Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Ο Δαυίδ της ενέργειας νίκησε τον Γολιάθ...

Ρωτήστε οποιαδήποτε μητέρα πέντε παιδιών πόσες πιθανότητες έχει να γίνει ιδρυτής και πρόεδρος μιας εταιρείας παραγωγής και διανομής ενέργειας με ετήσιο τζίρο δεκάδων εκατομμυρίων, και αντί για απάντηση θα εισπράξετε μάλλον ένα ειρωνικό μειδίαμα.
Και όμως, μια δασκάλα, μητέρα πέντε παιδιών, από το Σενάου, ένα μικρό χωριό στον Μέλανα Δρυμό, στη νότια Γερμανία, έκανε ακριβώς αυτό!
Η Ούρσουλα Σλάντεκ τρόμαξε τόσο πολύ πριν από 25 χρόνια, μαθαίνοντας ότι στα χωράφια, στους κήπους και στις παιδικές χαρές στο χωριό της βρέθηκαν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας από το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνομπίλ, ώστε άρχισε να εξετάζει από πού παραγόταν η ενέργεια που κατανάλωνε η οικογένειά της και οι υπόλοιποι Γερμανοί.
Τη εποχή εκείνη, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η Γερμανία, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, ήταν απολύτως εξαρτημένη από τον άνθρακα και την πυρηνική ενέργεια.
Το αντιπυρηνικό κίνημα βρισκόταν στα πρώτα του βήματα, αλλά -όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων- βρήκε στην Ούρσουλα έναν πραγματικά ένθερμο υποστηρικτή των εναλλακτικών πηγών.

Ενεργειακό «πραξικόπημα»
Σε συνεργασία με άλλους θορυβημένους γονείς, η Σλάντεκ ξεκίνησε έναν αγώνα που δέκα χρόνια αργότερα είχε αλλάξει εντελώς τον ενεργειακό χάρτη στην περιοχή της και τα δεδομένα στην «επίσημη» αγορά ενέργειας.
Η ομάδα τους, που υποχρεώθηκε να μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία, κατόρθωσε όχι μόνο να πάρει τον έλεγχο του τοπικού δικτύου διανομής ενέργειας, αλλά και να επιβάλει ότι κάθε νέα επένδυση στην περιοχή θα γινόταν προς τις καθαρότερες, εναλλακτικές πηγές ενέργειας.
Το 1991 έληγε η άδεια εκμετάλλευσης της ιδιωτικής εταιρείας που διαχειριζόταν το δίκτυο της περιοχής τους. Η Σλάντεκ και τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου αποφάσισαν να διεκδικήσουν την άδεια αυτή ώστε να μπορούν να καθορίζουν οι ίδιοι τις πηγές της ενέργειας που θα κατανάλωναν.
Οργάνωσαν δύο δημοψηφίσματα, με τα οποία πήραν την εντολή να διαχειριστούν το δίκτυο. Η εταιρεία που το είχε μέχρι τότε προσπάθησε να τους εμποδίσει, ζητώντας 9 εκατομμύρια μάρκα, δηλαδή 4,5 εκατ. ευρώ, για να το μεταβιβάσει, ποσόν διπλάσιο από τη μέχρι τότε εκτίμηση για την αξία του.

Χρηματοδότηση
Η ομάδα της Σλάντεκ επιδόθηκε σε έναν αγώνα για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, όχι από τράπεζες ή μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά από τους ίδιους του πολίτες.
Με μοναδικό της όπλο τα επιχειρήματα κατά της πυρηνικής ενέργειας και του άνθρακα, αλλά και την ευαισθησία των Γερμανών για το περιβάλλον, κατόρθωσε να μαζέψει μέσα σε έξι εβδομάδες περίπου ένα εκατ. μάρκα. Τότε ο πρόεδρος της εταιρείας του δικτύου κατάλαβε ότι είχε απέναντί του πραγματικά αποφασισμένους ανταγωνιστές και ύστερα από αρκετό καιρό και σκληρές διαπραγματεύσεις κατέβασε το τίμημα στα 5,8 εκατ. μάρκα.
Η ομάδα της Σλάντεκ το πλήρωσε (αφού το συγκέντρωσε με καμπάνια σε ολόκληρη τη χώρα), εξασφάλισε τον πλήρη έλεγχο του δικτύου το 1997 και ύστερα από δικαστικό αγώνα επτά ετών, με τον οποίο η πραγματική αξία του δικτύου καθορίστηκε σχεδόν στο μισό, κατόρθωσε να πάρει πίσω από την αρχική εταιρεία 2,3 εκατομμύρια μάρκα!

