Πώς γίνονται οι ιδιωτικοποιήσεις οι καλές...

Κρατική Παρακολούθηση για Αρχάριους: PRΙSM - Είμαστε Όλοι στο Στόχαστρο...

Διαβάστε περισσότερα...

Η ατμοσφαιρική ρύπανση και η καρδιά...

Θα μπορούσε κάποιος να πει με απλά λόγια ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση βλάπτει θανάσιμα την αδυνατισμένη καρδιά ή, όπως επιστημονικά λέγεται, την καρδιά που πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια. Σε προηγούμενες μελέτες έχει αποδειχθεί ότι την ώρα της κυκλοφοριακής αιχμής, όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων είναι μεγάλη, ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής και ειδικότερα εμφράγματος του μυοκαρδίου είναι αυξημένος. Σε τωρινές μελέτες φαίνεται ότι όταν ο άρρωστος πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια, δηλαδή ο καρδιακός μυς (μυοκάρδιο) γίνεται αδύναμος, τότε η ατμοσφαιρική ρύπανση επιταχύνει την κατάρρευση της καρδιάς, με μοιραία αποτελέσματα. Μία μετανάλυση, η οποία δημοσιεύεται στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό «Lancet», 35 μελετών με δεδομένα από 12 χώρες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, καθώς και η Κίνα, υποστηρίζει την ανωτέρω άποψη. Οι συσχετίσεις που προέκυψαν από τις μελέτες αυτές ενοχοποιούν διάφορα αέρια, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα, το διοξείδιο του αζώτου, καθώς και μικροσωματίδια που εκπέμπονται από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και κυρίως των μεγάλων φορτηγών και ταξί, τα οποία εισπνεόμενα από τους πνεύμονες εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος. Ιδιαίτερα ευαίσθητα αποδεικνύεται ότι είναι τα άτομα εκείνα που ζουν σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων, ιδίως όταν αυτοί οι δρόμοι είναι στενοί. Γι’ αυτό και οι συστάσεις των ειδικών επιστημόνων δεν περιορίζονται μόνο στο να προτρέπουν τους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια να μη ζουν σε πολυσύχναστες περιοχές, αλλά και όταν ζουν στις περιοχές αυτές να μην κυκλοφορούν πεζοί στους δρόμους τις ώρες αιχμής της κυκλοφορίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υποστηρίζει ότι χάνονται περίπου 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι τον χρόνο από την ατμοσφαιρική ρύπανση και κυρίως από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (άσθμα), από καρκίνο των πνευμόνων, καθώς και από καρδιοαναπνευστικές επιπλοκές. Πριν από μερικές δεκαετίες υπήρχε μεγάλη αμφισβήτηση του κατά πόσον η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει. Το περίφημο «νέφος των Αθηνών» ως αποτέλεσμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης δέσποζε επί μήνες στα πρωτοσέλιδα όλων των μεγάλων εφημερίδων της χώρας. Οι γιατροί απεργούσαν με αίτημα τη λήψη σειράς μέτρων από το υπουργείο Υγείας για τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, για να σωθούν οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων. Τότε το υπουργείο Υγείας με τα πιο υπεύθυνα χείλη διαβεβαίωνε πως δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας γιατί δεν υφίσταντο τότε επιστημονικά δεδομένα, που να υποστηρίζουν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση σκοτώνει. Το περίεργο όμως είναι ότι σήμερα που όλα τα επιστημονικά περιοδικά δημοσιεύουν σειρά εργασιών και άρθρων που περιγράφουν τους κινδύνους από την ατμοσφαιρική ρύπανση, για τους οποίους ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καθημερινά προειδοποιεί, ούτε διαμαρτυρίες υπάρχουν ούτε η κυβέρνηση παίρνει συγκεκριμένα μέτρα για να προστατεύσει την υγεία των κατοίκων των μεγάλων πόλεων. Ο λόγος άγνωστος. Αραγε η γενικότερη κοινωνική ραθυμία έχει φθάσει στο επίπεδο της αδιαφορίας ακόμα και για την ίδια τη ζωή;

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με απλά λόγια 1...

Διαβάστε περισσότερα...

Το μυαλό της κότας...

Διαβάστε περισσότερα...

Δικαιώματα...

Διαβάστε περισσότερα...

Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν...

Διαβάστε περισσότερα...

Πολίτη, δεν έχεις χρήμα αρά δεν έχεις δικαιώματα...

Η ενημέρωση αυτή έρχεται από το μέλλον μας. Σε λίγους μήνες ή χρόνια ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός από ότι σήμερα, και μάλλον αυτό το μέλλον θα το έχουμε επιλέξει ως κοινωνία.Σε ένα τέτοιο μέλλον οι πολυεθνικές θα έχουν το πρώτο ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας μας . Η Ελλάδα δεν θα υπάρχει ως οντότητα ανεξάρτητη αλλά ως…τμήμα παραγωγής και κατανάλωσης σε ένα παγκόσμιο δίκτυο που θα καθοδηγείται από μια παγκοσμία επιτροπή που θα αποτελείται από διευθυντικά μέλη εταιριών. Ο πληθυσμός θα έχει χωριστεί σε τρείς κατηγορίες. Αυτούς που θα έχουν την διαχείριση του πλούτου και θα ζουν στην πολυτέλεια, αυτοί που θα έχουν πρόσβαση κοντά στα απαραίτητα δουλεύοντας με λίγες ή ελάχιστες απολαβές και αυτούς που απλά δεν θα έχουν τίποτα και θα υπάρχουν στο περιθώριο. Μαντέψτε, η τελευταία κατηγορία θα είναι η μεγαλύτερη κατηγορία από τις άλλες, και άρα αναφερόμαστε σε κοινωνία του ενός τρίτου… Μπορούμε να υποπτευθούμε πως περίπου θα είναι η ζωή για εμάς και τα παιδία μας, με αυτούς τους όρους. Άλλωστε ήδη παίρνουμε μια πρώτη γεύση από το μας επιφυλάσσει το μέλλον. Η υγεία , η παιδεία και άλλες βασικές παροχές δεν θα είναι διαθέσιμες μέσω του κράτους ή ενός συστήματος κοινωνικών παροχών, αλλά μέσω εταιριών. Αυτή που θα βρίσκονται στην μεσαία κατηγορία θα έχουν δικαιώματα που θα αντιστοιχούν μόνο στα απολύτως απαραίτητα και ανάλογα με τα εισοδήματα τους. Η κατηγορία που θα τα έχει όλα και σε ότι ποσότητα και ποιότητα επιθυμεί θα είναι απλά οι διαχειριστές του πλούτου. Σε ένα τέτοιο κόσμο δεν υπάρχει λόγος για πολίτες χωρίς χρήμα. Πολίτες σημαίνει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Μόνο οι διαχειριστές του πλούτου και ένα τμήμα των «εργαζόμενων» θα έχουν αυτή την δυνατότητα. Η καταστολή σε μια τέτοια χώρα είναι πανίσχυρη και βασίζεται στην εξαθλίωση. Φυσικά κάθε προσπάθεια αυτοόργανωσης και αυτονομίας θα αντιμετωπίζεται με άγρια καταστολή και θα απαγορεύεται. Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα ισχύουν μόνο για τους έχοντες ενώ οι υπόλοιποι θα πρέπει μόνο να υπακούν. Σε ένα τέτοιο κόσμο η δημοκρατία , η αξιοπρέπεια , η ελευθερία θα είναι λέξεις άνευ νοήματος. Η ζωή δε, θα είναι εξαιρετικά «φτηνή». Κάποια στιγμή στο μέλλον , από κάποιο «υπουργείο» ή μια κατά συνθήκη κυβέρνηση θα βγει μια ανακοίνωση που απλά θα ανακοινώνει επισήμως το ήδη γνωστό σε όλους: άνευ χρήματος δεν θα αναγνωρίζεσαι ως πολίτης. Αν νομίζεται ότι τα παραπάνω είναι αποκύημα επιστημονικής φαντασίας, αν νομίζεται ότι σας είμαι καταστροφολόγος , συνωμοσιολόγος ή κάποιος «κολλημένος» ιδεολογικά ή πολιτικά και πάω να σας τρομάξω ή ακόμα χειρότερα να σας «καθοδηγήσω» να σας πληροφορήσω ότι αυτό που διαβάζεται ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζεται. Και για να το τεκμηριώσω θα σας φέρω μερικά απτά παραδείγματα από το σήμερα:
Υγεία: Πρακτικά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει καταρρεύσει και οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας είναι χαμηλού επιπέδου. Παρόλο που ιατροί και προσωπικό κάνουν ότι μπορούν υπάρχουν ελλείψεις και σε φάρμακα και σε υγειονομικό υλικό. Σε αυτά προσθέστε και ότι θέλουν να «ανασυγκροτήσουν» το σύστημα υγείας και να πληρώνει ο ασθενής αντίτιμο για να έχει πρόσβασης σε αυτό. Πρακτικά οδηγούν το πληθυσμό στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη, αφού είτε είσαι ασφαλισμένος είτε όχι , έχει αρχίσει να έχει μικρή ως ανύπαρκτη αξία.
Παιδεία: Βασικά υποβαθμίζεται καθημερινά με αποτέλεσμα να έχουμε ή ένα άσχημο ποιοτικά δημόσιο σχολείο χωρίς εποπτικά μέσα , δασκάλους- καθηγητές, ακόμα και χωρίς βιβλία με ουσιαστικές γνώσεις. Όσοι έχουν απευθύνονται ή στο εξωτερικό ή στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όσοι δεν έχουν είναι αναγκασμένοι να παλέψουν για το αυτονόητο δικαίωμα στην μόρφωση.
Εργασία: Καταστρατήγηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων με την ταυτόχρονη απαξίωση του συνδικαλισμού. Δεν έχουμε φτάσει σε αυτή την εξέλιξη, μόνο από τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση και η τρόικα. Έχει συμμετοχή και ο κοινωνικός αυτοματισμός που στρέφει την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης. Έχει παίξει ρόλο και η μη αλλαγή ρόλου που θα έπρεπε να έχει ο συνδικαλισμός, από το διεκδικεί αυξήσεις θα έπρεπε να είναι στοχευόμενος στο να κρατήσει και διατηρήσει στην καλύτερη περίπτωση τα εργατικά δικαιώματα.
Δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα: Η φυλάκιση ενός ανθρώπου χωρίς να έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία (περίπτωση Σακκά), η άγρια καταστολή σε διαμαρτυρίες ή πορείες , η παράβλεψη του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης (Σκουριές), η φίμωση όποιας διαφορετικής φωνής ή άποψης από τα «επίσημα» ΜΜΕ είναι δείγμα τι σκεπτικό έχουν κατά νου να εφαρμόσουν. Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι ένα όπλο που ξέρουν άριστα να χρησιμοποιεί το σύστημα , κατά οποιονδήποτε πρόσωπο ή συλλογικότητα τολμά να «παρεκκλίνει» από το «πολιτικά ορθό». Η υπερπληροφόρηση και η προπαγάνδα θριαμβεύει και έχει ένα μοναδικό στόχο: «δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτή που σας λέμε»
Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση: Η σημερινή κατάσταση είναι απογοητευτική. Η υποτιθέμενη «αναδιοργάνωση» της οικονομίας , έχει καταστρέψει μεγάλο τμήμα του ιδιωτικού τομέα, πλήττοντας σε μεγάλο βαθμό, ελεύθερους επαγγελματίες, οικογενειακές και γενικότερα μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα δεν θα ωφελήσουν σε τίποτα τον ιδιωτικό, γιατί απλά κάθε δυο απολύσεις δημοσιών υπαλλήλων συνεπάγονται άλλη μια στο ιδιωτικό τομέα. Ως φυσικό επακόλουθο κάθετη αύξηση της ανεργίας και φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Η εξαθλίωση που γεννιέται από την φτώχεια φέρνει κατάθλιψη, παραίτηση, και είναι η αιτία για πολλές αυτοκτονίες, για άνοδο του φασισμού θεσμοί απαξιώνονται , κυρίως όμως διαλύει τον κοινωνικό ιστό.
Εν τω μεταξύ βασικά αγαθά και υπηρεσίες που κατατάσσονται στα κοινωνικά, όπως το νερό , η ενέργεια, οι επικοινωνίες, έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί ή ιδιωτικοποιούνται. Αγαθά που εξασφαλίζουν ένα επίπεδο ζωής και θεωρούνται απαραίτητα και που είναι συνάρτηση με αξιοπρεπή διαβίωση. Αν το σήμερα σας φαίνεται να σκοτεινιάζει πως θα σας φαίνεται ένα αύριο όπου η ζωή σας, η ζωή των παιδιών σας θα ήταν στα χέρια ολίγων και δεν θα είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα αριθμό σε κάποιο σύστημα ; Και το ερώτημα που αφορά όλους μας: τι κάνει ο καθένας από εμάς ως πρόσωπο και ως κοινωνία;
Πηγή: http://eleutherosnaskeftesai.blogspot.gr/

Δε βλέπω, δεν ακούω, δε μιλάω...

Με αφορμή το κλείσιμο της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, φοιτητές του Τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών της Φλώρινας πραγματοποίησαν μία performance στην πόλη της Φλώρινας στις 14 Ιουνίου του 2013. Το θέμα της δράσης "δε βλέπω δεν ακούω δε μιλάω" σχολιάζει και θίγει τις συνθήκες που οδήγησαν την Ελληνική κοινωνία στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, με αποκορύφωμα την πραξικοπηματική πράξη κλεισίματος της ΕΡΤ. Το βίντεο αυτό είναι ένα μοντάζ της δράσης και διαφόρων γεγονότων που συνοψίζουν τις παραπάνω σκέψεις και σκοπεύει στην αφύπνιση της κοινωνίας, έχοντας τη μορφή διαμαρτυρίας ενάντια στον σύγχρονο οικονομικό φασισμό.

Διαβάστε περισσότερα...

Η αναζήτηση του ανθρώπου...

