθρώπους; Πόσες φορές δεν ψάχνουμε την έξοδο για να φύγουμε τρέχοντας και αν δεν τα καταφέρουμε τότε προσπαθούμε να περάσουμε απαρατήρητοι;
Γατί συμβαίνει αυτό; Ίσως γιατί μία μικρή φωνή μέσα μας, μας λέει ότι είμαστε άσχημοι, όχι πολύ έξυπνοι, ούτε ιδιαίτερα ικανοί, οπότε δεν μας αξίζει η προσοχή των άλλων! Θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε πολλά χρόνια για να γυρίσουμε πίσω στην παιδική μας ηλικία και να βρούμε πότε ξεκίνησε αυτή η πεποίθηση και ποίος είναι υπεύθυνος. Η ζωή όμως είναι μικρή…και πάει μόνο μπροστά! Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και κατά συνέπεια και συμπεριφοράς.
Ας προσπαθήσουμε σε πρώτη φάση να αξιολογήσουμε πόσο αλήθεια είναι αυτά που λέει η φωνή για εμάς. Τι αποδείξεις υπάρχουν; Τι επιτεύγματα έχουμε πραγματοποιήσει μέχρι τώρα; Πόσο αντικειμενικοί είμαστε με τον εαυτό μας και πόσο πολύ έχουμε συνηθίσει να τον πληγώνουμε; Και αφού δώσουμε τις απαντήσεις μας ας μετακινήσουμε την επικριτική αυτή φωνή στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας και ας την αγνοήσουμε, γιατί αυτή είναι υπεύθυνη για τα άσχημα συναισθήματα που μας κρατούν πίσω και δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε την ζωή. Τι λέτε; Δεν μας αξίζει μία καλύτερη ζωή;

Πηγή:http://www.olakala.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ελλήνων Ύβρις...

Όλα ασπρόμαυρα και πάλι, μόνο που σιώπησε η χώρα πολύ πριν της κόψουμε εμείς την γλώσσα. Την είχαμε από χρόνια ισοπεδώσει κι έτσι δεν υπάρχει σπίτι με αυλή να κλειστούμε στα όρια της και να λέμε το σεργιάνι μας το κάναμε στον κόσμο κι ας ήταν δυο μέτρα γης. Δεν υπάρχει καφενές να μαζεύει αυτούς που μένουν, τον δώσαμε αντιπαροχή με αντάλλαγμα μία πολυθρόνα από φορμάικα και έναν φτηνιάρικο πολυέλαιο να κρέμεται πάνω από τα σκυμμένα μας κεφάλια. Δεν θα αντέξουμε στο ασπρόμαυρο γιατί ξεβάψαμε από μοναχοί μας. Ξεριζώσαμε τα γεράνια μας που από κάτω κρύβαμε το κλειδί. Ξεράναμε τις γαριφαλιές που από προγιαγιά σε γιαγιά και από γιαγιά σε μάνα σου παραδιδόταν προς φύλαξη. Ξέρεις τι αγωνία είναι να φυλάξεις ένα κλαράκι; Σαν όλη η ελπίδα της συνέχειας να ήταν σε αυτή μόνο την ρίζα. Ξεράναμε τους ήχους της πατρίδας με τόση βία που ξεριζώσαμε από μέσα μας και τον ήχο του καημού. Δεν ξέρουμε πια ούτε πώς να κλάψουμε. Και ο θρήνος μας είναι τόσο παράφωνος που δεν τον αντέχει ούτε το μέσα μας. Βιαστήκαμε να μπούμε στο τρένο της ξενόφερτης ανάπτυξης και στον πανικό μη και δεν γίνουμε κομμάτι αυτού του νέου που σου φορτωνόταν γλυκά με το ζόρι δεν κρατήσαμε τίποτε να μας δένει με την κλωστή που ένωνε με την μήτρα της ίδιας μας της γης. Αφαλοκόπηκες από μονάχος σου και νόμιζες ότι επειδή μπορείς να πιάσεις το κουτάλι να φας δεν θα πνιγείς κιόλας και τώρα ποια μάνα θα σε χτυπήσει στην πλάτη να φτύσεις αυτό που σε πνίγει; Ξεβρακωθήκαμε άπαντες και δεν είναι η κρίση που φταίει. Πέρασε τούτος ο τόπος τέτοια αδιέξοδα που δεν μπορούμε οι ζώντες ούτε να τα φανταστούμε. Πέρασε όμως ανεπιστρεπτί και το να είσαι όμοιας κατάστασης με τον γείτονά σου. Δεν θέλουμε να μοιραστούμε το κρεμμύδι προτιμούμε να βλέπουμε συσσίτια ντροπής να γίνονται θέαμα μεσημεριανών εκπομπών ανάμεσα σε παρουσίαση δαντελωτών βρακιών και συμβουλών για τέλειο μαύρισμα στην περιοχή του μπικίνι. Κι αν το δεις και με λίγο χιούμορ δεν έχει μείνει αλώβητο ξεφτίλας ούτε ένα ξερονήσι να μας εκτοπίσουν. Αλλάξαμε το κοστούμι μας γιατί μας στένευε. Όταν μας πήρε τα μέτρα τούτη η γη για να μας βγάλει στον κόσμο είχαμε μεγάλη περηφάνια και ελάχιστη έπαρση. Αλλά δεν μας έκανε το τομάρι μας. Το βγάλαμε από πάνω μας και το βάλαμε στα άχρηστα υλικά της κατεδάφισης της γειτονιάς μας. Ανάμεσα στις χρωματιστές γλάστρες της μάνας, στα ροζ χαρτάκια των τσιγάρων του πατέρα, στα ασβεστωμένα τσιμέντα της γειτόνισσας, στις φθαρμένες τράπουλες του καφενείου, στους δίσκους με την φωνή του Στέλιου, στην φανέλα της τοπικής ομάδας, στην φωνή της καρδερίνας που φώλιαζε στην λεμονιά, στην μυρωδιά από το αγιόκλημα, στον ουρανό που δεν τον στένευαν τα κεραμίδια, στον χασάπικο χορό των φαντάρων, στο φαφούτικο χαμόγελο του πρώτου έρωτα, στα μετρημένα αστέρια του Λουντέμη, στο μοιρολόι του Χαλκιά. Τελειώσαμε την πατρίδα από μόνοι μας γιατί φοβηθήκαμε το αυθεντικό ασπρόμαυρο. Μαγευτήκαμε από τα χρώματα και τώρα μέσα σε αυτό το έγχρωμο ασπρόμαυρο δεν ξέρουμε καν πώς να βάψουμε έναν τενεκέ, πώς να φυτέψουμε έναν βασιλικό, πώς να πιάσουμε τον ήχο του διπλανού μας για να φτιάξουμε τραγούδι.

Πηγή: http://simplemangreek.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Παγκόσμια μέρα του ψαρά !Το ψάρεμα και η δημοτικότητά του...

Στις 27 Ιουνίου εκατομμύρια λάτρεις του ψαρέματος γιορτάζουν από το 1984 την Παγκόσμια Ημέρα του Ψαρά. Αυτή η μέρα έχει θεσμοποιηθεί ως γιορτή με απόφαση της Διεθνούς Διάσκεψης για τη ρύθμιση και ανάπτυξη του ψαρέματος.
Το ψάρεμα από την αρχαιότητα εξακολουθεί να είναι καί βιοτεχνικό επάγγελμα, καί χόμπι. Τον Αντόν Τσέχοφ, σύμφωνα με αναμνήσεις των ανθρώπων της εποχής του, δεν τον πείραζε, όταν του έλεγαν ότι δεν γράφει καλά έργα, όμως προσβαλλόταν όταν τον κατέκριναν ότι δεν ξέρει να τραβήξει έγκαιρα το ψάρι, να το γαντζώσει. Στη Ρωσία, σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, υπάρχουν περίπου 25 εκατομμύρια ψαράδες. Ένας από αυτούς είναι και ο πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν. Πάντως, στο ψάρεμα δεν διακρίνουν τίτλους και αξιώματα. Η αδελφότητα των ψαράδων διακρίνεται από γνήσιο δημοκρατισμό.
Στο έδαφος της Ρωσίας υπάρχουν πάνω από 2,5 εκατομμύρια ποταμοί και περίπου 3 εκατομμύρια λίμνες. Και δεν προσελκύουν μόνο τους Ρώσους ψαράδες. Το περιοδικό «Φορμπς» δημοσίευσε την αξιολόγηση των πιό φημισμένων για τους ψαράδες τόπων. Στην τριάδα των καλύτερων περιλήφθηκε η ρωσική χερσόνησος της Κόλα. Εκεί, στους βόρειους ποταμούς, έχει διαφυλαχτεί ο ξακουστός ρωσικός σολομός. Πολλές τουριστικές εταιρίες παρέχουν υπηρεσίες ψαρέματος στη Ρωσία. Αυτός ο κλάδος είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένος στη χερσόνησο της Κόλα, στην Καμτσάτκα και τη Σαχαλίνη. Καθίστανται δημοφιλείς οι Νότιες Κουρίλες και η περιοχή Αστραχάν.
Στο ευρωπαϊκό μέρος της Ρωσίας έρχονται, βασικά, ψαράδες από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Ενώ την Καμτσάτκα και τη Σαχαλίνη – ρωσική Άπω Ανατολή – τις προτιμούν οι Αμερικανοί.

Πηγή: http://greek.ruvr.ru/tag_

Διαβάστε περισσότερα...

Ανηλεής «ψεκασμός» με αιωρούμενα σωματίδια...

Σε θάλαμο αερίων μετατράπηκε το λεκανοπέδιο όλη την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο η κατάσταση προχτές Κυριακή, οπότε και επικράτησαν συνθήκες ασφυξίας για τους κατοίκους της περιοχής. Δυστυχώς, αν και το νέφος έπνιξε την περιοχή επί σειρά ημερών, κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν πάρθηκε από τη ΔΕΗ. Το ευτύχημα ήταν ότι ήρθε η ξαφνική μπόρα το βράδυ της Κυριακής, η οποία έδιωξε το νέφος, ενώ το αεράκι που φύσηξε έδωσε ανάσα στους πολύπαθους κατοίκους. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες που δημιούργησαν οι αλόγιστες εκπομπές ρύπων των ορυχείων και του ΑΗΣ Καρδιάς, σε συνδυασμό με την άπνοια και την υπερβολική ζέστη, ενέτειναν τη δυσφορία και έκαναν την κατάσταση για τους χιλιάδες κατοίκους αφόρητη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εστιάστηκε για άλλη μία φορά στην περιοχή των ορυχείων, όπου όλη την εβδομάδα η μέση ημερήσια συγκέντρωση ήταν τέσσερις φορές πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 50 μg/m3, σύμφωνα με τις μετρήσεις των σταθμών μέτρησης της ΔΕΗ και του Κέντρου Περιβάλλοντος. Έτσι στους Ανάργυρους σημειώθηκαν συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων από 140 έως 200 μg/m3, στον οικισμό της ΔΕΗ από 120 έως 245 μg/m3, στη Μαυροπηγή 85-110 μg/m3 και στην Ποντοκώμη 75 – 120 μg/m3. Ο βομβαρδισμός με αιωρούμενα σωματίδια οφείλονταν στους σταθμούς και στα ορυχεία. Κατά κύριο λόγο το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάστηκε στον ΑΗΣ Καρδιάς, όπου οι μονάδες 1 και 2 εξέπεμπαν για μία εβδομάδα τόνους τέφρας. Πηγή του νέφους ήταν όπως πάντα και τα ορυχεία, καθώς όχι μόνο οι αρμόδιοι δεν προχώρησαν σε μείωση των δραστηριοτήτων, αλλά δεν έλαβαν τα απαιτούμενα μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου. Πάντως, οι επόμενες μέρες είναι επικίνδυνες για νέα περιβαλλοντικά επεισόδια, καθώς καιρικές συνθήκες ευνοούν τις μεγάλες συγκεντρώσεις ρύπων.