Μεγάλη εταιρεία, αλλά με αρχές μικρού συλλόγου
Σήμερα, είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, εκείνο που ξεκίνησε ως πρωτοβουλία λίγων πολιτών που τρόμαξαν βλέποντας ότι ένα πυρηνικό δυστύχημα το οποίο έγινε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους μπορούσε να βλάψει σοβαρά την υγεία των παιδιών τους, έχει γίνει μια μεγάλη εταιρεία.
Εχει χίλιους μετόχους, που παίρνουν κάθε χρόνο ένα μικρό μέρισμα, τζίρο 70 εκατομμυρίων ευρώ και πάνω από 100.000 οικογένειες ή επιχειρήσεις στο πελατολόγιό της.
Προσφέρει σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρικό ρεύμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τις οποίες μάλιστα χρηματοδοτεί επενδύοντας σχεδόν όλα τα κέρδη της: Ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, μικρά υδροηλεκτρικά εργοστάσια, μονάδες συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας, βιομάζα...
Στόχος τους, λέει η -πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος πλέον- Ούρσουλα Σλάντεκ, είναι να έχουν ένα εκατομμύριο πελάτες μέχρι το 2015, αλλά κυρίως να δώσουν στους συμπατριώτες τους τη δυνατότητα να επιλέγουν ενέργεια που δεν προέρχεται από πυρηνικές εγκαταστάσεις ή από άνθρακα, αλλά από καθαρές, ανανεώσιμες πηγές.
Και, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εταιρείες, βασικός της στόχος δεν είναι να ωθήσει τους πελάτες να καταναλώνουν περισσότερο για να κερδίζει περισσότερα, αλλά να κάνουν σωστή διαχείριση των ενεργειακών τους αναγκών και να εξοικονομούν!
Η εταιρεία τους, η EWS, είναι απολύτως βιώσιμη, αλλά λειτουργεί περισσότερο ως μη κερδοσκοπική οργάνωση παρά ως συνηθισμένη επιχείρηση.
Τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη από τη λειτουργία της -λέει η ίδια η Σλάντεκ- την ενδιαφέρουν περισσότερο από τα κέρδη στον ισολογισμό της.
Ακριβώς αυτές οι αρχές βρήκαν απήχηση στο κοινό της Γερμανίας.
Αφού έγινε γνωστή η ιστορία της, ιδρύθηκαν αρκετές ακόμη «συνεταιριστικές» τοπικές επιχειρήσεις οι οποίες παράγουν και διαχειρίζονται οι ίδιες την ηλεκτρική ενέργεια που καταναλώνεται στην περιοχή τους. Και ύστερα από το πυρηνικό δυστύχημα της Φουκουσίμα, λέει η Σλάντεκ, το ενδιαφέρον έγινε ακόμη μεγαλύτερο.

Βραβεία Περιβαλλοντικού Ηρωισμού
Η Σλάντεκ τιμήθηκε τον Απρίλιο με το ένα από τα έξι βραβεία που απονέμει κάθε χρόνο το αμερικανικό ίδρυμα Γκόλντμαν, σε «ήρωες» του Περιβάλλοντος.
Κάθε χρόνο επιλέγονται άνθρωποι που ξεκίνησαν οι ίδιοι «από το μηδέν» επιτυχημένες πρωτοβουλίες για να προστατεύσουν το περιβάλλον και την κοινότητα από την οποία προέρχονται. Μαζί με τη Σλάντεκ, για το 2011, τιμήθηκαν οι:

- Ραούλ ντι Τουά, Ζιμπάμπουε, για τη διάσωση της μεγαλύτερης αγέλης μαύρων ρινόκερων
- Ντμίτρι Λισίτσιν, Ρωσία, για την προστασία των νήσων Σαχαλίν από την εξόρυξη πετρελαίου
- Πρίγκι Αρισάντι, Ινδονησία, για την αποτροπή της ρύπανσης ενός ποταμού που υδρεύει τρία εκατομμύρια ανθρώπους
- Χίλτον Κέλι, ΗΠΑ, για την προστασία των κοινοτήτων στα παράλια του κόλπου του Τέξας από τη βιομηχανική ρύπανση και
- Φρανσίσκο Πινέντα, Ελ Σαλβαδόρ, γιατί παρά τις διαρκείς απειλές για τη ζωή του εμπόδισε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού να καταστρέψει τις πηγές ύδρευσης της χώρας του.

Πηγή: Εφημερίδα Real-ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΒΑΚΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

 
back to top