Ο άνθρωπος μέσα στους αιώνες αναζητούσε πάντα κάτι πέρα από τον εαυτό του, κάτι πέρα από την υλική του καλοπέραση – κάτι που το ονομάζουμε ή Θεό ή πραγματικότητα, μια κατάσταση πέρα από το χρόνο, κάτι που δεν μπορεί να κλονιστεί από τις περιστάσεις, από τη σκέψη ή την ανθρώπινη διαφθορά. Ο άνθρωπος από πάντα είχε το ερώτημα: Τελικά τι συμβαίνει; Έχει η ζωή κανένα νόημα; Βλέπει την τεράστια σύγχυση της ζωής, τις βαρβαρότητες, τις επαναστάσεις, τους πολέμους, τις ατέλειωτες διχόνοιες των θρησκειών, των ιδεολογιών και του εθνικισμού και με μια αίσθησης βαθιάς και σταθερής απογοήτευσης αναρωτιέται τι πρέπει να κάνει, τι είναι αυτό που ονομάζουμε ζωή, υπάρχει τίποτα πέρα απ’ αυτό; Και μη βρίσκοντας αυτό το ακαθόριστο πράγμα με τα χίλια ονόματα, που πάντα έψαχνε, ανέπτυξε την πίστη – πίστη σε κάποιο σωτήρα ή σε ένα ιδανικό – και η πίστη γεννά πάντα βία. Σε αυτή την αδιάκοπη πάλη που ονομάζουμε ζωή, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν κώδικα συμπεριφοράς , σύμφωνα με την κοινωνία στην οποία έχουμε μεγαλώσει, είτε αυτή είναι μια κομμουνιστική κοινωνία, είτε η αποκαλούμενη ελεύθερη κοινωνία. Αποδεχόμαστε ένα πρότυπο συμπεριφοράς σαν κομμάτι από την παράδοσή μας σαν ινδουιστές, μουσουλμάνοι, χριστιανοί ή οτιδήποτε έχει τύχει να ‘μαστε. Στηριζόμαστε σε κάποιον που μας λέει ποια συμπεριφορά είναι σωστή και ποια όχι, ποια σκέψη είναι σωστή και ποια όχι, και ακολουθώντας αυτό το πρότυπο η συμπεριφορά και η σκέψη μας γίνονται μηχανικές, οι αντιδράσεις μας αυτόματες. Μπορούμε να το παρατηρήσουμε αυτό πολύ εύκολα στον εαυτό μας. Για αιώνες, παίρνουμε μασημένη τροφή από τους δασκάλους μας, από την εξουσία, από τα βιβλία μας, τους αγίους μας. Λέμε “Πες μου τα όλα – τι είναι πίσω από τους λόφους, τα βουνά και τη γη”. Και είμαστε ευχαριστημένοι με τις περιγραφές τους, που σημαίνει ότι ζούμε με λέξεις και η ζωή μας είναι ρηχή και άδεια. Είμαστε άνθρωποι από “δεύτερο χέρι”. Ζούμε πάνω σ’ αυτό που μας έχουν πει είτε οδηγημένοι από τις κλίσεις και τις διαθέσεις μας, είτε υποχρεωμένοι να το δεχτούμε από τις περιστάσεις και το περιβάλλον. Είμαστε το αποτέλεσμα επιρροών κάθε είδους και δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο σε μας, τίποτα που να ΄χουμε ανακαλύψει για τους εαυτούς μας. Τίποτα πρωτογενές, αγνό, καθαρό.

Ο Βασανισμένος Νους
Καθ’ όλη τη διάρκεια της θεολογικής ιστορίας, μέχρι και σήμερα, οι διάφοροι θρησκευτικοί αρχηγοί μας διαβεβαιώνουν ότι αν εκτελούμε κάποιες τελετουργίες, αν επαναλαμβάνουμε ορισμένες προσευχές ή μάντρα, αν προσαρμοστούμε σε συγκεκριμένα πρότυπα, αν καταπνίξουμε τις επιθυμίες μας, αν ελέγξουμε τις σκέψεις μας, αν εξαγνίσουμε το πάθος μας, αν περιστείλουμε τις ορμές μας και συγκρατηθούμε από τις σεξουαλικές απολαύσεις, τότε θα βρούμε μετά από αρκετή τυραννία του μυαλού και του σώματος, κάτι πίσω απ’ αυτή τη μικρή ζωή. Και αυτό είναι που έχουν κάνει εκατομμύρια από τους επονομαζόμενους θρησκευόμενους ή ευσεβείς ανθρώπους μέσα στους αιώνες: είτε με απομόνωση -φεύγοντας για την έρημο ή για κάποιο βουνό ή σπηλιά, περιπλανώμενοι από χωριό σε χωριό ζητιανεύοντας – είτε μαζί σε ομάδες, μονάζοντας σε κάποιο μοναστήρι, εξαναγκάζοντας τη σκέψη τους να συμμορφώνεται σ’ ένα καθορισμένο πρότυπο. Αλλά ένα βασανισμένο μυαλό, ένα διαλυμένο μυαλό, ένα μυαλό που θέλει να ξεφύγει απ’ όλη αυτή τη τρικυμία, που έχει αρνηθεί τον έξω κόσμο και έχει γίνει ηλίθιο από την πειθαρχία και την υπακοή – ένα τέτοιο μυαλό, όσο κι αν ψάχνει θα ανακαλύπτει μόνο σύμφωνα με τη δική του παραμόρφωση. Έτσι λοιπόν, για να βρει κάποιος το αν πραγματικά υπάρχει ή όχι κάτι πίσω από αυτήν την ανήσυχη ένοχη, φοβισμένη, ανταγωνιστική του ύπαρξη, νομίζω ότι θα πρέπει να έχει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.

Η Παραδοσιακή Προσέγγιση
Η παραδοσιακή προσέγγιση ξεκινάει από την περιφέρεια προς τα μέσα, για να φτάσει μετά από καιρό, μέσα από την εξάσκηση και στέρηση, σιγά σιγά στο εσωτερικό λουλούδι, στη βαθύτερη εσωτερική ομορφιά και αγάπη – για να κάνει στην πραγματικότητα τα πάντα που θα κάνουν τον άνθρωπο στενόμυαλο, μικροπρεπή και χωρίς αξία. Ξεφλουδίζοντας σιγά σιγά. Χωρίς βιασύνη. Και αύριο καλά είναι. Και στην άλλη ζωή καλά είναι. Και όταν επιτέλους φτάσει κάποιος στον πυρήνα ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτα εκεί πέρα, γιατί το μυαλό του έχει γίνει πλέον ανίκανο, ηλίθιο, χωρίς καθόλου ευαισθησία. Παρατηρώντας αυτή τη πορεία , αναρωτιέται κανείς μήπως υπάρχει ένας τελείως διαφορετικός τρόπος προσέγγισης – δηλαδή , μήπως γίνεται να ξεκινήσουμε από τον πυρήνα; Ο κόσμος παραδέχεται και ακολουθεί την παραδοσιακή προσέγγιση, Η πρώτη και βασική αιτία που δημιουργεί αναστάτωση είναι η αναζήτηση μιας αλήθειας που μας έχει υποσχεθεί κάποιος άλλος: Ακολουθούμε μηχανικά κάποιον που θα μας διαβεβαιώσει για μια άνετη πνευματική ζωή. Είναι εκπληκτικό το ότι αν και οι περισσότεροι από εμάς είναι αντίθετοι στην πολιτική τυραννία και δικτατορία, δεχόμαστε μέσα μας την εξουσία και την τυραννία κάποιου άλλου που παραμορφώνει το πνεύμα μας και τον τρ΄πο ζωής μας. Έτσι, αν αρνηθούμε εξ’ ολοκλήρου, όχι διανοουμενίστικα – νοητικά, αλλά πραγματικά, όλες αυτές τις επονομαζόμενες πνευματικές αυθεντίες , όλες τις τελετές, τις ιεροτελεστίες και τα δόγματα, σημαίνει ότι στεκόμαστε στα δικά μας πόδια και ήδη είμαστε σε σύγκρουση με την κοινωνία. Σταματάμε να είμαστε αξιοσέβαστοι. Γιατί ένας αξιοσέβαστος άνθρωπος δεν μπορεί με τίποτα να πλησιάσει σ’ αυτή την απέραντη χωρίς μέτρο αλήθεια. Έχετε τώρα ξεκινήσει έχοντας αρνηθεί κάτι που είναι τελείως λανθασμένο – την παραδοσιακή προσέγγιση – αλλά αν την αρνηθείτε σαν αντίδραση θα έχετε δημιουργήσει ένα άλλο πρότυπο μέσα στο οποίο θα παγιδευτείτε. Αν πείτε στους εαυτούς σας διανοητικά ότι αυτή η άρνηση είναι μια πολύ καλή ιδέα αλλά δεν κάνετε τίποτα γι’ αυτό, δεν μπορείτε να προχωρήσετε καθόλου. Αν όμως την αρνηθείτε, επειδή καταλαβαίνετε πραγματικά τη βλακεία και την ανωριμότητα της, αν την αρνηθείτε με την ευστροφία σας επειδή είστε ελεύθεροι και όχι φοβισμένοι, θα δημιουργήσετε μια μεγάλη ταραχή στον εαυτό σας και τους γύρω σας αλλά θα βγείτε έξω από την παγίδα του “αξιοσέβαστου”. Τότε θα ανακαλύψετε ότι δεν επιζητάτε άλλο πια. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κανείς – να μην επιζητά. Όταν επιζητάς κάνεις το ίδιο όπως όταν χαζεύεις τις βιτρίνες των μαγαζιών.

Το ανθρώπινο Ον και το Άτομο
Το ερώτημα για το κατά πόσο υπάρχει ή όχι Θεός, ή αλήθεια, ή πραγματικότητα, ή όπως αλλιώς σας αρέσει να το ονομάζετε, δεν μπορεί ποτέ να απαντηθεί από βιβλία, ιερείς , φιλοσόφους ή σωτήρες. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα αυτό εκτός από τον εαυτό σας και γι αυτό είναι που πρέπει να γνωρίζετε τους εαυτούς σας. Η ανωριμότητα υπάρχει μόνο στην ολοκληρωτική άγνοια του εαυτού. Το να καταλάβεις τον εαυτό σου είναι η αρχή της σοφίας. Και τι είναι ο εαυτός σου, αυτό το ιδιαίτερο εσύ; Νομίζω πως υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο ανθρώπινο ον και στο άτομο, Το άτομο είναι μια τοπική οντότητα που ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα, ανήκει σε έναν συγκεκριμένο πολιτισμό, συγκεκριμένη κοινωνία, συγκεκριμένη θρησκεία. Το ανθρώπινο ον δεν καθορίζεται τοπικά. Είναι παντού. Αν το άτομο λειτουργεί απλώς σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο μέσα στο τεράστιο πεδίο της ζωής, τότε η ενέργειά του είναι εντελώς άσχετη με το όλο. Και πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι μιλάμε για το όλον, όχι για το επιμέρους,γιατί στο πολύ περιέχεται το΄λίγο, ενώ στο λίγο δεν περιέχεται το πολύ. Το άτομο είναι μια μικ΄ρη, εξαρτημένη, μίζερη, απογοητευμένη οντότητα. ευχαριστημένη με τους μικρούς θεούς της και τις μικρές της παραδόσεις , ενώ το ανθρώπινο ον ενδιαφέρεται για την ολική ευτυχία, την ολική δυστυχία και την ολική σύγχυση του κόσμου..

Η Πάλη της Ύπαρξης
Εμείς τα ανθρώπινα όντα είμαστε αυτό που ήμασταν εδώ και εκατομμύρια χρόνια – όντα άπληστα, φθονερά, επιθετικά, ζηλιάρικα, αγχωμένα και απελπισμένα με περιστασιακές αναλαμπές χαράς και τρυφερότητας. Είμαστε ένα περίεργο μείγμα από μίσος, φόβο και ευγένεια. Είμαστε μαζί βία και ειρήνη. Έχει γίνει επιφανειακή πρόοδος από την βοϊδάμαξα ως το αεροπλάνο τζετ, αλλά ψυχολογικά το άτομο δεν έχει αλλάξει καθόλου, και παντού στον κόσμο η δομή της κοινωνίας έχει δημιουργηθεί από άτομα. Η εξωτερική κοινωνική δομή είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής ψυχολογικής δομής των ανθρώπινων σχέσεων μας, για το άτομο είναι το αποτέλεσμα της ολικής εμπειρίας, γνώσης και συμπεριφορά του ανθρώπου. Καθένας από μας είναι η “αποθήκη” όλου του παρελθόντος. Το άτομο είναι το ανθρώπινο ον που έχει μέσα του όλη την ανθρωπότητα. Όλη η ιστορία του ανθρώπου είναι γραμμένη μέσα μας. Παρατηρήστε καλά τι γίνεται πραγματικά και μέσα στον εαυτό σας και έξω απ’ αυτόν στον ανταγωνιστικό πολιτισμό που ζείτε, με τις απαιτήσεις του για δύναμη, θέση, γόητρο, όνομα, επιτυχία και όλα τα υπόλοιπα – παρατηρήστε τα επιτεύγματα για το οποία είστε τόσο περήφανοι, όλο αυτό το χώρο που ονομάζετε ζωή, όπου υπάρχει σύγκρουση κάθε μορφής σχέσης, που γεννάει μίσος, ανταγωνισμό, βαρβαρότητα και ατέλειωτους πολέμους. Αυτό το χώρο, αυτή τη ζωή, είναι τα μόνα που ξέρουμε, και όντας ανίκανοι να καταλάβουμε την τρομερή αυτή πάλη ύπαρξης, είναι φυσικό να φοβόμαστε και να δραπετεύουμε απ’ αυτήν με όλων των ειδών τους επιδέξιους τρόπους. Και τρομάζουμε επίσης από το άγνωστο. Τρομάζουμε από το θάνατο. Φοβόμαστε τι θα φέρει το αύριο. Έτσι λοιπόν, φοβόμαστε και το άγνωστο. Αυτή είναι η καθημερινή μας ζωή και σ’ αυτή δεν υπάρχει ελπίδα, και άρα κάθε είδος φιλοσοφίας, κάθε είδος θεολογικής έννοιας, είναι απλώς και μόνο φυγή από την πραγματική αλήθεια, από εκείνο που είναι.