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος - ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Τον καιρό των πτώσεων...

«Ένας – ένας πέφτει. Πέφτουν: Ο ένας μετά τον άλλο. Οι άλλοι, εμείς οι υπόλοιποι, παρακολουθούμε εκείνον που πέφτει, κι ευχόμαστε να μην φτάσει η πτώση σε μας. Στην αρχή, τα περιστατικά ήταν μεμονωμένα. Όταν έπεφτε κάποιος, το γεγονός έμοιαζε να συμβαίνει αλλού, κάπου μακριά. Δεν μας αφορούσε. Με τον καιρό ωστόσο τα περιστατικά πλήθαιναν και επίσης πλησίαζαν. Η ανησυχία μεγάλωνε. Στην αρχή, προσπαθήσαμε να καταλάβομε τις αιτίες των πτώσεων, να κατατάξομε όσους πέφτουν σε κατηγορίες. Μια κατηγορία ονομάσθηκαν συμβασιούχοι, μια άλλη ιδιωτικοί υπάλληλοι, μια τρίτη απόμαχοι της ζωής. Ενώ όμως οι κατηγορίες διαρκώς πλήθαιναν, είχαμε ακόμα την ελπίδα ότι η επιδημία ήταν προσωρινή. Δεν άργησε βέβαια, η πρωτόγνωρη αυτή επιδημία, να αποκτήσει ένα όνομα: Κρίση. Σύντομα μάλιστα την απλή αυτή λέξη συνόδευαν άλλες, όλο και πιό ακατανόητες. Μνημόνιο και ελλείμματα, μεσοπρόθεσμο και ύφεση, επιλεκτική χρεοκοπία. Όσοι ωστόσο ονομάτιζαν την επιδημία ή επέμεναν να την ονοματίζουν, δεν καταλάβαιναν ότι δεν είχε πια καμιά σημασία. Το κακό υπερέβαινε τις περιγραφές του. Δεν αφορούσε αριθμούς, αλλά κάτι βαθύτερο και άγνωστο, όπως η σκοτεινή ύλη, που λένε ότι κυριαρχεί στο Σύμπαν. Οι συγκεντρώσεις και οι καταγγελίες, οι διαδηλώσεις και τα συνθήματα, φαινόταν ανίσχυρες. Συχνά μάλιστα επιτάχυναν τις πτώσεις. Μπορεί βέβαια οι πτώσεις να ήταν πιά ομαδικές, η κάθε μιά όμως έκρυβε την δική της απόγνωση, το δικό της ξεχωριστό δράμα. Ο καθένας έπεφτε μόνος του. Έτσι ζούσαμε: Με την ελπίδα διαρκώς να λιγοστεύει, με τις πτώσεις να πολλαπλασιάζονται. Καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και νέοι, πολλοί νέοι άνθρωποι –έπεφταν. Επεφταν ακόμη θεσμοί και αξιοπρέπεια, η ισχύς των νόμων και το αίσθημα της αλληλεγγύης. Μόνον κάποιοι άνθρωποι μιας παράλληλης Ελλάδας, ξεχώριζαν στα εφιαλτικά αυτά χρόνια των πτώσεων, και εξακολουθούσαν να διδάσκουν με τις πράξεις και την έγνοιά τους για το καλό. Εμείς, οι άλλοι, ατενίζαμε πια παθητικά τον ορίζοντα. Οι σχοινοτενείς αναλύσεις μας προκαλούσαν αποστροφή, τα επαναστατικά λόγια απώθηση, τις συνεχείς εξαγγελίες, ότι η επιδημία θα ανασχεθεί, δεν τις πιστεύαμε. Αποκαλύφθηκε μάλιστα ότι οι κύριοι με τις γραβάτες και τα μανικετόκουμπα, ενώ μας βεβαίωναν για τις καλές τους προθέσεις, απαιτούσαν με εκδικητικότητα ολοένα και περισσότερες πτώσεις. Μας έμενε λοιπόν μόνον ο φόβος, που έφτανε συχνά στα όρια του πανικού: Ότι και εμείς, που είμαστε ήδη ασταθείς, θα πέσομε κάποια στιγμή, δεν θα υπάρχομε για πολύ όρθιοι. Τον πανικό αυτό μεγάλωναν οι τηλεοπτικές οθόνες, που υπήρχαν στα σπίτια, τα καταστήματα και τα σαλόνια των πλοίων. Εκεί, διάφοροι προφήτευαν στα μικρόφωνα με αυταρέσκεια και κραυγές, ενώ είχες την αίσθηση ότι χαίρονταν για το πλήθος η το αναπότρεπτο των πτώσεων. Παρέμενε ωστόσο ένα φαινόμενο παράδοξο και ανεξήγητο. Μέσα σε αυτό το τοπίο το ζοφερό, των διαρκών πτώσεων, ένας αλλόκοττος θίασος κυκλοφορούσε αμέριμνος. Στο έργο που έπαιζε –κανείς δεν ήξερε αν ήταν κωμωδία η τραγωδία- αναγνωρίζαμε αποσπάσματα από άλλα έργα, του παρελθόντος. Τότε όμως οι ηθοποιοί τύχαιναν κάποιας υπολήψεως. Δεν ήταν μάλιστα σπάνιες οι φορές που οι θεατές –εμείς όλοι, δηλαδή– χειροκροτούσαμε αυτήν η την άλλη τους επιτυχία. Τώρα όμως πια, οι παραστάσεις ήταν κακές, τα σκηνικά φθαρμένα από τον χρόνο, το έργο παρωχημένο. Οι αποδοκιμασίες πλήθαιναν, μέχρι που έγιναν μια βουή οργισμένη. Ο κόσμος –εμείς όλοι- ζητούσε να φύγει αυτός ο θίασος από την σκηνή, η τουλάχιστον να συννενοηθούν μεταξύ τους. Εκείνοι ωστόσο –ο θίασος- δεν έμοιαζε να νοιάζεται. Ο κάθε ηθοποιός συνέχιζε την απαγγελία του, σαν ένα κασετόφωνο που είχε ξεχαστεί σε λειτουργία. Ο ηθοποιός μάλιστα που ατενίζοντας το κενό έπαιζε τον δεύτερο ρόλο, εποφθαλμιούσε εκείνον του πρωταγωνιστή, και διαρκώς κολάκευε το κοινό. Ωσπου οι ψίθυροι επιβεβαιώθηκαν: ότι τον θίασο αποτελούσε ο πολιτικός κόσμος, και ότι ενδιαφερόταν μόνον για τα εισιτήρια που έκοβε το έργο. Στο βάθος ωστόσο αυτού του θεάτρου σκιών, εμείς ζούσαμε πάντοτε με τον φόβο των πτώσεων, τον διαρκή και ανελέητο. Έτσι ζούσαμε τότε: Με τον φόβο των πτώσεων. Όταν όλα αυτά πέρασαν, είμαστε βέβαιοι ότι είχαμε ζήσει μια παράκρουση, μια ομαδική παραφροσύνη. Το πως βέβαια πέρασαν όλα, είναι μια άλλη και απίστευτη ιστορία. Όπως από την ρωγμή ενός έρημου τόπου, ξεπηδούν φυτά και τα πρώτα λουλούδια. Έπρεπε πάντως να φύγει εκείνος ο θίασος, που μόνον την οργή προκαλούσε, και να σχηματισθεί ένας άλλος, από τις καλύτερες δυνάμεις που διέθετε η Τέχνη του θεάτρου και της ζωής. Έπρεπε επίσης να αγαπήσομε λίγο περισσότερο τον τόπο μας, που είχαμε μάθει να τον πληγώνομε ασυλλόγιστα• και να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για τον ήλιο και την ομορφιά που μας πρόσφερε. Το πιό δύσκολο όμως ήταν να ακούσομε κάποιους σοφούς, που χρόνια τώρα επέμεναν να λένε αλήθειες• ότι η πραγματική παιδεία είναι ένα ύψιστο και δύσκολο αγαθό, και δεν έχει να κάνει με «καταλήψεις»• ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία, οι νόμοι, ακόμα και όταν είναι άδικοι, πρέπει να γίνονται σεβαστοί, αλλιώς ανοίγονται δρόμοι αυτοκαταστροφής• ότι όσα εκείνοι –οι σοφοί- ονόμαζαν αξίες, είναι απαραίτητες στην πορεία μιας χώρας, και έπρεπε να ανακαλυφθούν από την αρχή. Ευτυχώς, όλο αυτόν τον καιρό των διαρκών πτώσεων, δεν είχαμε παύσει -ούτε άλλωστε μπορούσε να μας εμποδίσει κανείς- να ονειρευόμαστε. Τα όνειρα όμως, λένε πάλι οι σοφοί, κρύβουν συχνά και τις προσδοκίες μας».

Πηγή: http://www.protagon.gr -του Γιώργου Γραμματικάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Στην 71η θέση η Ελλάδα για τις περιβαλλοντικές της επιδόσεις...

Την 71η θέση καταλαμβάνει η Ελλάδα στον Κατάλογο Περιβαλλοντικής Επίδοσης 2012, που συντάχθηκε από ειδική μονάδα ερευνητών των αμερικανικών πανεπιστημίων Γέιλ και Κολούμπια. Η περιβαλλοντική αξιολόγηση των κρατών από τους ερευνητές των δυο πανεπιστημίων ξεκίνησε το 2006 και έκτοτε καθιερώθηκε ως θεσμός με τον Κατάλογο Περιβαλλοντικής Επίδοσης να δημοσιεύεται ανά διετία. Για την έκδοση του καταλόγου οι επιστήμονες βαθμολογούν τις επιδόσεις 163 κρατών, βάσει 25 πράσινων δεικτών που αφορούν στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα και υγεία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι εξετάζονται οι επιδόσεις κάθε χώρας στους τομείς της γεωργίας, της αλιείας και της δασοπονίας, ενώ λαμβάνονται υπόψη τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης και εκπομπών, καθώς και η ποιότητα των υδάτων. Οι παραπάνω δείκτες αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για τις κυβερνήσεις, διευκολύνοντας τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των περιβαλλοντικών πολιτικών που υιοθετούνται.

