Μια, μόνο, απόφαση...

Πολλές φορές μιλάμε για πολιτικές ιδεολογίες και τους στόχους που οραματιζόμαστε. Μια κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, απόλυτης ελευθερίας πνευματικής, ηθικής και σωματικής. Σε κάθε περίπτωση, όποιος βάζει τον εαυτό του συνειδητοποιημένα μεταξύ εκείνων που μάχονται και επιθυμούν μια κοινωνική ανατροπή, γνωρίζει πως κάθε του απόπειρα, κάθε του προσπάθεια δεν είναι πάντα για το παρόν. Συνήθως αποβλέπει στο μέλλον, είναι μια υποθήκη , ένα σκαλοπάτι που θα πατήσουν κι άλλοι για να φθάσουν κάποια στιγμή στη κοινωνία που είναι το ζητούμενο. Αυτή η κατ΄ ανάγκη αναφορά στο μέλλον, έστω και στο εγγύς μέλλον, μπορεί να είναι ιδιαιτέρως αποδιοργανωτική , ακόμα και για άτομα με καλές προθέσεις . Είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας δράσης και ίσως το μεγάλο πρόβλημα για την κίνηση μια ανατροπής. Γιατί, στο αντίποδα, ο καπιταλισμός είναι το σύστημα, που αν και δρα υπογείως και μακροπρόθεσμα, έχει πάντα σε σχετικά σύντομο διάστημα τις επιπτώσεις κάθε κίνησης του. Το ίδιο και ο τρόπος ζωής μέσα στον καπιταλισμό. Οι σχέσεις , αφού δομήθηκαν πάνω στην αγοραστική δύναμη του καθενός, έχουν αποκτήσει την φθηνή αμεσότητα μια αγοραπωλησίας: “ Πάρε, δώσε”! Έχοντας έτσι δομήσει , λοιπόν, όχι μόνο το οικονομικό μας σύστημα, αλλά και τις ίδιες μας τις σχέσεις και τις σκέψεις, οτιδήποτε άλλο απαιτεί χρόνο ( ο χρόνος είναι χρήμα) και δεν έχει άμεσα αποτέλεσμα, έστω και αρνητικά, χαρακτηρίζεται ουτοπικό, αντικοινωνικό, ρομαντικό έως και εχθρικό.1  Ενώ, δεν είναι λίγες οι φορές που άτομα, αν και θετικά τοποθετημένα στην ιδέα της ανατροπής του τωρινού κοινωνικού κατεστημένου, στερούμενα ιδεολογικής θεώρησης και συγκρότησης και χωρίς την απαραίτητη πολιτική ζύμωση , αποσκιρτούν βλέποντας πως αυτό που επιδιώκουν αφορά το αβέβαιο (μέλλον) και μάλλον αρκούνται στο σίγουρο (παρόν) με τα όποια προβλήματα του. Υπάρχει, όμως μια πολύ βασική αρχή. Ένας πολύ απλός μπούσουλας για τη ζωή μας , που δεν χρειάζεται αναφορές σε ιδεολογικές και θεωρητικές τοποθετήσεις. Μια στάση ζωής απλή, που είναι στην πραγματικότητα θεμέλιος λίθος για την αλλαγή. Είναι η στάση που σου υπαγορεύει να μην γίνεις κάποιος για τον οποίο θα ντρέπεσαι. Η στάση που σου ζητά να αλλάξεις πρώτα, μοναχικά ο ίδιος. Να εφαρμόσεις όσα θες να δεις στο κόσμο πρώτα στον δικό σου μικρόκοσμο. Μην κάνεις επαφές με αυτούς που είναι η ντροπή του στόχου σου. Όλους αυτούς η κοινωνία πρέπει να τους αποκλείσει. Το κομβικό σημείο είναι στις απλές αξίες: τιμιότητα, ανθρωπιά αλληλεγγύη. Στο τέλος όλα σε αυτές τις αξίες γυρνούν και , στο τέλος, το άτομο είναι αυτό που θα κληθεί να αφήσει πίσω το τωρινό του προσωπείο της αδικίας, της ματαιοδοξίας και του καταναλωτισμού, που οι σημερινές κοινωνικές δομές το εξωθούν να επιλέγει. Η αλλαγή μπορεί να αργήσει να έρθει. Μπορεί, όμως, να ξεκινήσει άμεσα. Είναι μια απόφαση . Διάλεξε.

Σημειώσεις.
1.Χαρακτηριστική είναι η θέση που επιφυλάσσει στο βιβλίο αυτός ο πολιτισμός fast food. Η ανάγνωση είναι μια διαδικασία καθαρά “αργού χρόνου”. Εκτός από χρόνο απαιτεί συγκέντρωση . Δεν είναι τυχαίο που η ανάγνωση είναι από τις λιγότερο δημοφιλείς ψυχαγωγίες μας, ενώ αντίθετα η τηλεόραση είναι τόσο διαδεδομένη.

Πηγή: http://panospirin.blogspot.com