Η βασική Φύση του Ανθρώπου – Ευθύνη
Όλες οι εξωτερικές μορφές αλλαγής που επιφέρονται από πολέμους επαναστάσεις, μεταρρυθμίσεις, νόμους και ιδεολογίες έχουν αποτύχει εντελώς ν’ αλλάξουν τη βασική φύση του ανθρώπου και επομένως τη κοινωνία. Σαν ανθρώπινα όντα που ζούμε σ’ αυτόν τον τερατόμορφο, άσχημο κόσμο, ας ρωτήσουμε τους εαυτούς μας, μπορεί αυτή η κοινωνία που είναι βασισμένη στον ανταγωνισμό, τη βαρβαρότητα και το φόβο να σταματήσει να ‘ναι έτσι; Όχι σαν κάτι το θεωρητικό, όχι σαν ελπίδα, αλλά σαν πραγματικό γεγονός, έτσι που το πνεύμα να γίνει φρέσκο καινούργιο και καθαρό και να μπορεί να δημιουργήσει έναν διαφορετικό κόσμο; Εγώ νομίζω ότι αυτό μπορεί να συμβεί, μόνο αν ο καθένας από εμάς παραδεχτεί το βασικό γεγονός ότι εμείς σαν άτομα, σαν ανθρώπινα όντα, σ’ όποιο μέρος του κόσμου κι αν τυχαίνει να ζούμε, σε οποιοδήποτε πολιτισμό τυχαίνει να ανήκουμε, είμαστε ολοκληρωτικά υπεύθυνοι για την κατάσταση του κόσμου. Είμαστε ο καθένας μας υπεύθυνος για κάθε πόλεμο, εξαιτίας της επιθετικότητας της δικιάς μας ζωής, του εθνικισμού μας, του εγωισμού μας, των θεών μας των προκαταλήψεων μας, των ιδανικών μας, όλων όσων μας κάνουν να είμαστε διχασμένοι. Και μόνο όταν παραδεχτούμε, όχι διανοητικά αλλά πραγματικά, όσο πραγματικά αναγνωρίζουμε ότι πονάμε ή πεινάμε, ότι εσείς κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό το χάος και τη μιζέρια που υπάρχει απ’ άκρη σ’ άκρη στον κόσμο, γιατί έχουμε συνεισφέρει σ’ αυτά στην καθημερινή ζωή μας και είμαστε ένα κομμάτι αυτής της τερατόμορφης κοινωνίας με τους πολέμους της, τις διχόνοιες, τις ασχήμιες, τις βαρβαρότητες και την απληστία, τότε μόνο θα κάνουμε κάτι.

Αλήθεια
Αλλά τι μπορεί να κάνει ένα ανθρώπινο ον – τι μπορούμε να κάνουμε εσείς κι εγώ για να φτιάξουμε μι εντελώς διαφορετική κοινωνία; Βάζουμε στους εαυτούς μας μια πολύ σοβαρή ερώτηση: Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε; Θα μας το πει κάποιος; Μερικοί μας το έχουν ήδη πει. Οι επονομαζόμενοι πνευματικοί οδηγοί που υποτίθεται ότι καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα καλύτερα από μας , μας έχουν “πει” προσπαθώντας να μας εξαπατήσουν και να μας καλουπώσουν σ’ ένα καινούργιο πρότυπο, κι αυτό βέβαια δεν μας έχει πάει και πολύ μακριά. Επιτηδευμένοι και διαβασμένοι δάσκαλοι μας έχουν “πει” αλλά κι αυτοί δεν μας έχουν οδηγήσει μακρύτερα. Μας έχουν πει ότι όλα τα μονοπάτια οδηγούν στην αλήθεια – εσύ έχεις το δικό σου μονοπάτι σαν ινδουιστής και κάποιος άλλος σαν χριστιανός και κάποιος άλλος σαν μουσουλμάνος και όλα συναντιόνται στην ίδια πόρτα – που είναι, αν το κοιτάξεις, τόσο φανερά παράλογο. Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι κι αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας, είναι ζωή. Ένα πεθαμένο πράγμα έχει μονοπάτι για να το φτάσεις γιατί είναι κάτι στατικό, αλλά μόλις δεις ότι η αλήθεια είναι κάτι ζωντανό, κάτι που κινείται, που δεν έχει σταμάτημα, που δεν είναι σε κανέναν ναό, τζαμί ή εκκλησία και που καμία θρησκεία, κανένας δάσκαλος και κανένας φιλόσοφος, κανένας δεν μπορεί να σε οδηγήσει σ’ αυτή – τότε θα δεις επίσης ότι αυτό το ζωντανό πράγμα είναι αυτό που πραγματικά είσαι – ο θυμός σου, η βαρβαρότητα σου, η βία σου, η απόγνωση σου, η αγωνία και η θλίψη μέσα στην οποία ζεις. Μέσα στην κατανόηση όλων αυτών βρίσκεται η αλήθεια, και μπορεί να την κατανοήσεις μόνο αν ξέρεις να βλέπεις αυτά τα πράγματα στη ζωή σου. Και δεν μπορείς να βλέπεις μέσα από μια ιδεολογία, ή ένα φίλτρο από λόγια, μέσα οπό ελπίδες και φόβους. Βλέπετε λοιπόν ότι δεν μπορείτε να εξαρτιέστε από κανέναν. Δεν υπάρχει οδηγός, δάσκαλος, δεν υπάρχει αυθεντία. Υπάρχετε μόνο εσείς – η σχέση σας με τους άλλους στον κόσμο – δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Μόλις το συνειδητοποιήσετε αυτό, είτε θα σας φέρει μεγάλη απελπισία, από την οποία δημιουργείτε κυνισμός και πίκρα, ή αντιμετωπίζοντας το γεγονός ότι εσείς και κανένας άλλος είστε υπεύθυνος για τον κόσμο και τον εαυτό σας, για το τι σκέφτεστε, τι αισθάνεστε, τι ενέργειες κάνετε, όλη η προσήλωση στα προσωπικά σας βάσανα θα φύγει. Συνήθως βιαζόμαστε να ρίξουμε την ευθύνη στους άλλους, που είναι μία από τις μορφές αυτής της προσήλωσης..

Αλλαγή του Εαυτού – Διασκορπισμός της ενέργειας
Μπορούμε λοιπόν, εσείς κι εγώ να προκαλέσουμε στους εαυτούς μας, χωρίς καμία εξωτερική επίδραση, χωρίς πειθώ, χωρίς κάποιο φόβο τιμωρίας – μπορούμε να προκαλέσουμε στην ίδια ουσία της ύπαρξής μας μια ολική επανάσταση, μια ψυχολογική μεταλλαγή, έτσι ώστε να πάψουμε να είμαστε πλέον βάρβαροι, βίαιοι, ανταγωνιστικοί, αγχώδεις, φοβισμένοι, άπληστοι, φθονεροί κι όλες τις άλλες εκδηλώσεις της φύσης μας με τις οποίες έχουμε χτίσει τη σάπια κοινωνία στην οποία ζούμε καθημερινά; Είναι σημαντικό να καταλάβετε πρώτα πρώτα ότι δεν διατυπώνω καμιά φιλοσοφική θεωρία ή κανένα θεολογικό οικοδόμημα από ιδέες ή θεολογικές έννοιες. Πιστεύω πως όλες οι ιδεολογίες είναι πέρα για πέρα ηλίθιες. Αυτό που είναι σημαντικό δεν είναι κάποια φιλοσοφία για τη ζωή, αλλά το να παρατηρεί κανείς τι πραγματικά συμβαίνει στη καθημερινή του ζωή, μέσα του κι έξω απ’ αυτόν. Αν παρατηρήσετε από πολύ κοντά τι είναι αυτό που συμβαίνει και το εξετάσετε, θα δείτε ότι είναι βασισμένο σε κάποια διανοητική αντίληψη και η διανόηση δεν είναι όλο το πεδίο της ύπαρξης. Είναι ένα κομμάτι, κι ένα κομμάτι, όσο αριστοτεχνικά κι αν συνδέεται, όσο αρχαίο και παραδοσιακό κι αν είναι, παραμένει ένα μικρό μέρος της ύπαρξης, ενώ πρέπει να ασχοληθούμε με την ολότητα της ζωής. Και όταν κοιτάξουμε και δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο, θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει εσωτερική και εξωτερική πορεία. Υπάρχει μόνο μια ενιαία πορεία, μια πλήρης, ολική κίνηση, η εσωτερική κίνηση που εκφράζεται σαν εξωτερική και η εξωτερική που αντιδρά στην εσωτερική. Τα να ‘σαι ικανός να δεις, αυτό το πράγμα είναι νομίζω ό,τι χρειάζεται, γιατί αν ξέρουμε τι βλέπουμε, όλα γίνονται πολύ καθαρά, και το να βλέπεις δεν χρειάζεται ούτε φιλοσοφία, ούτε δάσκαλο. Δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου πει πως να βλέπεις. Απλώς βλέπεις. Μπορείς τότε, κοιτάζοντας την όλη εικόνα, κοιτάζοντάς την όχι λογικά – επιφανειακά αλλά πραγματικά, μπορείς εύκολα, αυθόρμητα, να μεταμορφώσεις τον εαυτό σου; Αυτό είναι το πραγματικό θέμα. Είναι δυνατό να επιφέρει μια πλήρη επανάσταση στη ψυχή; Αναρωτιέμαι ποια είναι η αντίδρασή σας σε μια τέτοια ερώτηση. Μπορείτε να πείτε “Δεν θέλω να αλλάξω”. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν και πιο πολύ μάλιστα εκείνοι που είναι κάπως ασφαλής κοινωνικά και οικονομικά ή έχουν δογματικές πεποιθήσεις και είναι ευχαριστημένοι να παίρνουν τους εαυτούς τους και τα πράγματα όπως είναι ή με λίγο διαφορετικό τρόπο. Μ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε. Ή μπορείτε να πείτε πιο έξυπνα: “Είναι πολύ δύσκολο, δεν είναι για μένα”. Σε αυτή τη περίπτωση θα έχετε ήδη μπλοκάρει τον εαυτό σας, θα έχετε σταματήσει να ερευνάτε και δεν υπάρχει λόγος να προχωρήσετε πιο πέρα. Ή ακόμα μπορείτε να πείτε “Βλέπω την αναγκαιότητα για μια ουσιαστική εσωτερική αλλαγή του εαυτού μου, αλλά πως μπορώ να το πετύχω; Παρακαλώ, δείξτε μου το δρόμο, βοηθήστε με να το κάνω”. Αν πείτε κάτι τέτοιο τότε δεν ενδιαφέρεστε για την ίδια την αλλαγή. Δεν θέλετε πραγματικά μια ουσιαστική αλλαγή. Απλώς ψάχνετε για τη μέθοδο, για το σύστημα που φέρνει την αλλαγή. Αν ήμουν αρκετά ανόητος να σας δώσω ένα σύστημα, κι αν ήσαστε το ίδιο ανόητοι να το ακολουθήσετε, τότε μόνο θα αντιγράφατε, θα μυρόσαστε, θα υποτασσόσαστε, θα παραδεχόσαστε. Κι όταν θα τα κάνατε αυτά, θα είχατε δεχτεί για τον εαυτό σας την αυθεντία κάποιου άλλου και από εκείνη τη στιγμή υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του εαυτού σας κι αυτής της αυθεντίας. Νιώθετε πως πρέπει να κάνετε ένα συγκεκριμένο πράγμα γιατί έτσι σας έχουν πει και παρόλ’ αυτά είστε ανίκανοι να το κάνετε. Έχετε τιςδικές σας κλήσεις, προδιαθέσεις και πιέσεις που συγκρούονται με το σύστημα που θεωρείτε πως πρέπει να ακολουθήσετε και άρα υπάρχει αντίφαση. Έτσι, οδηγήστε σε μια διπλή ζωή, από τη μία στην ιδεολογία του συστήματος και από την άλλη στην πραγματικότητα της αληθινής σας ύπαρξης. Στην προσπάθεια να υποταχτείτε στην ιδεολογία καταπιέζετε τον εαυτό σας – ενώ αυτό που στην πραγματικότητα είναι αλήθεια δεν είναι η ιδεολογία, αλλά αυτό που είστε εσείς. Αν προσπαθήσετε να μάθετε τον εαυτό σας σύμφωνα με κάποιον άλλον, θα παραμείνετε πάντα άνθρωπος από “δεύτερο χέρι”. Ο άνθρωπος που λέει “θέλω ν’ α΄λλάξω, πέστε μου πως” δείχνει πολύ ειλικρινής,πολύ σοβαρός, αλλά δεν είναι. Θέλει μια αυθεντία που ελπίζει ότι θα φέρει σε τάξη τον εαυτό του . Αλλά μπορεί ποτέ μια αυθεντία να φέρει τάξη μέσα μας; Η τάξη που επιβάλλεται απέξω γεννά χωρίς άλλο σύγχυση. Ίσως να καταλαβαίνετε αυτή την αλήθεια διανοητικά αλλά μπορείτε να την εφαρμόσετε πραγματικά, έτσι που ο νους σας να μην προβάλλει καμία αυθεντία, την αυθεντία ενός βιβλίου, ενός δασκάλου, του συζύγου ή της συζύγου, του γονιού, του φίλου, ή της κοινωνίας. Γιατί πάντα λειτουργούμε στο πλαίσια κάποιου πρότυπο και το πρότυπο γίνεται ιδεολογία και αυθεντία, αλλά τη στιγμή που θα δείτε πραγματικά ότι το ερώτημα “πως μπορώ ν’ αλλάξω” τοποθετεί αυτόματα μια καινούργια αυθεντία, τότε έχετε ξεφύγει από την παγίδα της αυθεντίας για πάντα. Ας το ξαναδιατυπώσουμε πιο καθαρά: Βλέπω πως πρέπει ν’ αλλάξω εντελώς από τις ρίζες της ύπαρξής μου. Δεν μπορώ άλλο να στηρίζομαι σε καμία παράδοση, γιατί η παράδοση έχει προκαλέσει αυτή τη κολοσσιαία απραξία, ευπείθεια και υποταγή. Δεν μπορώ να ψάχνω για κάποιον που θα με βοηθήσει ν’ αλλάξω, ένα δάσκαλο, ένα θεό, μια πίστη ή ένα σύστημα, κάποια εξωτερική πίεση ή επιρροή. Τότε τι γίνεται; Πρώτα απ’ όλα μπορείτε ν’ αρνηθείτε κάθε αυθεντία; Αν μπορείτε, σημαίνει ότι δεν είστε πια φοβισμένοι. Τότε τι συμβαίνει; Όταν αρνείστε κάποια πλάνη που κουβαλάτε για γενιές και γενιές, όταν απαλλάσσεστε από οποιοδήποτε βάρος, τότε τι συμβαίνει; Έχετε πιο πολύ ενέργεια, έτσι δεν είναι; Έχετε περισσότερες ικανότητες, μεγαλύτερη δύναμη, μεγαλύτερη ένταση αισθήματος, περισσότερη ζωτικότητα. Αν δε νιώθετε έτσι, τότε δεν έχετε απαλλαχτεί από το φορτίο , δεν έχετε πετάξει από πάνω σας το άχρηστο βάρος της αυθεντίας. Αλλά όταν το έχετε ξεφορτωθεί κι έχετε αυτήν την ενέργεια στην οποία δεν υπάρχει καθόλου φόβος – φόβος μήπως κάνεις λάθος, φόβος αν γίνεται κάτι σωστό ή όχι – τότε δεν είναι αυτή καθεαυτή η ενέργεια , η αλλαγή, η μετάλλαξη; Χρειαζόμαστε μια τεράστια ποσότητα ενέργειας και τη διασκορπίζουμε μέσα στο φόβο, αλλά όταν υπάρχει αυτή η ενέργεια που έρχεται όταν απαλλασσόμαστε από κάθε είδος φόβου, αυτή η ενέργεια από μόνη της γεννά αυτή τη ριζική εσωτερική επανάσταση. Δεν έχετε να κάνετε το παραμικρό γι’ αυτήν. Έτσι, έχετε μείνει μόνος με τον εαυτό σας κι αυτή είναι η πραγματική κατάσταση ζωής για έναν άνθρωπο που τ’ αντιμετωπίζει σοβαρά όλα αυτά. Και καθώς δεν ψάχνετε πλέον για κάποιον ή κάτι να σας βοηθήσει, είστε ήδη ελεύθερος για να ανακαλύψετε. Κι όταν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει ενέργεια. Κι όταν υπάρχει ελευθερία δεν μπορεί να γίνει ποτέ κάτι λάθος. Η ελευθερία είναι εντελώς διαφορετική από την επανάσταση. Δεν υπάρχει κάτι σαν το σωστό ή το λάθος σε μια πράξη, όταν υπάρχει ελευθερία. Είσαι ελεύθερος κι απ’ αυτό το κέντρο ενεργείς. Κι ως εκ τούτου δεν υπάρχει φόβος και μια ψυχή που δεν φοβάται είναι γεμάτη από μεγάλη αγάπη. Κι όταν υπάρχει αγάπη, μπορεί να κάνει αυτό που θέλει.