Διαβάστε περισσότερα...

Η μεγάλη αναμονή...

Είμαστε πολλοί που σ’ όλη μας τη ζωή περιμένουμε πάντα κάτι. Τί; Δεν ξέρουμε ακριβώς. Κάτι που να ‘ρθει και να γεμίσει – ή ν' αλλάξει – τη ζωή μας: μια μεγάλη αγάπη, μια μοναδική περιπέτεια, μια σπάνια τύχη, ίσως και μια τρομερή καταστροφή – δεν ξέρουμε. Αυτή η αναμονή, που κυβερνάει ωστόσο τη ζωή μας, είναι τόσο ακαθόριστη! Δεν υπάγεται στη σκέψη μας, αλλά στο ένστικτό μας. Είμαστε σαν εκείνο το μυθικό βασιλιά της Θούλης, που ρίχνει μέσα στ' ακύμαντα νερά της λίμνης του παλατιού του το πολύτιμο χρυσό κύπελλό του, μόνο και μόνο για να δει – επί τέλους – τα νερά της να ταράζονται. Ζούμε με την προσδοκία να δούμε τα νερά της ζωής μας να ταραχθούν. Κάθε φορά που γνωρίζουμε μια γυναίκα, που παίρνουμε ένα βαπόρι, που φθάνουμε σε μια ξένη πολιτεία, που καταπιανόμαστε με κάτι, η καρδιά μας χτυπάει και λέμε μέσα μας: «Να 'ναι γι' αυτή τη φορά;». Και κάθε φορά διαπιστώνουμε πως δεν είναι. Μου έδειξαν κάποτε σ' ένα μουσείο της βορινής Μπρυζ μια δαντέλα – θαύμα υπομονής - που την έπλεκε 15 χρόνια μια Φλαμανδή πυργοδέσποινα, περιμένοντας το γυρισμό του άντρα της που είχε φύγει με τους Σταυροφόρους για τους Άγιους Τόπους. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την ψυχή μας μ' αυτή τη Φλαμανδή. Όλη μας η ζωή είναι σα μια διασκέδαση της αναμονής μας, ένα μηχανικό πήγαιν' έλα σαν κάποιου που περιμένει στον τόπο ενός ραντεβού μια γυναίκα που αργεί να 'ρθει. Είναι μερικοί, πιο τολμηροί ή πιο ανυπόμονοι, που, μην υποφέροντας πια την πολύκαιρη αναμονή, ξεκινάνε μια μέρα σ' αναζήτηση αυτού του Κάτι – του μοναδικού και του εξαίσιου - όπως ξεκινούσαν άλλοτε άνθρωποι για ν' ανακαλύψουν το θρυλικό Ελδοράδο, την πολιτεία που ήταν όλη καμωμένη από χρυσό. Τους ανθρώπους αυτούς τους αναγνωρίζει κανένας εύκολα: είναι εκείνοι που τους βλέπουμε μοναχούς στην πλώρη (κι όχι στη πρύμη) των καραβιών που ταξιδεύουν ή εκείνοι που τους συναντάμε σε ξένες πολιτείες σα ναυαγισμένους και με μια πένθιμη συλλογή στο βλέμμα. Είναι οι τυχοδιώχτες, οι ονειροπόλοι, οι «ξεριζωμένοι» από το δέντρο της κοινωνίας ή της πατρίδας τους άνθρωποι, που έφυγαν για να βρουν το Ελδοράδο τους και δεν το βρήκαν… Ω, δεν είναι δυνατό! Η τόσο βαθειά και τόσο έμμονη αυτή αναμονή δεν μπορεί να 'ναι απατηλή. Αυτό το Κάτι, που το υποσυνείδητό μας περιμένει, θα υπάρχει, δεν είναι δυνατό παρά να υπάρχει. Γιατί πώς να εξηγηθεί τόση λαχτάρα, η τόση πεποίθηση και η τόση, στο τέλος, βουβή πίκρα; Θα υπάρχει, αλλά πώς να ξέρει κανένας σε ποιό τόπο, σε ποιά στιγμή, σε ποιο πρόσωπο θα συναντήσει αυτό το κάτι, που θ' αλλάξει ολότελα τη ζωή του ή που θα τον κάνει να βρει νόημα στη ζωή του; Πώς να το ξέρουμε, φτωχοί άνθρωποι; Κι έτσι η ζωή κυλάει σ' αυτή την αναμονή σαν τον άμμο μέσα από τα δάχτυλα μας. Θα μπορούσαμε, βέβαια, κι εμείς, σαν τους ανθρώπους εκείνους του Ουάιλδ που βάζουν στη ζωή τους προορισμό να γίνουν καντηλανάφτηδες και γίνονται, να 'χαμε πραγματοποιήσει μια ζωή – που ίσως και να 'ταν ευτυχισμένη. Αλλά η ανάγκη του ξεχωριστού, του σπάνιου και του ωραίου ήταν τόσο επιταχτική μέσα μας, που θυσιάσαμε τα πάντα στην αναμονή τους. Σ' αυτή τη θυσία υπάρχει απερίγραπτος σπαραγμός. Υπάρχει όμως και ικανοποίηση. «Γιατί τάχα αυτή η ικανοποίηση;» θα παρατηρήσουν ειρωνικά μερικοί. «Δεν γίνατε ούτε καντηλανάφτηδες!»… Αλήθεια, δε γίναμε τίποτε. Αλλά η ικανοποίησή μας είναι ακριβώς ότι δε γίναμε «καντηλανάφτηδες»!...

Στο πολύ όμορφο βιβλίο «Αποχρώσεις», - Κώστας Ουράνης, εκδόσεις "Εστία".
Πηγή: http://www.aksioprepeiakantoxh.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η "πράσινη" ανάπτυξη είναι «η νέα μορφή αποικιοκρατίας»...

Σε πλήρη αποτυχία κατέληξε τελικά η Σύνοδος του ΟΗΕ "Rio+20" για την "πράσινη" ανάπτυξη, η οποία ολοκληρώθηκε στις 22 Ιουνίου, στην πρωτεύουσα της Βραζιλίας, είκοσι χρόνια μετά την ιστορική "Σύνοδο του Ρίο", στην οποία η ανθρωπότητα αναγνώρισε τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα και υποσχέθηκε να τους αντιμετωπίσει. Από τότε βέβαια πολλά άλλαξαν στο παγκόσμιο οικονομικοπολιτικό σκηνικό και πλέον με την πρόφαση της "Κλιματικής Αλλαγής" η οικονομία της "πράσινης ανάπτυξης" έχει έρθει στο προσκήνιο φέρνοντας μαζί της μια θύελλα που στο πέρασμά της σαρώνει λαούς κι ανθρώπους, χώρες και κοινωνίες, βουνά, θάλασσες και ποτάμια! Έτσι δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως αναμενόμενο το φιάσκο στο οποίο κατέληξε η τωρινή Σύνοδος του ΟΗΕ "Rio+20"! Το σχέδιο της τελικής συμφωνίας, του "Rio+20" χαρακτηρίζεται από όλους ως ένα γενικό ευχολόγιο. Οι θιασώτες της "Πράσινης Ανάπτυξης"- με πρωτεργάτες τους Γερμανούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση- απαιτούσαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν τα επόμενα χρόνια σε όλους τους οικονομικούς τομείς! Οι επικριτές της- κυρίως οι αναπτυσσόμενες χώρες- έθεταν όρους για να εξασφαλίσουν ότι οι στόχοι που έθεταν οι Βορειοευρωπαίοι δεν θα τις γονάτιζαν οικονομικά. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι ακτιβιστές του Περιβάλλοντος έβαζαν σε προτεραιότητα άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματική αλλαγής, της αποδάσωσης και της απώλειας βιοποικιλότητας. Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις έθεταν στόχους για την αντιμετώπιση μειζόνων κοινωνικών προβλημάτων όπως αυτό του υπερπληθυσμού της Γης και της αντιμετώπισης της πείνας! Όπως ήταν αναμενόμενο το τελικό κείμενο δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα ευχολόγιο... Τα βασικά σημεία του είναι: -Το κείμενο αναγνωρίζει την κοινωνική ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος ως βασικούς πυλώνες της αειφορίας. -Οι κυβερνήσεις συμφωνούν να συνεργαστούν προκειμένου να πάψει η κατανάλωση να υπερβαίνει τις δυνατότητες του πλανήτη. Παραδέχονται ότι απαιτούνται «επείγοντα μέτρα» κατά της μη βιώσιμης ανάπτυξης, δεν δίνουν όμως χρονοδιάγραμμα για αυτόν τον στόχο, ούτε παραθέτουν τα μέσα για την επίτευξή του. -Οι κυβερνήσεις υπόσχονται επίσης να αναζητήσουν μια νέα μέθοδο υπολογισμού της οικονομικής προόδου, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές παραμέτρους. -Οι κυβερνήσεις δεν δεσμεύονται να περιορίσουν τη χρήση ορυκτών καυσίμων, επαναλαμβάνουν όμως την παλαιότερη δέσμευσή τους για σταδιακή κατάργησή τους όταν κρίνονται «επιβλαβή και μη αποδοτικά». Το κείμενο ζητά επίσης τον καθορισμό «Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης», οι οποίοι θα αντικαταστήσουν τους λεγόμενους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας» που είχε θέσει ο ΟΗΕ για το 2015. Στην γενική...απογοήτευση για το τελικό κείμενο-απόφαση της συνόδου, το οποίο επί της ουσίας δεν περιλαμβάνει κανένα δεσμευτικό μέτρο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που πραγματεύεται, ήρθε να προστεθεί και η διαμάχη των αναπτυγμένων χωρών του Βορρά με τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες δεν αποδέχονται την έκκληση για τη μετάβαση σε μια «πράσινη οικονομία», θεωρώντας ότι αυτό απειλεί τις προοπτικές τους για ανάπτυξη. Όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες δήλωσε ότι η αυτοαποκαλούμενη "πράσινη οικονομία" είναι στην πραγματικότητα «η νέα μορφή αποικιοκρατίας»! Οι χώρες του πλούσιου Βορρά, είπε, «θέλουν να δημιουργήσουν μηχανισμούς παρέμβασης προκειμένου να παρακολουθούν και να εκτιμούν τις εθνικές πολιτικές χρησιμοποιώντας τις περιβαλλοντικές ανησυχίες ως δικαιολογία». Κάλεσε παράλληλα τις αφρικανικές χώρες να προστατεύσουν τους φυσικούς πόρους τους από τις πολυεθνικές εταιρείες. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος κατηγόρησε στο AFP τις ανεπτυγμένες χώρες ότι «λεηλατούν τον πλανήτη, καταναλώνοντας ελεύθερα τους φυσικούς πόρους». Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, το περιοδικό Nature ανέφερε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες διαφώνησαν με τη χρήση του όρου «πράσινη οικονομία» στο τελικό κείμενο της συνόδου εκτός αν ακολουθούνταν από τη φράση «στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης και της εξάλειψης της φτώχιας». Το τελικό 50σέλιδο κείμενο έχει τίτλο «Το μέλλον που επιθυμούμε» και αναφέρει την καταπολέμηση της φτώχειας ως έναν από τους κυριότερους στόχους του μέλλοντος. Περιλαμβάνει επίσης τη δέσμευση ότι η οικονομία θα προσεγγίζει με πιο βιώσιμο τρόπο τους παγκόσμιους πόρους. Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέκριναν το τελικό κείμενο ως ...απαράδεκτο συμβιβασμό που στερείται ουσίας και που εμποδίζει την μετάβαση στην οικονομία της "Πράσινης Ανάπτυξης"! «Κανείς από όσους βρίσκονταν στην αίθουσα όταν υιοθετήθηκε το κείμενο δεν έμεινε ικανοποιημένος. Τόσο ανίσχυρο είναι!» δήλωσε η επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Κλιματική Αλλαγή, Κόνι Χέντεγκαρντ. Την ίδια στιγμή, εκπρόσωποι αυτοχθόνων πληθυσμών διοργάνωσαν «αντι-σύνοδο» στο Ρίο και εξέδωσαν διακήρυξη με την οποία χαρακτηρίζουν την «πράσινη» οικονομία «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και της Γης». Και ίσως αυτό είναι το πιο θετικό μήνυμα που μας έρχεται από το Ριο: Οι άνθρωποι και το περιβάλλον ξανάρχονται στο επίκεντρο της συζήτησης, κόντρα στα συμφέροντα των Μεγαλοεργολάβων και των Πολυεθνικών! Πηγή: http://konstantinosdavanelos.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Το ταξίδι της Ηλεκτρικής Ενέργειας...

