Το δώρο γενεθλίων μας...

«Μ' αρέσει η σκέψη πως την ημέρα που γεννιέται κανείς του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί δεμένο με εξαίσιες κορδέλες. Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι ν' ανοίξουν το κουτί. Κι όσοι το ανοίγουν περιμένουν μέσα μονό το θαύμα, την ομορφιά την έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση. Κι όμως είναι όλα μέρος της ζωής. Δεν ξέρω για σας, εγώ όμως δε θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί. Αυτό το μικρό κουτί λέγεται Πόνος .Τι να κάνουμε δικό μου είναι και αυτό θ ' ανοίξω λοιπόν τον πόνο και θα γνωρίσω τον πόνο. Κι Αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται Μοναξιά .Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το δεματάκι που λέγεται Μοναξιά ; Γνωρίζω τη μοναξιά. Κι όταν μου λες " Νιώθω μοναξιά ", μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του αλλού. Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί. Γιατί ξερώ ότι έτσι θα γνωρίσω και την έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω. Ξερώ ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κανείς Αυτό. Μπόρεσα να πάρω την αγωνιά και να την κάνω αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κανείς Αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μην μπορείς να το κανείς εσύ. Ότι μπορώ εγώ το μπορείς και εσύ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κανείς καλυτέρα. Αν δεν τα έχεις , δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι' αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου. Έχουμε την ικανότητα να μετατρέψουμε την απελπισία σε ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα και να τ' αντικαταστήσουμε με χαμογελά.»

LEO BUSCKAGLIA