Απελευθέρωση από την Αυθεντία
Επομένως, αυτό που πρόκειται να κάνουμε τώρα, είναι να μάθουμε για τους εαυτούς μας όχι σύμφωνα με μένα ή κάποιον ψυχαναλυτή ή κάποιον φιλόσοφο – γιατί αν μάθουμε για τους εαυτούς μας σύμφωνα με κάποιον άλλο, μαθαίνουμε για εκείνον και όχι για μας – θα μάθουμε τι πραγματικά είμαστε. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι δεν εξαρτιόμαστε από κάποια εξωτερική αυθεντία στο να προκαλέσουμε την ολοκληρωτική επανάσταση μέσα στη δομή της ψυχής μας, αντιμετωπίζουμε μια πολύ μεγαλύτερη δυσκολία ν’ αρνηθούμε τη δική μας εσωτερική αυθεντία, την αυθεντία των δικών μας ιδιαίτερων μικρών εμπειριών και συγκεκριμένων γνωμών, γνώσεων, ιδεών και ιδανικών. Είχες μια εμπειρία εχθές που σου έμαθε κάτι και η γνώση αυτή γίνεται μια καινούργια αυθεντία – κι αυτή η αυθεντία του χθες είναι το ίδιο καταστρεπτική με μια αυθεντία χιλιάδων ετών. Για να καταλάβουμε τους εαυτούς μας χρειάζεται να μην έχουμε καμία αυθεντία ούτε από χθες, ούτε από χιλιάδες χρόνια πριν, γιατί είμαστε ζωντανοί, κινούμαστε συνέχεια, ρέουμε, δεν είμαστε ποτέ στατικοί. Όταν κοιτάμε τους εαυτούς μας με τη νεκρή αυθεντία του χτες, θα αποτύχουμε στο να καταλάβουμε τη ζωντανή κίνηση και την ομορφιά και την ποιότητα αυτής της κίνησης . Το ν’ απελευθερωθείς απ’ όλες τις αυθεντίες, τη δική σου κι αυτή των άλλων, είναι ταυτόσημο με το να πεθάνει το καθετί από το χτες, έτσι που το πνεύμα σου να είναι συνεχώς φρέσκο, πάντα νέο, αθώο, γεμάτο δύναμη και πάθος. Μόνο σ’ αυτή τη κατάσταση μπορεί κάποιος να παρατηρεί και να μαθαίνει. Και γι αυτό χρειάζεται μεγάλη επίγνωση, ενεργητική επίγνωση του τι συμβαίνει μέσα σας, χωρίς να το διορθώνετε ή α του λέτε τι θα ‘ πρεπε ή δεν θα ‘πρεπε να είναι, γιατί τη στιγμή που το διορθώνετε, έχετε εγκαθιδρύσει μια άλλη θρησκεία, έναν κριτή.

Απόσπασμα από το: “Η απελευθέρωση απ’ το γνωστό” Εκδόσεις Καστανιώτη 1985
Πηγή: http://enallaktikidrasi.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η ατμοσφαιρική ρύπανση καταλύτης για την εμφάνιση σκωληκοειδίτιδας...

Μπορεί να συνδέεται η ατμοσφαιρική ρύπανση με τη σκωληκοειδίτιδα; Και όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κάλγκαρι, γίνεται, καθώς τις μέρες που η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνεται, αυξάνονται και τα περιστατικά σκωληκοειδίτιδας στα νοσοκομεία και συγκεκριμένα σε ποσοστό 22%. Οι επιστήμονες κατέληξαν σ' αυτό το συμπέρασμα έπειτα από μελέτη στοιχείων για τις εισαγωγές στα νοσοκομεία και το είδος των περιστατικών, σε δώδεκα πόλεις του Καναδά. Μάλιστα, διαπίστωσαν πως όταν η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξανόταν για διάστημα αρκετών ημερών, η σκωληκοειδίτιδα προσέβαλε 1 στους 15 κατοίκους. Πάντως, οι επιστήμονες παραδέχονται πως δεν έχουν βρει μέχρι στιγμής τον λόγο για τον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο, ωστόσο είναι βέβαιοι ότι η μία από τις αιτίες έχει να κάνει με το περιβάλλον . «Η μείωση των περιστατικών σκωληκοειδίτιδας στις ανεπτυγμένες χώρες κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα συμπίπτει με τη θέσπιση του νόμου που οδήγησε στη μείωση των συγκεντρώσεων διαφόρων μολυσματικών ουσιών στην ατμόσφαιρα», τονίζουν οι επιστήμονες στην έκθεσή τους. Επίσης, μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε ζώα έδειξαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη χλωρίδα του εντέρου, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο διάτρησης της σκωληκοειδίτιδας. 

Πηγή: greenweek.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Συνάντηση στα γραφεία της ΑΝΚΟ για τη μεταλιγνιτική περίοδο...

Συνάντηση στα γραφεία της ΑΝΚΟ, με θέμα το: «Επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης για τη μεταλιγνιτική περίοδο και την πορεία προόδου των εργασιών», πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη 17 Ιουλίου. Μεταξύ των ζητημάτων που καλείται να αναπτύξει το Επιχειρησιακό Σχέδιο περιλαμβάνονται όπως τόνισε ο κ. Γιώργος Αμανατίδης, Γενικός Διευθυντής της ΑΝΚΟ: “Ο Εθνικός σχεδιασμός και προγραμματισμός για την περιοχή, οι εναλλακτικές δυνατότητες αξιοποίησης ενεργειακών πόρων, η ρεαλιστικότατα των φάσεων μετάβασης στη μεταλιγνιτική περίοδο με βάση τα σημερινά τεχνολογικά και οικονομικά δεδομένα, οι νέες διαφαινόμενες εναλλακτικές ευκαιρίες ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης στην περιοχή και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των δράσεων υλοποίησης της στρατηγικής και η παρουσίαση εξειδικευμένων δράσεων.Σκοπός του Επιχειρησιακού σχεδίου ανάπτυξης για τη μεταλιγνιτική περίοδο είναι η χάραξη στρατηγικής για την προετοιμασία, τόσο κατά τη φάση μετάβασης όσο και κατά τη μεταλιγνιτική περίοδο, του άξονα Κοζάνης, Πτολεμαΐδας-Φλώρινας-Αμύνταιου με στόχο την αειφορία και έμφαση στο ρόλο της Δυτικής Μακεδονίας ως ενεργειακού κέντρου της χώρας”. Εκ μέρους της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης ο κ. Λευτέρης Ιωαννίδης ανέφερε σε δηλώσεις του πως θα πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, συνοχή και συνέργεια όλων των φορέων της Δυτικής Μακεδονίας, ώστε να υπάρχει ένα κοινό στρατηγικό σχέδιο, στο οποίο θα συμφωνούν όλοι και θα περιλαμβάνει τη μετάβαση σε ένα άλλο μοντέλο. «Η δική μας πρόταση είναι να γίνει μια εκτίμηση του τι ακριβώς οφείλει να διεκδικήσει και να ζητήσει η περιοχή έναντι της ΔΕΗ και του κράτους ως εξωτερικό κόστος, αλλά και να υπάρχει συνεργασία με φορείς του εξωτερικού και με πανεπιστήμια που έχουν ασχοληθεί με παρόμοιο Πρότζεκτ», δήλωσε ο κ. Ιωαννίδης. Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κοζάνης Γιάννης Σόκουτης δήλωσε ότι: «Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, καθώς οι προοπτικές είναι πάρα πολύ δύσκολες για την περιοχή μας, που είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία και με πλήρης αποβιομηχάνιση. Θα πρέπει λοιπόν όλοι οι φορείς να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα, το οποίο θα μας δώσει τη δυνατότητα να ανοίγουμε μια νέα διαφορετική προοπτική για το μέλλον». Tέλος ο κ. Αθανάσιος Κακκάλης πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Μακεδονίας, σημείωσε: «Bρισκόμαστε στην κατάλληλη περίοδο να υπάρξει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα επικαιροποιημένο και να αντιλαμβάνεται το γεγονός πως η ΔΕΗ περνά σε μορφή ιδιωτικοποίησης».

Επιχειρησιακό σχέδιο ανάπτυξης για τη μεταλιγνιτική περίοδο και την πορεία προόδου των εργασιών

Πηγή: www.kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ένα έξυπνο πεζοδρόμιο που αποροφά την ατμοσφαιρική ρύπανση...

Ολλανδοί επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός πειραματικού τσιμέντου το οποίο, σύμφωνα με τους ίδιους, μειώνει την ρύπανση του αέρα κατά 45%. Τα νέα δημοσιεύτηκαν τον Ιούνιο στο διαδίκτυο, αφού οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Eindhoven πέρασαν χρόνια μελετώντας το συγκεκριμένο υλικό, το οποίο χρησιμοποίησαν σαν πεζοδρόμιο σε σημείο της ολλανδικής πόλης Hengelo. Σύμφωνα με την αναφορά τους, το οικοδομικό τετράγωνο με το «έξυπνο» πεζοδρόμιο είχε έως και 45% λιγότερο άζωτο στην ατμόσφαιρα, σε ιδανικές καιρικές συνθήκες, ενώ ο μέσος όρος μείωσης των βλαβερών στοιχείων ήταν 19%. Η «μαγική» ιδιότητα του συγκεκριμένου πεζοδρομίου είναι ότι, μετά από ψεκασμό με οξείδιο τιτανίου (TiO2), μπορεί να απορροφά βλαβερές ουσίες από την ατμόσφαιρα και να τις μετατρέπει σε λιγότερο βλαβερές, όπως τα νιτρικά άλατα. Εάν όντως τα αποτελέσματα της έρευνας είναι τα επιθυμητά, το «μαγικό» πεζοδρομιο θα μπορούσε, άνετα, να αποτελέσει την απάντηση για πόλεις με μεγάλα ποσοστά ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Πηγή: http://www.onair24.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Δύο εκατομμύρια θάνατοι ετησίως εξαιτίας της ρύπανσης...

Η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να ευθύνεται για περισσότερους από 2 εκατομμύρια θανάτους ετησίως σε όλο τον κόσμο, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες. Σε μελέτη που πραγματοποίησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από τα μικροσκοπικά αιωρούμενα σωματίδια - ένα είδος ρύπου που εισέρχεται βαθιά στους πνεύμονες και προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας. Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει τα σωματίδια αυτά με πρόωρο θάνατο από καρδιοπάθεια και πνευμονοπάθειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του πνεύμονα. Σχεδόν 470.000 θάνατοι, εξάλλου, σχετίζονται με τις ανθρώπινες πηγές του όζοντος, το οποίο σχηματίζεται όταν αλληλεπιδρούν οι ρύποι από οχήματα ή εργοστάσια. Η έκθεση στο όζον έχει σχετισθεί με τη θνησιμότητα από πνευμονοπάθειες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι περισσότεροι από τους παγκόσμιους θανάτους πιθανώς συμβαίνουν στην πολυπληθή νοτιοανατολική Ασία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ατμοσφαιρικής ρύπανσης. «Η ατμοσφαιρική ρύπανση πιθανώς αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου για την υγεία», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τζέισον Γουεστ, επίκουρος καθηγητής Περιβαλλοντικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βορείου Καρολίνας, στο Τσάπελ Χιλ. Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι η βελτίωση της ποιότητας του αέρα σε όλο τον κόσμο θα μπορούσε να παρατείνει το προσδόκιμο επιβιώσεως πολλών ανθρώπων, πρόσθεσε. Μολονότι προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι κλιματικές αλλαγές μπορεί να καταστήσουν πιο θανατηφόρο την ατμοσφαιρική ρύπανση, η παρούσα μελέτη έδειξε πως ασκεί μικρή επίδραση στους θανάτους εξαιτίας της ρύπανσης. Η ρύπανση και οι κλιματικές αλλαγές αλληλεπιδρούν με πολλούς τρόπους. Παράγοντες του κλίματος όπως η θερμοκρασία και η υγρασία μπορεί να επηρεάσουν την αντίδραση στα μόρια του αέρα, ενώ οι βροχοπτώσεις μπορεί να επηρεάσουν την συσσώρευση των ρύπων, λένε οι ερευνητές. Ωστόσο, η ανάλυσή τους έδειξε ότι οι αλλαγές αυτές σχετίζονται μόνο με 1.500 θανάτους τον χρόνο εξαιτίας της ρύπανσης του όζοντος και με 2.200 θανάτους τον χρόνο εξαιτίας των μικροσκοπικών αιωρουμένων σωματιδίων. Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Environmental Research Letters», βασίσθηκε σε στοιχεία για τη ρύπανση το 1850 (προβιομηχανική εποχή) και το 2000, καθώς και σε δημοσιευμένες μελέτες για τη συσχέτιση ρύπανσης-υγείας.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αληθινός φίλος...