Μια εκπαιδευτική ταινία μικρού μήκους animation που εξηγεί την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη Δυτική Μακεδονία. 

1. Συνεργάστηκαν: Παιδαγωγική Σχολή Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας 
2. Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας 
3. ΔΕΗ 

3ο βραβείο στο διαγωνισμό Μάθηση και Τεχνολογία 2011
Επιστημονική επιμέλεια – σενάριο:
Άννα Σπύρτου – Επίκουρος καθηγήτρια
Βασιλική Κάλφα – Φοιτήτρια
Παρασκευή Τσιγγένη – Φοιτήτρια
Σκηνοθεσία – Animation – Μουσική – Αφήγηση: Ηλίας Πιερράκος

Διαβάστε περισσότερα...

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο άστεγος ως φάρμακο...

Μέσα στην κρίση η πανουργία της επιβίωσης διατηρεί και ανανεώνει τις δυνάμεις της. Επινοεί τρόπους να συνομιλεί με τον χαμό και να τον οικειοποιείται προς όφελός της. Παράδειγμα η χρήση που γίνεται στο θέαμα των αστέγων. Ο νέος άστεγος, που δεν είναι πλέον ούτε χρήστης ηρωίνης ούτε αλκοολικός, δεν έχει δηλαδή τα γνωρίσματα του παραδοσιακού αστέγου, έχει κερδίσει μια αξιοζήλευτη θέση στην καρδιά μας, στη μικρή οθόνη, σε όλα τα μίντια. Ενα παράξενο φάρμακο η θέα του αστέγου. Ιδού μερικές από τις ιαματικές λειτουργίες του:

ΗΣΥΧΑΖΕΙ: Αυτός δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι εγώ εκείνος που λέει «λαχείο είναι να έχεις ένα κρεβάτι να ξαπλώσεις». Δεν είμαι εγώ εκείνος που έχει ένα χαρτόκουτο για σπίτι και μια κουβέρτα για περιουσία. Τα δύο παιδιά στον κάδο που ερίζουν για ένα σάπιο πορτοκάλι δεν είναι τα δικά μου παιδιά. Αντέχω. Δεν βρίσκομαι μέσα στην κατολίσθηση. Και μάλιστα με έναν μαγικό τρόπο πείθομαι ότι όσο ο άστεγος είναι στον δρόμο τόσο εγώ παραμένω σπίτι μου.

ΕΞΙΛΕΩΝΕΙ: Να λοιπόν που είμαι ευαίσθητος. Εχω μια στεναχώρια έτσι καθώς τους βλέπω και τους ακούω. Ακόμα και ο εξαθλιωμένος αλλοδαπός που παγώνει στο παγκάκι με θλίβει. Συγκινούμαι. Δεν είμαι κτήνος. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε; Ανθρωπος!».

ΞΟΡΚΙΖΕΙ: Εξω-από-το-σπίτι μου κατοικεί «το έσχατο της μοίρας μου».

ΕΘΙΖΕΙ: Ξανά και ξανά η ίδια εικόνα της αλλότριας εξαθλίωσης. Ενα οικείο και γνώριμο πράγμα που σου λείπει και το αναζητάς όταν δεν το συναντάς στην τηλεόραση. Εθίζεσαι. Δεν αποτελεί πλέον σκάνδαλο η ύπαρξή του.
Η κοινοτοπία του κακού κέρδισε. Και ο κίνδυνος της αστεγοποίησης της δικής σου ζωής μπήκε για την ώρα στο ψυγείο της εφήμερης Ιστορίας μας.

Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα - Φωτεινή Τσαλίκογλου είναι συγγραφέας, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο.

Διαβάστε περισσότερα...

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Πνίγεται το Προάστιο από τον κλοιό αποθέσεων της ΔΕΗ...

Σε δραματικές συνθήκες ζουν οι κάτοικοι του Προαστίου, τοπική κοινότητα του δήμου Εορδαίας, καθώς στη βαριά περιβαλλοντική ρύπανση που επικρατεί εδώ και μέρες στην περιοχή εξ αιτίας της εξορυκτικής δραστηριότητας της ΔΕΗ αλλά και της λειτουργίας του γειτονικού λιγνιτικού σταθμού του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, έρχεται να προστεθεί και η διακίνηση χιλιάδων τόνων στείρων υλικών (χωμάτων) από την εξόρυξη λιγνίτη, που εναποθέτει η ΔΕΗ στο αγρόκτημα του Προαστίου και έχει περικυκλώσει κυριολεκτικά τον οικισμό. Η δυσφορία των κατοίκων τις τελευταίες μέρες έχει εκτιναχθεί κατακόρυφα, καθώς το φαινόμενο της ρύπανσης επιδεινώνεται και λόγω των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή (ζέστη και άπνοια), καθώς δεν βλέπουν να λαμβάνονται κάποια μέτρα για τον περιορισμό του προβλήματος που προξενεί η δραστηριότητα της ΔΕΗ στον οικισμό. Δεν πάει μάλιστα καιρός- έως και τον προηγούμενο μήνα, που τα φορτηγά αυτοκίνητα ιδιωτών εργολάβων που εκτελούν χωματουργικές εργασίες για λογαριασμό της ΔΕΗ περνούσαν μέσα από τον οικισμό σκορπίζοντας χώμα και σκόνη στο διάβα τους, γεγονός που προξένησε έντονες διαμαρτυρίες αλλά και την άμεση παρέμβαση- διαμαρτυρία του προέδρου της τοπικής κοινότητας Δημήτρη Κριαρίδη προς τη διεύθυνση του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτική Μακεδονίας, με αίτημα την απαγόρευση διέλευσης των φορτηγών που μεταφέρουν χώμα στις αποθέσεις μέσα από τον οικισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κάτι σαν περιφερειακή οδός για τη διέλευση των φορτηγών. Το πρόβλημα ωστόσο παραμένει, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι του Προαστίου, οι οποίοι τονίζουν ότι δεν μπορεί να μετακινούνται καθημερινά τόνοι χωμάτων δίπλα από τον οικισμό χωρίς να επιβαρύνεται η ατμόσφαιρα της περιοχής, μιας περιοχής που βρίσκεται ούτως ή άλλως κάτω από τις καμινάδες του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας. Καλούν λοιπόν τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες να παρέμβουν για να απαγορευθεί, τουλάχιστον την περίοδο αυτή που επικρατούν συνθήκες καύσωνα στην περιοχή, η διακίνηση φορτηγών που μεταφέρουν στείρα υλικά στις αποθέσεις. Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι η όλη ιστορία δημιουργίας αποθέσεων στείρων υλικών από τις εξορύξεις της ΔΕΗ πέριξ του Προαστίου γίνεται κατά παράβαση των περιβαλλοντικών όρων από τη ΔΕΗ, καθώς η ΔΕΗ διενεργεί αποθέσεις σε κτηματική περιοχή που δεν της ανήκει. Διότι, το δημοτικό συμβούλιο Εορδαίας όταν στη συνεδρίασή του στις 31 Ιανουαρίου κλήθηκε να γνωμοδοτήσει στο αίτημα για την εκμίσθωση στη ΔΕΗ κοινόχρηστης έκτασης 457.7 στρεμμάτων από αγροκτήματα των οικισμών Προαστίου- Ασβεστόπετρας- Μαυροπηγής, με σκοπό την απόθεση στείρων υλικών στο χώρο της εξωτερικής απόθεσης του ορυχείου Μαυροπηγής, απέρριψε ομόφωνα το αίτημα της ΔΕΗ, με το αιτιολογικό ότι η ζητούμενη περιοχή είναι χώρος διαβίωσης πτηνών (τρυγόνια) και υπάρχουν εκατοντάδες αυτοφυή δένδρα κατά μήκος και γύρω από το «Ρέμα της Τρυγόνας». Πόσο μάλλον που η ΔΕΗ έχει μπαζώσει ήδη το εν λόγω Ρέμα και το μεγαλύτερο μέρος της ζητούμενης έκτασης με αποθέσεις και έρχεται εκ των υστέρων να εκμισθώσει τις απαιτούμενες εκτάσεις.

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος - Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αναρχικός δάσκαλος (version 3.0)...