(Α)λλοιώνει το θυμό σου
(Β)οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς
(Γ)αληνεύει τις ταραχές σου...
(Δ)ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα
(Ε)λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς
(Ζ)ωντανεύει την ζωή σου
(Ή)λιος είναι σε περιόδους θλίψεως
(Θ)υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του
(Ι)λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει
(Κ)ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου
(Λ)ιώνει την μοναξιά από την ζωή σου
(Μ)οιράζεται τα όνειρα μαζί σου
(Ν)ιώθει τον πόνο σου
(Ξ)εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου
(Ο)ραματίζεται την πληρότητα σου
(Π)ροσφέρει την καρδιά του
(Ρ)ωμαλαία σε υπερασπίζεται
(Σ)υγχωρεί τα λάθη σου
(Τ)ρέφει το πνεύμα σου
(Υ)πολογίζει σε εσένα
(Φ)ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις
(Χ)αίρεται όταν προοδεύεις
(Ψ)ηλά κοιτά για να σε συναντήσει
(Ω)! φίλε της καρδιάς μου

Διαβάστε περισσότερα...

Σε πορεία θανάτου...

Τώρα ούτε να τρέξεις, ούτε να κρυφτείς δε μπορείς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής σου για όλα τα μέτρα που σου επέβαλλαν. Σού πήραν όλα τα όπλα ενώ τα είχες στα χέρια σου. Τα παρέδωσες εσύ εις το όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης. Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν εκατομμύρια δάκρυα. Τα δάκρυα δεν πονάνε...έτσι νόμιζες. Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν την καθημερινότητά σου, τις κανονισμένες διακοπές σου, τις απλωτές και τις ξαπλωτές σου, το σίγουρο μέλλον σου. Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα: Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι γουστάρω ή με μία απόφαση δικαστηρίου που θα ορίζει την έξωση συνταγματική. Αν αρρωστήσεις μία ασπιρίνη θα σου είναι αρκετή, κι αυτή αγνώστου κατασκευής και συστατικών. Εκτός αν ανήκεις στην πάνω τάξη όπου με τον παρά σου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Ασθενείς δύο ταχυτήτων αφού πάλευες χρόνια για την Ευρώπη της μία ταχύτητας. Η λίστα του εκάστοτε ευρωτσολιά υπουργού θα ορίζει για το τι εξετάσεις θα χρειάζεσαι και όχι το είδος ή η πορεία της ασθένειάς σου. Το κορμί σου έτσι κι αλλιώς ανήκει κι αυτό στην περιουσία του παρακράτους αφού εκ γενετής είσαι πλέον αναγκαστικός δότης οργάνων και δε μπα να στείλεις εσύ χιλιάδες αιτήσεις άρνησης προς τον αρμόδιο Οργανισμό (είναι τελικά αρμόδιος αυτός ο Οργανισμός;). Ανάλογα με τις ανάγκες των ιατρικών εταιρειών θα είσαι κλινικά νεκρός ή όχι. Βέβαια με τον ιατρικό τουρισμό που σου ετοιμάζουν μπορείς άνετα να δίνεις ένα νεφρό ή ένα ωάριο σε μία πλούσια γριά τουρίστρια για μία χούφτα ευρώ. Ο μισθός, που τώρα τον θεωρείς μικρό - αν τον έχεις ακόμα- , θα καθορίζεται σύμφωνα με την οικονομική πορεία και τις ανάγκες της χώρας. Να θυμάσαι ότι από εδώ και στο εξής οι ανάγκες της χώρας θα είναι πάντα μεγάλες (ακόμα και αν δεν είναι) γιατί όσο πέφτει το μεροκάματό σου τόσο εγχώριοι και εισαγόμενοι “επενδυτές” θα βρίσκουν φθηνά χέρια, οι δείκτες ανεργίας θα πέφτουν και όλοι θα είναι χαρούμενοι ακόμα κι εσύ που θα εργάζεσαι για 200 (το πολύ) ευρώ το μήνα φθάνει να μην είσαι άνεργος. Αν εξαντληθείς δε από το 12ωρο σε βάζουν σε μία κλινική και γίνεσαι ξαφνικά “κλινικά νεκρός”. Και η οικογένεια σου δεν θα δει ένα ευρώ από την ασφάλεια και οι ιατρικές εταιρείες θα κονομήσουν από τα συκωτοπνεύνονά σου. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα υπάρχουν πια. Θα ορίζουν οι εταιρείες στις οποίες θα εργάζεσαι για τον ποιο ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα θα έχουν για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα θα ασφαλίζεται ο εργοδότης για την αρρώστια σου ή το εργατικό "ατύχημά" σου και μετά εσύ. Αν πεθάνεις κιόλας καλύτερα, θα κονομήσουν τόσα όσα δεν θα τους έδινε η εργασία σου ακόμα και αν ζούσες 500 χρόνια. Είχες στο πίσω μέρος του μυαλό σου ότι αν δεν θα τα καταφέρεις στην πόλη, θα μετακομίσεις στο χωριό, στο πατρικό και θα είσαι άνετος. Πριν κάνεις αυτό πάρε τις λίστες για το πού θα γίνουν στο μέλλον αναπτυξιακά έργα ιδιωτικών συμφερόντων όπως η El Dorando. Για το δημόσιο συμφέρον το παρακράτος έχει βάση νόμου το δικαίωμα να βάζει σε ισχύ αναγκαστική απαλλοτρίωση υπέρ της οποιαδήποτε ιδιωτικής επένδυσης. Αυτός είναι βάση νόμου ο επιφανειούχος που δεν θα τον κουνάει κανένας εις τον καιρό τον άπαντα. Μαζί με το χωράφι, θα σου πάρουν το πατρικό σπίτι και σε μία βραδιά εκεί που ήταν το χωριό σου ξαφνικά θα δεις μία απέραντη έρημο. Και πονηρούλη, μην σκεφθείς ότι θα τα κονομήσεις από την απαλλοτρίωση διότι από 1 έως 3 ευρώ το πολύ το τετραγωνικό θα είναι η ανταμοιβή σου, κι αυτή αν τα οικονομικά του κράτους τυχαία δεν είναι σε ύφεση. Οι υπόλοιποι που τα χωριά τους δεν θα βγουν σε πλειστηριασμό μην νομίζουν ότι θα φυτέψουν την πατάτα για να ζήσουν γιατί τα μαντάτα έρχονται γρήγορα και λένε ότι με την αμερικανο-ευρωπαϊκή συμφωνία γεωργικών προϊόντων, θα μπαίνεις μέχρι και φυλακή για το ελεύθερο φύτεμα πατάτας όπως μπαίνει σήμερα κάποιος για το φύτεμα ινδικής κάνναβις. Διότι ο σπόρος, το χώμα και η ανάπτυξη του φυτού είναι προϊόν. Και μην ξεχνάς ότι ο σπόρος θέλει νερό για να ανθίσει. Όσο μπορείς ακόμα, κάνε άφθονα λουτρά, πιες πολύ νερό, πλύνε ό,τι δεν έπλυνες διότι είναι θέμα μηνών να πεις το νερό νεράκι. Το καταλληλότερο νερό της Ευρώπης έχει η Ελλάδα, λες να μην το ξέρουν οι εταίροι σου; Αυτό το δεδομένο αγαθό σε πολύ λίγο θα είναι προϊόν. Νόμιζες ότι τζάμπα έδιναν εδώ και 15 χρόνια πιστοποιήσεις πηγών και πήγαινε ο καθένας να κάνει εμφιαλωτήριο; Νομίζεις ότι για οικολογικούς λόγους άρχισαν οι χαρτογραφήσεις πηγών, ποταμών ακόμα και αγροτικών αποταμιευτήρων νερού ανά την επικράτεια με διαταγή της Ε.Ε; Νομίζεις ότι οι εναπομείνασες εταιρείες εμφιάλωσης θα μείνουν σε ελληνικά χέρια; Θα αλλάξουν χέρια και μαζί με αυτές όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις (που καθόλου τυχαία δεν είναι επιχειρήσεις ανεξάρτητου προϋπολογισμού από τους Δήμους από τότε που δημιουργήθηκαν) θα πουληθούν γιατί τα οικονομικά των Καλλικρατικών Δήμων και πάλι εντελώς τυχαία θα είναι σε ύφεση. Όσο για την “Πράσινη Ανάπτυξη”, όσοι τσιμπήσατε στο παραμύθι, αρχίσατε να νιώθετε ήδη στο πετσί σας τι σημαίνει “δουλεύει ο ήλιος για μένα”. Μαζί με το φωτοβολταϊκό που φύτεψες χαιρέτα το χωράφι και το σπίτι που έβαλες υποθήκη για το πράσινο δάνειο. Σε έναν άντε σε δύο θα καταλήξουν και τα χωράφια και ο ήλιος. Μα ήταν δυνατόν να νομίζεις ότι θα άφηναν γη και ήλιο σε έναν κακομοίρη χρεωμένο όπως εσύ; Για να μην θεωρείς ότι θα πας στο νησί και θα ψαρεύεις την τροφή σου τώρα με την “Γαλάζια Ανάπτυξη” μπορεί να φαντάζει επιστημονική φαντασία αλλά ακόμα και τον γαύρο που δεν τον είχες σε εκτίμηση θα τον βλέπεις πλέον στα όνειρά σου. Για το τι είναι αυτή την στιγμή η Ελλάδα φαίνεται από το νόμο που ξένες επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνται στην χώρα θα έχουν φοροαπαλλαγές αλλά και φορολογικά κίνητρα. Μόνο οι νόμιμοι πολίτες της οποιαδήποτε χώρας έχουν αυτά τα προνόμια, άρα εσύ που θα σταθείς για έλεγχο μπροστά στον εφοριακό ο οποίος θα σε απειλεί με δήμευση περιουσίας και φυλάκιση θα έχει απέναντι του έναν παράνομο και παρείσακτο κάτοικο αυτής της χώρας που θες να το καταλάβεις είτε όχι αυτός είσαι εσύ, Έλληνά μου. Είναι κι άλλα, πολλά, αμέτρητα που είτε είναι σε ενέργεια την ώρα που εσύ αγανακτείς με το "μαύρο της ΕΡΤ" ή για την απόλυση 100,000 δημοσίων υπαλλήλων που λείαν συντόμως θα γίνουν 450,000, είτε έχουν μπει σε λειτουργία και εσύ δεν παίρνεις μυρωδιά. Η φίμωση της δήθεν ελευθερίας και η αγανάκτηση για το χαμένο σίγουρο μεροκάματο πουλάνε. Εγκλωβίζουν το οπτικό σου πεδίο εκεί ακριβώς που θέλουν. Δεν θα πάρεις μυρωδιά για το τι σου έχουν έτοιμο το επόμενο πρωί του τελευταίου σου ήσυχου ύπνου. Δεν ήταν η Ελλάδα η πρώτη χώρα που έγινε υποτελής σε δάνεια. Είναι όμως η πρώτη χώρα παγκοσμίως που δεν έχει χάσει απλά την εθνική της κυριαρχία αλλά την ελευθερία σωματική και συναισθηματική των πολιτών της υπό δημοκρατικό καθεστώς. Έπαιξαν πάρα πολύ έξυπνα οι αντίπαλοι γνωρίζοντας καλά ότι αυτόν τον λαό δεν του κάνεις κατά μέτωπο επίθεση αλλά τον διασπάς χρόνια πριν σε συναισθηματικούς μαλάκες και υλιστές λαμόγια και του γκρεμίζεις σιγά-σιγά και σταθερά όλα τα γεφύρια. Δημιούργησαν μία τεράστια φάκα στην οποία πέσαμε όλοι ανεξαιρέτως κοιτώντας ο καθένας μας ό,τι θεωρούσε ιερό. Άλλος τις αξίες και άλλος τον κώλο του. Συμπολίτευση και "συμπολιτευομένη αντιπολίτευση" ήταν τα όπλα των αιωνίων εχθρών σου, των γνωστών και ανελέητων “Φιλελλήνων”. Σιγά μην άλλαζαν την συνταγή για το τελευταίο τους χτύπημα μετά από 200 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στον χώρο. Μηδενίζουμε και πάμε από την αρχή. Το επόμενο στάδιο των διεθνών κοτζαμπάσηδων είναι εν δράσει. Και μην περιμένεις κανέναν Μαρίνο Αντύπα να σε ξυπνήσει. Το κόμμα του Αντύπα ήταν η Ελλάδα όχι ως έννοια άυλη αλλά ως άνθρωποι που αποτελούσαν την έννοια , ενώ το δικό σου κόμμα....άσε να μην το πω. Πηγή: http://simplemangreek.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Ο άνθρωπος που φοβόταν ότι θα πέσει

To πέσιμο της γλάστρας του από το παράθυρο, δημιουργεί μια σειρά από αλυσιδωτές παρανοϊκές αντιδράσεις με τον συμπαθητικό παππού να παθαίνει εμμονή και να φοβάται ότι θα πέσει κι αυτός. Μία animation ταινία μικρού μήκους γυρισμένη με την τεχνική stop motion που μας θυμίζει ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας και να μάθουμε να ζούμε με αυτούς. Γράφτηκε,σχεδιάστηκε και σκηνοθετήθηκε από τον joseph Wallace. Δημιουργήθηκε μέσα σε οκτώ μήνες. Σχεδόν τα πάντα ήταν κατασκευασμένα από χαρτόνι. Βραβεία: Winner 'Best Animation', One Voice Festival 2012, 2nd Prize Royal Television Society Student Animation Award, Winner of 'Best Up-and-Coming Talent Award 2011' Canterbury Anifest and winner of 'Best Film' Newport Animation Awards 2011.

Πηγή: http://antikleidi.com

Διαβάστε περισσότερα...

Εργασιακός μεσαίωνας...

Μια ταινία μικρού μήκους που επανέρχεται καθημερινά στην επικαιρότητα Μια πραγματικότητα που δεν απέχει... Based on True Events
Σενάριο:  Στέφανος Κοσμίδης,Σπύρος Περδίου
Σκηνοθεσία:  Στέφανος Κοσμίδης

Πηγη: http://info-war.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Η ρύπανση της ατμόσφαιρας αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων...

Η ρύπανση του αέρα των πόλεων με σωματίδια και χημικές ουσίες, κυρίως από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, τις πηγές θέρμανσης και τη λειτουργία των βιομηχανιών, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου των πνευμόνων και καρδιοπάθειας, σύμφωνα με δύο νέες μεγάλες ευρωπαϊκές επιστημονικές έρευνες (η μία με ελληνική συμμετοχή), που έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενες, οι οποίες επίσης έχουν δείξει τις σοβαρές συνέπειες που μπορεί να έχει η ρύπανση για την υγεία. Η πρώτη μελέτη, με επικεφαλής τον Όλε Ραάσου-Νίλσεν του Κέντρου Ερευνών της Δανικής Εταιρίας Καρκίνου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ογκολογικό περιοδικό "Lancet Oncology", σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», δείχνει ότι η μακρόχρονη έκθεση ενός ανθρώπου ακόμα και σε χαμηλά επίπεδα ρύπανσης του αέρα αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο των πνευμόνων (ιδίως για αδενοκαρκίνωμα, την μοναδική από τις τέσσερις κυριότερες μορφές του καρκίνου των πνευμόνων, η οποία εμφανίζεται συχνά και σε μη καπνιστές). Οι επιστήμονες εξέτασαν την επίπτωση των αερίων οξειδίων του αζώτου και των στερεών σωματιδίων με διάμετρο κάτω των 2,5 μικρομέτρων (ΡΜ2,5) και των 10 μικρομέτρων (ΡΜ10). Για τον σκοπό αυτό, έκαναν συγκριτική αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) σε 17 δημοσιευμένες μέχρι σήμερα μελέτες σε εννέα ευρωπαϊκές χώρες, που συνολικά αφορούσαν τη σχέση ρύπανσης-καρκίνου σε περίπου 313.000 ανθρώπους. Η ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για κάθε αύξηση της ρύπανσης κατά πέντε μικρογραμμάρια σωματιδίων ΡΜ2,5 ανά κυβικό μέτρο του αέρα, ο κίνδυνος για καρκίνο των πνευμόνων αυξάνει κατά 18% κατά μέσο όρο, ενώ για κάθε αντίστοιχη αύξηση κατά δέκα μικρογραμμάρια των σωματιδίων ΡΜ10 ανά κυβικό μέτρο αέρα, ο κίνδυνος αυξάνει κατά 22%. Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στα επίπεδα των οξειδίων του αζώτου και στον καρκίνο των πνευμόνων. Οι ερευνητές τονίζουν ότι ακόμα και σε επίπεδα σωματιδίων στον αέρα, τα οποία είναι κάτω από τα όρια ασφαλείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η μακρόχρονη ρύπανση μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία. Τα όρια αυτά είναι 40 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα για τα σωματίδια ΡΜ2,5 και 25 μικρογραμμάρια για τα ΡΜ2,5 (πρόκειται για τον μέσο ετήσιο όρο, που είναι υψηλότερος από τα 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας). «Δεν διαπιστώσαμε ότι υπάρχει κάποιο κατώφλι κάτω από το οποίο δεν υπάρχει καθόλου κίνδυνος. Τα ευρήματα δείχνουν ότι το ‘περισσότερο είναι χειρότερο και το λιγότερο είναι καλύτερο'», αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων είναι η καθηγήτρια Αντωνία Τριχοπούλου, η καθηγήτρια Κλέα Κατσουγιάννη, η Κωνσταντίνα Δημακοπούλου, η Ευαγγελία Σαμόλη και η Χριστίνα Μπάμια, όλες από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής τον Νίκολας Μιλς του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, η οποία δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό "Lancet", σύμφωνα με το BBC, δείχνει ότι ακόμα και η βραχύχρονη έκθεση ενός ανθρώπου στη ρύπανση της ατμόσφαιρας αυξάνει τον κίνδυνο εισαγωγής στο νοσοκομείο για καρδιολογικό πρόβλημα ή για πρόωρο θάνατο λόγω καρδιοπάθειας. Οι ερευνητές έκαναν συγκρκτική αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) στοιχείων από 35 δημοσιευμένες μελέτες, οι οποίες αφορούν την επίπτωση στην καρδιά που προκαλεί η ρύπανση από αέριες χημικές ουσίες (μονοξείδιο άνθρακα, διοξείδιο θείου, διοξείδιο αζώτου, όζον κ.α.) και από μικροσωματίδια ΡΜ2,5 και ΡΜ10. Η ανάλυση δείχνει ότι ο κίνδυνος εισαγωγής στο νοσοκομείο ή πρόωρου θανάτου λόγω καρδιολογικού προβλήματος αυξάνεται κατά μέσο όρο κατά 3,52% για κάθε αύξηση ενός μέρους ανά εκατομμύριο (ppm) του μονοξειδίου του άνθρακα, 2,36% για κάθε αύξηση ανά 10 μέρη ανά δισεκατομμύριο του διοξειδίου του θείου, 1,70% για κάθε αύξηση κατά 10 μέρη ανά δισεκατομμύριο του διοξειδίου του αζώτου και περίπου 2% για κάθε αύξηση κατά 10 μικρογραμμαρίων των σωματιδίων ανά κυβικό μέτρο του αέρα. Οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για τους καρδιοπαθείς και για όσους ζουν κοντά σε δρόμους υψηλής κυκλοφορίας, ενώ επισημαίνουν ότι το 2013 έχει χαρακτηρισθεί «Έτος Αέρα» από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα που θα έπρεπε να ευαισθητοποιήσει περαιτέρω τις αρμόδιες Αρχές. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ρύπανση του αέρα στις πόλεις του πλανήτη σκοτώνει περίπου 1,3 εκατ. ανθρώπους κάθε χρόνο.

Οι πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες βρίσκονται στις διευθύνσεις (με συνδρομή): http://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(13)70279-1/abstract
και
http://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(13)60898-3/fulltext

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Τι με κοιτάς εσύ; Γιατί μου χαμογελάς;

Κάτι δεν πάει καλά. Πραγματικά κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία. Όχι μόνο οικονομικά. Το βλέπεις. Το ακούς. Το νιώθεις. Το αγγίζεις. Άνθρωποι χωρίς προορισμό. Σε μία κινούμενη άμμο. Σε έναν βάλτο. Άνθρωποι χωρίς στόχο. Χωρίς όνειρα. Χωρίς ελπίδα. Χωρίς ιδεολογία. Χωρίς ιδανικά. Πρόσωπα φοβισμένα. Σφιγμένα. Θυμωμένα. Αγριεμένα. Προβληματισμένα. Βλέμματα στο κενό. Σκυμένα κεφάλια. Γυρτοί ώμοι. Βήματα βαριά. ΄Ανθρωποι αψίκοροι. Χαμένοι. Παραδομένοι. Παγιδευμένοι. Αμήχανοι. Προδομένοι. Απελπισμένοι. Ανήμποροι. Απομονωμένοι. Στο περιθώριο της ζωής. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Σαν μιά κοινωνική καταιγίδα έτοιμη να ξεσπάσει. Κανείς δεν ξέρει πού και πώς. Μιά αρνητική ενέργεια στην ατμόσφαιρα σε πνίγει. Στους δρόμους. Στα καφενεία. Στις δουλειές. Στο ασανσέρ. Στις ταβέρνες. Στα σινεμά. Στα σούπερ μάρκετ. Στην εφορία. Στην τράπεζα. Αλλά το πιό τραγικιό είναι αυτό. Αν κάποιος σου χαμογελάσει (ή του χαμογελάσεις) και σου πει καλημέρα τον κοιτάς (σε κοιτάει) με καχυποψία. «Γιά να χαμογελάει αυτός θα είναι βολεμένος. Είναι εχθρός μου». Αδιανόητο! «Για να μου λέει καλημέρα σημαίνει ότι δεν έχει πρόβλημα, άρα έχει δουλειά και χρήματα. ΄Αρα είναι εχθρός μου’. Κτηνώδης σκέψη! «Γιά να έχει ακόμη όρεξη γιά ζωή σημαίνει ότι έχει καβάντζα. Άρα, είναι εχθρός μου». Ο απόλυτος φασισμός! Κι έτσι περνούν οι μέρες στην αγνώριστη Ελλάδα της ηθικής, κοινωνικής και πολιτιστικής χρεωκοπίας. Και το αυγό του φιδιού επωάζεται με ραγδαίους ρυθμούς. Θυμίζω ότι το 1484 ο Πάπας ενέκρινε το εγχειρίδιο των βασανιστηρίων που προτάθηκε από δύο Δομινικανούς μοναχούς – τους Spenger και Kraemer – ως το επίσημο κείμενο της εποχής. Το βιβλίο αυτό, το πιό φριχτό βιβλίο όλων των εποχών, όπως επισημαίνει ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος, είχε τον τίτλο mallews maleficarum. Δηλαδή «το σφυρί των μαγισσών». Σύμφωνα με αυτό όλα τα κακά προέρχονται από το διάβολο. Και ο άνθρωπος είναι ο συνεργός του. Έτσι, κάθε τι που δεν άρεσε στο σύστημα της εποχής, κάθε αντίθετρη φωνή ήταν «του διαβόλου» και έπρεπε να καταδικαστεί. Και να εξοντωθεί στην πυρά. Στην Ελλάδα του 2013 «το σφυρί των μαγισσών» είναι η κρατική θηριωδία. Η οποία δεν έχει κόμματα. Πάντα πληρώνει ο λαός. Ο απλός άνθρωπος. Ο ανυποψίαστος πολίτης. Ο φτωχός. Οι πολίτες θυσιάζονται στην πυρά των φόρων, της ανεργίας, των τριτοκοσμικών υπηρεσιών δημόσιας υγείας και του άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος, γιά να μπορεί να συνεχίζει να κυβερνά η «σκιά». Μιά βαριά «σκιά» που το μόνο που τη νοιάζει είναι οι δικοί της. Μην αλλάξει τίποτα. Μην πειράξουμε τις συντεχνίες και τα κεκτημένα. Στην «πυρά» οι μικροσυνταξιούχοι, οι δεκάδες χιλιάδες άνεργοι του ιδιωτικού τομέα και τα παιδιά. Οι νέοι. Οι έφηβοι. Η νέα γενιά. Αρκεί τα μέλη της «σκιάς» να φτάσουν ως το τέλος αλώβητα. Χωρίς να έχει αλλάξει το παραμικρό στη ζωή τους…

Πηγή: http://www.aixmi.gr - Αργύρης Κωστάκης

Διαβάστε περισσότερα...

Κάποτε θα φύγω…

Τι είναι αυτό που σε καθηλώνει σε ένα τόπο, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση; Είναι φόβος για το άγνωστο; Για το μετά ; Είναι η καρδιά σου που είναι κολλημένη σε αυτά που ξέρεις, εκτιμάς και τιμάς; Είναι που δε σου αρέσουν οι αλλαγές; Μήπως είναι ότι ακόμα δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν , να απαλλαχτούν, να πάνε μακριά από όλα και όλους και όμως μένουν πάλι πίσω , μένουν πάντα εδώ. Κάποτε άφησαν τους δούλους ελεύθερους και εκείνοι ξαναγύρισαν. Είναι η σιγουριά που θέλουμε να έχουμε ζώντας σε γνωστά πλαίσια; Ή ακολουθούμε πιστά εκείνο που λέμε «μοίρα». Κάποτε έλεγες, «θα φύγω» μα έγινες δέντρο, έβγαλες ρίζες που σε κρατούν γερά δεμένο εδώ, τα δε κλαδιά σου θέριεψαν, ξεπέρασαν τις στέγες των σπιτιών και είναι τα μόνα που βλέπουν μακριά. Ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το μπλε βαθύ της θάλασσας. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν κάποια στιγμή να φύγουν από κάπου, να αλλάξουν τοπία, παραστάσεις, να αλλάξουν επάγγελμα, σπίτι, συνήθειες, ακόμα και τους ανθρώπους που έχουν δίπλα τους. Κάποιοι, όμως, σε όλη τη διάρκεια της ζωή τους θέλουν να φύγουν και λένε συνέχεια: κάποτε θα φύγω.. και ονειρεύονται τη φυγή … ποτέ δεν το κάνουν, απλά το λένε ίσως για να το πιστέψουν και οι ίδιοι, ίσως για να νιώσουν καλύτερα. Βαρέθηκαν να ζουν νεκροί, στης απονιάς τον τόπο Θέλουν να ανοίξουν τα φτερά, να βρουν καινούριο στόχο Η μιζέρια τους κυριεύει, κάθε μέρα πιο πολύ Και η θλίψη τους ποτίζει δηλητήριο την ψυχή Η ζωή τους περιμένει κάπου αλλού, σε άλλο τόπο Και χαρά θα βρουν εκεί σίγουρα με κάποιο τρόπο. Και όμως πάλι εδώ, για πάντα εδώ.. Κάποτε θα φύγω λένε..και φωτίζει το πρόσωπό τους. Κάποτε θα φύγω λένε… για να πάρουν δύναμη για να βγάλουν πέρα με τις δύσκολες καταστάσεις που περνάνε..Ναι έτσι είναι … κάποτε θα φύγουν… τότε όμως θα είναι η μοναδική φορά που θα θέλουν να μείνουν… Πέρα από αυτό που νομίζουμε, από αυτό που ζητάμε απελπισμένα, από αυτό που λέμε ότι θέλουμε, υπάρχει και μια άλλη αλήθεια: τις περισσότερες φορές ζούμε ακριβώς αυτό που θέλουμε να ζήσουμε. Η μεμψιμοιρία, χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης, μας διακατέχει ! Μοιρολογούμε λοιπόν για τη ζωή μας, θέλουμε να ξεφύγουμε από καταστάσεις – και όμως, πώς να ξεφύγουμε από τα θέλω μας, από τον ίδιο τον εαυτό μας; Γιατί πραγματικά δεν υπάρχει «δε μπορώ», αλλά δε θέλω. Αναβάλουμε κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι . Έτσι και εδώ, γιατί όποιος θέλει δε λέει «κάποτε», αλλά τώρα! Και δεν το λέει απλά και μόνο, αλλά το πράττει κιόλας. Αν θέλεις πραγματικά να φύγεις, μη λες «κάποτε θα φύγω», άνοιξε τα φτερά και πέτα εκεί που θες. Τώρα δεν είσαι δέντρο πια, τώρα δε βλέπουν μόνο τα κλαδιά σου τη θάλασσα και τον ουρανό αλλά ΕΣΥ! τώρα δεν έχεις ρίζες παρά μόνο φτερά, τώρα πετάς ελεύθερα και μακριά από όλα και όλους. Επιθύμησε το αυτό που λες ανύπαρκτο. Η χειρότερη μορφή δουλείας είναι εκείνη στον ίδιο μας τον εαυτό. Στα πραγματικά μας «θέλω», που εμείς οι ίδιοι δεν τα πραγματοποιούμε και τα καταπιέζουμε στα βάθη της ψυχής μας. Είμαστε αλυσοδεμένοι σε αυτό που λέμε ότι λέμε ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε, σε αυτό που λέμε ανύπαρκτο. Μη λες, λοιπόν, κάποτε θα φύγω… και πας να το ονειρευτείς… μόνο φύγε! Φύγε τώρα! Δώσε στο όνειρο σου σάρκα και οστά. Ζήσε το όνειρο.