Όσοι αγαπούν τις νέες ιδέες κινούν τα γρανάζια του κόσμου, του δίνουν ανάσες να μη σαπίσει. Οι υπόλοιποι συνήθως τον διοικούν. Εκεί είναι που επεμβαίνουν οι αναρχικοί δάσκαλοι αυτού του κόσμου. Αυτοί που πιστεύουν πως η προσωπική ανάπτυξη του καθενός, είναι η σπουδαιότερη μορφή αντίστασης, η σπουδαιότερη μορφή επανάστασης. Αυτοί που πιστεύουν πως αν δώσεις περισσότερα από όσα λαμβάνεις θα λάβεις περισσότερα από όσα έδωσες. Όσοι θεωρούν πως το μεγαλύτερο θαύμα είναι ότι ζούμε και είναι περισσότερο από σίγουρο πως αν οι ίδιοι κάποτε πεθάνουν, θα είναι από υπερβολική δόση ζωής. Όσοι θεωρούν πως είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε εμείς. Μόνο που εμείς μπορούμε να γίνουμε όποιος θέλουμε. Εκείνοι που ξέρουν πως τα «όχι» που προτιμούμε υπάρχουν γιατί κάποιος βρέθηκε να τους πει το «ναι», πως τα «Ποτέ» που ξεστομίζουμε γεννιούνται απ’ τα ίδια Πι με τα «Πάντα» που αποφεύγουμε. Εκείνοι που δεν μένουν στο ύψος τους ποτέ, που συνεχώς ψηλώνουν, που είναι έτοιμοι να ξαναγράψουν τις βιβλιοθήκες του κόσμου, να εφεύρουν καινούρια αυτονόητα. Είναι πια γνωστό. Σε κάποια παλιά δεν είναι να έχεις μπέσα. Αν ο συγκεκριμένος αναρχικός δάσκαλος μπορούσε να μιλήσει, θα σας έλεγε πως δεν κρατά μολότοφ, κρατά λουλούδια. Μόνο που τα λουλούδια για να προστατέψουν την ομορφιά, το χρώμα, το άρωμά τους, χρησιμοποιούν αγκάθια. Αν ο συγκεκριμένος αναρχικός δάσκαλος μπορούσε να μιλήσει, θα σας έλεγε πως οι άλλοι είμαστε εμείς, αλλά δεν το ξέρουμε ακόμα. Πως αν αλλάξουμε εμείς, αλλάζουν όλοι. Αν ο συγκεκριμένος αναρχικός δάσκαλος μπορούσε να μιλήσει, θα σας έλεγε πως πριν από κάθε του ανάσα, ελπίζει. Η ελπίδα γι’ αυτόν, πεθαίνει πάντα τελευταία και ανασταίνεται πρώτη, όταν βρεθούν δέκα άνθρωποι να πουν «όχι» σε όσα μας σκοτώνουν. Κι οι δέκα γίνουν εκατό κι οι εκατό γίνουν χίλιοι κι οι χίλιοι γίνουν «όλοι» κι οι «όλοι» γίνουμε «εμείς». Όλοι μας κρύβουμε έναν αναρχικό δάσκαλο μέσα μας. Δεν τον κρύβουμε, είμαστε αυτός γιατί μπορούμε να γίνουμε τέτοιος. Κι αν μας έπεισαν κάποτε πως γεννιόμαστε, κι όχι ότι γινόμαστε, ήρθε η ώρα να τους πούμε ότι γεννιόμαστε για να γίνουμε.

Πηγή: http://www.protagon.gr - Νικόλας Σμυρνάκης

Διαβάστε περισσότερα...

Ρύπανση και αιωρούμενα σωματίδια κάνουν αποπνηκτική την ατμόσφαιρα στο Ενεργειακό Λεκανοπέδιο...

Στα ύψη παραμένει για ακόμη ένα 24ωρη η ατμοσφαιρική ρύπανση στο ενεργειακό λεκανοπέδιο, αφού οι δραστηριότητες της ΔΕΗ και οι υψηλές εκπομπές από τους ΑΗΣ έχουν κάνει αποπνηκτική την ατμόσφαιρα στη Δυτική Μακεδονία. Οι σημερινές ενδείξεις του εργαστηρίου μέτρησης της Ατμόσφαιρας του ΚΕΠΕ είναι ενδεικτικές: Δείκτη ρύπανσης 10/10 σε Αγίου Αναργύρους Φλώρινας και Οικισμό Πτολεμαΐδας και 7/10 στους σταθμούς μέτρησης στη ΔΕΗ σε Μαυροπηγή και Ποντοκώμη. Οι κάτοικοι αλλά και όσοι χρειάστηκε να περάσουν σήμερα αλλά και χθες και προχθές από την περιοχή προς Πτολεμαΐδα (Ποντοκώμη, Μαυροπηγή,), βλέπουν ένα σύννεφο σκόνης και τέφρας να έχει “καθίσει” πάνω από τις καμινάδες των ΑΗΣ και η ρύπανση να είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού.

Πηγή: http://kozanimedia.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Γράφωντας ιστορία...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ για την ευτυχία...

Τις καταστροφικές κι αβέβαιες μέρες που ζούμε οι χώροι διαφυγής μοιάζουν να είναι ελάχιστοι και η απλή συνταγή του Άλφρεντ Χίτσκοκ για την ευτυχία να ηχεί από παράδοξη έως προκλητική. Ωστόσο μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να βρούμε τη δύναμη και την πίστη να νικήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που υπονομεύουν τη δημιουργικότητα. Από αυτήν την άποψη, ο μετρημένος και ζυγισμένος λόγος του Χίτσκοκ έχει κάτι σε όλους να πει.Το απόσπασμα του video περιέχεται στο «A Talk With Hitchcock», μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ στον Fletcher Markle, το 1964, για τη σειρά Telescope του CBC

Πηγή: http://ksipnistere.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Ήρθε για να μείνει η ρύπανση...

Σταθερά στο κόκκινο βρίσκεται από τις αρχές της εβδομάδας η ρύπανση στο λεκανοπέδιο Κοζάνης-Πτολεμαϊδας-Φλώρινας. Στις 8 το πρωί στη περιοχή του οικισμού Πτολεμαϊδας και των Αναργύρων Φλώρινας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας στους σταθμούς μέτρησης της ΔΕΗ, ο δείκτης ρύπανσης βρίσκονταν στην ανώτατη κλίμακα 10. Την ίδια ώρα στο σταθμό της Μαυροπηγής τα επίπεδα των ρύπων ήταν στην κλίμακα 7 στα 10 και της Ποντοκώμης στην κλίμακα 5 στα 10. Πηγή: ΕΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ – Σύνταξη Μάκης Νασιάδης

Διαβάστε περισσότερα...

Το αετόπουλο στο κοτέτσι...

“Μια άνοιξη ένας αγρότης διασκέδαζε καθημερινά μ’ ένα ζευγάρι αετών που τους έβλεπε να πετούν, να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν κοντά στο κτήμα του.
Όταν μετά από μερικές μέρες τους έχασε, πήγε στον τόπο όπου είχε εντοπίσει ότι κατέβαιναν, για να δει τι υπήρχε εκεί, βρήκε μια εγκαταλειμμένη φωλιά μ’ ένα αυγό μέσα. Πήρε το αυγό, το πήγε στο κοτέτσι και το έβαλε μαζί με τα αυγά μιας κότας, με την ελπίδα να το κλωσήσει εκείνη, να γεννηθεί το αετόπουλο, να μεγαλώσει και να πετάξει.
Σε δύο βδομάδες το αυγό άνοιξε και ένα υγιέστατο αετόπουλο γεννήθηκε. Ζώντας ανάμεσα στα κοτόπουλα, άρχισε σιγά σιγά να μαθαίνει και να συνηθίζει τους τρόπους τους και να θρέφεται με το καλαμπόκι που ο αγρότης τα τάιζε. Ξαφνικά ένα ηλιόλουστο πρωινό βλέπει από πάνω του πουλιά να πετάνε. ‘Τι θαυμάσιο είναι να πετάς έτσι! Θα ήθελα πολύ να μπορέσω να πετάξω κι εγώ’ σκέφτηκε.
Μόλις είπε την ιδέα του στα κοτόπουλα, εκείνα γέλασαν και του απάντησαν: ‘Τι ηλίθια ιδέα! Εσύ είσαι κοτόπουλο. Τα κοτόπουλα δεν πετούν! . Ποτέ δε θα μπορέσεις να πετάξεις,! ό,τι κι αν κάνεις’. Η μητέρα του φοβισμένη του είπε: ‘Αν προσπαθήσεις να πετάξεις, θα πέσεις πάνω στα σύρματα του κοτετσιού και θα σπάσεις τα φτερά σου’. Ο κόκκορας πατέρας του συμπλήρωσε με το λογικό επιχείρημα: ‘Ακόμα κι αν πετάξεις, θα είναι πολύ δύσκολο να βρεις τροφή, θα πεινάσεις και θα πεθάνεις’.
Όλα τα κοτόπουλα συμφώνησαν ότι το μικρό αετόπουλο δεν έπρεπε να προσπαθήσει να πετάξει. ‘Είναι ονειρεμένα να πετάς ψηλά όπως τα πουλιά’ έλεγε και ξαναέλεγε στον εαυτό του. ‘Επιθυμώ τόσο πολύ να το καταφέρω’. Κοίταζε και ξανακοίταζε τα πουλιά που πετούσαν στον αέρα και άρχισε να μελαγχολεί. Αλλά ποτέ δεν προσπάθησε. Πίστεψε τα κοτόπουλα. Όσο οι μέρες περνούσαν, το αετόπουλο όλο και λιγότερο μίλαγε για το πέταγμα. Δεν μπορούσε όμως να βγάλει από την καρδιά του τη μεγάλη του επιθυμία να πετάξει. Η θλίψη κι ο καημός του άρχισαν σιγά σιγά να κατασπαράζουν το σώμα του. Η τροφή και η επιθυμία για ζωή έχασαν κάθε νόημα για εκείνο.
Πέρναγε όλο και περισσότερες ώρες μόνο του, συχνά μέσα στο πέτρινο κοτέτσι. Κάποια μέρα ο αγρότης παρατήρησε ότι έλειπε από την αυλή του κοτετσιού. Πίστεψε ότι το αετόπουλο μεγάλωσε και πέταξε, αλλά! πήγε να το επαληθεύσει. Το κοτέτσι ήταν σκοτεινό, αλλά όταν άναψε το φως, μέσα σε μια γωνία είδε ένα σωρό από μαύρα φτερά. Τα σήκωσε και ήταν το αετόπουλο. Είχε πεθάνει από τη θλίψη του.”