Πηγή: http://www.aixmi.gr - Ιωάννα Χαρμπέα
Η Ιωάννα Χαρμπέα είναι κοινωνιολόγος/εγκληματολόγος

Διαβάστε περισσότερα...

Ο 1ος πτυχιούχος πανεπιστημίου με σύνδρομο Down, μιλά για την «καθυστερημένη» κοινωνία...

Ο 36χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Εμείς αναδημοσιεύουμε ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσε ο Πινέδα στον Jan Marot της Welt Online, για να υπογραμμίσουμε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι εκείνη που δίνει καύσιμα στην αντίληψη των ανθρώπων και όχι το DNA. Πώς βιώσατε προσωπικά το σύνδρομο Down; Δεν ήταν οι γονείς μου που μου το είπαν. Ήταν ο δάσκαλός μου. Ήμουν περίπου εφτά χρονών, όταν με ρώτησε αν ήξερα τι είναι το σύνδρομο Down. Φυσικά, απάντησα ναι. Με κοίταξε έντονα και μου εξήγησε τη γενετική του συνδρόμου Down. Στην ηλικία αυτή ήταν πραγματικά πολύ σκληρό. Για μένα αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ήταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις: «Είμαι χαζός;». Απάντησε «Όχι». «Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο με τους φίλους μου;». Απάντησε «Κανένα πρόβλημα». Τα υπόλοιπα μου ήταν παντελώς αδιάφορα. Όπως η πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο Down στην Ισπανία. Το 85% πηγαίνουν σε ένα κανονικό σχολείο. Πινέδα: Ναι, τώρα. Όμως παλαιότερα δεν υπήρχε η ένταξη. Αυτό είναι η κορυφή μιας ανάπτυξης. Εγώ ήμουνα ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο Down που πήγα σε δημόσιο σχολείο. Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια του σχολείου; Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ” ό,τι με τους φίλους μου. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες και πολύ σκληρές εμπειρίες. Συνολικά ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου. Υπήρχαν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη περίοδος. Εγώ δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σ” αυτό. Γιατί επιλέξατε τις παιδαγωγικές σπουδές; Σαν παιδί είχα πολλές ιδέες. Ήθελα να γίνω δικηγόρος, κατόπιν δημοσιογράφος. Τότε ένας καθηγητής και μέντοράς μου με συμβούλεψε να γίνω δάσκαλος, γιατί τα παιδαγωγικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές. Μου είπε ότι οι άλλες επιστήμες είναι σκληρές και ανταγωνιστικές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να εργάζομαι με παιδιά, νιώθω πολύ χρήσιμος. Ακολουθείτε αυστηρά κάποιο σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα μελέτης; Από το τίποτα βγαίνει μόνο το τίποτα. Μελετώ λοιπόν, περίπου 6-7 ώρες τη μέρα. Τα βράδια τα έχω ελεύθερα. Διαβάζω πάντα με μουσική. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, οι σπουδές δεν είναι εύκολες και το σύνδρομο Down με περιορίζει κατά 30%, πράγμα που τις καθιστά δυσκολότερες. Ο καθένας πρέπει να παλεύει για το μέλλον του. Τι σημαίνει και τι σημασιοδοτεί το είναι κανείς ο πρώτος με σύνδρομο Down πτυχιούχος στην Ευρώπη; Είναι μια μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζω ότι οι πατέρες και οι μητέρες που έχουν παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται κάποιον να τους δείξει και να τους πει «Το παιδί σου μπορεί να το κάνει αυτό». Και τα μέσα μπορούν να συνδράμουν, καθώς ψάχνουν για αξιόλογες ειδήσεις. Θέλω να δώσω πρόσωπο σε ένα κομμάτι του πληθυσμού, που σχεδόν ποτέ δεν θεωρείται αντικείμενο είδησης. Αρέσω στα μέσα – μου τηλεφωνούν τριάντα φορές τη μέρα. Αυτό είναι μερικές φορές εξαντλητικό. Σας έχουν ήδη προσφέρει θέσεις εργασίας; Όχι ακόμη. Όταν πετύχω τις εξετάσεις και πάρω την άδεια άσκησης επαγγέλματος του δάσκαλου, θα πλησιάσω το στόχο μου, να έχω δηλαδή ένα σταθερό εισόδημα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας στη Σεβίλλη συγκατοικούσα με ένα συνάδελφο. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να οργανώσω την ανεξαρτησία μου. Δεν ξέρω ακόμη πού θα εργαστώ. Μπορεί στην επιμόρφωση, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στην συμβουλευτική, ποιος ξέρει. Είμαι ευέλικτος. Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, η « οπισθοδρομική / καθυστερημένη κοινωνία»; Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι το ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα. Λόγω της έλλειψης κατανόησης κολλά κάποιες ταμπέλες. «Οι ομοφυλόφιλοι», «οι Ξένοι/ μετανάστες» και φτάνει μέχρι του σημείου «Οι γυναίκες». Χωρίζουν σε ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν «το διαφορετικό». Το απομονώνουν, το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα, προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, όπως «discapacidad» (ανικανότητα) στα ισπανικά για να δηλωθεί η έννοια της υστέρησης ή καθυστέρησης… Ποια εναλλακτική λύση θα υπήρχε για σας; Διότι και η ισπανική λέξη «Minusvalido» που χρησιμοποιείται («κατώτερος/ κατώτερης αξίας») δεν είναι σε καμιά περίπτωση κατάλληλη. Είναι προσβολή να αποκαλείς κάποιον «ανίκανο» ή «καθυστερημένο». Γιατί να μην τον αποκαλείς «αλλιώτικο» ή «διαφορετικό άνθρωπο»; Με τον όρο σύνδρομο Down περιγράφεται μια γενετική μετάλλαξη κατά την οποία το χρωμόσωμα 21 παρουσιάζεται τρεις φορές, εξού και ο όρος τρισωμία-21. Ποια είναι η γνώμη σας για την έκτρωση εμβρύων στα οποία έχει προγεννητικά διαγνωστεί κάποια καθυστέρηση, πράγμα που αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης αυτή την εποχή στη Γερμανία; Είμαι αντίθετος στην έκτρωση. Όχι για ηθικούς λόγους, αλλά λόγω της εμπειρίας μου. Είναι δύσκολες καταστάσεις και εμπειρίες, αλλά σε εμπλουτίζουν ως άνθρωπο. Εξαιτίας της έκτρωσης κάποιος/α δεν θα τις βιώσει ποτέ. Γονείς με παιδιά που είναι «διαφορετικά» γίνονται καλύτεροι γονείς. Γίνονται ανεκτικότεροι και πιο αλληλέγγυοι. Δεν είναι καλό να επιλέγεις ένα παιδί «a la carte». Σε τελική ανάλυση, επιλέγουμε το τέλειο. Και όταν όλοι είναι ίδιοι, τότε είμαστε σε πολλά φτωχότεροι. Ακόμη και τα λουλούδια διαφέρουν, αλλά όλα είναι όμορφα. Αυτή η τάση για ομογενοποίηση είναι κακή. Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο φασισμός. Η ταινία που είχε τη ζωή σας ως έμπνευση, είχε ρομαντικά στοιχεία. Ονειρεύεστε να κάνετε τη δική σας οικογένεια; Αυτό είναι δύσκολο. Η λογοτεχνία για το σύνδρομο Down στρέφεται κυρίως γύρω από τη γενετική, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά. Ποτέ δεν συζητιέται η συμπάθεια ή ο έρωτας μεταξύ ανθρώπων με σύνδρομο Down. Σ” αυτό ακριβώς φαίνεται η μεγάλη δύναμη της ηθικής. Στην Ισπανία, μετά από 40 χρόνια δικτατορίας του Φράνκο και με μια σταθερά διαμαρτυρόμενη καθολική εκκλησία, αυτό αποτελεί θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για σεξ. Πρέπει τελικά κανείς να διαχωρίσει την ηθική από την πράξη. Μερικά Μέσα έχουν μια σχεδόν άρρωστη απληστία να δημιουργούν εντυπώσεις (να προκαλούν). Αρνήθηκα μια πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα talk show, που ονομάζεται «La Noria» όπου το θέμα θα ήταν σχετικό με Σεξ και Αναπηρία. Μου ήταν αδύνατο να πάω, ήταν πολύ προκλητικό και αποκλειστικά για δημιουργία εντυπώσεων. Αυτό είναι ένα ιδιωτικό, ακανθώδες θέμα, ακόμα και κάποιοι φίλοι μου με απέτρεψαν από το να συμμετέχω. Οι άνθρωποι της τηλεόρασης έμειναν άναυδοι με την άρνησή μου. Στην Αυστρία και στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζισμού δολοφονήθηκε αμέτρητο πλήθος ανθρώπων με σύνδρομο Down. Από μεταπολεμικές μελέτες, για χρόνια ήταν διαδεδομένη η εντύπωση ότι το σύνδρομο Down συνδέεται με προσδόκιμο ζωής τα 30 χρόνια. Αυτά είναι μύθοι που δημιουργούνται σύμφωνα με την ιστορία των κρατών και της επιστήμης. Η κατάσταση σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Φτάνουμε στα γηρατειά. Εξαρτάται από το πόσο υγιείς διατηρούμαστε, σωματικά και πνευματικά. Εγώ, όπως και πολλοί νέοι άνθρωποι με σύνδρομο Down, ήμουν υπέρβαρος. Με γυμναστική και σωστή διατροφή έχασα 12 κιλά. Είχα επίσης την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια με πνευματικά ενδιαφέροντα. Με εφημερίδες και μια βιβλιοθήκη, γι” αυτό από πολύ νωρίς είχα περιέργεια και ενδιαφέροντα. Όταν απαγορεύεις σε κάποιον την καλλιέργεια, κατά έναν τρόπο τον σκοτώνεις. Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το ουσιαστικό κατά την ανατροφή παιδιών με σύνδρομο Down; Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και όχι όπως σε έναν «ανάπηρο». Έτσι πρέπει να το αναθρέψετε και να το εκπαιδεύσετε (μορφώσετε). Πρέπει να μιλάτε με το παιδί σας, γιατί ο χειρότερος εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο Down, είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε κανένα κόμπλεξ. Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. Δεν πρέπει ποτέ να είστε υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί, τι θα συμβεί όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;

Διαβάστε περισσότερα...

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση...

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

Διαβάστε περισσότερα...

Συσκεψη στην περιφέρεια για την προστασία του περιβάλλοντος...

Η εκπόνηση σχεδίου βραχυχρόνιας δράσης για τη βελτίωση της ποιότητας της ατμόσφαιρας, που θα προβλέπει την λήψη ουσιαστικών μέτρων για τον έλεγχο και τη διακοπή δραστηριοτήτων, οι οποίες συμβάλλουν στην υπέρβαση των αντίστοιχων οριακών τιμών ή τιμών στόχων ή ορίων συναγερμού, ήταν το αντικείμενο σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 4-7-2013, στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας υπό την προεδρία του Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Κοζάνης Γιάννη Σόκουτη και με την συμμετοχή υπηρεσιακών παραγόντων της Περιφέρειας (Δ/νση Περιβάλλοντος & Χωρικού Σχεδιασμού, Δ/νση Υγείας και Δ/νση Πολιτικής Προστασίας), εκπροσώπων του Κέντρου Περιβάλλοντος, του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και στελεχών της ΔΕΗ Α.Ε. (Ορυχείων και ΑΗΣ). Όπως δήλωσε ο Αντιπεριφερειάρχης της ΠΕ Κοζάνης κ. Γιάννης Σόκουτης, η εκπόνηση του συγκεκριμένου σχεδίου αποτελεί αναγκαιότητα για την Περιφέρειά μας, λόγω των συχνών περιβαλλοντικών επεισοδίων και των ρυπογόνων δραστηριοτήτων, που αναπτύσσονται στην περιοχή. Το συγκεκριμένο σχέδιο θα συμβάλλει στην βελτίωση της ποιότητας της ατμόσφαιρας με την λήψη άμεσων μέτρων και στην ενημέρωση-προστασία των ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού.

Διαβάστε περισσότερα...

1,2 Million Children...

Animation μικρού μήκους με θέμα το Human Trafficking. Το απάνθρωπο αυτό φαινόμενο μέσα απο τα μάτια ενός παιδιού. 1.200.000 παιδιά αγοράζονται και πωλούνται σε διεθνή σύνορα κάθε χρόνο. Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών, πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, στην πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, εμπορική σεξουαλική βιομηχανία. Υπολογίζεται ακόμα, οτι 5,7 εκατομμύρια παιδιά, εμπλέκονται σε μορφές εξαναγκαστικής εργασίας ή δουλείας.

Πηγή: http://tvxs.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η γλώσσα του σώματός σου καθορίζει ποιος είσαι...

Διαβάστε περισσότερα...

Φόρος αίματος στα ορυχεία της ΔΕΗ...

Σε 35 ανέρχονται το 2012 τα εργατικά ατυχήματα στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας, αποτελώντας μία συνεχή μάστιγα για τους εργαζόμενους. Το ένα από τα ανωτέρω εργατικά ατυχήματα είναι θανατηφόρο και σημειώθηκε στο Νότιο Πεδίο, ενώ αρκετά χαρακτηρίζονται σοβαρά, όπως προκύπτει άλλωστε από τις χαμένες ημέρες εργασίας λόγω ανικανότητας των θυμάτων, οι οποίες ανέρχονται σε 890 έναντι 811 ημερών ανικανότητας το 2011. Σύμφωνα με στοιχεία της Μονάδας Υγείας Ασφάλειας & Εκπαίδευσης στην Εργασία της Διεύθυνσης του ΛΚΔΜ και της Γενικής Διεύθυνσης Ορυχείων τα 35 εργατικά ατυχήματα του 2012 έναντι 45 του 2011 συνέβησαν εντός των εγκαταστάσεων του ΛΚΔΜ και αφορούν στη δραστηριότητα των ορυχείων και των συνεργείων υποστήριξης, ενώ την ίδια χρονική περίοδο σημειώθηκαν και 2 αιφνίδια παθολογικά γεγονότα. Από το σύνολο των εργατικών ατυχημάτων τα 29 ήτοι 82,6% έγιναν σε τακτικό προσωπικό επί συνόλου 3.030 μισθωτών και τα 6 ήτοι 17,14% σε έκτακτο προσωπικό επί συνόλου 1.035 εκτάκτων. Στο προσωπικό του συνόλου των Κλάδων Ορυχείων, παρατηρείται ποσοστιαία αύξηση των ατυχημάτων. Παρά το γεγονός ότι στους χώρους των ορυχείων μειώθηκαν σε 34 τα ατυχήματα το 2012 από 42 το 2011, το ποσοστό διαμορφώνεται στο 97,15 έναντι 93,3% το προηγούμενο έτος. Σο Νότιο Πεδίο που είναι και το μεγαλύτερο ορυχείο με τους περισσότερους εργαζόμενους σημειώθηκαν 14 εργατικά ατυχήματα και ποσοστό 40%, στο Ορυχείο Καρδιάς 9 ατυχήματα και ποσοστό 25,7%, στο Ορυχείο Αμυνταίου 7 ατυχήματα και ποσοστό 20%, στο Ορυχείο Κύριου Πεδίου 4 ατυχήματα και ποσοστό 11,4% και στην ηλεκτρομηχανολογική συντήρηση 1 ατύχημα και ποσοστό 2,9%.

Βλάβες – αιτίες ατυχημάτων
Ως προς τους τραυματισμούς ανά σημείο του σώματος έχουμε 40% στα πάνω άκρα, 22,9% στα κάτω άκρα και 14,3% στο κεφάλι. 
Το μεγαλύτερο ποσοστό αιτιών των ατυχημάτων είναι η κακή μέθοδος εργασίας 25,5%, ακολουθεί η απροσεξία – άγνοια κινδύνου του εργαζόμενου 21,6%, η ελλιπής και λανθασμένη μελέτη εργασίας 13,7%, υπερβολική βιασύνη 5,9%.
Ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων ανά μήνα αναδεικνύει τον Ιανουάριο ως τον πιο κακό μήνα με 6 ατυχήματα, Φεβρουάριος 2, Μάρτιος 3, Απρίλιος 4, Μάιος 2, Ιούνιος 3, Ιούλιος 4, Αύγουστος 3, Σεπτέμβριος 2, Οκτώβριος 2, Νοέμβριος 3 και Δεκέμβριος 2.
Η χειρότερη ημέρα της εβδομάδας είναι η Δευτέρα με 9 ατυχήματα και ακολουθεί η Πέμπτη με 7, από 5 την Τρίτη και Τετάρτη, από 4 Παρασκευή και Κυριακή και 1 το Σάββατο.
Τα περισσότερα ατυχήματα παρατηρούνται στα ηλικιακά έτη 41 – 45 και ανέρχονται σε 9, ακολουθεί 46 – 50 με 7, στη συνέχεια 31 – 35 με 6, έπεται 51 – 55 με 5, ενώ 2 ατυχήματα καταγράφηκαν στις ηλικίες 56 – 60 και 1 στην ηλικιακή κατηγορία 21 – 25.
Πιο ευάλωτη είναι η υπηρεσιακή ηλικία 16 – 20 ετών με 28,6% ποσοστό ατυχημάτων. Ακολουθεί η υπηρεσιακή ηλικία 2 – 5 ετών με 20%, η κατηγορία 0 – 1 και 21 – 25 υπηρεσιακή ηλικία από 17,1%. Στο 8,6% βρίσκονται οι άνω των 25 ετών υπηρεσιακή ηλικίας και η κατηγορία 6 – 10 έτη εργασίας. 

Προτεινόμενα μέτρα
Στην έκθεσή της η Μονάδα Υγείας Ασφάλειας και Εκπαίδευσης στην Εργασία, σημειώνει ότι προκειμένου να επιτευχθεί η βελτίωση των δεικτών ασφαλείας στην εργασία, απαιτείται βαρύτητα και διαρκής προσπάθεια στα εξής:
-Ιδιαίτερη προσοχή της Ιεραρχίας κάθε υπηρεσιακής μονάδας στην κατεύθυνση εμπέδωσης της τεχνικής και εξειδικευμένης γνώσης των εργασιών των ορυχείων, ειδικότερα στο νεοεισερχόμενο προσωπικό, εξ’ αιτίας της αξιοσημείωτης εμφάνισης ατυχημάτων που παρατηρείται στην κατηγορία αυτή.
-Αυστηρότερος έλεγχος από την Ιεραρχία στην τήρηση των Κανονισμών και των Οδηγιών Ασφαλούς Εργασίας.
-Περιορισμός του συστήματος απασχόλησης προσωπικού με μικρής διάρκειας συμβάσεις ή εφ’ όσον τούτο δεν είναι δυνατό, η συνεχής εκπαίδευση και παρακολούθηση του τακτικού προσωπικού, από πλευράς των Τομέων της ΜΥΑ&ΕΕ, όσο κυρίως από την ιεραρχία των χώρων απασχόλησής τους.
-Διαρκής επίβλεψη των συμβατικών υποχρεώσεων για το σύνολο των εργολαβικών δραστηριοτήτων, με έμφαση στην τήρηση της ασφαλούς εργασίας.
-Αυστηρότερος έλεγχος των εργολαβικών μεταφορών και μέσων (π.χ. τήρηση ΚΟΚ, υπέρβαρο φορτίο κ.λ.π.). 
-Ενίσχυση του προληπτικού ελέγχου για την τήρηση των μέτρων ασφαλούς εργασίας.
-Απρόσκοπτη χορήγηση στους εργαζόμενους των εφοδίων ασφαλούς εργασίας, καθώς και των μέσων ατομικής προστασίας, σε συνδυασμό με τη συνεχή προσπάθεια ποιοτικής βελτίωσής τους. -Συνεχής προσπάθεια από το σύνολο του προσωπικού για την αύξηση της Ατομικής και Ομαδικής Συνείδησης Ασφάλειας στην Εργασία.
Πάντως, από τις παραπάνω παρατηρήσεις – επισημάνσεις της ίδιας της ιεραρχίας της ΔΕΗ, πρέπει να σημειωθεί ότι οι αναφορές της στο καθεστώς της εργολαβικής δραστηριότητας είναι σωστές, πλην όμως δεν κάνει τίποτα για να συμμορφώσει τους εργολάβους, όπου επικρατεί το δουλεμπόριο, η ανασφάλιστη εργασία και η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας και ασφαλούς εργασίας.

Πηγή: EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Αυτή η ανεργία...

Κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία πρόβλημα είναι ακανθώδες. Εφ’ω και είναι ευκαιρία το Συμβούλιό μας το εργώδες να της αφιερώσει μίαν…συζήτησιν εφ’όσον η εργασία δεν έχει ζήτησιν. Διότι είναι καθαρά θεομηνία διά το έθνος η ανεργία. Αίνιγμα αποτελεί διά πάντα τίμιον πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον της ανεργίας το φαινόμενον. Και επιτέλους εξόχως επιζήμιον. Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί! Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον, εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί, δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον, και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν του λαού,ήτις μας είναι λίαν χρήσιμος. Πρέπει λοιπόν,δεόντως ν’αντιδράσωμεν. Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος εάν κρούσματα κοινωνικής έχωμεν αναταραχής, ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής! Θα ήτο διά το έθνος απειλή ολέθρία, που το μαστίζει τόση ανεργία! Δεν συμφωνείτε κύριοί μου; Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου, είναι ν’αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη, και να το παραδώσωμεν στη λήθη. Την άποψή σας να τη βράσουμε! Η ανεργία, πληγή και παιδεμός του τόπου, θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου θα μπείτε εσείς σε ανεργία!

Μπέρτολντ Μπρεχτ

Διαβάστε περισσότερα...

Aπάντηση του πρόεδρου του Σπάρτακου, Γιώργου Αδαμίδη, σε επιστολή μέλους της Greenpeace...

Κύριε Ιμπραήμ, έχοντας πραγματικά χάσει «την ουσία της υπόθεσης» διαβάζοντας την επιστολή-απάντησή σας και χωρίς να είναι ξεκάθαρα στο κείμενό σας μία σειρά σημαντικών πραγμάτων, (αλλά μάλλον είναι κάτι που έγινε επίτηδες για να είναι τα νερά πάντα ¨θολά¨) μπαίνω στον κόπο να απαντήσω καθώς είναι κάτι που εσείς το προκαλείτε στο τέλος της επιστολής. Δε μπορώ όμως πριν το κάνω, να μην εκφράσω την απορία μου και την έκπληξή μου για το γεγονός ότι σεις, ένας «συντονιστής εκστρατειών στην Greenpeace» μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε σε «ανακοινώσεις και δηλώσεις χωρίς καμία ουσία, αλλά γεμάτες ειρωνεία, ανακρίβειες και ψεύδη». Κάποιος που έχει πείσει τον εαυτό του ότι αυτά που διαβάζει είναι ψεύδη, απλά τα προσπερνά. Επιπλέον δε μπορώ να μην ομολογήσω το γεγονός ότι με ξενίζει το ότι σεις ένας «συντονιστής εκστρατειών της Greenpeace» μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε εκφέροντας την προσωπική σας θέση χωρίς πουθενά να αναφέρεται την ιδιότητά σας. Αυτά, όμως, ειρήσθω εν παρόδω. Επί της ουσίας –μια και το ζητήσατε- αυτό που προτείνω (αφού εμένα δεν με πιστεύετε) είναι να ανατρέξετε στα επίσημα έγγραφα τις ΔΕΗ όπου αναλύονται τα χαρακτηριστικά και τα οφέλη από την κατασκευή της «Πτολεμαΐδας V». Της μονάδας δηλαδή που από την πρώτη στιγμή έγινε το κόκκινο πανί της πράσινης οργάνωσης. Για να μην μπαίνετε όμως στον κόπο ιδού πως έχουν τα πράγματα: 

Τι λέει η ΔΕΗ για το έργο (Πτολεμαΐδα V)
• Η μονάδα αποτελεί τη μεγαλύτερη παραγωγική επένδυση που έχει γίνει στη χώρα μας μέχρι σήμερα. Με την ολοκλήρωση του εν λόγω έργου, την Ελλάδα θα ηλεκτροδοτεί μία από τις πλέον σύγχρονες ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες της Ευρώπης, παρέχοντας ηλεκτρική ενέργεια σε νοικοκυριά, βιομηχανίες και επιχειρήσεις με ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κόστος παραγωγής. • Κατά τη διάρκεια κατασκευής και λειτουργίας του έργου θα δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας συμβάλλοντας στην καταπολέμηση της τοπικής ανεργίας. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της κατασκευής της μονάδας θα απασχοληθούν έως και 3.000 άνθρωποι, ενώ κατά τη λειτουργία της το μόνιμα απασχολούμενο προσωπικό εκτιμάται ότι θα υπερβεί τα 250 άτομα συν τα 500 άτομα από το Ορυχείο που θα την τροφοδοτεί.
• Ταυτόχρονα πλήθος Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων της περιοχής αναμένεται να παράσχουν υλικά και υπηρεσίες τόσο κατά την κατασκευή όσο και κατά τη λειτουργία και συντήρηση της μονάδας.
• Επιπλέον, η «Πτολεμαΐδα V» αποτελεί ένα έργο πνοής, αποφασιστικής σημασίας για τη βελτίωση του ενεργειακού μίγματος και την ανανέωση του παραγωγικού δυναμικού, καθώς θα προσφέρει σημαντικά οφέλη τόσο στην ευστάθεια του ηλεκτρικού συστήματος και αντίστοιχα πολλαπλά οφέλη για τον Έλληνα καταναλωτή ηλεκτρικής ενέργειας.
Με τη νέα μονάδα: σαφώς και θα βελτιωθεί η περιβαλλοντική κατάσταση της περιοχής αφού η κατασκευή της είναι σε αντικατάσταση των μονάδων που λειτουργούν από το 1960 και που η τεχνολογία τους ουδεμία σχέση δεν έχει με την καινούρια. Με την «Πτολεμαΐδα V» η μείωση της κατανάλωσης λιγνίτη θα είναι της τάξεως του 40% και κατά 60% του οξειδίου του αζώτου και θείου. 
Περαιτέρω, το έργο θα ενισχύσει την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και τη “θωράκισή” της από διεθνείς ενεργειακές κρίσεις, σε βάρος της Ελληνικής Οικονομίας, της ανταγωνιστικότητας, και του οικογενειακού προϋπολογισμού”.
κ. Ιμπραήμ, ουδέποτε ως Σωματείο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ δεν ισχυριστήκαμε πως ο λιγνίτης δεν είναι ρυπογόνος. Το θέμα όμως είναι (θέμα που αρνείστε να συνειδητοποιήσετε και να αξιολογήσετε ορθά εξαιτίας της «φιλοσοφίας» και προκατάληψής σας) τι μπορεί να επιτύχει η τεχνολογία σήμερα και τι δυνατότητες δίδουν τα νέα κατασκευαστικά πρότυπα σε συνδυασμό με τη χρήση του λιγνίτη. Η απάντηση δίδεται παραπάνω από την ίδια την ΔΕΗ.
Τέλος, αν ψάχνετε για ευκαιρίες, όπως λέτε, προκειμένου να δίνετε προς τα έξω την «σωστή εικόνα», μήπως θα μπορούσατε να κάνετε την αρχή λέγοντάς μας αλήθεια π.χ, με ποιόν τρόπο θα μπορέσουν πάνω από 100.000 κάτοικοι της περιοχής (Κοζάνης, Πτολεμαΐδας, Αμυνταίου και προσεχώς της Φλώρινας) να καλύψουν την ανάγκη τους σε θέρμανση, ανάγκη που τους εξασφαλίζεται με το πρωτοποριακό σύστημα της τηλεθέρμανσης μέσω της νέας κατασκευής και με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον; Μήπως θα θερμαίνονται από ΑΠΕ ή από την καύση κάποιου άλλου υλικού μη ρυπογόνου που μας το κρατάτε για έκπληξη; Ή μήπως θα μπορούσατε εσείς (καθώς συνάδελφοι σας μέχρι τώρα το αποφεύγουν) να εξηγήσετε πως θα λειτουργήσει το όλο σύστημα μέχρι τη «μαγική» εκείνη στιγμή που θα φθάσουμε στο σημείο να έχουμε παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ σε ποσοστό 100%;
Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, επί της ουσίας και αποδεδειγμένα δια των εργαζομένων που εκπροσωπεί, συμβολίζει τον αγώνα ενάντια στην καταπίεση. Επειδή όμως αυτό είναι κάτι που αρνείστε όχι να το καταλάβετε αλλά να το αποδεχθείτε, όντως θα βρίσκεστε απέναντί μας.

Γεώργιος Αδαμίδης
Πρόεδρος Σωματείου ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...