Το δίδαγμα της ιστορίας λοιπόν είναι να μην πάψει ποτέ κανείς να πιστεύει ότι είναι αετόπουλο και ότι μπορεί να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει. Το να βρει κανείς τους δρόμους της ζωής δεν είναι ποτέ ζήτημα γνώσης και συμβουλών, αλλά η ανακάλυψη της ίδιας της ψυχής μας.Και αυτό μόνο ο εαυτός μας μπορεί να το επιτύχει.
Πολλοί από εμάς αν κάνουμε την εσωτερική αναζήτηση μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αετόπουλα που ζούμε σε κοτέτσι, και ψάχνοντας γύρω μας για κοτόπουλα, θα δούμε πολλά. Στο χέρι μας είναι να ανακαλύψουμε λύσεις και τρόπους να πετάξουμε μακριά από το δικό μας κοτέτσι.
Πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να δοκιμάσουμε. Αν δοκιμάσουμε, θα πετύχουμε κάτι. Κι αν πετύχουμε, θα πιστέψουμε στον εαυτό μας. Κανείς δεν γεννιέται με πίστη, με τσαγανό, με κουράγιο και όνειρα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ζωής μας. Αρκεί να ζούμε το ταξίδι της μαθησιακά. Να μαθαίνουμε και να βελτιωνόμαστε συνεχώς από τις εμπειρίες μας, τα λάθη, τις αποτυχίες, τις επιτυχίες, τις δικές μας και των άλλων. Να παρατηρούμε και να καταλαβαίνουμε το περιβάλλον μας. Να εντοπίζουμε τους περιορισμούς, τις ευκαιρίες, και τις απειλές που υπάρχουν μέσα σε αυτό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μπουραντά ‘Ολα σου τα μαθα μα ξέχασα μια λέξη’

Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Παράγουν ηλεκτρική και θερμική ενέργεια από κουκούτσια ροδάκινου...

«Καίτε μια περιουσία και απλά δεν το ξέρετε, ενώ επιβαρύνετε το περιβάλλον άνευ λόγου και αιτίας» λένε στους Έλληνες αγρότες επιστήμονες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και ο μηχανολόγος μηχανικός Θεόδωρος Χατζαυγουστής και τούς προτείνουν μία καινοτόμο λύση για την αντιμετώπιση των ενεργειακών τους αναγκών και, μάλιστα, από τα «σκουπίδια» που παράγουν! Πρόκειται, όπως εξηγεί ο κ. Χατζαυγουστής, για το SMARt-CHP biomass energy, ένα κοντέινερ που έχει τη δυνατότητα να παράγει ηλεκτρική και θερμική ενέργεια, αξιοποιώντας τα υπολείμματα στις αγροτικές περιοχές. Το κοντέινερ αυτό, το οποίο έχει τη δυνατότητα μεταφοράς με γερανό, βρίσκεται ήδη σε πιλοτική λειτουργία και μέχρι στιγμής έχουν αξιοποιηθεί 1500 κιλά κουκούτσια από ροδάκινο και ισάριθμα κουκούτσια από ελιές, ενώ την τρέχουσα περίοδο επιχειρείται να αξιοποιηθούν τα κουκούτσια από τα σταφύλια. Στο πλαίσιο του συστήματος αυτού, σύμφωνα με τον κ. Χατζαυγουστή, καταναλώνονται 5-5,5 κιλά βιομάζας ανά ώρα- ήτοι 35 τόνοι ετησίως- η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια έχει υπολογιστεί στα 33 MW/h και η θερμική στα 86 MW/h, με την ολική απόδοση να ανέρχεται στο 89%. Το «SMARt-CHP biomass energy», που θα είναι δυνατό να διατεθεί και για εμπορική χρήση, αποτελεί κατ’ ουσίαν μία φορητή μονάδα παραγωγής ενέργειας μικρής κλίμακας, για την ενεργειακή αξιοποίηση αγροτικών παραπροϊόντων, τα οποία παράγονται σε αγροτικές περιοχές, όπου είναι διαθέσιμες μεγάλες ποσότητες υπολειμμάτων βιομάζας. Αυτή η μονάδα καθιστά δυνατή τη λειτουργία κοντά στον τόπο προέλευσης της πρώτης ύλης και οδηγεί ακόμα και στην ελαχιστοποίηση του κόστους μεταφοράς και logistics. Η μονάδα, αποτελείται από έναν αντιδραστήρα αεριοποίησης, συζευγμένο με μηχανή εσωτερικής καύσης, τροποποιημένη, ώστε να λειτουργεί με το παραγόμενο αέριο, προς παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας, πετυχαίνοντας έτσι υψηλή ενεργειακή και περιβαλλοντική απόδοση. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα του έργου είναι: ελαχιστοποίηση των αγροτικών υπολειμμάτων, εμπορευματοποίηση μικρής κλίμακας αποκεντρωμένων μονάδων, αύξηση του δημόσιου ενδιαφέροντος σε θέματα περιβάλλοντος και εξοικονόμησης ενέργειας, προώθηση αγροτικών δραστηριοτήτων σε τοπικό επίπεδο, υποστήριξη βιο-επιχειρήσεων / επιχειρηματικότητας σε τοπικό επίπεδο και αύξηση της εθνικής παραγόμενης ενέργειας και ασφάλειας στη διανομή. Τα αναμενόμενα οφέλη από την εφαρμογή του SMARt-CHP είναι: εκτίμηση του βιοενεργειακού δυναμικού και της διασποράς του στη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, εξασφάλιση της λειτουργίας του SMARt-CHP, μέσω της επιτυχημένης του εφαρμογής μετά τη διαχείριση των συσχετιζόμενων τεχνικών και διαχειριστικών θεμάτων και πιθανών προβλημάτων, προώθηση του δυναμικού της χρήσης υπολειμμάτων βιομάζας για αποκεντρωμένη συμπαραγωγή στους συμμετέχοντες στο έργο και στις στοχευόμενες ομάδες, μεταφορά τεχνικών και στρατηγικών γνώσεων μεταξύ των δικαιούχων, των στοχευόμενων ομάδων και τους «παίκτες κλειδιά» και συμμετοχή και εκπαίδευση του προσωπικού και από τον ιδιωτικό (αγροτικές επιχειρήσεις) και από τον δημόσιο τομέα (τοπικές αρχές), σε θέματα και μεθόδους χρήσης βιομάζας για συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας. Αυτό θα εξασφαλίσει τη συνέχεια των αποτελεσμάτων του έργου μετά το τέλος του, όπως επεσήμανε. Η ιδέα του SMARt-CHP συνδυάζει δύο καθιερωμένες τεχνολογίες: την αεριοποίηση βιομάζας και την ηλεκτροπαραγωγή από κινητήρες αερίου, για να παράγει μία καινοτόμα μονάδα, ικανή να λειτουργεί σε διάφορες τοποθεσίες, παράγοντας θερμότητα και ηλεκτρισμό με υψηλή θερμοδυναμική απόδοση. Η θερμική χρήση της βιομάζας πραγματοποιείται σε έναν αντιδραστήρα ρευστοποιημένης κλίνης, όπου παράγεται αέριο καύσιμο. Ο αεριοποιητής είναι συζευγμένος με έναν κινητήρα αερίου, ο οποίος είναι κατάλληλα τροποποιημένος και βελτιστοποιημένος ώστε να λειτουργεί με το αέριο χαμηλού ενεργειακού περιεχομένου του αεριοποιητή. Η ψύξη του αερίου είναι απαραίτητη πριν την εισαγωγή του στον κινητήρα. Μία καινοτόμα πτυχή του έργου είναι η χρήση του θερμικού περιεχομένου του παραγόμενου αερίου, προς ξήρανση των εισαγόμενων αγρο-υπολειμμάτων στην επιθυμητή ποσότητα περιεχόμενης υγρασίας. Αποκαθιστώντας το περιεχόμενο θερμικής ενέργειας και χρησιμοποιώντας το ως ενέργεια ξήρανσης, η μονάδα SMARt-CHP γίνεται μία ευέλικτη μονάδα από άποψη καυσίμου, ικανή να χρησιμοποιήσει ποικίλα είδη βιομάζας. Το έργο ξεκίνησε να τρέχει την 1η Μαΐου του 2010 και ολοκληρώνεται στις 31 Δεκεμβρίου φέτος, με το κόστος του να ανέρχεται στα 919.557 ευρώ, εκ των οποίων μάλιστα τα 450.143 ευρώ αφορούν σε ευρωπαϊκή συμμετοχή μέσω του κοινοτικού προγράμματος Life+, για τη διατήρηση και προστασία περιβάλλοντος. Στο έργο συμμετέχουν η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αμυνταίου, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τα Εργαστήρια Εφαρμοσμένης Θερμοδυναμικής και Τεχνολογίας Χημικών Εγκαταστάσεων του ΑΠΘ και η Δημοτική Επιχείρηση Τηλεθέρμανσης Πτολεμαϊδας. Σήμερα, θα γίνει επιδεικτική λειτουργία του έργου στις εγκαταστάσεις του οινοποιείου της ΕΑΣ Αμυνταίου.

Πηγή: http://www.agelioforos.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ψάχνοντας για ισορροπία...

Διαβάστε περισσότερα...

Στο “κόκκινο” και πάλι η ατμοσφαιρική ρύπανση στο ενεργειακό λεκανοπέδιο...

Στο “κόκκινο” βρίσκεται για ακόμη μια φορά το τελευταίο διάστημα, η ρύπανση στο ενεργειακό λεκανοπέδιο της Δυτικής Μακεδονίας, με την αμτόσφαιρα να είναι ιδιαίτερα αποπνηκτική πάνω από τον ουρανό σε Κοζάνη και ιδιαίτερα την περιοχή της Πτολεμαΐδας αλλά και της Φλώρινας, ιδίως γύρω από τα ορυχεία και τους σταθμους της ΔΕΗ. Στα ύψη έιναι και οι ενδείξεις του ΚΕΠΕ. Ειδικότερα, οι σταθμοί μέτρησης του Εργαστηρίου Μέτρησης της ποιότητας της Ατμόσφαιρας (ώρα 10.45 π.μ.) σε Αγίους Αναργύρους (Φλώρινα) και Οικισμο (Πτολεμαΐδα) δείχνουν 10/10 δείκτη ρύπανσης, 7/10 έχει η Ποντοκώμη, ενώ 4/10 έχει η Μαυροπηγή! Για ακόμα μια φορά η άπνοια και η ζέστη των ημερών σε συνδυασμό με τις δραστηριότητες της ΔΕΗ έχουν επιβαρύνει σημαντικά το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων στην περιοχή.

Διαβάστε περισσότερα...

Αν γνώριζε ότι το μπορεί...

Το τι δεν μπορώ να κάνω μού το υποδεικνύει το μυαλό μου (η λογική). Η λογική δεν είναι ακλόνητη, επηρεάζεται σε απόλυτο βαθμό από τις συνθήκες. Έτσι, αν οι συνθήκες μού παρουσιάζουν ένα πρόβλημα ως άλυτο, θα πιστέψω ότι δεν μπορώ να το λύσω. Αν οι συνθήκες μού δείξουν ότι πρέπει να φοβάμαι, θα φοβηθώ.
Κανονικά, λένε, ο άνθρωπος και βουνά μπορεί να κινήσει..
Η ανωτέρω θεωρία έχει φανερωθεί σε αρκετούς εξ' υμών. Έχει συμβεί σε κατάσταση κρίσιμη να υπερβεί ο άνθρωπος εαυτόν και να κάνει πράγματα (θαύματα) που δεν περίμενε ποτέ ότι θα έκανε.
Τη δύναμη την έχει (ο κάθε άνθρωπος), δεν την βλέπει γιατί δεν την έχει του χεριού του. Για να την κάνεις του χεριού σου, αρκεί να σταματήσεις αυτό που την σταματάει.
Όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς, πες (ψήσε εσέ) ΜΠΟΡΩ.
Όταν νιώθεις φόβο, πες (ψήσε εσέ) ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ.
Εσύ μόνο μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου να μπορεί, να μην φοβάται. Το αίσθημα δικό σου είναι…
(Δύσκολο πολύ ναι, αλλά μία απόφαση είναι.. Μία απόφαση που θα δικαιώσει τον όποιο -όσο- πόνο/ταλαιπωρία πέρασες μέχρι να την πάρεις).

Πηγή: RAMNOUSIA - Στεφανία Λυγερού

Διαβάστε περισσότερα...

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας...

Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες. Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες, την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα, τη ραγδαία χειροτέρευση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. 200 χώρες του κόσμου συντονίζουν της ενέργειές τους για την καταπολέμηση του φαινομένου, μέσω του ΟΗΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή καθιερώθηκε και η 17η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποιησης και της Ξηρασίας. Στη χώρα μας, το ένα τρίτο των εδαφών υπόκειται σε υψηλό δυνητικό κίνδυνο ερημοποίησης.

 Πηγή:www.zougla.gr - Eπιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Διαβάστε περισσότερα...

Όταν είμαστε ενωμένοι 2...

Διαβάστε περισσότερα...

Τόνοι χώματος καταπλάκωσαν μηχανήματα της ΔΕΗ και τον κεντρικό δρόμο του ορυχείου Καρδιας! Απο θαύμα δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές...

Πηγή: http://kozani.tv/

Διαβάστε περισσότερα...

Επένδυσε...

Ξεκίνα τώρα να επενδύεις. Κάθε κρίση είναι μια τεράστια ευκαιρία.. να επενδύσουμε στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε. Βρες ανθρώπους στους οποίους αξίζει να επενδύσεις.. αφέσου και επένδυσε λίγο από τον χρόνο σου.. Μόνο αμα εμπιστεύεσαι απολαμβάνεις πραγματικά. Είναι λες και κλείνεις τα μάτια για λίγο και αφήνεις τον άλλο να σε οδηγήσει. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις μόνος σου αυτό που σε βοηθάει να κάνεις απλά είναι απολαυστικότερο να αφεθείς και να το κάνεις μαζί του. Αφέσου και μαζί με τις καινούργιες σου επενδύσεις πήγαινε παρακάτω, γιατί μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις αν κάτι αξίζει... όταν αυτό το κάτι είναι ικανό να σε πάρει παρακάτω..

Πηγή: http://ideata.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ασβεστόλιθος απειλεί το ορυχείο Μαυροπηγής...

Μία μελέτη για την ασφαλή εκμετάλλευση του ορυχείου Μαυροπηγής και για τους κινδύνους που εγκυμονούν από τη μη ορθολογική χρήση, εκπόνησε το Πολυτεχνείο Κρήτης για λογαριασμό της ΔΕΗ. Η μελέτη επιτάσσει «προσεκτική» διάνοιξη των ορυχείων με «ήπιες κλίσεις» των πρανών, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα των κατολισθήσεων, ενώ καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα για το γνωστό «ρήγμα» της Μαυροπηγής, προτείνοντας συγχρόνως την εγκατάσταση οργάνων παρακολούθησης της εξέλιξης του φαινομένου. Τη μελέτη παρουσίασε πριν από μερικές ημέρες ο επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του πολυτεχνείου Κρήτης, καθηγητής μεταλλειολογίας, Ζαχαρίας Αγιουτάντης. Η παρουσίαση έγινε στη διευθύντρια του ΛΚΔΜ Όλγα Κουρίδου και σε στελέχη εκμετάλλευσης των ορυχείων, παραβρέθηκε ο προϊστάμενος του τμήματος Γεωλογίας της ΑΝ.ΚΟ. Κώστας Νικολαΐδης, ενώ δεν μπόρεσε να παραβρεθεί ο επιστημονικός εκπρόσωπος του ΙΓΜΕ, αλλά βεβαίως η μελέτη είναι στη διάθεσή του. Η εκπόνησης της συγκεκριμένης επιστημονικής εργασίας, κρίθηκε απαραίτητη, καθώς στην περιοχή επέκτασης του ορυχείου Μαυροπηγής, παρουσιάζονται ασβεστολιθικά πετρώματα, τα οποία καθιστούν «προβληματική» την εκμετάλλευση, εφόσον δεν γίνει με τους όρους που επιβάλουν οι εδαφολογικές συνθήκες. «Στόχος μας είναι να οριοθετήσουμε το ορυχείο, καθώς παρατηρούνται γεωλογικές ιδιαιτερότητες», δήλωσε στον «Π» η διευθύντρια του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας. Η Όλγα Κουρίδου πρόσθεσε ότι «η μελέτη μας δίνει σαφή αποτελέσματα και συμπεράσματα, ώστε να προσαρμόσουμε τους κανόνες εκσκαφής και εκμετάλλευσης στα νέα γεωλογικά δεδομένα». Όπως προαναφέρθηκε στην περιοχή επέκτασης του ορυχείου Μαυροπηγής, παρατηρούνται έντονα ασβεστολιθικά πετρώματα. Ως εκ τούτου οι επιστήμονες συντάκτες της μελέτης, επισημαίνουν ότι απαιτείται μεγάλη προσοχή στις κλίσεις που πρέπει να έχουν τα πρανή, γι’ αυτό συστήνουν «ήπιες κλίσεις», καθώς οι απότομες κλίσεις μπορεί να προκαλέσουν κατολίσθηση του ορυχείου. Επίσης παρατηρούνται φαινόμενα «ανύψωσης» του ορυχείου πάνω στα πρανή και συνιστάται να μη «φορτώνονται» τα πρανή, καθώς κι’ αυτό θεωρείται επικίνδυνο. Η ίδια μελέτη ασχολείται και με τα αίτια του γνωστού ρήγματος που απειλεί άμεσα τον οικισμό της Μαυροπηγής. Ως γνωστόν η βασική αιτία πρόκλησης του ρήγματος, σύμφωνα με μελέτη του ΑΠΘ και του ΙΓΜΕ, αποδίδεται στις εκτεταμένες εκσκαφές του ορυχείου. Οι επιστήμονες του πολυτεχνείου Κρήτης, χωρίς να διαφωνούν επί της ουσίας με τους συναδέλφους τους του ΑΠΘ, σχετίζουν το ρήγμα με τη γεωλογική αλλαγή των υλικών στο υπόστρωμα, δηλαδή στον ασβεστόλιθο. Σε κάθε περίπτωση οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη συνεχούς και συστηματικής παρακολούθησης του φαινομένου, γι’ αυτό πρότειναν την εγκατάσταση τεσσάρων αποκλισιομέτρων και ισάριθμων πιεζομέτρων, προκειμένου να καταγράφεται η εξέλιξη του ρήγματος και η ποσότητα των υπόγειων νερών. Ειδικά για το τελευταίο θεωρείται το νερό μπορεί να επιταχύνει κατολισθητικά φαινόμενα, ενώ σημειώνεται ότι η περιοχή διαθέτει μεγάλες ποσότητες υπόγειων νερών.

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος - ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Τέλος και αρχή μαζί...

Κάθε τέλος σηματοδοτεί και μια αρχή. Η νοητή αυτή γραμμή κάθε τι παρά κατανοητή μπορεί να είναι σε εκείνον που συνομιλεί με το τέλος. Δεν υπάρχει αρχή πέραν εκείνης της καταστροφής. Τα πάντα χάνονται. Σαν να ξυπνάς από όνειρο όμορφο και ξαφνικά βλέπεις τον εφιάλτη μπροστά σου. Αίσθημα θλίψης κυριεύει την ύπαρξή σου. Δεν έχει καμία σημασία αν το τέλος γνωρίζεις πως είναι φυσικό επακόλουθο, δεν έχει σημασία επίσης αν ακόμα περισσότερο γνωρίζεις πως αν το τέλος αυτό δεν ερχόταν θα είχες μείνει πιστός στο πρώιμο στάδιο προδίδοντας πιθανόν την φυσική εξέλιξη. Πώς να αποχωριστώ το πρώιμο και κυρίως γιατί; Δεν οφελεί το πείσμα. Τι κι αν έπεισα τον ευατό μου πως το τέλος είναι ένας μύθος; Η υποχώρηση ενίοτε λειτουργεί θεραπευτικά. Εκεί που κάτι τελειώνει, ήδη έχει αρχίσει κάτι άλλο. Εκεί που αρχίζει κάτι, μάταια χαίρεσαι, έχει τελειώσει κάτι άλλο. Εκεί που τελειώνει κάτι, μάταια λυπάσαι, έχει αρχίσει κάτι άλλο. Θέλω να ενώσω το άλλο με το άλλο, μόνο έτσι θα έχω το είναι μου ενωμένο και ισορροπημμένο. Η μέρα είναι μεγάλη, τα χωράει όλα όσα θέλουμε! Αυταπάτες. Κάθε ικασία δεν επιδέχεται εξ ορισμού βεβαιότητες. Ποια ισορροπία; Ποια πληρότητα; Τέλος και αρχή ακουμπούν το ένα πάνω στο άλλο, αβέβαιο ποιο θα φανεί στην επιφάνεια. Ούτε και θέλω να ξέρω. Λίγες γραμμές για ένα τέλος που δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς. Για ένα τέλος που γίνεσαι υπόλογος αν το περιγράφεις σαν τέλος, πρωτίστως στον εαυτό σου. Για ένα τέλος που θα άξιζε να του δώσουμε χώρο διότι δεν μπορεί παρά να είναι άξιο βιώματος και κατ επέκταση και λόγου. Για ένα τέλος που σηματοδοτεί από μόνο του μια αρχή...

Πηγή:http://www.protagon.gr/ - Ανίσα Ντούρα

Διαβάστε περισσότερα...

Η δύναμη της ευπάθειας...

Η Brene Brown μελετά την ανθρώπινη σύνδεση -- την ικανότητά μας να συμπάσχουμε, να εντασσόμαστε, να αγαπάμε. Σε μια ζωηρή, διασκεδαστική ομιλία στο TEDxHouston, μοιράζεται μια βαθιά γνώση από την έρευνά της, που αποτέλεσε αιτία για μια προσωπική αναζήτηση με στόχο να μάθει τον εαυτό της καθώς και να καταλάβει την ανθρωπότητα. Μια ομιλία που πρέπει να μοιραστούμε.

Διαβάστε περισσότερα...

Για το αύριο...

Ζούμε το χειρότερο, αυτό μην το ξεχνάς. Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε μάρτυρες αφόρητης κατάθλιψης, κάθε μέρα αποχαιρετάμε κι έναν Έλληνα που δεν αντέχει να ζήσει το παρακάτω, κάθε λεπτό αγωνιούμε για τους οικείους μας αν θα είναι υγιείς, κάθε στιγμή παρακολουθούμε τις ειδήσεις σαν να διαβάζουμε μια λίστα που θα έχει το δικό μας όνομα ως μελλοντικού καταδικασμένου, κάθε μέρα ζούμε το αφόρητο. Όλα μας φαίνονται ένας ανήφορος που δεν σταματά πουθενά. Κι όμως, επιβιώνουμε μέσα σε αυτό που μέχρι πριν δύο χρόνια το απευχόμασταν. Ο καθένας από μονάχος του βλέπει τον τοίχο να ορθώνεται μπροστά του και είναι εκατομμύρια οι στιγμές που δεν έχεις τα κουράγια πλέον να σκαρφαλώσεις ούτε ένα χιλιοστό πάνω από το έδαφος. Είναι στιγμές που θέλεις το έδαφος να καταρρεύσει , να τελειώνει αυτή η ιστορία, αυτός ο εφιάλτης που σε έβαλαν να διανύσεις. Σε γεμίζουν με ελπίδες όντα που διαχειρίζονται την ζωή σου αλλά και τον δρόμο που θα πάρει ο εφιάλτης σου και είναι τόσο μεγάλη η καταπόνησή σου που θέλεις να πιστέψεις ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από το τέλμα. Είναι φυσικό να θέλεις να πιστέψεις κάπου γιατί το ξέρουμε όλοι μας πια ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι τεράστιες και εσύ δεν θέλεις να δεις που φθάνουν οι δικές σου. Δεν θέλεις να δεις τι μπορεί να αντέξουν ακόμα τα μάτια σου και η καρδιά σου. Ζήσε λοιπόν και την διορισμένη ελπίδα. Είναι και αυτό κομμάτι του παζλ. Είναι και αυτό ένα μέρος του σήριαλ που πρέπει να δούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Αλλά να μην ξεχνάς ότι ζεις το χειρότερο. Και το ζεις μόνο εσύ και κανένας σωτήρας σου. Κάθε μέρα που ξυπνάς να γνωρίζεις ότι ο ανήφορος είναι δικός σου και μόνο δικός σου. Η πολιτική ποτέ δεν είχε ανήφορο. Μόνο ευθείες και όταν ξεπηδούσε κάποια λακκούβα αμέσως έφτιαχνε παράδρομους για να συνεχίσει την πορεία της. Έτσι κάνει και τώρα που εσύ είσαι η λακκούβα της. Δεν θα σκοντάψει πάνω σου, θα σε προσπεράσει αδιαφορώντας αν εσύ έζησες το χειρότερο. Αύριο λοιπόν, που θα ξυπνήσεις και πάλι μέσα στο χειρότερο να μην ξεχάσεις αυτά που έζησες μέχρι σήμερα. Να μην ξεχάσεις τους Έλληνες που δεν άντεξαν να δουν το παρακάτω, τους μελλοθάνατους που τους κόβουν μέρες από τις ήδη κομμένες μέρες τους, τους ασθενείς που μετράνε τα φάρμακα αγωνιώντας τι θα γίνει όταν τελειώσει και αυτή η καρτέλα, τα παιδιά που τα συμβουλεύουμε να μην κάνουν μεγάλα όνειρα γιατί εμείς σταθήκαμε πολύ μικροί για τα δικά μας, να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου όταν γονάτισες από απελπισία, να μην ξεχάσεις τα ουρλιαχτά απόγνωσης συμπατριωτών σου, να μην ξεχάσεις ότι η εκ γενετής περηφάνια σου έγινε με μιας προσβολή, να μην ξεχάσεις ότι έζησες το αδιανόητο. Να μην ξεχάσεις ότι επέζησες μέσα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο χωρίς όπλα, χωρίς συμμάχους, χωρίς υποστήριξη. Να μην ξεχάσεις ότι σε ξέχασαν όλοι. Και στο χειρότερο που θα ζήσεις το νου σου μη και ξεχάσεις ότι είσαι Έλληνας.

Πηγή: http://simplemangreek.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Ξοδεύουμε περισσότερο νερό απ' όσο δίνει η φύση...

Μέχρι τώρα το χρησιμοποιήσαμε αλόγιστα, το ξοδέψαμε, το σκορπίσαμε, το ποτίσαμε και το μολύναμε χωρίς να σκεφτούμε αν οι επόμενες γενιές θα έχουν επαρκείς ποσότητες νερού. Κάποια στιγμή έγινε φανερό ότι αντλούμε περισσότερο νερό απ’ αυτό που δίνει η φύση, παραβιάζοντας έτσι το υδάτινο ισοζύγιο και οδηγηθήκαμε σε ενέργειες αποκατάστασης της επιθυμητής ισορροπίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διατάραξης αυτής της ισορροπίας είναι η υπεράνλτησητων υδάτων του υδροφόρου ορίζοντα στην περιοχή Σαριγκιόλ, στο νοτιοδυτικό πεδίο εκμετάλλευσης του λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα, προκειμένου να είναι εφικτή η εξόρυξη του λιγνίτη. «Είναι σαφές ότι για να γίνει η εξόρυξη θα έπρεπε να υποβιβαστεί η στάθμη των υπόγειων υδάτων ώστε να μην πλημμυρίζουν τα ορυχεία. Έτσι, περιμετρικά του μετώπου εξόρυξης κατασκευάστηκαν γεωτρήσεις που αντλούν νερό με ρυθμούς πρωταθλητισμού. Το νερό αυτό οδηγείται στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ για τη λειτουργία τους, στο δίκτυο της ύδρευσης αλλά και στη λίμνη Βεγορίτιδα μέσω του ρέματος Σουλού. Από εκεί, νόμιμες και παράνομες γεωτρήσεις καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες για αρδευτικές ανάγκες, με συνέπεια να ξοδεύονται οι υδάτινοι πόροι και να μην επωφελείται ούτε η λίμνη για να ανεβάσει τη στάθμη της». Τα παραπάνω αναφέρει ο γεωλόγος μηχανικός της Διεύθυνσης Υδάτων Δυτικής Μακεδονίας, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας Ιωσήφ Παπαδόπουλος, με αφορμή την πραγματοποίηση διεθνούς συνεδρίου σήμερα στην Κοζάνη για τη διασφάλιση και την προστασία του νερού, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος ”Sharp”. Σε μία άλλη ευαίσθητη περιοχή, εκείνη της Χίου, η παρατεταμένη ξηρασία το 1989 οδήγησε τους κατοίκους στην υπεράντληση των υπόγειων υδάτων με αποτέλεσμα να πέσει η στάθμη του γλυκού νερού, να εισχωρήσει σε αυτό το νερό της θάλασσας και να προκύψουν προβλήματα υφαλμύρωσης. Σαν να μην έφτανε αυτό, η παρουσία πετρωμάτων κυναβαρίτη συνέβαλαν στην απελευθέρωση υδραργύρου, επιβαρύνοντας έτσι το νερό. Την κατάσταση παρουσίασε στο συνέδριο ο συνεργάτης τουΠεριφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης Βορείου Αιγαίου Βασίλης Ροζακής, επισημαίνοντας ότι το θέμα αντιμετωπίστηκε με τη δημιουργία φραγμάτων, τον περιορισμό της άντλησης υπόγειων υδάτων και με περιοριστικά μέτρα στην κατανάλωση του νερού. Έλληνες και ξένοι επιστήμονες, ερευνητές και εκπρόσωποι φορέων συμφωνούν ότι μοναδική λύση είναι η παρακολούθηση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων ώστε να είναι γνωστό ανά πάσα στιγμή ποιες ποσότητες οδηγούνται σε ποια χρήση και πότε ξοδεύουμε περισσότερο απ’ αυτό που προσφέρει η φύση. «Η απάντηση βρίσκεται στα σχέδια διαχείρισης των υδάτων που προωθεί το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής» σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος και εκτιμά ότι, με βάση τις διαδικασίες που έχουν γνωστοποιηθεί, μέσα σε ενάμιση χρόνο θα υπάρχει το σχέδιο αυτό για τη Δυτική Μακεδονία. Έτσι, στη συνέχεια, θα είναι δυνατός ο σχεδιασμός μέτρων, όπως ο περιορισμός των γεωτρήσεων, η δημιουργία φραγμάτων και έργων συγκέντρωσης των νερών της βροχής αλλά και εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα. Τέτοιου είδους καλές πρακτικές παρουσιάζονται στο συνέδριο του ευρωπαϊκού προγράμματος “Sharp”. Στην Ιταλία χρησιμοποιούνται ηλεκτρονικές εφαρμογές υπολογισμού του νερού που χρησιμοποιείται για άρδευση, στη Μάλτα κατασκευάζονται φράγματα για την αποθήκευση νερού, στην Σκωτία τα αποθέματα καταγράφονται με τρισδιάστατα γεωλογικά μοντέλα, ενώ στη Γερμανία δημιουργήθηκε ψηφιακό βιβλίο νερού που εκτιμά την επίδραση του ανθρώπινου παράγοντα σε κάθε περιοχή. Καθόλου πίσω δεν βρίσκεται, όμως, και η Ελλάδα στον τομέα των καλών πρακτικών, αφού σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, εδώ και χρόνια στη Σκύδρα της Έδεσσας το νερό της πηγής των Σεβαστιανώνπου περισσεύει τον χειμώνα και πλημμυρίζει τις γύρω εκτάσεις, αποθηκεύεται και διοχετεύεται μέσα στον υδροφόρο ορίζοντα για να ισορροπήσει τις απώλειές του το καλοκαίρι. Στο ίδιο μήκος κύματος, δημιουργήθηκαν αναχώματα στη λίμνη Χειμαδίτιδα της Φλώρινας ώστε να αποθηκεύεται το νερό που ανεβάζει τη στάθμη της λίμνης το χειμώνα και να χρησιμοποιείται για άρδευση το καλοκαίρι. Όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες, το παν είναι η διαχείριση του νερού, η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ των ποσοτήτων που υπάρχουν και των ποσοτήτων που αντλούνται και η αποθήκευση της υπερβολής της φύσης ώστε να είναι διαθέσιμη σε περιόδους ξηρασίας.

Πηγή: http://www.newsnow.gr

Διαβάστε περισσότερα...